Η Κίνα θα πεθυμήσει τους Αμερικανούς δημοσιογράφους όταν θα έχουν φύγει

Στην δεκαετία του 1930, Αμερικανοί δημοσιογράφοι ηγήθηκαν της εκστρατείας για να πείσουν τις Ηνωμένες Πολιτείες να στηρίξουν την Κίνα ενάντια στις λεηλασίες της αυτοκρατορικής Ιαπωνίας. Οι Ιάπωνες πράκτορες προσπάθησαν ακόμη και να κάνουν τον εκδότη εφημερίδας με έδρα την Σαγκάη, John Benjamin Powell, να απελαθεί από την Κίνα -και όταν αυτό δεν λειτούργησε, προσπάθησαν να τον ανατινάξουν με χειροβομβίδα. (Αφότου οι Ηνωμένες Πολιτείες κήρυξαν τον πόλεμο στην Ιαπωνία, τον κλείδωσαν σε ένα στρατόπεδο κράτησης, πήραν τα παπούτσια του και ακρωτηρίασαν όλα τα δάχτυλά του αφότου μολύνθηκε από γάγγραινα). Και αργότερα, κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, Αμερικανοί δημοσιογράφοι όπως ο William Worthy της Baltimore Afro-American διακινδύνευσαν την φυλάκισή τους στις Ηνωμένες Πολιτείες επειδή έκαναν ρεπορτάζ από την Κίνα˙ τα άρθρα εκδοτών των αμερικανικών εφημερίδων τάσσονταν υπέρ της επίσημης αναγνώρισης της κομμουνιστικής κυβέρνησης του Πεκίνου από την κυβέρνηση των ΗΠΑ.

Αφότου ο πρόεδρος Ρίτσαρντ Νίξον πραγματοποίησε την ιστορική επίσκεψή του στην Κίνα το 1972, το ΚΚΚ συνέχισε να επωφελείται από τα αμερικανικά ρεπορτάζ. Στην πραγματικότητα, οι περισσότερες σημαντικές ανακοινώσεις του κόμματος έγιναν μπροστά σε έναν Δυτικό δημοσιογράφο που συχνά ήταν Αμερικανός. Από την απόφαση της Κίνας να συμμετάσχει στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου μέχρι τις επιπτώσεις των εσωτερικών μαχών του ΚΚΚ, οι Αμερικανικοί δημοσιογράφοι ήταν συχνά οι πρώτοι που μετέδιδαν αυτές τις πληροφορίες στον κόσμο.

Οι Αμερικανοί δημοσιογράφοι ήταν ενοχλητικοί, αλλά η υπηρεσία που προσέφεραν, ειδικά στους Κινέζους, ήταν πολύτιμη. Σκεφτείτε τις τελευταίες δεκαετίες σχετικά με τις βασικές ιστορίες που αφορούν την Κίνα και σχεδόν κάθε φορά υπήρχε ένας Αμερικανικός δημοσιογράφος αν όχι στο κέντρο, τουλάχιστον κοντά. Στην καταστολή στην Πλατεία Τιενανμέν το 1989; Ο Jeff Widener, ένας δημοσιογράφος του Associated Press από το Long Beach της Καλιφόρνιας, πήρε την εμβληματική φωτογραφία του «ανθρώπου με το τανκ», ενός μοναχικού διαδηλωτή ο οποίος, μετά την καταστολή της 4ης Ιουνίου, σταμάτησε μια σειρά τανκς του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού. Στο ΚΚΚ ίσως να μην άρεσε η φωτογραφία, αλλά καμία εικόνα από τον όλεθρο δεν έπιασε καλύτερα το πάθος από τη μάταιη αντιπαράθεση μεταξύ του ανθρώπου και της πολεμικής μηχανής. Η φωτογραφία του Widener ήταν το σημείο εκκίνησης χιλιάδων συζητήσεων με Κινέζους φοιτητές που ήρθαν στις Ηνωμένες Πολιτείες, συχνά για να σπουδάσουν επιστήμες αλλά τελικά για να μάθουν πολλά-πολλά περισσότερα.

Στην συνέχεια, υπάρχει η πολυδιαφημισμένη καταστολή της διαφθοράς από το ΚΚΚ υπό τον πρόεδρο και γενικό γραμματέα Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος, Xi Jinping. Το πρωτοποριακό έργο των Αμερικανών δημοσιογράφων των New York Times, Michael Forsythe και David Barboza, σχετικά με τις περιουσίες των οικογενειών των υψηλά ισταμένων και ισχυρών της Κίνας έθεσε ένα νέο πρότυπο για την ερευνητική δημοσιογραφία επί του οικονομικού εγκλήματος. Χωρίς αμφιβολία, οι λεπτομέρειες των ρεπορτάζ τους ντρόπιασαν το ΚΚΚ σε μεγάλο βαθμό, αλλά κάθε μεμονωμένος Κινέζος αξιωματούχος με τον οποίο μίλησα, έχει αναγνωρίσει ιδιωτικά ότι αυτά τα ρεπορτάζ αποτελούσαν ένα απαραίτητο, ενθαρρυντικό τονωτικό σε ένα αρτηριοσκληρωτικό πολιτικό σύστημα. Αυτό δεν θα είχε ποτέ συμβεί εάν αυτοί οι δημοσιογράφοι δεν ήταν στην Κίνα.

ΚΑΤΑΛΛΗΛΟ ΠΡΟΣ ΕΚΤΥΠΩΣΗ

Είδα πόσο χρήσιμοι θα μπορούσαν να είναι οι Αμερικανοί δημοσιογράφοι στην Κίνα πολλές φορές όταν έκανα ρεπορτάζ εκεί στα τέλη της δεκαετίας του 1990 και στις αρχές της δεκαετίας του 2000, αλλά μια ιστορία θα αρκούσε. Το 2000 συμμετείχα σε μια ομάδα δημοσιογράφων από την Washington Post, οι οποίοι εξέθεσαν ηθικά αμφιλεγόμενες ερευνητικές δραστηριότητες [7] από την Σχολή Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ στην κεντρική Κίνα. Οι ιστορίες αποκάλυψαν ότι στα μέσα της δεκαετίας του '90, οι ερευνητές του Χάρβαρντ πήγαν στην ύπαιθρο της Κίνας, προσέφεραν σε Κινέζους αγρότες υγειονομικούς ελέγχους που ποτέ δεν παρασχέθηκαν, και τους πήραν αίμα σε μια προσπάθεια να κάνουν μια βιοτεχνολογική ανακάλυψη για την θεραπεία του άσθματος. Οι ερευνητές ούτε εξήγησαν τον σκοπό της έρευνας ούτε έλαβαν την απαραίτητη συγκατάθεση.

Μετά από ένα ταξίδι για ρεπορτάζ, πριν δημοσιευθεί η ιστορία, μια αξιωματούχος από το Τμήμα Πληροφόρησης του Υπουργείου Εξωτερικών με κάλεσε για να ρωτήσει γιατί είχα ταξιδέψει στην επαρχία Anhui. Ανησυχούσε ότι ήμουν εκεί για να συγκεντρώσω στοιχεία σχετικά με τις αναγκαστικές αμβλώσεις, ως μέρος μιας ιστορίας σχετικά με την «πολιτική ενός παιδιού» της Κίνας. Όταν της είπα ότι εργαζόμουν για την περίπτωση του Χάρβαρντ, έγειρε το κεφάλι της και είπε: «Θέλετε να πείτε ότι γράφετε κάτι για λογαριασμό του κινεζικού λαού;» (Στην πραγματικότητα, της είπα, «τα περισσότερα ρεπορτάζ που κάνουμε στην Κίνα είναι εξ ονόματος του κινεζικού λαού»). Το επίσημο κινεζικό πρακτορείο ειδήσεων Xinhua ακολούθησε τα ρεπορτάζ της Post με δικές του ιστορίες. Και το 2002, ο πρόεδρος του Χάρβαρντ, Larry Summers, κατά την διάρκεια μιας ομιλίας του στο Πανεπιστήμιο του Πεκίνου, ζήτησε δημόσια συγγνώμη [8] για τις ενέργειες των ερευνητών του Χάρβαρντ.

Αυτό μας πηγαίνει σε έναν άλλο βασικό ρόλο που παίζουν τα ξένα μέσα ενημέρωσης στην Κίνα. Επί δεκαετίες, οι ξένοι δημοσιογράφοι χρησίμευσαν ως αγωγός για πληροφορίες που κανονικά δεν θα μπορούσαν να καταλήξουν στο κινεζικό σύστημα. Κάθε μέρα, το Κομμουνιστικό Κόμμα δημοσιεύει μια συλλογή αναφορών από τις ξένες εκδόσεις για την Κίνα. Αυτή η συλλογή είναι διαβαθμισμένη, και είναι επίσης πολύτιμη για εκείνους που έχουν υψηλό αξίωμα ώστε να αποκτήσουν πρόσβαση σε αυτήν. Μια αποχαρακτηρισμένη έκδοση αυτής της συλλογής, η Cankao Xiaoxi, έχει τη μεγαλύτερη κυκλοφορία οποιασδήποτε εφημερίδας στην Κίνα.