Υψώνοντας το τείχος | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Υψώνοντας το τείχος

Η διαμάχη στην Ουγγαρία για τη μετανάστευση

Στον απόηχο μιας ευρείας πολιτικής αναταραχής, η Ουγγαρία βρέθηκε στην πλευρά που υποδέχεται μια άνευ προηγουμένου ροή μεταναστών. Σύμφωνα με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Συνόρων Frontex, εκτιμάται ότι περίπου 67.000 άνθρωποι έχουν προσπαθήσει να διασχίσουν παράνομα τα σύνορα της Ουγγαρίας [1] μεταξύ Ιανουαρίου και Ιουνίου 2015, ένα ποσό σχεδόν δέκα φορές υψηλότερο από όσο ήταν κατά την ίδια περίοδο του 2014. Οι περισσότεροι από τους μετανάστες ήρθαν από το Κοσσυφοπέδιο (35%), αλλά επίσης ένας μεγάλος αριθμός από αυτούς προέρχονταν από το Αφγανιστάν (26%) και την Συρία (20%). Κατά την διάρκεια των καλοκαιρινών μηνών, οι μετανάστες έρχονται όλο και περισσότερο από εμπόλεμες ζώνες: Το Αφγανιστάν, το Ιράκ και την Συρία.

Η Ουγγαρία δεν έχει αντιμετωπίσει μια τόσο μεγάλη κρίση προσφύγων από την εποχή των πολέμων της Γιουγκοσλαβίας στην δεκαετία του 1990, όταν οι ουγγρικές Αρχές έπρεπε να χειριστούν σχεδόν 50.000 αιτούντες άσυλο το 1991 και μόνο. Ενώ τώρα ο αριθμός των ανθρώπων που έρχονται στην Ουγγαρία είναι πολύ υψηλότερος, οι περισσότεροι από αυτούς θέλουν μόνο να ταξιδέψουν μέσα από την χώρα˙ κατά την διάρκεια των γιουγκοσλαβικών πολέμων, οι περισσότεροι πρόσφυγες επιθυμούσαν να παραμείνουν στην Ουγγαρία για να ξεφύγουν από τον πόλεμο. Αυτή είναι μια σημαντική διαφορά: Δεδομένου ότι οι περισσότεροι μετανάστες θέλουν μόνο να ταξιδέψουν μέσα από την Ουγγαρία, και η αναλογία των μεταναστών που θέλουν να εγκατασταθούν στην Ουγγαρία είναι οριακή, το ζήτημα που πρέπει να αντιμετωπίσει η Ουγγαρία δεν είναι ένα πρόβλημα μετανάστευσης με την κλασική έννοια, αλλά δεν είναι κι ένα πρόβλημα που θα λυθεί αυτόματα, και θα μπορούσε να μεγαλώσει στο μέλλον.

Η ουγγρική κυβέρνηση ανταποκρίθηκε στην εισροή μετανάστευσης με μια σειρά πολιτικών μέτρων που χλευάστηκαν ευρέως. Πρώτον, η κυβέρνηση ξεκίνησε μια αμφιλεγόμενη «Εθνική Διαβούλευση» [2], μια δημοσκόπηση για τη μετανάστευση που περιείχε ερωτήσεις ιδιαίτερης χειραγώγησης οι οποίες συνέδεαν τους μετανάστες που αναζητούν εργασία και τους αιτούντες άσυλο με τους τρομοκράτες. Για παράδειγμα, μια ερώτηση ήταν, «Ακούμε διαφορετικές απόψεις σχετικά με το θέμα της μετανάστευσης. Υπάρχουν κάποιοι που πιστεύουν ότι οι οικονομικοί μετανάστες θέτουν σε κίνδυνο τις θέσεις εργασίας και τα μέσα διαβίωσης των Ούγγρων. Συμφωνείς;» και μια άλλη ρωτούσε, «Συμφωνείτε με την ουγγρική κυβέρνηση ότι η υποστήριξη θα πρέπει να επικεντρωθεί περισσότερο που μπορούν να έχουν οι ουγγρικές οικογένειες και τα παιδιά, αντί για τη μετανάστευση;». Ο δεδηλωμένος σκοπός της δημοσκόπησης ήταν να ερωτηθούν οι πολίτες για την στάση τους απέναντι στην μετανάστευση, αλλά στην πραγματικότητα, η δημοσκόπηση προσπάθησε να βάλει την μεταναστευτική πολιτική στην εθνική ατζέντα και να επηρεάσει την κοινή γνώμη προς το αντι-μεταναστευτικό συναίσθημα. Ενώ η δημοσκόπηση υποτίθεται ότι προσπάθησε να καταγράψει τις απόψεις πριν την λήψη πολιτικών αποφάσεων, η κυβέρνηση είχε καθορίσει την τροχιά τους σχετικά με τα πιο κρίσιμα ζητήματα (όπως η κατασκευή ενός φράχτη στα σύνορα) ακόμη και πριν από την επεξεργασία των αποτελεσμάτων.

Στην πορεία προς την ψηφοφορία, η ουγγρική κυβέρνηση εγκαινίασε μια ενημερωτική εκστρατεία με μηνύματα όπως «Αν έρθεις στην Ουγγαρία, θα πρέπει να σέβεσαι τους νόμους μας!», «Αν έρθεις στην Ουγγαρία, θα πρέπει να σέβεσαι τον πολιτισμό μας!» και «Αν έρθεις στην Ουγγαρία, δεν μπορείς να πάρεις τις δουλειές μας!». Δεδομένου ότι οι αφίσες ήταν όλες στην ουγγρική γλώσσα, είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι πραγματικά στόχευαν τους μετανάστες και τους μεταφορείς λαθρομεταναστών, όπως υποστηρίζει η κυβέρνηση.

04082015-1.jpg

Κρατική αφίσα δυσφήμησης των μεταναστών κατεστραμμένη από ακτιβιστές της αντιπολίτευσης στην Βουδαπέστη, στις 10 Ιουνίου 2015. BERNADETT SZABO / REUTERS
-----------------------------

Πριν καν λήξει η δημοσκόπηση, η ουγγρική κυβέρνηση ανακοίνωσε σχέδια για την κατασκευή φράχτη περίπου 100 μιλίων κατά μήκος των συνόρων της με την Σερβία για να συγκρατήσει την ροή των μεταναστών. Η απόφαση αυτή προξένησε σκληρή κριτική κατά της κυβέρνησης από την Σερβία, την Αυστρία, και πολιτικούς ηγέτες όπως η Γερμανίδα καγκελάριος, Άνγκελα Μέρκελ ,και ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Martin Schulz. Ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας, Βίκτορ Όρμπαν, ανακοίνωσε επίσης σχέδια για να κλείσει μόνιμα στρατόπεδα προσφύγων [3] σε πόλεις, αντικαθιστώντας τα με προσωρινούς καταυλισμούς εκτός των αστικών περιοχών αποτελούμενους από σκηνές.

Στο τέλος Μαΐου, ο Όρμπαν έκανε προσωπικά έκκληση για το κλείσιμο ενός από τους μεγαλύτερους προσφυγικούς καταυλισμούς στην πόλη Ντέμπρετσεν. «Αυτό δεν είναι ένα στρατόπεδο προσφύγων, αλλά ένα στρατόπεδο μεταναστών», είπε, αναφερόμενος στην ιδέα ότι οι κάτοικοι του στρατοπέδου κάνουν κατάχρηση της γενναιοδωρίας του ουγγρικού κράτους. Ο Όρμπαν συνέχισε, «Δεν θέλουμε να έρθουν περισσότεροι μετανάστες, αυτοί που είναι εδώ θα πρέπει να πάνε στο σπίτι τους». Δεδομένου ότι η κυβέρνηση λάμβανε επί αρκετά χρόνια υπό όρους επιχορηγήσεις από την ΕΕ για τον εκσυγχρονισμό και την συντήρηση αυτών των στρατοπέδων, το κλείσιμό τους μπορεί να βλάψει την προσήλωση της Ουγγαρίας στους κανονισμούς της ΕΕ -γεγονός που αναγνώρισε ακόμη και ο Orban. Η ουγγρική κυβέρνηση αυστηροποίησε επίσης το αδίκημα για την παράνομη διέλευση των συνόρων στον ποινικό κώδικα από παράβαση σε έγκλημα.

Το ζήτημα της μετανάστευσης είναι ένα απτό και πραγματικό πρόβλημα για την ουγγρική κυβέρνηση που αναμφισβήτητα χρειάζεται πολιτικές απαντήσεις, αλλά το να τίθεται το θέμα στην κορυφή της εθνικής πολιτικής ατζέντας εξυπηρετεί συγκεκριμένους εσωτερικούς πολιτικούς σκοπούς. Η τρίτη θητεία του Όρμπαν έχει σημαδευτεί από ισχυρές κατηγορίες για διαφθορά -συμπεριλαμβανομένων εσωτερικών πληροφοριών σε φίλους και συναδέλφους του για την επικείμενη κατάρρευση της χρηματιστηριακής εταιρείας Quaestor [4], κάτι που τους επέτρεψε να σώσουν τα κεφάλαιά τους πριν η εταιρεία καταστεί αφερέγγυα. Με το να εκτρέπει την εθνική συζήτηση της Ουγγαρίας μακριά από προσωπικά μη κολακευτικές ιστορίες, ο Orban έχει δώσει στην κυβέρνησή του μια βραχυπρόθεσμη ώθηση παρά την φθίνουσα δημοτικότητά του. Μακροπρόθεσμα, ωστόσο, η στρατηγική του Όρμπαν θα εμβαθύνει την πολιτική σύγκρουση της Ουγγαρίας διαιρώντας την πολιτική κοινότητα σε δύο στρατόπεδα: Στους υπερασπιστές της αντι-μετανάστευσης και εκείνους υπέρ της μετανάστευσης. Ο Orban ισχυρίζεται ότι η κυβέρνησή του δεν αντιπροσωπεύει παρά τα ουγγρικά συμφέροντα ενώ οι αντίπαλοί του εξυπηρετούν ξένα συμφέροντα. Σε μια πρόσφατη ομιλία του, ο Orban υποστήριξε [5] ότι η ουγγρική αριστερά είναι «έτοιμη να υποδεχθεί τους παράνομους μετανάστες, τους οποίους θα καλωσορίσει με ανοιχτές αγκάλες», και είπε, «Πολύ απλά σε αυτούς τους ανθρώπους, σε αυτούς τους πολιτικούς, δεν αρέσει ο ουγγρικός λαός -και δεν τους αρέσει γιατί είναι Ούγγροι».

Αλλά για να σώσει το πολιτικό του στάτους εγχωρίως, ο Orban έχει θυσιάσει την διεθνή φήμη της χώρας του. Στο μέλλον, άλλα κράτη-μέλη της ΕΕ θα μπορούσε να είναι απρόθυμα να σκεφτούν την Ουγγαρία ως δυνητικό εταίρο στην αντιμετώπιση του προβλήματος των προσφύγων. Στο κάτω-κάτω, ήταν η μόνη χώρα που αξίωσε ένα «διπλό μηδέν» για τις εθελοντικές εισφορές της στην μετανάστευση της ΕΕ: Προσφέροντας μηδέν χώρους για την επανεγκατάσταση των αιτούντων άσυλο από την Ελλάδα και την Ιταλία και μηδέν χώρους για την μετεγκατάσταση των αιτούντων άσυλο από εμπόλεμες ζώνες. Όταν εξηγώντας την απόφαση αυτή (μαζί με τις προηγούμενες κινήσεις που τορπίλισαν κοινές δράσεις της ΕΕ για την μεταναστευτική κρίση), ο Orban υποστήριξε ότι η χώρα βρίσκεται υπό αφόρητη πίεση από τους μετανάστες και ότι θα ήταν εις βάρος των συμφερόντων της Ουγγαρίας να ασχοληθεί με τους μετανάστες, άφησε να εννοηθεί ότι οι χώρες της Δυτικής Ευρώπης –οι χώρες στόχοι των μεταναστών- «απωθούν» τους μετανάστες σε κράτη της ανατολικής Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένης της Ουγγαρίας. Η ουγγρική κυβέρνηση άσκησε σημαντική κριτική στην εθελοτυφλία της ΕΕ για τις παράνομες διελεύσεις χερσαίων συνόρων σε βάρος των θαλάσσιων διαβάσεων που έχουν πιέσει την Ελλάδα και την Ιταλία, αλλά επιχειρηματολόγησε εναντίον των κοινών λύσεων της ΕΕ που αποσκοπούν στην επίλυση της μεταναστευτικής κρίσης επειδή μπορεί να βλάψουν ουσιαστικά τα ουγγρικά συμφέροντα σε μακροπρόθεσμη βάση. Η Ουγγαρία δεν μπορεί να αντιμετωπίσει αυτό το πρόβλημα μόνη της και θα χρειαστεί απεγνωσμένα την βοήθεια των άλλων κρατών-μελών της ΕΕ. Επιλέγοντας να προχωρήσει μόνη της στο μεταναστευτικό στέλνει το λάθος μήνυμα -ότι η ουγγρική κυβέρνηση απορρίπτει την αλληλεγγύη της ΕΕ. Δεν είναι τυχαίο ότι και άλλες χώρες στη νότια περιφέρεια της ΕΕ που είναι πιο εκτεθειμένες στους μετανάστες (για παράδειγμα η Ελλάδα και η Ιταλία) προτιμούν κοινές λύσεις σε επίπεδο ΕΕ, αντί να ακολουθήσουν μοναχικές προσπάθειες για την επίλυση των θεμάτων της μετανάστευσης που τις αφορούν. Αν η Ουγγαρία βρεθεί απομονωμένη, θα είναι εξαιρετικά δύσκολο να ασχοληθεί με μια μαζική εισροή μεταναστών χωρίς την βοήθεια των άλλων κρατών-μελών.

04082015-2.jpg

Μετανάστες από την Συρία σε sleeping bags για να προστατευθούν από την βροχή καθώς ξεκουράζονται στο πλάι ενός δρόμου αφότου πέρασαν παράνομα τα σύνορα από την Σερβία, κοντά στο Asotthalom, στην Ουγγαρία, στις 27 Ιουλίου 2015. LASZLO BALOGH / REUTERS
---------------------

Εάν η κυβέρνηση της Ουγγαρίας ήταν σε μια κατηγορία από μόνη της όταν απέρριψε την ιδέα της οικειοθελούς αποδοχής προσφύγων, δεν ήταν μόνη της στην προσπάθειά της να τορπιλίσει άλλες υποχρεωτικές λύσεις σε επίπεδο ΕΕ. Η Ουγγαρία απέρριψε την κατανομή των αιτούντων άσυλο, που βασιζόταν σε προκαθορισμένες ποσοστώσεις με τα άλλα έθνη Βίσεγκραντ (Τσεχία, Πολωνία και Σλοβακία). Ανεξάρτητα από τους λόγους που ο Όρμπαν ήταν κατά της αποδοχής των ποσοστώσεων, τούτο αποδεικνύεται προβληματικό και αποκαλύπτει μειωμένη δέσμευση από τα ευρωπαϊκά κράτη-μέλη της ΕΕ της κεντρικής-ανατολικής Ευρώπης (οι περισσότερες από τις οποίες είναι ωφελημένες από την ένταξη) στην αλληλεγγύη στην ΕΕ επί της μεταναστευτικής κρίσης -ένα ζήτημα του οποίου η λύση θα χρειαστεί βοήθεια από την ΕΕ στο μέλλον. Τα μέτρα αυτά έχουν στείλει το αντίθετο μήνυμα, ωστόσο, οδηγώντας τον Ιταλό πρωθυπουργό Matteo Renzi να εξοργιστεί και να πει ότι οι αρχηγοί των κρατών που αρνούνται τις υποχρεωτικές ποσοστώσεις δεν αξίζουν να ονομάζονται Ευρωπαίοι [6].

Είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό για την Ευρώπη ότι η Ουγγαρία απέχει πολύ από το να είναι μόνη στα αντι-μεταναστευτικά συναισθήματά της. Κάθε δύο χρόνια, η ουγγρική «δεξαμενή σκέψης» Political Capital Institute (με τους οποίους είμαστε συνδεδεμένοι) δημοσιοποιεί τον Δείκτη Ζήτησης Ακροδεξιού Εξτρεμισμού [7]. Ο δείκτης έχει αποδείξει ότι η «πλατωνική ξενοφοβία», οι προκαταλήψεις κατά των μεταναστών χωρίς την παρουσία των μεταναστών, είναι μια κυρίαρχη τάση σε όλη πολλές χώρες της κεντρικής-ανατολικής Ευρώπης. Ενώ τα αισθήματα κατά των μεταναστών στην Ουγγαρία έχουν φθάσει σε επίπεδα ρεκόρ, ο αριθμός των πραγματικών μεταναστών (αλλοδαπών πολιτών που ζουν σε άλλο κράτος μόνιμα) είναι αμελητέος στην χώρα -κυμαίνεται γύρω στο 1,4% του συνολικού πληθυσμού. Οι ερωτηθέντες έδειξαν επίσης μια τάση προς τον «σοβινισμό της πρόνοιας», η ιδέα ότι τα προγράμματα κοινωνικής πρόνοιας θα πρέπει να ωφελούν τους γηγενείς πολίτες και όχι τους πληθυσμούς των μεταναστών. Παραδόξως, χώρες της ανατολικής Ευρώπης που αντιμετωπίζουν χαμηλά επίπεδα μετανάστευσης (αλλά είναι διάδρομοι μετανάστευσης σε άλλες, πιο εύπορες χώρες) εμφανίζουν πολύ ισχυρότερα αντι-μεταναστευτικά συναισθήματα από Δυτικές ευρωπαϊκές χώρες που φιλοξενούν πολλούς περισσότερους μετανάστες. Για παράδειγμα, ο πληθυσμός των Ούγγρων που έχουν γεννηθεί στο εξωτερικό ήταν 4,5% το 2014, με τους περισσότερους πολίτες που έχουν γεννηθεί στο εξωτερικό να κατάγονται από γειτονικές χώρες της Ουγγαρίας. Τα ποσοστά πολιτών της Σουηδίας και της Γερμανίας που έχουν γεννηθεί στο εξωτερικό ανέρχονται σε 15,9% και 12,2%, αντίστοιχα. Ωστόσο, μόνο το 6% των Σουηδών και το 11% των Γερμανών επεδείκνυαν ξενοφοβικά αισθήματα το 2013, σε σύγκριση με το 45% των Ούγγρων. Σε άλλες χώρες της κεντρικής-ανατολικής Ευρώπης, τα στοιχεία αυτά είναι επίσης υψηλά: Το 39% των Σλοβάκων και το 32% των Τσέχων φανερώνουν χαρακτηριστικά και σκέψεις που τους χαρακτηρίζουν ως ξενοφοβικούς ή σύμφωνους με τον «σωβινισμό πρόνοιας». Μια δημοσκόπηση του 2013 από το πολωνικό Κέντρο Ερευνών για την Προκατάληψη έδειξε ότι το 69% των Πολωνών δεν θέλουν μη λευκούς μετανάστες να ζουν στην χώρα τους.

