Νέα βρετανική πολιτική σκηνή | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Νέα βρετανική πολιτική σκηνή

Τι έχουν κοινό η νίκη τού UKIP και το δημοψήφισμα της Σκωτίας

Είναι δύσκολο να υπερεκτιμηθεί η σημασία τής αλλαγής. Μέχρι το 2010, όταν σχηματίστηκε η σημερινή κυβέρνηση συνασπισμού μεταξύ των Φιλελεύθερων Δημοκρατών και των Συντηρητικών, οι Εργατικοί και οι Συντηρητικοί είχαν κερδίσει συνολικά κυβερνήσεις με απόλυτη πλειοψηφία σε όλες τις εκλογές από το 1945, εκτός από ένα σύντομο μεσοδιάστημα μεταξύ Φεβρουαρίου και Οκτωβρίου τού 1974.

Ωστόσο, όπως και το 2010, το ακριβές αποτέλεσμα των βρετανικών βουλευτικών εκλογών τού Μαΐου τού 2015 είναι για μια ακόμη φορά απρόβλεπτο. Ενώ οι Εργατικοί έχουν πάρει το δημοσκοπικό προβάδισμα στις περισσότερες έρευνες από το 2010, μια σειρά από δημοσκοπήσεις αυτόν τον μήνα δίνουν στους Συντηρητικούς ένα μικρό πλεονέκτημα.

Σίγουρα, οι Εργατικοί ή ενδεχομένως οι Συντηρητικοί θα μπορούσαν ακόμα να κερδίσουν την απόλυτη πλειοψηφία. Ωστόσο, οι συνθήκες παραπέμπουν σε ακόμα ένα κατακερματισμένο Κοινοβούλιο, στο οποίο κανένα κόμμα δεν κερδίζει την πλειοψηφία των εδρών.

Ένα ακόμα κατακερματισμένο Κοινοβούλιο θα μπορούσε να σημάνει μια δεύτερη διαδοχική κυβέρνηση συνασπισμού, ενδεχομένως αυτή την φορά με περισσότερα από δύο κόμματα. Μια δεύτερη πιθανότητα είναι η προοπτική είτε οι Εργατικοί είτε οι Συντηρητικοί να επιδιώξουν να σχηματίσουν μια κυβέρνηση μειοψηφίας, χωρίς κοινοβουλευτική πλειοψηφία, για θητεία πέντε ετών, με όλες τις αβεβαιότητες που κάτι τέτοιο θα μπορούσε να φέρει.

Μια κυβέρνηση μειοψηφίας θα μπορούσε ενδεχομένως να λειτουργήσει μέσω μιας ρύθμισης «εμπιστοσύνης και προσφοράς», στην οποία ένα κόμμα συμφωνεί να στηρίξει την κυβέρνηση με κινήσεις εμπιστοσύνης και δυνητικά συμφωνημένες ψήφους, ψηφίζοντας υπέρ ή αποχή. Την περασμένη εβδομάδα, ο ηγέτης τού UKIP Nigel Farage είπε ότι το πολιτικό αντάλλαγμα για την υποστήριξη των Συντηρητικών με αυτόν τον τρόπο, θα είναι η πρόωρη διοργάνωση ενός δημοψηφίσματος για την ΕΕ τον Ιούλιο του 2015, πριν από τις θερινές διακοπές τού Κοινοβουλίου.

Αν υπάρχει ένα κατακερματισμένο Κοινοβούλιο στις εκλογές τού επόμενου έτους, είναι πιθανό ότι η ακριβής κοινοβουλευτική αριθμητική θα βοηθήσει να αποφασιστεί εάν θα υπάρξει μια συμμαχία ή μια κυβέρνηση μειοψηφίας. Όσο κάθε κόμμα πλησιάζει περισσότερο τις 326 από τις συνολικά 650 έδρες, τόσο πιο πιθανή θα γίνεται μια κυβέρνηση μειοψηφίας.

Τον Οκτώβριο του 1974, για παράδειγμα, οι Εργατικοί κέρδισαν τις γενικές εκλογές, αλλά με την πάροδο του χρόνου η πλειοψηφία τους διαβρώθηκε. Το 1977, με μια κυβέρνηση μειοψηφίας πλέον, ο πρωθυπουργός Jim Callaghan διαπραγματεύτηκε το σύμφωνο Lib-Lab, το οποίο εξασφάλισε την κοινοβουλευτική στήριξη των Φιλελευθέρων βουλευτών στις ψηφοφορίες «ψήφου εμπιστοσύνης». Αυτό διατήρησε την κυβέρνηση για σχεδόν ένα χρόνο και μισό, μέχρι που το σύμφωνο τερματίστηκε το 1978, κατά την διάρκεια μιας περιόδου που οι Εργατικοί αντιμετώπιζαν σημαντική αντιπολίτευση, συμπεριλαμβανομένης της εσωκομματικής, για την μείωση των δημοσίων δαπανών προκειμένου να πληρωθεί το δάνειο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου το 1976.

Στο σύνολό τους, η άνοδος κομμάτων όπως το UKIP και το SNP υπογραμμίζει ότι το μεταπολεμικό πολιτικό σύστημα του Ηνωμένου Βασιλείου δίνει περιθώρια, μεσοπρόθεσμα τουλάχιστον, σε ένα πιο απρόβλεπτο και αβέβαιο βρετανικό πολιτικό τοπίο. Πράγματι, αν αποκλείσει κανείς μια σημαντική άνοδο των Εργατικών ή των Συντηρητικών στις δημοσκοπήσεις, ένα δεύτερο διαδοχικό βρετανικό κατακερματισμένο Κοινοβούλιο φαίνεται όλο και πιο πιθανό με τις έντονες πολιτικές αβεβαιότητες που αυτό μπορεί να φέρει.

Copyright © 2002-2012 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: http://www.foreignaffairs.com/articles/142215/andrew-hammond/the-new-bri...

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στη διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στη διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr