Επανεξετάζοντας την συνολική κλιματική και περιβαλλοντική πολιτική της ΕΕ

Πρώτα απ' όλα, αφορά τις δυνατότητες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από φωτοβολταϊκά στο διάστημα -σε τροχιά γύρω από την Γη. Τέτοια έργα έχουν συζητηθεί εδώ και πολύ καιρό. Η τεχνική πολυπλοκότητα δεν έγκειται στο να μπουν τα φωτοβολταϊκά στοιχεία σε τροχιά -αντίθετα, στο διάστημα υπάρχουν ευκαιρίες για την κατασκευή τεράστιων περιοχών φωτοβολταϊκών στοιχείων. Η δυνατότητα κατασκευής τεράστιων φωτοβολταϊκών πεδίων στο φεγγάρι συζητείται με παρόμοιο τρόπο.

Το πρόβλημα, φυσικά, είναι η παροχή ηλεκτρικής ενέργειας στην Γη. Σε αυτό το στάδιο, πιστεύεται ότι τούτο είναι εφικτό μέσω μικροκυμάτων, και προς το παρόν η ανάπτυξη της τεχνολογίας χρηματοδοτείται και ελέγχεται κυρίως από τον στρατό. Η υπόθεση εκείνων που ασχολούνται με την ανάπτυξη [αυτών των συστημάτων] είναι ότι στο άμεσο μέλλον, τα στρατεύματα θα έχουν πολύ μεγαλύτερη ανάγκη για ηλεκτρική ενέργεια από όση σήμερα, λόγω της επικείμενης χρήσης των λεγόμενων εξωσκελετών σε ελίτ μονάδες πεζικού. Σε περίπτωση που είναι δυνατή η δημιουργία μικροκυμάτων ή άλλης τεχνολογίας που να μπορεί να μεταφέρει ηλεκτρισμό σε οποιοδήποτε σημείο της γης, θα διασφαλιστεί η κινητικότητα του νέου βαρέως οπλισμένου πεζικού των υπερ-ιπποτών του 21ου αιώνα.

Τα πράγματα περιστρέφονται γύρω από την τεχνολογία MPT (Microwave Power Transmission), η οποία είναι η μεταφορά μεγάλων ποσοτήτων ενέργειας με συχνότητες μικροκυμάτων από το ένα μέρος στο άλλο. Η μελέτη της μεταφοράς ενέργειας μικροκυμάτων (MPT) ενεργοποιήθηκε αρχικά κυρίως από την επιθυμία να φορτιστούν τηλεκατευθυνόμενα εναέρια οχήματα (UAV) από απόσταση, καθώς και από το σχέδιο της διαστημικής ηλιακής ενέργειας (space solar power, SSP), που αρχικά διατυπώθηκε από τον Δρ. Peter Glaser της εταιρείας Arthur D. Little το 1968 [7].

Η τεχνολογία δεν είναι επιστημονική φαντασία -έχει αναπτυχθεί από την δεκαετία του 1960. Για παράδειγμα, οι γενικές και οι βασικές αρχές της μετάδοσης ακτινοβολίας μικροκυμάτων έχουν τεθεί σε δημοσιεύσεις από την δεκαετία του 1990, και ακόμη και τότε η εφαρμογή τους σε διαστημικά προγράμματα αποτέλεσε αντικείμενο σοβαρών συζητήσεων.

Σχηματική απεικόνιση παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος από ηλιακή ενέργεια και αποστολή του στην γη. Πηγή: earthsky.org
--------------------------------------------------------

Εκείνη την εποχή, οι Brown και Eves ανέφεραν ότι επιτεύχθηκε μια πειραματικά μετρημένη και επίσημα πιστοποιημένη απόδοση 54% ενός συστήματος μετάδοσης δέσμης μικροκυμάτων, που αποτελείτο από άμεση παροχή συνεχούς ρεύματος, μετατροπή ηλεκτρικής ενέργειας σε δέσμη μικροκυμάτων για διαστημικό ταξίδι, και μια μονάδα λήψης που μεταμορφώνει την δέσμη μικροκυμάτων πάλι σε συνεχές ρεύμα [4].

Τα συστήματα μεταφοράς σε χαμηλή έως γεωστατική τροχιά (Low-earth-orbit-to-geostationary-orbit, LEO to GEO), τα οποία εξυπηρετούνται από οχήματα που κινούνται με ηλεκτρικούς κινητήρες που τροφοδοτούνται από δέσμη μικροκυμάτων που εκπέμπεται από την επιφάνεια της γης, συζητούνται λεπτομερώς σε προσβάσιμες από το κοινό πηγές. Τα πλεονεκτήματα αυτού του ηλεκτρικού συστήματος έναντι των συστημάτων μεταφοράς χημικών καυσίμων συζητούνται επίσης ευρέως. Οι αρχές της διαστημικής ηλεκτρικής πρόωσης εκτίθενται λεπτομερώς. Τα ζητήματα που σχετίζονται με τα οφέλη για την προστασία του περιβάλλοντος συζητήθηκαν επίσης εδώ και πολύ καιρό.

Προφανώς, το επόμενο βήμα στην ανάπτυξη της τεχνολογίας θα μπορούσε να είναι η αναδιάταξη των πραγμάτων -η δέσμη μικροκυμάτων που θα δημιουργηθεί στο διάστημα και θα ληφθεί στην Γη.

Στο 7ο Διεθνές Συνέδριο για τις πρόσφατες εξελίξεις στις διαστημικές τεχνολογίες (Recent Advances in Space Technologies, RAST), οι Mohammad Salimi, Soghra Sarkooyeh και Mohammad Hassania παρουσίασαν μια οικονομική αξιολόγηση ενός δορυφορικού συστήματος για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από ηλιακή ενέργεια και συνέκριναν έναν δορυφόρο για την ηλιακή ενέργεια (solar power satellite - SPS ) με άλλες ανανεώσιμες πηγές ενέργειας [6].

Οι επιστήμονες αυτοί εργάζονται πάνω στις οικονομικές διαστάσεις της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στο διάστημα με βάση την ιδέα ενός δορυφόρου για την παραγωγή ηλεκτρισμού από ηλιακή ενέργεια.

Σύμφωνα με αυτούς, η χρήση δορυφορικών συστημάτων για την χρήση της ηλιακής ενέργειας και τη μεταφορά της στην Γη μπορεί τώρα να θεωρηθεί μια εντελώς πραγματική και στερεή ανανεώσιμη πηγή ενέργειας. Αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία στο πλαίσιο του μεγάλου ενδιαφέροντος για εναλλακτικές πηγές ενέργειας. Οι Salimi, Sarkooyeh και Hassania πραγματοποιούν μια συγκριτική ανάλυση μεταξύ ενός δορυφόρου ηλιακής ενέργειας (SPS) και άλλων ανανεώσιμων πηγών ενέργειας χρησιμοποιώντας τη μέθοδο της καθαρής παρούσας αξίας (net present value), παρουσιάζοντας τον αλγόριθμο για τον υπολογισμό της καθαρής παρούσας αξίας.

Ο διάσημος για τις προγνώσεις του Τζορτζ Φρίντμαν, ιδρυτής της γνωστής ιδιωτικής εταιρείας γεωπολιτικών πληροφοριών Stratfor, προέβλεψε ότι μια τέτοια τεχνολογία θα βρει πολιτική εφαρμογή την δεκαετία του 2080 αφότου η ανάπτυξη της απαραίτητης τεχνολογίας θα επιταχυνθεί από μια μεγάλη παγκόσμια σύγκρουση [2]. Πιστεύει ορθώς ότι αυτό θα προκαλούσε μια ενεργειακή επανάσταση που θα λύσει τα ενεργειακά προβλήματα του πλανήτη.

Το καθήκον των λογικών πολιτικών είναι να αποκτήσουν αυτές τις τεχνολογίες ευρέως σε μια μικρότερη ιστορική περίοδο και, εάν είναι δυνατόν, χωρίς μια παγκόσμια σύγκρουση που θα λειτουργήσει ως καταλύτης για την ανάπτυξη της τεχνολογίας.