Η στρατιωτική διάσταση της ρωσικής εμπλοκής στην Συρία

Οι παράγοντες οι οποίοι επέβαλαν την ενεργό εμπλοκή του Κρεμλίνου στην πολυετή συριακή κρίση ήταν πολυποίκιλοι. Ασφαλώς κυριότερο κίνητρο παραμένει η διατήρηση της ρωσικής στρατιωτικής παρουσίας στην επίμαχη περιοχή της ανατολικής Μεσογείου, μέσω της ναυτικής βάσης στην περιοχή της Tartus, ενώ φημολογείται και η κατασκευή δεύτερης βάσης είτε στην πόλη Jableh (Gabala), είτε στην υπάρχουσα ναυτική εγκατάσταση της Minat Al Bayda. Η άνοδος του ισλαμικού εξτρεμισμού δείχνει να απασχολεί την Μόσχα (όπως και την Ουάσιγκτον), δεδομένου ότι συμπαγείς μουσουλμανικοί πληθυσμοί διαβιούν εντός της ρωσικής επικράτειας.

Επίσης, δίνει την δυνατότητα αποπροσανατολισμού από την υποβόσκουσα ουκρανική κρίση, η οποία δείχνει να βρίσκεται προ ενός τέλματος, κυρίως διότι παρά την προσφάτως επιτευχθείσα εκεχειρία, δεν υπάρχει πλάνο οριστικού τερματισμού των συγκρούσεων στις περιοχές Luhansk και Donbass (κατά συνέπεια ούτε αντίστοιχος σχεδιασμός διπλωματικής απεμπλοκής), με αποτέλεσμα να υφίσταται η ρωσική οικονομία τις εξαιρετικά ζημιογόνες Δυτικές κυρώσεις (εκτιμάται ότι η πτώση του ρωσικού ΑΕΠ κυμαίνεται μεταξύ 3%-3,5%).

Ωστόσο, η ρωσική επέμβαση στην Συρία δεν σχετίζεται με τις μεταναστευτικές ροές, αφού το πρόβλημα ταλανίζει αμιγώς τα κράτη της Δυτικής Ευρώπης.

ΑΕΡΟΠΟΡΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ

Η αεροπορική συμμετοχή αποτελείται από περίπου 34 μαχητικά αεροσκάφη εκ των οποίων τέσσερα Su-30SM, τέσσερα έως έξι Su-34 Platypus (Fullback), δώδεκα Su-24M2 Fencer και ισάριθμα Su-25 Frogfoot, τα οποία σταθμεύουν στην αεροπορική βάση του Khmeimim (Latakia). Επίσης εντοπίστηκαν τουλάχιστον 2 μεταγωγικά Antonov-124, 1 αεροσκάφος ηλεκτρονικού πολέμου IL-20 Coot, και 15 αντιαρματικά ελικόπτερα Mil-Mi-24 Hind. Μετά τις 15 Οκτωβρίου, δημοσιεύματα ανέφεραν την πρόθεση του ρωσικού επιτελείου για μεταφορά 10-18 υπερσύγχρονων ελικοπτέρων Mil-Mi-28, και την ειλημμένη απόφαση για μεταστάθμευση επιπλέον αριθμού υπερσύγχρονων μαχητικών (τρία Su-30, πέντε Su-34).

Ένα Sukhoi Su-25 προσγειώνεται στο πλαίσιο στρατιωτικής άσκησης, στις 23 Σεπτεμβρίου 2015. REUTERS/Vasily Fedosenko
---------------------------------

Τα αεροσκάφη Su-30SM Flanker-C είναι δικινητήρια μαχητικά πολλαπλών ρόλων (με έμφαση στην αεροπορική υπεροχή), τα οποία εντάχθηκαν σε υπηρεσία κατά το δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’90. Η ρωσική αεροπορία διαθέτει εξήντα Flanker-C, ενώ σημαντικός αριθμός εξήχθη σε μια σειρά χωρών όπως η Κίνα, το Βιετνάμ και η Μαλαισία. Μεγαλύτερος επιχειρησιακός χρήστης παραμένει η Πολεμική Αεροπορία της Ινδίας (Bharatiya Vāyu Senā) με 272 μονάδες Su-30MKI σε υπηρεσία.