Πρόσφατες αντι-μεταναστευτικές απόψεις προκαλούν ακόμα μεγαλύτερη έκπληξη, δεδομένου ότι, μέχρι πρόσφατα, η μετανάστευση ήταν ένα μη-ζήτημα στον εσωτερικό πολιτικό διάλογο στην περιοχή της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης. Σύμφωνα με μια δημοσκόπηση του ευρωβαρόμετρου, τον Οκτώβριο του 2014 μόνο το 1% των Σλοβάκων, το 3% των Ούγγρων, το 7% των Πολωνών και το 8% των Τσέχων θεωρεί τους μετανάστες ως ένα εξαιρετικά σημαντικό πρόβλημα. Για λόγους σύγκρισης, το αντίστοιχο ποσοστό ήταν 37% του πληθυσμού της Γερμανίας που ρωτήθηκε. Αλλά ως αντίδραση στην αυξανόμενη μετανάστευση, οι πολιτικοί έχουν αναγνωρίσει τις πολιτικές ευκαιρίες που έρχονται με την αξιοποίηση των αντι-μεταναστευτικών αισθημάτων. Και έτσι, ακροδεξιά κόμματα και κινήματα έχουν πραγματοποιήσει μαζικές διαδηλώσεις κατά των μεταναστών στην Βουδαπέστη, τη Μπρατισλάβα, το Μπρνο και την Βαρσοβία -με τις διαδηλώσεις στο Μπρνο να γίνονται βίαιες [8].

Οι βασικές πολιτικές δυνάμεις βρίσκονται επίσης στην ευχάριστη θέση να εκμεταλλευτούν την συζήτηση για το μεταναστευτικό της Ουγγαρίας για δικό τους κέρδος. Στο πλαίσιο αυτό, η Ουγγαρία έγινε ένα περιφερειακό μοντέλο: Ο Σλοβάκος πρωθυπουργός Ρόμπερτ Φίκο επαίνεσε τον Orban για το θάρρος του να κατασκευάσει το τείχος. Η Πλατφόρμα των Πολιτών της Πολωνίας, το μεγάλο κυβερνών κόμμα της χώρας, έχει κάνει δυναμική εκστρατεία κατά της ποσόστωσης για την ανακατανομή των αιτούντων άσυλο εν όψει των εκλογών του τρέχοντος έτους. Η τσεχική κυβέρνηση, επίσης, απέρριψε τις υποχρεωτικές ποσοστώσεις αναδιανομής.

Αντιμετωπίζοντας μια καταδίκη, η κυβέρνηση και οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης της Ουγγαρίας δείχνουν άλλες χώρες που έχουν επίσης κατασκεύασαν φράκτες για να κρατήσουν τους μετανάστες μακριά, συμπεριλαμβανομένης της Βουλγαρίας, της Ελλάδας, των Ηνωμένων Πολιτειών, ακόμη και του Ισραήλ. Και σε αντίθεση με την κοινή γνώμη, η χρήση ενός φράχτη στα σύνορα δεν είναι κάτι εξαιρετικό -είναι μια λύση που έχει χρησιμοποιηθεί εκτενώς σε άλλα έθνη για να αποτρέψουν τους μετανάστες από το να περάσουν. Αν κοιτάξουμε πέρα από τις υποχρεωτικές (αλλά καθόλου έντονες) επικριτικές παρατηρήσεις των Δυτικοευρωπαίων ηγετών, μπορεί να υποτεθεί ότι αρκετοί Δυτικοευρωπαίοι πολιτικοί είναι ευχαριστημένοι που η ουγγρική κυβέρνηση κατασκευάζει το τείχος, θεωρώντας το ως ένα σημάδι ελπίδας ότι οι μεταναστευτικές πιέσεις θα μειωθούν -ακόμη και αν δεν θα τολμούσαν να το πουν δημοσίως.

