Secure Connection

Η αμερικανική αξιοπιστία μετά το Αφγανιστάν

Τι σημαίνει πραγματικά η απόσυρση για την φήμη της Ουάσινγκτον

Joshua D. Kertzer

07/09/2021

Περίληψη Κειμένου και Βιογραφικό Συγγραφέα

Ακόμη και αν οι επικριτές της κυβέρνησης Μπάιντεν υπερβάλλουν τον βαθμό στον οποίο έχει καταστραφεί η αμερικανική αξιοπιστία, οι υποστηρικτές της υπερβάλλουν τον βαθμό στον οποίο η αμερικανική φήμη δεν έχει επηρεαστεί. Είναι ευκολότερο να χάσεις μια καλή φήμη παρά να αποκτήσεις μια.

Ο JOSHUA D. KERTZER είναι καθηγητής Διακυβέρνησης στο Πανεπιστήμιο Harvard.

Εμφάνιση άρθρου σε περισσότερες σελίδες

Συνδεθείτε ή Εγγραφείτε για να γράψετε το σχόλιο σας. Εγγραφείτε στο newsletter για να λαμβάνετε ενημέρωση από το ForeignAffairs.gr.

Η αποχώρηση των ΗΠΑ από το Αφγανιστάν και η ξαφνική κατάρρευση της κυβέρνησης στην Καμπούλ οδήγησαν τους επικριτές του προέδρου Τζο Μπάιντεν να υποστηρίξουν ότι η αμερικανική αξιοπιστία δέχθηκε ένα συγκλονιστικό πλήγμα. Ισχυρίζονται πως οι σύμμαχοι δεν πιστεύουν πλέον ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα τηρήσουν τις δεσμεύσεις τους, και ότι οι αντίπαλοι δεν φοβούνται πλέον το ίδιο πράγμα. Γράφοντας στους Financial Times, ο δημοσιογράφος Gideon Rachman διακήρυξε: «Στο Αφγανιστάν, η αξιοπιστία του Μπάιντεν έχει πλέον καταρριφθεί». Αξιωματούχοι που εργάστηκαν για τον πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ έχουν επίσης ξιφουλκήσει. Ο πρώην Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας, H. R. McMaster, προειδοποίησε για «σοβαρές πολιτικές συνέπειες, σε σχέση με την αξιοπιστία μας απέναντι στους συμμάχους και τους εταίρους μας». Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών, Μάικ Πομπέο, ισχυρίστηκε ότι «αυτή η καταστροφή θα βλάψει σίγουρα την αξιοπιστία της Αμερικής απέναντι στους φίλους και τους συμμάχους της».

Ένα σημείο ελέγχου στο Διεθνές Αεροδρόμιο Hamid Karzai, στην Καμπούλ, στο Αφγανιστάν, τον Αύγουστο του 2021. U.S. Marine Corps / Staff Sgt. Victor Mancilla / Handout / Reuters
-----------------------------------------------------

Αυτές οι ανησυχίες σχετικά με την αξιοπιστία [1] είναι υπερβολικές. Αξιοπιστία είναι όταν οι άλλοι πιστεύουν ότι εννοείς αυτό που λες σε μια δεδομένη κατάσταση. Είναι κάτι που γίνεται συγκεκριμένο ανάλογα με το περιβάλλον˙ επειδή οι συνθήκες μπορεί να ποικίλλουν σε μεγάλο βαθμό, η αξιοπιστία κρίνεται κατά περίπτωση. Το πώς συμπεριφέρθηκε ένα κράτος στο παρελθόν είναι ένα σημαντικό συστατικό της αξιοπιστίας του, αλλά δεν είναι το μόνο. Η αποχώρηση της κυβέρνησης Μπάιντεν από το Αφγανιστάν [2] θα επηρεάσει αυτούς τους υπολογισμούς την επόμενη φορά που οι Ηνωμένες Πολιτείες θα δεσμευθούν σε ένα εξαιρετικά δαπανηρό εγχείρημα σε ένα μέρος που δεν είναι ζωτικής σημασίας για τα βασικά συμφέροντα της χώρας, αλλά είναι απίθανο να σαμποτάρει την αξιοπιστία των ΗΠΑ.

Ωστόσο, η αξιοπιστία διαφέρει από την φήμη. Εάν η αξιοπιστία είναι το αν οι άλλοι πιστεύουν ότι οι πράξεις σου θα ταιριάζουν με τα λόγια σου, η φήμη είναι αυτό που πιστεύουν οι άλλοι για εσένα. Από αυτή την άποψη, οι συνέπειες της αποχώρησης των ΗΠΑ θα είναι πιθανώς πολύ μεγαλύτερες. Η αποχώρηση ήταν ακατάστατη και χαοτική: οι Ταλιμπάν ανέλαβαν τον έλεγχο του Αφγανιστάν πιο γρήγορα από όσο είχε προβλέψει δημοσίως η κυβέρνηση Μπάιντεν και μέλη ενός περιφερειακού παραρτήματος του Ισλαμικού Κράτους (ή αλλιώς ISIS) εξαπέλυσαν μια θανατηφόρα βομβιστική επίθεση στο αεροδρόμιο της Καμπούλ καθώς Αφγανοί και ξένοι πολίτες επιχείρησαν να φύγουν από την χώρα. Εντυπωσιακές φωτογραφίες Αφγανών να προσκολλώνται στα αμερικανικά στρατιωτικά αεροσκάφη για να μην μείνουν πίσω έχουν κυκλοφορήσει ευρέως στα μέσα ενημέρωσης. Η ζημιά που έχουν προκαλέσει αυτά τα γεγονότα και αυτές οι εικόνες στην φήμη των Ηνωμένων Πολιτειών -για την ικανότητά τους, για την δέσμευσή τους στα ανθρώπινα δικαιώματα, και για την ηγετική θέση στην διεθνή κοινότητα- είναι πραγματική και πιθανώς θα επιμείνει.

ΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΗΝ ΦΗΜΗ;

Η συναίνεση των ειδικών σχετικά με την αξιοπιστία και την φήμη έχει αλλάξει από τη μια εποχή στην άλλη. Κατά την διάρκεια και αμέσως μετά τον Ψυχρό Πόλεμο, οι Αμερικανοί αξιωματούχοι δικαιολογούσαν σνήθως τις πολιτικές τους στο πεδίο της φήμης, από την παρέμβαση του προέδρου Χάρι Τρούμαν στον Πόλεμο της Κορέας έως την εισβολή του προέδρου Ρίτσαρντ Νίξον στην Καμπότζη και μέχρι την αποστολή στρατευμάτων του προέδρου Μπιλ Κλίντον στην Αϊτή. Πολλοί μελετητές διεθνών σχέσεων συμμερίζονταν την πεποίθηση ότι η διατήρηση της φήμης των Ηνωμένων Πολιτειών θα πρέπει να αποτελεί βασικό στόχο της εξωτερικής πολιτικής τους -ο πολιτικός επιστήμονας Thomas Schelling το είπε ως «ένα από τα λίγα πράγματα για τα οποία αξίζει να πολεμήσουμε». Αυτή η ιδέα έφυγε από τη μόδα γύρω στο τέλος της χιλιετίας. Η νέα ακαδημαϊκή σκέψη [3] διαπίστωσε ότι ήταν δυσκολότερο να χαθεί η φήμη περί αποφασιστικότητας στα μάτια των αντιπάλων από όσο συχνά υποτίθεται, και ότι οι αντίπαλοι εξέταζαν λιγότερο τις προηγούμενες ενέργειες και περισσότερο την τρέχουσα ισορροπία δυνάμεων και συμφερόντων όταν υπολόγιζαν την αξιοπιστία [4]. Η πιο πρόσφατη [ακαδημαϊκή] εργασία υιοθέτησε ένα πιο διαφορετικό σύνολο μεθοδολογιών από εκείνο των πρώτων μελετών, διεύρυνε το φάσμα των υπό εξέταση περιπτώσεων, και προσέγγισε το θέμα από νέες οπτικές γωνίες. Τα τελευταία στοιχεία, που παράχθηκαν από μελετητές όπως η Anne Sartori, η Keren Yarhi-Milo [5], ο Frank Harvey, ο Mark Crescenzi, και η Danielle Lupton, οικοδομούν μια ισχυρή υπόθεση για την επιστροφή στην συναίνεση του Ψυχρού Πολέμου: η φήμη έχει σημασία στην διεθνή πολιτική.

Οι φήμες είναι, στην ουσία, πεποιθήσεις -υπάρχουν μόνο στο μυαλό των άλλων. Η μορφοποίηση και η διατήρηση της φήμης έχουν επομένως μια σημαντική ψυχολογική συνιστώσα, και τα ψυχολογικά στοιχεία δείχνουν σχετικά ξεκάθαρα ότι οι παρατηρητές δίνουν προσοχή σε προηγούμενες ενέργειες όταν προβλέπουν μελλοντική συμπεριφορά. Σε πειραματικές μελέτες που έκανα [6] με τους Jonathan Renshon και Keren Yarhi-Milo τόσο σε μέλη του γενικού κοινού όσο και στους λήπτες αποφάσεων (decision-makers) στις ελίτ διαπιστώθηκε ότι όταν τους ζητήθηκε να αξιολογήσουν την αποφασιστικότητα μιας χώρας σε μια κρίση εξωτερικής πολιτικής, οι παρατηρητές επικεντρώνονται σταθερά στην συμπεριφορά σε προηγούμενες διαμάχες, ακόμη και όταν τους παρουσιάζονται αντισταθμιστικές πληροφορίες σχετικά με τις δυνατότητες και τα συμφέροντα. Το ερώτημα δεν είναι απλώς αν οι σύμμαχοι και οι αντίπαλοι θα αμφιβάλλουν για την αποφασιστικότητα των ΗΠΑ επειδή η Ουάσινγκτον υποχώρησε από μια 20ετή προσπάθεια σταθεροποίησης στο Αφγανιστάν. Είναι αν οι υπάρχουσες αμφιβολίες τους θα γίνουν ισχυρότερες από όσο θα ήταν αν οι Ηνωμένες Πολιτείες συνέχιζαν τον πόλεμο. Βλέποντάς το έτσι, τα στοιχεία δείχνουν ότι η απόφαση της κυβέρνησης Μπάιντεν δεν είναι κάτι που οι παρατηρητές θα αγνοήσουν.

Η φήμη της αποφασιστικότητας μιας χώρας είναι βασικό στοιχείο της αξιοπιστίας της, αλλά η αξιοπιστία παραμένει εξαιρετικά συνδεδεμένη με το γενικότερο πλαίσιο (contextual). Έτσι, παρόλο που ο χειρισμός των ΗΠΑ από την αποχώρηση από το Αφγανιστάν μπορεί να επηρεάσει τις μελλοντικές αξιολογήσεις της αξιοπιστίας τους, τα αποτελέσματα δεν θα είναι ομοιόμορφα σε κάθε περίπτωση. Οι απειλές και οι υποσχέσεις μιας χώρας δεν θεωρούνται όλες εξίσου αξιόπιστες ή μη αξιόπιστες απλώς και μόνο επειδή γίνονται από τον ίδιο δρώντα˙ τέτοιες εκτιμήσεις θα αντικατοπτρίζουν πάντα τις λεπτομέρειες κάθε περίπτωσης.

