Γιατί ο εθνικισμός λειτουργεί

Η υπέρβαση της αλλοτρίωσης και της δυσαρέσκειας αυτών των πολιτών θα απαιτήσει πολιτισμικές και οικονομικές λύσεις. Οι Δυτικές κυβερνήσεις θα πρέπει να αναπτύξουν έργα δημοσίων αγαθών που ωφελούν τους ανθρώπους όλων των χρωμάτων, των περιοχών και των τάξεων, αποφεύγοντας έτσι την τοξική αντίληψη της εθνοτικής ή της πολιτικής ευνοιοκρατίας. Το να καθησυχαστούν η εργατική τάξη, οι οικονομικά περιθωριοποιημένοι πληθυσμοί, ότι μπορούν επίσης να υπολογίζουν στην αλληλεγγύη των πιο ευημερούντων και ανταγωνιστικών συμπολιτών τους, μπορεί να προχωρήσει σε μεγάλο βαθμό στη μείωση της ελκυστικότητας του λαϊκισμού που καθοδηγείται από την δυσαρέσκεια και τον αντι-μεταναστευτισμό. Αυτό πρέπει να συμβαδίζει με μια νέα μορφή εθνικισμού χωρίς αποκλεισμούς. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι φιλελεύθεροι όπως ο διανοούμενος ιστορικός Mark Lilla και οι μετριοπαθείς συντηρητικοί, όπως ο πολιτικός επιστήμονας Φράνσις Φουκουγιάμα, πρότειναν πρόσφατα το πώς θα μπορούσε να οικοδομηθεί ένα τέτοιο εθνικό αφήγημα: Με το να αγκαλιαστούν τόσο οι πλειοψηφίες όσο και οι μειονότητες, δίνοντας έμφαση στα κοινά συμφέροντά τους, αντί να αντιτάσσονται οι λευκοί άνδρες εναντίον ενός συνασπισμού μειονοτήτων, όπως γίνεται σήμερα από τους προοδευτικούς και τους λαϊκιστές εθνικιστές.

Τόσο στον αναπτυγμένο όσο και στον αναπτυσσόμενο κόσμο, ο εθνικισμός είναι εδώ για να μείνει. Επί του παρόντος δεν υπάρχει άλλη αρχή επί της οποίας να βασίζεται το διεθνές κρατικό σύστημα. (Ο παγκοσμιοποιημένος κοσμοπολιτισμός, για παράδειγμα, έχει λίγη αγορά έξω από τα τμήματα φιλοσοφίας των Δυτικών πανεπιστημίων). Και είναι ασαφές αν διεθνικοί θεσμοί όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση θα είναι ποτέ σε θέση να αναλάβουν τις βασικές λειτουργίες των εθνικών κυβερνήσεων, συμπεριλαμβανομένης της κοινωνικής πρόνοιας και της άμυνας, κάτι που θα τους επέτρεπε να κερδίσουν λαϊκή νομιμοποίηση.

Η πρόκληση τόσο για τα παλαιά όσο και για τα νέα έθνη-κράτη είναι η ανανέωση του εθνικού συμβολαίου μεταξύ των κυβερνώντων και των κυβερνωμένων με την οικοδόμηση -ή την ανοικοδόμηση- συμπεριληπτικών συμμαχιών που να συνδέουν τα δύο μέρη μαζί. Οι καλοήθεις μορφές λαϊκού εθνικισμού απορρέουν από την πολιτική συμπερίληψη. Δεν μπορούν να επιβληθούν από την από πάνω ιδεολογική αστυνόμευση, ούτε με την προσπάθεια να εκπαιδευτούν οι πολίτες για το τι πρέπει να θεωρούν ως τα πραγματικά τους συμφέροντα. Προκειμένου να προωθηθούν καλύτερες μορφές εθνικισμού, οι ηγέτες θα πρέπει να γίνουν καλύτεροι εθνικιστές, και να μάθουν να προσέχουν τα συμφέροντα όλων των ανθρώπων τους.

Copyright © 2019 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/world/2019-02-12/why-nationalism...

Σύνδεσμοι:
[1] https://www.foreignaffairs.com/articles/europe/2008-03-02/us-and-them
[2] https://www.foreignaffairs.com/articles/united-states/2017-05-29/nationa...
[3] https://www.foreignaffairs.com/articles/united-states/2017-01-20/jackson...
[4] https://www.foreignaffairs.com/articles/1994-05-01/defense-liberal-natio...
[5] https://www.foreignaffairs.com/articles/world/2018-04-16/national-identi...
[6] https://www.foreignaffairs.com/articles/united-states/2013-12-06/america...
[7] https://www.foreignaffairs.com/interviews/2012-04-16/former-syrian-gener...

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στην διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στην διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr και στο linkedin στην διεύθυνση https://www.linkedin.com/company/foreign-affairs-the-hellenic-edition