Μήπως οι ΗΠΑ χρησιμοποιούν τις κυρώσεις πολύ επιθετικά;

Τις τελευταίες δεκαετίες, οι διοικήσεις αμφοτέρων των κομμάτων επεδίωξαν να διατυπώσουν αρχές για άλλα βασικά εργαλεία στην «εργαλειοθήκη» των εξωτερικών πολιτικών των ΗΠΑ. Υπό τον Ομπάμα, για παράδειγμα, το Υπουργείο Εξωτερικών συνέτασσε μια Τετραετή Επισκόπηση Διπλωματίας και Ανάπτυξης (Quadrennial Diplomacy and Development Review) [14] για να προσδιορίσει ένα στρατηγικό όραμα για τον τρόπο με τον οποίο η διοίκηση σκόπευε να αναπτύξει και να ενισχύσει τις διπλωματικές και αναπτυξιακές δυνατότητες των ΗΠΑ. Τον Ιανουάριο του 2018, η κυβέρνηση Trump δημοσίευσε μια Εθνική Αμυντική Στρατηγική (National Defense Strategy) [15] για να διατυπώσει ένα όραμα για την ενίσχυση των αμυντικών δυνατοτήτων της Ουάσινγκτον σε έναν κόσμο με αυξανόμενο αριθμό σημερινών και δυνητικών στρατιωτικών απειλών. Το 1984, ο υπουργός Άμυνας, Caspar Weinberger, έκανε μια ομιλία [16] διαρθρώνοντας το δόγμα της διοίκησης του Reagan για το πότε θα χρησιμοποιήσει στρατιωτική δύναμη και, σε ένα άρθρο του 1992 στο Foreign Affairs [17], ο τότε αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Ενόπλων Δυνάμεων, Colin Powell, περιέγραψε τις αρχές που η διοίκηση του George H.W. Bush χρησιμοποίησε όταν εξέτασε την χρήση στρατιωτικής βίας.

Οι μελλοντικοί πρόεδροι θα πρέπει να διατυπώσουν μια σειρά αρχών για το πώς σκοπεύουν να χρησιμοποιήσουν τις κυρώσεις και αρκετά νωρίς στην διοίκησή τους ώστε οι αρχές να μπορούν να επηρεάσουν συγκεκριμένες πολιτικές. Φυσικά, οποιαδήποτε διοίκηση θα επιδιώξει ευελιξία στην εφαρμογή τους, και απροσδόκητες κρίσεις θα προκαλέσουν μια κυβέρνηση να χρησιμοποιήσει κυρώσεις με τρόπους που δεν είχε προβλέψει αρχικά. Αλλά αν οι διοικήσεις το έκαναν πρακτική να διατυπώνουν το όραμά τους για την χρήση κυρώσεων στην αρχή της θητείας τους, θα είχαν τουλάχιστον ένα πλαίσιο για να ακολουθήσουν και θα έπρεπε να δικαιολογήσουν την χρήση κυρώσεων που θα φαινόταν ότι δεν εμπίπτουν στα όρια του πλαισίου.

ΜΙΑ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΠΟΛΥΜΕΡΕΙΑ

Ίσως το πιο σημαντικό, η Ουάσιγκτον πρέπει να επικεντρωθεί εκ νέου στην ανάπτυξη κυρώσεων σε ένα πολυμερές πλαίσιο στον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό. Όπως έχει δείξει η μονομερής προσέγγιση της διοίκησης του Trump για την επανεφαρμογή των κυρώσεων στο Ιράν, βραχυπρόθεσμα, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν επαρκή παγκόσμια οικονομική ισχύ για να επιτύχουν οικονομικές επιπτώσεις, ακόμη και αν ο υπόλοιπος κόσμος αντιτίθεται στην πολιτική τους. Επίσης, οι κυρώσεις κατά της Τουρκίας έχουν επηρεάσει τις αγορές, μολονότι είναι μονομερείς. Ωστόσο, είναι αλήθεια ότι σε πολλές περιπτώσεις οι πολυμερείς κυρώσεις είναι πιο αποτελεσματικές. Η Βόρεια Κορέα, για παράδειγμα, διεξάγει το περίπου 90% του εμπορίου της με την Κίνα, μια χώρα με την οποία μοιράζεται χερσαία σύνορα. Εάν η Κίνα δεν είχε επιβάλλει κυρώσεις, θα είχαν πολύ μικρότερο αντίκτυπο -γεγονός που αναγνωρίζει η κυβέρνηση Trump και το οποίο την ώθησε να εφαρμόσει την πλειοψηφία των κυρώσεών της κατά της Βόρειας Κορέας μέσω του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών.

