Μετά το Μάλι, σειρά του Νίγηρα

Η Δύση δεν πρέπει να εμπιστευτεί τον στρατό του Νίγηρα για να διαχειριστεί μόνος του μια τέτοια σύγκρουση. Οι ανώτερες τάξεις του διορίστηκαν από την προηγούμενη κυβέρνηση - με βάση τις πολιτικές πεποιθήσεις, όχι αξιοκρατικά. Ως αποτέλεσμα, ο στρατός δεν έχει επαγγελματισμό και την κατάλληλη κατάρτιση. Και οι ήδη ανίσχυρες δυνάμεις της χώρας σύντομα θα εξαντληθούν περισσότερο: ο Νίγηρας έχει προσφέρει στην ECOWAS το 20% των στρατιωτών του είτε για να συμμετάσχουν στην επιχείρηση στο Μάλι είτε για να βρίσκονται σε επιφυλακή.

Η ικανότητα της ECOWAS να αστυνομεύει την περιοχή είναι επίσης εξαιρετικά αμφίβολη. Πρώτον, οι προηγούμενες αποστολές της ECOWAS - στη Σιέρα Λεόνε και τη Λιβερία – αποδείχθηκαν επιδερμικές. Και στις δύο περιπτώσεις, η δυσπιστία και ο διχασμός μάστιζε τις σχέσεις μεταξύ της στρατιωτικής ηγεσίας. Οι επιχειρήσεις αυτές της ECOWAS επίσης υπέφεραν από ανεπαρκείς πόρους, συμπεριλαμβανομένης της έλλειψης όπλων. Σε τελική ανάλυση, ο μόνος λόγος για τον οποίο ήταν αποτελεσματικοί ήταν μια ισχυρή βρετανική στρατιωτική παρουσία. Αλλά με την αποχώρηση της Γαλλίας από το Μάλι να επίκειται, μια τέτοια δύναμη θα λείπει από την περιοχή του Σαχέλ.

Επιπλέον, οι διάφορες αφρικανικές χώρες που έχουν δεσμευθεί για υποστήριξη στην στρατιωτική εμπλοκή στο Μάλι δεν διαθέτουν τα αναγκαία οικονομικά μέσα ακόμα και για αυτόν τον πόλεμο. Έχουν ήδη ζητήσει από τους Δυτικούς χορηγούς 1 δισ. δολάρια ως βοήθεια και μέχρι στιγμής η Δύση έχει δώσει μόνο το μισό του ποσού αυτού. Δεν θα είναι εύκολο γι' αυτούς να ανοίξουν άλλο ένα μέτωπο.

Επιπλέον, περίπου το 1/3 του συνόλου των Αφρικανών στρατιωτών που δεσμεύτηκαν για την αποστολή στο Μάλι προέρχονται από το Τσαντ, χώρα η οποία δεν είναι μέλος της ECOWAS. Παρά το γεγονός ότι η εντολή των Ηνωμένων Εθνών για το Μάλι αναφέρεται σε «μια υπό αφρικανική ηγεσία Διεθνή Αποστολή Υποστήριξης» και ως εκ τούτου επιτρέπει σε κάθε αφρικανική χώρα να ενταχθεί στην σύγκρουση, μια μακροπρόθεσμη, πολυμερής αποστολή θα «φουντώσει» τελικά το ερώτημα αν είναι υπεύθυνη η ECOWAS ή το Τσαντ.

Δυστυχώς, όμως, η βοήθεια από το εξωτερικό δεν φαίνεται να έρχεται. Το Ηνωμένο Βασίλειο και η Γερμανία δεν φαίνεται να κατανοούν την σημασία του Σαχέλ στην ευρωπαϊκή ενεργειακή ασφάλεια. Η Γερμανία έχει αφιερώσει μόνο τρία αεροσκάφη στην εκστρατεία στο Μάλι και το Ηνωμένο Βασίλειο έχει στείλει 240 «μη μάχιμους» στρατιώτες. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, εν τω μεταξύ, ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα δεν έχει μια ολοκληρωμένη αφρικανική στρατηγική, πόσο μάλλον ένα σχέδιο για την περιοχή του Σαχέλ. Η «εξ αποστάσεως» αστυνόμευση – η προτιμώμενη τακτική της κυβέρνησης Ομπάμα - παρέχει ελάχιστα περισσότερα από μια βραχυπρόθεσμη λύση. Αν η Δύση θέλει να αποτρέψει το Σαχέλ να καταστεί όμηρος των Τουαρέγκ και των ισλαμιστών μαχητών, η μακροπρόθεσμη στρατιωτική και οικονομική δέσμευση απαιτείται επειγόντως.

Copyright © 2002-2012 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα Αγγλικά: http://www.foreignaffairs.com/articles/138931/sebastian-elischer/after-m...

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στη διεύθυνση www.twitter.com/#!/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στη διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr