Γιατί θα συνεχιστεί η επιβράδυνση των εφοδιαστικών αλυσίδων

Όπως ήταν αναμενόμενο, αυτές οι κινήσεις πυροδότησαν, επίσης, αντίποινα. Η Κίνα αύξησε την εγχώρια παραγωγή της [4], επενδύοντας δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια για να μειώσει την εξάρτησή της από τσιπ και εξοπλισμό ξένης κατασκευής (με ανάμεικτα αποτελέσματα μέχρι στιγμής). Εν τω μεταξύ, οι κυβερνήσεις των ευρωπαϊκών χωρών, του Ισραήλ, της Ιαπωνίας, της Νότιας Κορέας, και των Ηνωμένων Πολιτειών επεκτείνουν την χρηματοδότησή τους στην βιομηχανία τσιπ, ελπίζοντας να προσελκύσουν μεταποιητές ημιαγωγών στις χώρες τους. Η εξάπλωση και η κλιμάκωση αυτών των πολιτικών τύπου «μαστίγιου και καρότου» -που έχουν σχεδιαστεί λόγω ανησυχιών οικονομικών, τεχνολογικών, και για την εθνική ασφάλεια- αποδεικνύονται πολύ πιο σημαντικές για την αναμόρφωση της παγκόσμιας βιομηχανίας ημιαγωγών σε σύγκριση με τις ελλείψεις που σχετίζονται με την πανδημία. Τελικά, η κυβερνητική εμπλοκή πιθανώς θα δημιουργήσει περισσότερη αντί για λιγότερη αστάθεια στις παγκόσμιες προμήθειες και τις τιμές των ημιαγωγών, καθώς οι δημόσιες επενδύσεις αγνοούν τα σήματα της αγοράς. Οι φορολογούμενοι, αντί για τους μετόχους, θα καταλήξουν να επωμιστούν μεγάλο μέρος του κόστους.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΟΙ ΗΜΙΑΓΩΓΟΙ

Οι ενεργητικές βιομηχανικές πολιτικές πηγαίνουν πολύ πέρα από το συγκεκριμένο τεχνολογικό δομικό στοιχείο. Εκτός από τους ημιαγωγούς, η κυβέρνηση Μπάιντεν έχει θεωρήσει τρεις επιπρόσθετες βιομηχανικές εφοδιαστικές αλυσίδες ως «στρατηγικές» και ως εκ τούτου ότι έχουν την ανάγκη μιας ισχυρότερης κυβερνητικής βοήθειας: μπαταρίες μεγάλης χωρητικότητας (όπως αυτές που χρησιμοποιούνται στα ηλεκτρικά οχήματα), κρίσιμα ορυκτά, και ζωτικής σημασίας φαρμακευτικές προμήθειες. Ήδη, η κυβέρνηση μοχλεύει τη νομοθεσία, τους κανονισμούς, και τις εκτελεστικές εντολές για να φέρει την παγκόσμια παραγωγή αυτών των βιομηχανιών πιο κοντά στην πατρίδα.

Ενσωματωμένα στον πρόσφατα ψηφισθέντα νόμο για τις υποδομές και στο νομοσχέδιο «Build Back Better» που προωθείται τώρα στο Κογκρέσο, υπάρχουν δισεκατομμύρια ομοσπονδιακών δολαρίων για την χρηματοδότηση της ανάπτυξης εγχώριων εφοδιαστικών αλυσίδων μπαταριών, που καλύπτουν τα πάντα, από την έρευνα και την ανάπτυξη έως την ανακύκλωση. Για να προστατεύσει τα διυλιστήρια που εδρεύουν στις ΗΠΑ, το Υπουργείο Εμπορίου αύξησε τους [δασμούς] αντιντάμπινγκ και τους αντισταθμιστικούς δασμούς σε κρίσιμα ορυκτά, επιβάλλοντας πρόστιμα σε Κινέζους κατασκευαστές αλουμινίου, μαγνησίου, και άνθρακα που έκρινε ότι πωλούσαν τα προϊόντα τους κάτω από την εύλογη αξία της αγοράς. Και ο Λευκός Οίκος έχει επεκτείνει την χρήση του Νόμου Αμυντικής Παραγωγής (Defense Production Act), που θεσπίσθηκε στην αρχή του Πολέμου της Κορέας, ο οποίος δίνει στον πρόεδρο την δυνατότητα να κινητοποιεί πόρους και να κατευθύνει την παραγωγή του ιδιωτικού τομέα για να καλύψει τις ανάγκες της εθνικής ασφάλειας και της άμυνας. Αυτό έχει ωθήσει την αποθήκευση ιατρικών μασκών, γαντιών, και φαρμάκων˙ την εντατικοποίηση της εγχώριας παραγωγής δραστικών φαρμακευτικών συστατικών και rapid tests για την COVID-19˙ και την επέκταση και τον εξευγενισμό των ορυκτών σπάνιων γαιών στο Τέξας.