Πιο ανησυχητικά, η μονομερής χρήση των κυρώσεων εγείρει ζητήματα νομιμότητας και, όπως βλέπουμε με το Ιράν, μπορεί να ενθαρρύνει την οξεία παγκόσμια διπλωματική αντίδραση, η οποία, εάν διατηρηθεί, πιθανόν να παρακινήσει σοβαρές προσπάθειες ακόμη και από συμμάχους των ΗΠΑ να προστατέψουν τους εαυτούς τους και το εμπόριό τους με άλλες χώρες από την καταναγκαστική οικονομική ισχύ των Ηνωμένων Πολιτειών με την πάροδο του χρόνου.

Η Ουάσιγκτον πρέπει να ανανεώσει την εστίασή της στον πολυμερή συντονισμό, ιδίως με στενούς συμμάχους. Εκτός από τις κυρώσεις των Ηνωμένων Εθνών, οι ΗΠΑ συντονίζουν ορισμένα προγράμματα κυρώσεων, όπως οι κυρώσεις για το Ισλαμικό Κράτος και την Βενεζουέλα, μέσω ad hoc ομάδων εργασίας. Ωστόσο, οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να επιβεβαιώσουν την δέσμευσή τους στην πολυμερή προσέγγιση ζητώντας από στενούς συμμάχους να συνεργαστούν για την καθιέρωση ενός μόνιμου μηχανισμού συντονισμού των κυρώσεων που θα συντονίζει αμφότερα τα στρατηγικά ζητήματα, όπως ποια τμήματα της οικονομίας μιας χώρας θα πρέπει να στοχεύουν, και επίσης τεχνικά ζητήματα, όπως η εναρμόνιση των ορισμών και ο μετριασμός των ακούσιων δυσμενών επιπτώσεων. Σκεφτείτε το ως κάτι αντίστοιχο με τον μηχανισμό συντονισμού της άμυνας του ΝΑΤΟ, αλλά για τις κυρώσεις. Αν και οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να έχουν και να διατηρήσουν το δικαίωμα να εφαρμόζουν μονομερώς κυρώσεις, περίπου όπως διατηρούν το δικαίωμα να αναπτύσσουν μονομερώς τον στρατό τους, η ανανέωση της επικέντρωσης σε μια πολυμερή προσέγγιση θα μειώσει δραματικά τους κινδύνους της υπερβολικής χρήσης.

Η αυξανόμενη χρήση κυρώσεων από τις Ηνωμένες Πολιτείες τα τελευταία χρόνια είχε τεράστια οφέλη για την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ. Έφερε επίσης αυξανόμενο πολιτικό, διπλωματικό και οικονομικό κόστος. Προκειμένου να αποφευχθεί η υπερβολική χρήση κυρώσεων που θα οδηγούσε στην αποδυνάμωσή τους, η Ουάσινγκτον πρέπει να θέσει σε εφαρμογή μηχανισμούς για να αναγκάσει τους Αμερικανούς υπευθύνους χάραξης πολιτικής να σταθμίσουν προσεκτικότερα και πιο ορθολογικά τα οφέλη και το κόστος, να επιτρέψουν στα ενδιαφερόμενα μέρη να συμμετάσχουν και να υποβάλουν σχόλια, να ζητήσει από τις κυβερνήσεις να καθορίσουν από πριν τον τρόπο με τον οποίο σκοπεύουν να χρησιμοποιήσουν τις κυρώσεις και να εξασφαλίσουν την εστίαση στην συνεργασία με τους συμμάχους των ΗΠΑ. Με τον τρόπο αυτό θα διασφαλιστεί ότι οι κυρώσεις θα χρησιμοποιηθούν με σύνεση και θα διατηρήσουν την αποτελεσματικότητά τους ως εργαλείο της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ.

Copyright © 2018 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/2018-09-11/us-using-sanctions-to...