Εν μέρει, το εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες θα φέρουν το κόστος στην φήμη τους από την αποχώρηση σε μελλοντικές συγκρούσεις τους θα εξαρτηθεί από το πόσο η υπόθεση θα μοιάζει με το Αφγανιστάν. Όπως έδειξε έρευνα από μελετητές όπως οι Yuen Foong Khong, Vaughn Shannon, και Michael Dennis, αυτοί που λαμβάνουν αποφάσεις κατανοούν τον κόσμο μέσω αναλογιών˙ ο βαθμός στον οποίο οι άνθρωποι θεωρούν ένα παράδειγμα προηγούμενης συμπεριφοράς ως προγνωστικό ποικίλλει με βάση τους παραλληλισμούς που κάνουν μεταξύ προηγούμενων και σημερινών συνθηκών. Την επόμενη φορά που η Ουάσινγκτον θα εισέλθει σε μια ασύμμετρη σύγκρουση, όπως η μάχη εναντίον μιας αντάρτικης ομάδας [7], θα προκαλέσει ισχυρότερες συγκρίσεις με τον πόλεμο στο Αφγανιστάν και ως εκ τούτου θα επιβαρυνθεί από υψηλότερα κόστη φήμης από όσο σε μια συμμετρική σύγκρουση με μια αντίπαλη μεγάλη δύναμη. Οι αντεπαναστατικές εχθροπραξίες εγείρουν εγγενώς ένα πρόβλημα αξιόπιστης δέσμευσης [8] -τελικά, οι ξένοι παρεμβαίνοντες θα μαζέψουν τα πράγματά τους και θα πάνε σπίτι τους, ενώ οι αντάρτες θα συνεχίσουν να πολεμούν επειδή δεν έχουν να πάνε πουθενά αλλού- κάτι που θα φαίνεται ιδιαίτερα σημαντικό με την απόφαση της απόσυρσης από το Αφγανιστάν. Ακόμα κι αν οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής των ΗΠΑ τείνουν να ξεχνούν τα διδάγματα που πήραν σε προηγούμενες ασύμμετρες συγκρούσεις, οι ξένοι σύμμαχοι και οι αντίπαλοι είναι λιγότερο πιθανό να το κάνουν.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα πρέπει να αναμένουν ότι το κόστος στην φήμη τους θα λήξει με την διοίκηση του Μπάιντεν. Τυπικά, η φήμη όντως φθείρεται με την πάροδο του χρόνου, και δεν επαναφέρεται αυτόματα όταν νέοι ηγέτες έρχονται στην εξουσία. Αυτός είναι ένας λόγος για τον οποίο, όπως έδειξαν οι μελετητές Cathy Xuanxuan Wu, Scott Wolford, και άλλοι, οι νέοι ηγέτες έχουν συχνά ισχυρά κίνητρα για την οικοδόμηση φήμης που τους ξεχωρίζει από τους προκατόχους τους. Αλλά η έκταση της λαϊκής υποστήριξης για την αποχώρηση από το Αφγανιστάν υποδηλώνει ότι οι συνέπειες της φήμης δεν θα μειωθούν τόσο εύκολα. Το αμερικανικό κοινό είχε απογοητευθεί με την παρέμβαση [στο Αφγανιστάν] εδώ και πολύ καιρό, και έχει λίγη υπομονή [9] για τις επιχειρήσεις οικοδόμησης έθνους γενικότερα. Ο Μπάιντεν έδωσε στους ψηφοφόρους του την απόφαση εξωτερικής πολιτικής που εκείνοι ζήτησαν και αυτή που είχε υποσχεθεί ο Τραμπ πριν από αυτόν. Συνεπώς, τυχόν κόστη δεν μπορεί να αναλογούν σε μια μόνο διοίκηση. Η απόσυρση πιθανότατα θα επηρεάσει τις εκτιμήσεις όχι μόνο για την φήμη της τρέχουσας διοίκησης αλλά και για την φήμη των Ηνωμένων Πολιτειών στο σύνολό τους, αφού θεωρείται ότι ολόκληρη η χώρα εγκαταλείπει τον αγώνα και όχι ένας ηγέτης [10].

Η ΑΝΙΚΑΝΗ ΔΥΝΑΜΗ

Η παγκόσμια αντίληψη για την αμερικανική αποφασιστικότητα δεν είναι η μόνη ζημιά φήμης που ενδέχεται να υποστούν οι Ηνωμένες Πολιτείες λόγω της κατάστασης στο Αφγανιστάν. Οι εικόνες της επί τόπου ανθρωπιστικής τραγωδίας μπορεί να έχουν ευρύτερες επιζήμιες επιπτώσεις στην φήμη των Ηνωμένων Πολιτειών για την υποστήριξη της δημοκρατίας, τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων [11], για την αξιοπιστία τους ως συμμάχου και, κρισίμως, για την ικανότητά τους. Παρόλο που οι δημόσιες δηλώσεις του αποτελούνταν κυρίως από την αιτιολόγηση της απόφασης για απόσυρση και τον καταλογισμό ευθυνών στην αφγανική κυβέρνηση, ο Μπάιντεν άφησε σε μεγάλο βαθμό αναπάντητα τα ερωτήματα που εγείρουν οι σκηνές χάους στην Καμπούλ σχετικά με την ικανότητα της κυβέρνησής του να προσφέρει πολιτικά αποτελέσματα.