Το αεροσκάφος χρησιμοποιεί σύστημα κατευθυνόμενης ώσης TVC, ραντάρ παθητικής ηλεκτρομαγνητικής σάρωσης PESA τύπου N011M με εμβέλεια έρευνας 400 χλμ. και εμβέλεια ανίχνευσης στόχων περί τα 200 χλμ. Μπορεί να μεταφέρει ποικιλία πυραύλων και βομβών συνολικού βάρους 8 τόνων, αναλόγως της φύσεως της αποστολής και της απόστασης του στόχου. Ειδικότερα, σε ό,τι αφορά τις αποστολές αναχαίτισης, φέρει μίγμα βλημάτων αέρος-αέρος R-77/77-1 (εμβέλεια 70/110 χλμ. αντίστοιχα), R-27T/EA(70/130 χλμ. αντίστοιχα), R-73E/M1 (20/30 χλμ. αντίστοιχα).

Παρά την έντονη φημολογία για τις ικανότητες του αεροσκάφους (μετά το περιστατικό της παράνομης διείσδυσης στον εναέριο χώρο της Τουρκίας), οφείλεται να διευκρινιστεί ότι το Su-30 καίτοι ενσωματώνει σύγχρονες τεχνολογίες και εντυπωσιακά πτητικά χαρακτηριστικά, επιχειρησιακώς δεν θεωρείται «άτρωτο». Το γεγονός ότι η ινδική αεροπορία συμμετείχε σε κοινές ασκήσεις με χώρες της Δύσης (όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γαλλία και οι Η.Π.Α.), έδωσε την δυνατότητα να πιστοποιηθούν εκ του σύνεγγυς οι δυνατότητες αλλά και οι αδυναμίες του συγκεκριμένου μαχητικού. Λόγου χάρη, στην περίπτωση της απαιτητικής αεροπορικής ασκήσεως Red Flag 08-4, η οποία διεξήχθη στην αεροπορική βάση του Las Vegas (Nellis Air Base), με την συμμετοχή γαλλικών Rafale F.2 και κορεατικών F-15K Slam Eagle, διαπιστώθηκε η «τρωτότητα» των ρωσικών αεροπλάνων απέναντι στα αμερικανικά F-15 των Μοιρών Aggressors, η προβληματική απόδοση των κινητήρων Lyulka AL-31F εξαιτίας της αυξημένης ευαισθησίας στην εισρόφηση FOD’s (γεγονός που επηρέασε αρνητικά τους ρυθμούς απογειώσεων), ενώ δεν έλειψαν οι «φίλιες» καταρρίψεις μεταξύ των Ινδών χειριστών, ένεκα των προβλημάτων έγκαιρης ταυτοποίησης των «ιχνών» (IFF).

Οι αντιτιθέμενες απόψεις υποστηρίζουν, ότι τα προεκτεθέντα στοιχεία απηχούν προσωπικές απόψεις του Αμερικανού ταξιάρχου Terrence Fornof (βετεράνος των F-15), οι οποίες αναπτύχθηκαν στην διάρκεια απενημέρωσης άλλων χειριστών της USAF. Το ερώτημα είναι κατά πόσο απέχουν από την πραγματικότητα, δεδομένου ότι τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, η αμερικανική πολεμική αεροπορία αιτούνταν αύξηση των δημοσίων δαπανών προς σχεδίαση και ανάπτυξη νέας γενιάς μαχητικών.

Το αεροσκάφος Su-34 Platypus είναι δικινητήριο, διθέσιο μαχητικό παντός καιρού και πολλαπλών ρόλων. Τα πρώτα αεριωθούμενα εντάχθηκαν στην ρωσική υπηρεσία πριν δύο έτη, και σήμερα εκτιμάται ότι περισσότερο από 80 μονάδες βρίσκονται σε επιχειρησιακή χρήση. Η αυτονομία του Fullback με πλήρες οπλικό φορτίο 8 τόνων, αγγίζει τα 4.000 χλμ. Το μαχητικό μπορεί να εξοπλιστεί με κάθε είδους σύγχρονα όπλα αέρος-αέρος (R-73, R-77), και αέρος-εδάφους (BETAB-500, KAB-500S, Kh-59M Kazoo, Kh-35 Kayak, anti-ship Kh-41 Moskit κ.α.), που διατίθενται στο ρωσικό οπλοστάσιο.

Το πρωτότυπο αεροσκάφος Su-24 Fencer πέταξε το 1967, αποτέλεσε δε, την απόπειρα απάντησης της τότε Σοβιετικής Αεροδιαστημικής Βιομηχανίας, στο αμερικανικό επιθετικό μαχητικό μακράς εμβέλειας και χαμηλής διείσδυσης με πτέρυγες μεταβλητής γεωμετρίας, τύπου F-111. Το αναβαθμισμένο μοντέλο Su-24M Fencer D εντάχθηκε σε υπηρεσία το 1983, και αποτέλεσε το κύριο βομβαρδιστικό πρώτης γραμμής, για περισσότερο από 30 έτη. Μπορεί να φέρει πληθώρα όπλων και φυσικά βόμβες με πυρηνική γόμωση (ΤΝ-1200), ενώ η επιχειρησιακή αυτονομία του αγγίζει τα 3.000 χλμ.

Το αεροπλάνο Su-25 Frogfoot ή «Grach», αποτελεί σχεδίαση της δεκαετίας του ’60, ενώ η πρώτη πτήση του τύπου πραγματοποιήθηκε το 1975. Το Frogfoot έλαβε το «βάπτισμα του πυρός» στην διάρκεια της σοβιετικής εισβολής στο Αφγανιστάν, και η επιχειρησιακή εμπειρία βοήθησε καταλυτικά στην περαιτέρω βελτίωση των υπό παραγωγή αεροσκαφών. Το Su-25 είναι αεροσκάφος εγγύς υποστήριξης, και δύναται να φέρει καλάθους ρουκετών (π.χ. UB-32), βόμβες κατευθυνόμενες με δέσμη laser, και ελεύθερης πτώσης, θραυσμάτων ή εμπρηστικές, συνολικού βάρους 4,4 τόνων.

ΝΑΥΤΙΚΟ ΚΛΙΜΑΚΙΟ ΚΑΙ ΧΕΡΣΑΙΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ

Η ναυτική αρμάδα περιλαμβάνει το περιπολικό Сметливый (Smetlivy –«Πολυμήχανος»), με διπλό εκτοξευτή πυραύλων Volna και 32 πυραύλους S-125, τορπίλες των 21 ιντσών, και 8 αντι-πλοϊκά βλήματα SS-N-25 Uran. Επιπλέον, υπάρχουν αναφορές για παρουσία του καταδρομικού Moskva με 16 πυραύλους ναυτικής κρούσης P-500 Bazalt (σύμφωνα με το ΝΑΤΟ: SS-12 Sandbox), και 8 εκτοξευτές 64 αντιαεροπορικών πυραύλων SA-N-6 (S-300 Grumble). Το εν λόγω σκάφος φέρει επιπλέον 40 πυραύλους SA-N-4 Gecko, για εμπλοκή χαμηλά ιπτάμενων στόχων. Η ναυτική δύναμη που πλέει στη Μεσόγειο συμπληρώνεται από ένα ανθυποβρυχιακός σκάφος, ένα σκάφος ηλεκτρονικού πολέμου (συλλογής πληροφοριών), και τουλάχιστον τέσσερα αρματαγωγά, τα οποία αναλαμβάνουν τις αποστολές διοικητικής μέριμνας.

Τέλος η ρωσική πλευρά ανακοίνωσε την ανάπτυξη «ειδικών στρατιωτικών συμβούλων», με στόχο την βελτίωση της επίδοσης των κυβερνητικών δυνάμεων του Assad. Σταδιακά, στους λιμένες της Συρίας εκφορτώθηκαν 7 σύγχρονα άρματα μάχης T-90 με σύστημα αυτοπροστασίας Shtora-1, ρουκετοβόλα TOS-1 τα οποία βάλουν θερμοβαρικές ρουκέτες, και 40 τεθωρακισμένα οχήματα BTR. Εκτιμάται ότι η ρωσική παρουσία στην Συρία, υπερβαίνει συνολικά τους 4.000 στρατιωτικούς.

ΟΙ ΡΩΣΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ

Η ρωσική επέμβαση, αποσκοπεί στην εξουδετέρωση των υποδομών υποστήριξης του Daesh (κέντρα διοίκησης, αποθήκες οπλισμού κ.α.), στην υποβάθμιση της μαχητικής ικανότητας του ISIS μέσω απευθείας πληγμάτων κατά των θέσεων του, και στην παροχή πυρών υποστηρίξεως προς τις συριακές κυβερνητικές δυνάμεις κατά την διάρκεια πραγματοποίησης των τακτικών επιχειρήσεων. Η φιλοσοφία των επιχειρήσεων διέπεται κατά βάση από τις σύγχρονες πρακτικές του πολέμου, γεγονός ενδεικτικό των αλλαγών και των εκσυγχρονισμών που υπέστησαν οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις στα πολεμικά μέσα, στην δομή και στην εκπαίδευση τους.

Οι ρωσικές επιδρομές ξεκίνησαν στις 30 Σεπτεμβρίου, όταν επιθετικά Su-25 έπληξαν αποθήκες και οχυρωμένα καταφύγια, πλησίον της πόλεως Homs βάλλοντας bunker buster bombs (προφανώς ΚΑΒ-1500L). Την πρώτη ημέρα του Οκτώβρη, τα Su-34 εντόπισαν και βομβάρδισαν ένα στρατόπεδο εκπαίδευσης και ένα κέντρο διοίκησης του Ισλαμικού Κράτους, νοτιοδυτικά της πόλεως Raqqa. Οι κρούσεις πραγματοποιήθηκαν από μεγάλο ύψος και χρησιμοποιήθηκαν βόμβες ακριβείας. Τις επόμενες ημέρες, πραγματοποιήθηκαν επιδρομές εναντίον πληθώρας στόχων (κυρίως οχυρωμένα καταφύγια και υπόγειες αποθήκες), στις περιοχές Maarrat Al Numan, Raqqa, και Hama. Στις επιδρομές αυτές χρησιμοποιήθηκαν κατευθυνόμενες βόμβες BETAB-500 οι οποίες φέρουν μηχανισμό επιβράδυνσης για προσβολές χαμηλού ύψους.

Από τις 5 Οκτωβρίου και εξής, τα ρωσικά μαχητικά πραγματοποίησαν απευθείας πλήγματα κατά των πολεμικών μέσων του ISIS (οχήματα, αντιαεροπορικά), ενώ στις 7 Οκτωβρίου, από την περιοχή της Κασπίας θάλασσας, εκτοξεύτηκαν 26 βλήματα κατηγορίας cruise τύπου Kalibr-NK, με εμβέλεια που υπερβαίνει τα 1.400 χλμ. (τύπος μιας ευρύτερης «οικογένειας» πυραύλων πολλαπλών αποστολών). Οι εκτοξεύσεις πραγματοποιήθηκαν από φρεγάτες τύπου Gepard (Dagestan, Tatarstan) και όχι από κορβέτες κλάσης Buyan, όπως εσφαλμένα αναφέρουν ελληνικοί ιστότοποι στρατιωτικής θεματολογίας. Οι πύραυλοι πλοηγήθηκαν μέσω του ιρανικού εναερίου χώρου, πλήττοντας εν τέλει επιτυχώς 11 στόχους του Ισλαμικού Κράτους, στις περιοχές Idlib, Aleppo και Raqqa.

Στις 14 Οκτωβρίου αεροσκάφη Fullback έπληξαν με βόμβες KAB-500S, (κατευθυνόμενες από το σύστημα Glonass, αντίστοιχο του GPS), μεμονωμένο αντιαεροπορικό σύστημα Sa-8b Gecko των Ισλαμιστών (και όχι αντιαεροπορική συστοιχία, όπως επίσης λαθεμένα αναφέρουν διαδικτυακές πηγές).

Κατάδειξη στόχων προς τα αεροσκάφη κρούσης πραγματοποιούν σύγχρονα drones τύπου Dozor-600, ενώ εντοπίστηκαν να ίπτανται και UAV’s τύπου Pchela-1T. Σε περίπτωση όμως παρουσίας των Su-34, η κατάδειξη μπορεί να γίνει από ένα μαχητικό του σχηματισμού προς τα υπόλοιπα ομοιότυπα, εξαιτίας των αυξημένων ικανοτήτων μεταφοράς δεδομένων, λόγω του προηγμένου ενσωματωμένου συστήματος επικοινωνιών TKS-2 (κεντρο-δικτυακός πόλεμος).

Οι ρωσικές ένοπλες δυνάμεις, κατανοώντας την αξία των πολλαπλασιαστών ισχύος, ανέπτυξαν στο πεδίο των συγκρούσεων, συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου. Αφενός έπλευσε προς την ευρύτερη θαλάσσια περιοχή ένα σκάφος συλλογής πληροφοριών, αφετέρου μεταφέρθηκαν προηγμένα συστήματα παρεμβολών ευρέος φάσματος τύπου Krasukha-4 (Belladona), τα οποία μπορούν να παρεμβάλουν αερομεταφερόμενα ραντάρ και κατασκοπευτικούς δορυφόρους χαμηλής τροχιάς (Low Earth Orbit) όπως οι U.S. Lacrosse/Onyx. Η φιλοσοφία χρήσης του συστήματος Krasukha, εστιάζει στην δημιουργία ισχυρών παρεμβολών στις θεμελιώδεις συχνότητες του ραντάρ και των λοιπών πηγών εκπομπής ραδιοκυμάτων.

Τέλος το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, κατηγόρησε την ρωσική πλευρά για χρήση βομβών διασποράς, αφού εντοπίστηκαν υπολείμματα των αντιαρματικών υποπυρομαχικών SPBE-D (φορείς RBK-500), στην περιοχή Kafr Halab. Εικάζεται ότι τα κάνιστρα διασποράς αφέθησαν από Su-24 στις 11 Οκτωβρίου.

ΠΑΡΑΒΙΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΤΟΥΡΚΙΚΟΥ ΕΝΑΕΡΙΟΥ ΧΩΡΟΥ

Το ζήτημα των τουρκικών αιτιάσεων περί ρωσικών παραβιάσεων του εθνικού εναερίου χώρου, αν και δεν είναι απολύτως ξεκάθαρο, αδιαμφισβήτητα εγκυμονεί κινδύνους για την περιφερειακή σταθερότητα.

Στις 5 Οκτωβρίου σημειώθηκε το πρώτο περιστατικό, όταν μαχητικό Su-34 το οποίο προηγουμένως βομβάρδισε θέσεις της οργάνωσης Al-Nusra στο χωριό Yamdiyahh, εισήλθε σε βάθος οχτώ χιλιομέτρων εντός του τουρκικού εναερίου χώρου. Η αντίδραση της τουρκικής αεροπορίας ήταν άμεση και το ρωσικό αεροσκάφος αποχώρησε, πριν τα τουρκικά F-16 βρεθούν σε ευνοϊκές παραμέτρους βολής. Μια ημέρα αργότερα, δημοσίευμα της εφημερίδας Milliyet ανέφερε ότι η υπέρπτηση του ρωσικού μαχητικού αφορούσε τμήμα του συριακού εναερίου χώρου εντός του οποίου η Τουρκία εφαρμόζει άτυπα ζώνη απαγόρευσης πτήσεων (no fly zone), ανατρέποντας πλήρως κατ’αυτόν τον τρόπο την υφιστάμενη φημολογία.

Παρ’όλα ταύτα, το τουρκικό Υπουργείο Εξωτερικών (Dışişleri Bakanlığı) συνέχισε να διαμαρτύρεται για το περιστατικό, ενώ ο επικεφαλής της τουρκικής διπλωματίας Feridun Hadi Sinirlioğlu, προχώρησε σε επίσημη ενημέρωση των ΝΑΤΟϊκών ομολόγων του.

Στις 11 Οκτωβρίου, το τουρκικό επιτελείο ανακοίνωσε ότι συριακά αεροσκάφη Mig-29 (πιθανόν και Su-22) παρενόχλησαν σχηματισμό 12 μαχητικών F-16 τα οποία υπερίπταντο πλησίον των τουρκοσυριακών συνόρων, ενώ το εν λόγω σμήνος εγκλωβίστηκε και από επίγεια αντιαεροπορική συστοιχία. Το επόμενο χρονικό διάστημα, οι αναφορές περί παραβιάσεων συνεχίστηκαν. Στις 16 Οκτωβρίου, ένα drone τύπου Orlan-10 πιθανότατα του ρωσικού στρατού, εντοπίστηκε και καταρρίφθηκε από τουρκικά αεριωθούμενα, τρία χλμ. εντός της τουρκικής επικράτειας. Οι τουρκικές διαμαρτυρίες υιοθετήθηκαν από την Βορειοατλαντική Συμμαχία, η οποία εξέδωσε καταδικαστική ανακοίνωση.

Η εμμονή της τουρκικής πλευράς περί «παρενοχλήσεων και παραβιάσεων» (κάτι το οποίο εφαρμόζει και έναντι της Ελλάδος) στοχεύει στην δημιουργία κλίματος περί εξωτερικής απειλής, αφενός για να επιτευχθεί εσωτερική συσπείρωση (μεταξύ άλλων και ενόψει των επερχόμενων εκλογών), αφετέρου για να αιτιολογηθούν πιθανά μελλοντικά «εξωθεσμικά» εγχειρήματα. Είναι γνωστό ότι η Τουρκία επιδιώκει μεταβολή του καθεστώτος στην Συρία, καθώς επίσης ότι δεν επιθυμεί επ’ ουδενί λόγω την δημιουργία κουρδικού κράτους. Η ρωσική επέμβαση ανέτρεψε άρδην τους τουρκικούς σχεδιασμούς. Εξαιτίας των αδιάλειπτων τουρκικών διαμαρτυριών περί παρενοχλήσεων, «ελλοχεύει ο κίνδυνος» να συμπαρασυρθεί το Ν.Α.Τ.Ο. σε μια διένεξη κατά την οποία θα ταυτιστούν τα υπαρκτά διλήμματα ασφαλείας με τα τουρκικά εθνικά συμφέροντα. Μεταξύ των δύο καθίσταται απολύτως αναγκαία η διάκριση.

Στο πλαίσιο της αναγκαιότητας για την διασφάλιση των τουρκικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, η πολεμική αεροπορία (hava kuvvetleri) ανακοίνωσε δέσμη μέτρων ως απάντηση στις ρωσικές προκλήσεις, όπως η επαύξηση των αεροπορικών περιπολιών (CAP), ο διπλασιασμός των μαχητικών που συνθέτουν τα σμήνη περιπολίας (12-14 αεροσκάφη), και η ανάληψη αποστολών από τα υπερσύγχρονα ιπτάμενα ραντάρ τύπου MESA.

Προηγήθηκε, από τα μέσα Σεπτεμβρίου, η μεταστάθμευση αεροσκαφών F-16 block50+ advanced από το Ικόνιο (132 Μοίρα Hançer) στο αεροδρόμιο του Diyarbakır, έδρα επιπλέον δύο Μοιρών εκσυγχρονισμένων F-16 (Μοίρες Pars και Atmaca). Οι μετασταθμεύσεις των advanced ήταν απόρροια των αυξημένων επιχειρησιακών απαιτήσεων εξαιτίας των επιδρομών που διεξάγονται εναντίον θέσεων του ΡΚΚ. Η σταδιακή απαξίωση των τουρκικών Phantom (μετά από 3 συναπτά θανατηφόρα περιστατικά κατά το πρώτο τρίμηνο του έτους) υποχρέωσε την ηγεσία της T.H.K. να προχωρήσει στην εσπευσμένη απόσυρση του συνόλου των μη εκσυγχρονισμένων αεροσκαφών (RF και Simsek) και μέρους των αναβαθμισμένων Terminator (σε υπηρεσία μόλις 36). Ωστόσο η εν λόγω κατάσταση επέτρεψε στην τουρκική αεροπορία να διατηρεί τοπικά μεγάλο αριθμό αεροσκαφών ικανοποιητικών επιδόσεων, με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε ενδεχόμενο ρωσοτουρκικό «θερμό» επεισόδιο. Τα τουρκικά F-16 με ραντάρ AN/APG-68V9 (290 χλμ. εμβέλεια), και φορτίο πυραύλων AIM-9Χ και AIM-120C-7, καθίστανται εξαιρετικά αποτελεσματικά αναχαιτιστικά, έναντι οποιουδήποτε συνδυασμού αεροσκάφους-βλήματος σταθμεύει στην επίμαχη περιοχή.

Ασφαλώς η Τουρκία δεν μπορεί να διαχειριστεί μια ευρύτερη αντιπαράθεση με την Ρωσία, όμως σε τοπικό επίπεδο οι τρέχοντες συσχετισμοί είναι ευνοϊκοί, και τείνουν να γίνουν ευμενέστεροι εξαιτίας της «υιοθέτησης» των προβληματισμών της Άγκυρας εκ μέρους του Ν.Α.Τ.Ο. Επιπλέον, δεν θα πρέπει να διαφεύγει της προσοχής ότι η Συρία περιβάλλεται από χώρες με αυξημένη αμερικανική επιρροή (π.χ. Ιράκ, Ιορδανία, Ισραήλ, Ελλάδα, Κύπρος), γεγονός καθοριστικό για τις στρατιωτικές ισορροπίες στην ανατολική Μεσόγειο.

Copyright © 2015 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στην διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στην διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr και στο linkedin στην διεύθυνση https://www.linkedin.com/company/foreign-affairs-the-hellenic-edition