Αντίο, Κριμαία | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Αντίο, Κριμαία

Γιατί οι Ουκρανοί δεν νοιάζονται να χάσουν έδαφος από την Ρωσία

Εάν η Κριμαία ενταχθεί στην Ρωσία, πολλοί Ουκρανοί θα θρηνήσουν την απώλειά της ως πλήγμα στην εθνική αυτοεκτίμηση. Αλλά θα αναγνωρίσουν σύντομα ότι έχουν απελευθερωθεί από πολλά από τα βάρη που συνδέονται με αυτό το έδαφος. Πρώτον, οι Ουκρανοί δεν θα είναι πλέον υπεύθυνοι να προσφέρουν στην Κριμαία τεράστιες γεωργικές επιδοτήσεις, ή να ενισχύουν τον προβληματικό τουριστικό τομέα της. Δεύτερον, η Ουκρανία θα μπορούσε να ακολουθήσει πιο εύκολα σαφείς, φιλοευρωπαϊκές πολιτικές χωρίς να χρειάζεται να εξετάσει αντίποινα από την φλογερά φιλο-ρωσική εγχώρια μειονότητα. Τρίτον, η κυβέρνηση στο Κίεβο δεν θα πρέπει πλέον να επενδύει πόρους για να αποκρούσει μια βίαιη ισλαμιστική εξέγερση από τους μη προνομιούχους και καταπιεσμένους Τατάρους τής Κριμαίας (ένα έργο για το οποίο το Κίεβο έχει επανειλημμένα αποτύχει να αφιερώσει επαρκείς πόρους).

Τέλος, η εξωτερική πολιτική τού Κιέβου δεν θα είναι πλέον όμηρος των συζητήσεων για την τύχη τού ρωσικού στόλου τής Μαύρης Θάλασσας. Το 1997, στον στόλο τής Μαύρης Θάλασσας χορηγήθηκαν δικαιώματα ελλιμενισμού για μια περίοδο 20 ετών, μετά την λήξη της οποίας η Ουκρανία θα γινόταν ένα ουδέτερο «μη-συνδεδεμένο» κράτος ούτε με το ΝΑΤΟ ούτε με μια ρωσική στρατιωτική συμμαχία. Όμως, τον Απρίλιο του 2010, ο Γιανουκόβιτς οδήγησε τις Συμφωνίες τού Χάρκοβο στο κοινοβούλιο, το οποίο επέκτεινε τα δικαιώματα του στόλου ως το 2042 - αν και η επίσημη στρατηγική τής εξωτερικής πολιτικής τής Ουκρανίας που δημοσιοποιήθηκε τον Ιούλιο του 2010 εξακολουθούσε να υποστηρίζει πως η χώρα θα συνεχίσει να επιδιώκει καθεστώς ουδετερότητας. Ο Γιανουκόβιτς ποτέ δεν ξεκαθάρισε την αντίφαση μεταξύ της αποδοχής μιας de facto μόνιμης ξένης βάσης με την επιδίωξη στρατιωτικής ουδετερότητας.

Ο Πούτιν θα ήταν λάθος να συγχέει την αμφιθυμία των Ουκρανών για την Κριμαία με μια ευρύτερη αμφιθυμία για την ανατολική Ουκρανία. Οι Ουκρανοί δεν θα διστάσουν να πολεμήσουν για τα εκεί εδάφη. Παρά το γεγονός ότι έχουν σημαντικούς ρωσόφωνους πληθυσμούς, οι Ουκρανοί σκέφτονται τις περιοχές αυτές ως αναπόσπαστο μέρος τής χώρας, ιστορικά και πολιτισμικά. Οι περισσότεροι θα αισθάνονται ότι η απώλεια οποιουδήποτε εδάφους πέρα από την Κριμαία θα αντιπροσωπεύει μια υπαρξιακή απειλή για την ανεξαρτησία τής Ουκρανίας.

Και αν η Ρωσία καταλήξει όντως να προσαρτήσει την Κριμαία, η Ουκρανία είναι σίγουρο ότι θα παρουσιάσει κάποια διπλωματική αντίσταση, έστω και μόνο για να σώσει τα προσχήματα. Είναι πιθανό ότι το Κίεβο θα συνεχίσει να υποστηρίζει ότι η Κριμαία θα πρέπει να επιστρέψει στην Ουκρανία, όπως και το Δουβλίνο υποστήριζε για δεκαετίες ότι η Βόρεια Ιρλανδία θα πρέπει να ανήκει στην Ιρλανδία. Με τον καιρό, όμως, οι Ουκρανοί πιθανώς να μάθουν να ευχαριστούν τον Πούτιν για την ανάληψη της Κριμαίας από τα χέρια τους, ανοίγοντας έτσι το δρόμο για να ενταχθούν στην Ευρωπαϊκή Ένωση - και, τελικά, στο ΝΑΤΟ.

Copyright © 2002-2012 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: http://www.foreignaffairs.com/articles/141032/taras-kuzio/farewell-crimea

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στη διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στη διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr