Ώρα για επαναδέσμευση στην Συρία

Η προσέγγιση της Ρωσίας αντικατοπτρίζει τα όριά της. Η ρωσική αεροπορία είναι αποτελεσματική στην καταστροφή νοσοκομείων [23] και στην ερήμωση των πόλεων [24], αλλά αυτές οι τακτικές δεν θα νικήσουν μια εξέγερση. Οι περισσότερες ρωσικές δυνάμεις στην Συρία είναι της στρατονομίας, η κύρια εργασία της οποίας είναι η αποκατάσταση του βασικού νόμου και τάξης. Οι αντι-αντάρτες, σε αντιδιαστολή, πρέπει να προστατεύουν τους αμάχους ενώ θα αγωνίζονται σε πολύπλοκες μάχες για να νικήσουν τους αντάρτες, συχνά σε αστικές περιοχές. Επιπλέον, η στρατονομία της Ρωσίας στερείται αξιοπιστίας μεταξύ των Σύρων, οι οποίοι έχουν δει τον Άσαντ να υπονομεύει τις συμφωνίες συμφιλίωσης για τις οποίες έχει μεσολαβήσει η Ρωσία [25] στο παρελθόν.

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ

Όχι μόνο η φιλο-καθεστωτική στρατιωτική προσπάθεια πιθανώς έχει φτάσει στο αποκορύφωμά της, αλλά η συριακή οικονομία καταρρέει. Η συριακή λίρα υποχώρησε δραματικά από το επίπεδο του 2014 στις περίπου 179 λίρες ως προς το δολάριο [26] σε πάνω από 1.000 λίρες ανά δολάριο μέχρι τα τέλη Ιανουαρίου. Η απότομη πτώση οφείλεται εν μέρει στο αποτέλεσμα μιας οικονομικής κατάρρευσης στον γειτονικό Λίβανο και εν μέρει στην εφαρμογή των αμερικανικών κυρώσεων κατά του Ιράν. Οι τελευταίες ανάγκασαν το Ιράν να ακυρώσει την πιστωτική γραμμή της Συρίας [27] και να μειώσει τις μεταφορές πετρελαίου [28] στο καθεστώς.

Ο Άσαντ αγωνίζεται να πληρώσει πολέμαρχους και να χρηματοδοτήσει στρατιωτικές εκστρατείες σε μια εποχή που οι αντάρτες επιβάλλουν όλο και μεγαλύτερο κόστος. Οι τιμές των τροφίμων και των καυσίμων αυξήθηκαν έντονα, προκαλώντας διαμαρτυρίες [29] ενάντια στις οικονομικές πολιτικές της κυβέρνησης˙ αν και εξακολουθούν να είναι μικρές στις νομοταγείς περιοχές, οι διαμαρτυρίες αυτές φαίνεται να αυξάνονται. Ο Άσαντ προσπαθεί απεγνωσμένα να ξεφύγει από την επιδείνωση της οικονομικής κρίσης, εν μέρει με την κατάσχεση των χρηματοπιστωτικών περιουσιακών στοιχείων [30] επιχειρηματικών ηγετών που βρίσκονται κοντά στο καθεστώς. Αυτές οι κατασχέσεις απειλούν να αποξενώσουν τους νομιμόφρονες και να υπονομεύσουν τις τοπικές δομές πατρωνίας σε ασταθείς περιοχές.