Αυτό που είναι πολύ πιο προβληματικό από το τείχος είναι το πολιτικό κεφάλαιο που έχει προσδώσει στους υποστηρικτές της αντι-μετανάστευσης. Η αντι-μεταναστευτική ρητορική πλαισιώνει αυτό το ζήτημα μέσα από το πρίσμα του εγκλήματος, της τρομοκρατίας και της κατάχρηση του (ανύπαρκτου) συστήματος κοινωνικής πρόνοιας της Ουγγαρίας. Λαμβάνοντας μια σκληρή στάση έναντι των μεταναστών εν γένει, τα έθνη της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης μπόρεσαν να υποδαυλίσουν την οργή, ενώ κινητοποιούσαν το εκλογικό τους σώμα. Αλλά ως εκ τούτου, οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, των οποίων ο πληθυσμός μειώνεται με ρυθμό παρόμοιο με εκείνον της δυτικής Ευρώπης, διώχνουν τους μετανάστες πριν καν φτάσουν, χάνοντας δυνητικά οφέλη για το σύνολο του πληθυσμού. Η έλλειψη ιατρών στην Ουγγαρία, για παράδειγμα, θα μπορούσε να αμβλυνθεί με τη μετανάστευση καλά εκπαιδευμένων ιατρών στην χώρα. Λόγω της σκληρής άποψης του έθνους για τους μετανάστες, ωστόσο, κατά πάσα πιθανότητα θα αποθαρρυνθούν από το να έρθουν.

Επιπλέον, η τροφοδότηση της αντι-μεταναστευτικής ρητορικής σε επίπεδο ΕΕ μπορεί να λειτουργήσει σαν μπούμερανγκ για τις χώρες που στέλνουν οι ίδιες εκατομμύρια μεταναστών στις χώρες της Δυτικής Ευρώπης. Η διαφορά μεταξύ μετανάστευσης στο εσωτερικό της ΕΕ και της μετανάστευσης από χώρες εκτός της ΕΕ δεν είναι αυτονόητη παντού στην Δυτική Ευρώπη, όπου ακόμη και πολιτικοί της κεντρικής σκηνής συχνά βάλλουν κατά αμφοτέρων. Ο Βρετανός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον δήλωσε πρόσφατα [9] ότι «Για να πετύχει πραγματικά ο έλεγχος της μετανάστευσης, θα πρέπει επίσης [να μειώσουμε] τα κίνητρα για τους ανθρώπους που έρχονται εδώ από το εσωτερικό της ΕΕ. Σε μεγάλο βαθμό λόγω της οικονομικής επιτυχίας μας, πολλοί το κάνουν: Έχουμε δει μια μεγάλη άνοδο του αριθμού που έρχονται στην Βρετανία». Ριζοσπάστες λαϊκιστές πολιτικοί στο Ηνωμένο Βασίλειο, την Ολλανδία και αλλού έχουν κάνει εκστρατεία ενάντια στην εισροή Ούγγρων, Πολωνών και Ρουμάνων μεταναστών. Αν οι χώρες της ανατολικής Ευρώπης θεωρούνται ως σημαντική πηγή μετανάστευσης, ενώ είναι απρόθυμες να φιλοξενήσουν το μερίδιό τους από μετανάστες στο εσωτερικό της ΕΕ, αυτό μπορεί να υπονομεύσει την αρχή της ελεύθερης κυκλοφορίας που βοηθά πολλούς Ούγγρους να βρουν απασχόληση στο εξωτερικό.

Copyright © 2015 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/hungary/2015-07-30/scaling-wall

Σύνδεσμοι:
[1] http://www.nytimes.com/2015/07/19/world/europe/route-of-migrants-into-eu...
[2] http://www.kormany.hu/en/prime-minister-s-office/news/national-consultat...
[3] http://news.yahoo.com/hungary-close-refugee-camps-populated-areas-185102...
[4] http://hungarianfreepress.com/2015/03/27/democratic-opposition-unites-in...
[5] http://www.portfolio.hu/en/economy/migrants_threaten_the_european_way_of...
[6] http://www.reuters.com/article/2015/06/25/us-europe-migrants-summit-idUS...
[7] http://derexindex.eu
[8] http://www.foxnews.com/world/2015/06/26/hundreds-rally-against-refugees-...
[9] https://www.gov.uk/government/speeches/pm-speech-on-immigration

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στην διεύθυνσηwww.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στην διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.grκαι στο linkedin στην διεύθυνση https://www.linkedin.com/company/foreign-affairs-the-hellenic-edition