Ο κατάλογος των ευνοούμενων από την κυβέρνηση της Κίνας τομέων είναι ακόμη μεγαλύτερος και περιλαμβάνει τις πράσινες τεχνολογίες, την τεχνητή νοημοσύνη, τους κβαντικούς υπολογιστές, τις νευροεπιστήμες, την γεωργία, και την ρομποτική. Επιδιώκοντας την εγχώρια καινοτομία, το Πεκίνο παρέχει αφειδώς χαμηλότοκα δάνεια, δωρεάν γη, και φορολογικές ελαφρύνσεις σε δεκάδες πιθανούς «εθνικούς πρωταθλητές» και τους προστατεύει από τον ανταγωνισμό, αγνοώντας τις καταγγελίες για κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας και περιορίζοντας τους εξωτερικούς αντιπάλους. Για παράδειγμα, έχει ουσιαστικά εκδιώξει τις μπαταρίες ηλεκτρικών αυτοκινήτων της νοτιοκορεάτικης Samsung και της LG, δίνοντας πράσινες επιδοτήσεις μόνο σε αυτοκίνητα με ανταλλακτικά κινεζικών εταιρειών. Με το να στρέφεται όλο και περισσότερο στις κρατικές επιχειρήσεις της σε βάρος των εγχώριων ιδιωτικών εταιρειών, η κινεζική κυβέρνηση διασφαλίζει ακόμη ισχυρότερο πολιτικό έλεγχο των τεχνολογικών τομέων αιχμής της χώρας.

Και στην ΕΕ, οι γραφειοκράτες στις Βρυξέλλες έχουν αυξήσει την δημόσια συμμετοχή και την χρηματοδότηση βιομηχανιών, συμπεριλαμβανομένων των μπαταριών ηλεκτρικών οχημάτων, του καθαρού υδρογόνου, και του υπολογιστικού νέφους (cloud computing), στην αναζήτηση της «στρατηγικής αυτονομίας». Έχουν χαλαρώσει τους κανόνες που διέπουν την κρατική βοήθεια για Έρευνα και Ανάπτυξη ώστε να υποστηρίξουν και να καλλιεργήσουν Ευρωπαίους βιομηχανικούς πρωταθλητές, έχουν ενισχύσει τους δασμούς αντιντάμπινγκ ώστε να προστατεύσουν τους Ευρωπαίους παραγωγούς ορυκτών και οπτικών ινών, και έχουν διευρύνει τον έλεγχο επί των ξένων επενδύσεων —απομακρύνοντας, για παράδειγμα, κινεζική επένδυση σε έναν Ιταλό κατασκευαστή εξοπλισμού ημιαγωγών και έναν γερμανικό οίκο μηχανικών μικροηλεκτρονικών.

Οι ορέξεις των κυβερνήσεων για επαναπροσδιορισμό και αναδιαμόρφωση των τοπικών και διεθνών οικονομιών και των επιχειρηματικών περιβαλλόντων δεν δείχνουν σημάδια υποχώρησης. Αυτό σημαίνει ότι οι πιέσεις στις παγκόσμιες εφοδιαστικές αλυσίδες επίσης θα συνεχιστούν. Με την πάροδο του χρόνου, αυτό θα οδηγήσει ορισμένες εταιρείες να μετακινήσουν στάδια στις αλυσίδες παραγωγής τους και να συντομεύσουν ορισμένες διεθνείς διαδικασίες παραγωγής σε μια προσπάθεια να μειώσουν το ρίσκο και να αυξήσουν τα κέρδη. Ο επαναπατρισμός και ο «σχεδόν επαναπατρισμός» της μεταποίησης σε γειτονικές χώρες και εντός των περιφερειακών εμπορικών μπλοκ θα αυξηθεί, αν και όχι στον βαθμό που οραματίζονται ή υπόσχονται οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής και όχι χωρίς σημαντικά κόστη για τους φορολογούμενους και τους καταναλωτές. Καθώς τα όρια μεταξύ του κράτους και των αγορών μετατοπίζονται [5], θα αναδιαμορφώσουν τις εφοδιαστικές αλυσίδες με τρόπους που δεν μπορούσε να κάνει η παγκόσμια πανδημία.