Η οικονομική κατάσταση της Συρίας θα επιδεινωθεί. Τον Δεκέμβριο, το Κογκρέσο των ΗΠΑ ενέκρινε εκτεταμένες κυρώσεις εναντίον οιασδήποτε οντότητας παρέχει οικονομική, στρατιωτική ή τεχνολογική υποστήριξη [31] στην κυβέρνηση Assad, στον στρατό του ή τις ιρανικές και ρωσικές οντότητες στην Συρία. Οι περιορισμοί ενδέχεται να αλλάξουν το παιχνίδι. Η κυβέρνηση Trump υποστήριξε [32] τη νομοθεσία και προτίθεται να προχωρήσει. Μέχρι τον Ιούνιο του 2020, το Υπουργείο Οικονομικών θα πρέπει να αξιολογήσει εάν η κεντρική τράπεζα της Συρίας [33] συμμετέχει σε ξέπλυμα χρημάτων, οπότε ένας κατακλυσμός κυρώσεων θα αρχίσει να ισχύει από το καλοκαίρι. Οι κυρώσεις αυτές θα περιορίσουν σε ελάχιστο βαθμό τους πόρους του καθεστώτος, αναγκάζοντάς το να αναστείλει τις στρατιωτικές του επιθέσεις και να βαθύνει την αστάθεια σε περιοχές που ελέγχονται από το καθεστώς.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες ελπίζουν ότι η οικονομική πίεση θα αναγκάσει τον Assad να υποκύψει σε διαπραγματεύσεις. Ωστόσο, οι πιθανότητες μιας μακρόπνοης διευθέτησης είναι περιορισμένες. Ο Assad και οι υποστηρικτές του μπορεί να επιχειρήσουν να παραχωρήσουν στον Trump μια επιφανειακή συμφωνία ως αντάλλαγμα για την άρση των κυρώσεων, αλλά ένα τέτοιο παίγνιο είναι απίθανο να λειτουργήσει. Μόλις εφαρμοστούν οι κυρώσεις, ο Trump έχει την εξουσία να τις άρει μονομερώς αν αποφασίσει ότι το καθεστώς και οι σύμμαχοί του έχουν σταματήσει τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και έχουν κάνει «επαληθεύσιμα βήματα για την καθιέρωση λογοδοσίας για εγκλήματα πολέμου». Αυτός ο πήχης είναι εξαιρετικά υψηλός και θα ήταν δύσκολο να παρακαμφθεί. Το υπάρχον διπλωματικό αδιέξοδο πιθανώς θα συνεχιστεί.

Ο ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

Η οικονομική κατάρρευση της καθεστωτικο-κρατούμενης Συρίας θα διαιωνιστεί και θα επεκτείνει τον ευρύτερο πολύπλευρο πόλεμο της Συρίας. Πολλοί δρώντες είναι έτοιμοι να επωφεληθούν από κάθε μετατόπιση της ισορροπίας δυνάμεων στην χώρα και οι υποκείμενες κοινωνικο-πολιτισμικές ρωγμές θα διαμορφώσουν την εξέλιξη του πολέμου: Ο εξτρεμισμός του ISIS και της Αλ Κάιντα εξακολουθεί να προκαλεί μακροχρόνιες συγκρούσεις, και το Ιράν σπέρνει νέες κοινωνικές διαιρέσεις προσπαθώντας να προσηλυτίσει τους Σύρους στον Σιιτισμό [34] και να τους διδάξει [την γλώσσα] φαρσί σε μέρη της νότιας και ανατολικής Συρίας. Οι κουρδικές δυνάμεις στα βορειοανατολικά είναι κλειδωμένες σε έναν άγριο αγώνα με την Τουρκία, η οποία εισέβαλε και ουσιαστικά προσάρτησε [35] μεγάλα τμήματα της παραμεθόριας περιοχής και σκοπεύει να εγκαταστήσει εκεί ένα εκατομμύριο Άραβες πρόσφυγες [36]. Οι κουρδικές δυνάμεις αντιμάχονται [37] ως μια εξέγερση. Αυτή η σύγκρουση είναι εν μέρει πολιτισμική: Τόσο οι κουρδικές δυνάμεις όσο και η Τουρκία προσπαθούν να αναμορφώσουν τα μέρη της συριακής κοινωνίας που βρίσκονται υπό την επιρροή τους με τρόπους που θα οδηγήσουν σε μακροπρόθεσμη αστάθεια, ακόμη και αν σταματήσουν οι άμεσες μάχες.

Καθώς η φιλο-καθεστωτική στρατιωτική προσπάθεια μειώνεται, η μόχλευση της Τουρκίας στην Συρία θα αυξηθεί. Η Τουρκία έχει ήδη αναπτύξει σημαντικές ενισχύσεις [38] στην Idlib για να αποτρέψει και ενδεχομένως να αντιστρέψει [39] τα φιλο-καθεστωτικά κέρδη. Και έχει προβεί σε αντίποινα για πολλαπλές [16] επιθέσεις του συριακού καθεστώτος [40] στους στρατιώτες της και δεσμεύθηκε να ανταποκριθεί με «οτιδήποτε είναι απαραίτητο» [41] σε μελλοντικά περιστατικά. Η Ρωσία και η Τουρκία θα προσπαθήσουν να αποκλιμακώσουν, αλλά όσο περισσότερο η φιλο-καθεστωτική πολεμική προσπάθεια υποφέρει υπό οικονομική πίεση, τόσο λιγότερο θα είναι διατεθειμένη η Τουρκία να προβεί σε παραχωρήσεις. Αυτή η αλλαγή στην ισορροπία ισχύος θα μπορούσε από μόνη της να οδηγήσει σε περισσότερες συγκρούσεις.