Η ικανότητα είναι κεντρική [12] για τις εικόνες που έχουν για άλλα κράτη οι υπεύθυνοι λήψης αποφάσεων. Ο Μπάιντεν ανέλαβε τα καθήκοντά του προσπαθώντας να αποκαταστήσει την ηγεσία των ΗΠΑ με το να κερδίσει ξανά την εμπιστοσύνη της διεθνούς κοινότητας. Ωστόσο, όπως υποστήριξε η διευθύντρια του Αμερικανικού Οργανισμού Διεθνούς Ανάπτυξης (U.S. Agency for International Development), Samantha Power [13] στο Foreign Affairs το 2020, η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης απαιτεί την αποκατάσταση της «φήμης των Ηνωμένων Πολιτειών για την ικανότητά τους», η οποία παρεμποδίστηκε τα τελευταία χρόνια από κομματικά αδιέξοδα και την άθλια απάντηση στην πανδημία του COVID-19. Οι πολιτικοί των ΗΠΑ προσπαθούν εδώ και καιρό να χρηματοδοτήσουν εκστρατείες δημόσιας διπλωματίας για να ενισχύσουν την φήμη της χώρας στα μάτια του ξένου κοινού, αναδεικνύοντας τις κοινές αξίες και τα κοινά τους συμφέροντα με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Σήμερα, η αντιμετώπιση ενός σχεδόν ομόλογου ανταγωνιστή οπλισμένου με έναν τεράστιο προϋπολογισμό δημόσιας διπλωματίας έχει προσθέσει στο επείγον που νιώθει η Ουάσινγκτον. Τελικά, ωστόσο, ακόμη και η πιο επιδέξια σηματοδότηση μπορεί να μην είναι σε θέση να αντισταθμίσει τις χαοτικές σκηνές από το αεροδρόμιο της Καμπούλ με μια εικόνα των Ηνωμένων Πολιτειών ως ικανού παγκόσμιου ηγέτη που έχει τον έλεγχο της ατζέντας της εξωτερικής πολιτικής του.

Αυτό δεν σημαίνει ότι η κυβέρνηση Μπάιντεν είναι ανίσχυρη στο να μετριάσει τη ζημιά στην φήμη. Οι ηγέτες μπορεί να μην είναι σε θέση να ελέγξουν την φήμη τους άμεσα, αλλά μπορούν να την διαμορφώσουν με λόγια και πράξεις. Όπως έδειξε η έρευνα των Sarah Maxey, Matthew Levendusky, Michael Horowitz, και άλλων, οι δικαιολογίες που προσφέρει ένας ηγέτης για μια απόφαση επί της εξωτερικής πολιτικής επηρεάζουν τις αντιλήψεις τόσο του εγχώριου όσο και του ξένου κοινού. Η κυβέρνηση Μπάιντεν το γνωρίζει καλά, γι' αυτό και οι δημόσιες δηλώσεις της έχουν τονίσει την συνέπεια στην συμπεριφορά του προέδρου. Ο Μπάιντεν τήρησε την προεκλογική του υπόσχεση να αποσύρει τα αμερικανικά στρατεύματα από το Αφγανιστάν και εφάρμοσε την συμφωνία αποχώρησης που είχε εγκρίνει ο προκάτοχός του. Ακόμη και όταν υπηρέτησε ως αντιπρόεδρος στην διοίκηση του προέδρου Μπαράκ Ομπάμα, ο Μπάιντεν ήταν ανοιχτά σκεπτικιστής σχετικά με την συνέχιση του καταποντισμού αμερικανικών πόρων στον πόλεμο στο Αφγανιστάν. Κατά κάποιο τρόπο, ωστόσο, αυτή η συνέπεια λειτούργησε εναντίον του Μπάιντεν: οι παρατηρητές μαθαίνουν περισσότερα από απρόσμενες ή εντυπωσιακές πληροφορίες παρά από πληροφορίες τις οποίες αναμένουν. Η απόφαση της κυβέρνησής του να αποσυρθεί δεν προκάλεσε σοκ, αλλά το έκανε η ταχύτητα της κατάρρευσης της αφγανικής κυβέρνησης, κάνοντας το κόστος για την φήμη των Ηνωμένων Πολιτειών ως προς την ικανότητά τους ακόμη πιο επιζήμιο.

Λαμβάνοντας υπόψη την σημασία των δημόσιων δικαιολογήσεων για την διατήρηση της φήμης, η στενή προσέγγιση [14] της κυβέρνησης Μπάιντεν στην εκπομπή μηνυμάτων είναι κάπως προβληματική. Για έναν πρόεδρο που έχει καταστήσει την ενσυναίσθηση κεντρική στην πολιτική του ταυτότητα, τα δημόσια σχόλια του Μπάιντεν ήταν εντυπωσιακά για την σχεδόν αποκλειστική εστίασή τους στις συνέπειες της αποχώρησης για τα αμερικανικά συμφέροντα ασφάλειας, παρακάμπτοντας το ανθρωπιστικό κόστος που βαρύνει τον λαό του Αφγανιστάν. Αν και ο εγχώριος πολιτικός υπολογισμός του προέδρου μπορεί να είναι σωστός -το αμερικανικό κοινό τείνει να εκτιμά την ευημερία των Αμερικανών περισσότερο από τις ζωές των ξένων- τα λόγια του υποδηλώνουν μικρότερο ενδιαφέρον για τον συνεργατικό διεθνισμό από όσο είχε δείξει στο παρελθόν. Οι οδυνηρές εικόνες που ξεχύνονται από την Καμπούλ μόνο θα αυξήσουν το κόστος στην φήμη των Ηνωμένων Πολιτειών.

Υπάρχουν σαφή βήματα που μπορεί να κάνει η Ουάσινγκτον για να μετριάσει την κρίση επί τόπου, συμπεριλαμβανομένων της επίλυσης των γραφειοκρατικών προκλήσεων που μαστίζουν το πρόγραμμα Ειδικών Θεωρήσεων Μετανάστευσης (Special Immigrant Visa) για Αφγανούς υπηκόους που έχουν βοηθήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες, και της αύξησης του συνολικού αριθμού Αφγανών προσφύγων που θα αποδεχθούν οι Ηνωμένες Πολιτείες. Η ανάληψη τέτοιας δράσης και η αναγνώριση της ανθρωπιστικής διάστασης της απόσυρσης σε δημόσιες δηλώσεις θα έκανε πολλά για την διάσωση της φήμης των Ηνωμένων Πολιτειών ως προς την ικανότητά τους και την υποστήριξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων [από αυτές].

ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΚΟΣΤΟΣ

Όπως όλες οι πολιτικές συζητήσεις, η τρέχουσα συζήτηση για την φήμη και την αξιοπιστία των ΗΠΑ μετά την κατάρρευση της αφγανικής κυβέρνησης είναι επιρρεπής σε υπεραπλουστεύσεις και από τις δύο πλευρές. Αν τα γεγονότα των περασμένων εβδομάδων είχαν λάβει χώρα υπό την διοίκηση του Τραμπ και όχι υπό τον διάδοχό του, πολλές από τις φωνές που κατακρίνουν τώρα θα ήταν επαινετικές και αντίστροφα. Ως επί το πλείστον, οι σαρωτικοί ισχυρισμοί τους δεν αφορούν πραγματικά την αξιοπιστία ή την φήμη των Ηνωμένων Πολιτειών. Όπως δείχνει η δική μου έρευνα [15] με τον Ryan Brutger, οι εκτιμήσεις για το κόστος στην φήμη είναι επιρρεπείς σε ψυχολογικές προκαταλήψεις -οι πολιτικές προτιμήσεις των ίδιων των ανθρώπων χρωματίζουν τις κρίσεις που κάνουν για την φήμη. Αυτή η δυναμική είναι εμφανής στην τρέχουσα συζήτηση, όπου οι συμμετέχοντες αμφισβητούν σε μεγάλο βαθμό τα ίδια τα εγγενή πλεονεκτήματα του πολέμου στο Αφγανιστάν.

Ωστόσο, ακόμη και αν οι επικριτές της κυβέρνησης Μπάιντεν υπερβάλλουν τον βαθμό στον οποίο έχει καταστραφεί η αμερικανική αξιοπιστία, οι υποστηρικτές της υπερβάλλουν τον βαθμό στον οποίο η αμερικανική φήμη δεν έχει επηρεαστεί. Είναι ευκολότερο να χάσεις μια καλή φήμη παρά να αποκτήσεις μια. Το πόσο σοβαρό πλήγμα κατάφεραν τα γεγονότα των τελευταίων εβδομάδων στις Ηνωμένες Πολιτείες θα εξαρτηθεί, τουλάχιστον εν μέρει, από το πώς επιλέγει να απαντά η κυβέρνηση Μπάιντεν.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/afghanistan/2021-09-02/american-...

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στην διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στην διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr και στο linkedin στην διεύθυνση https://www.linkedin.com/company/foreign-affairs-the-hellenic-edition

Εμφάνιση άρθρου σε περισσότερες σελίδες

Η αμερικανική αξιοπιστία μετά το Αφγανιστάν

Αναζήτηση

Δημοφιλή Άρθρα

Περιοχή Μελών