Ώρα να αναλάβει το ΝΑΤΟ την πρωτοπορία στην Ουκρανία

Από τον Φεβρουάριο, οι Ηνωμένες Πολιτείες [16] ενίσχυσαν επίσης την παρουσία τους στην Ρουμανία με επιπλέον στρατεύματα και F-16. Καθώς η περιοχή της Μαύρης Θάλασσας συνεχίζει να αποτελεί κομβικό σημείο για τον πόλεμο της Ρωσίας, η συμμαχία θα χρειαστεί να επενδύσει περισσότερους πόρους στην ενσωμάτωση της αεροπορικής και πυραυλικής άμυνας, στην ανάπτυξη δυνατοτήτων κατά των drone, και στην αύξηση του στόλου των αεροσκαφών της με F-16. Οι αυξημένες πτήσεις επιτήρησης και αναγνώρισης από τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ θα μπορούσαν επίσης να υπονομεύσουν τον έλεγχο της Ρωσίας στην θάλασσα με το να παρακολουθούν και να εκθέτουν τις κινήσεις του ρωσικού στόλου της Μαύρης Θάλασσας καθώς και άλλων πλοίων και εξοπλισμού.

Το ΝΑΤΟ θα πρέπει επίσης να εργαστεί για να ενισχύσει την συνεργασία του με κράτη μη-μέλη του ΝΑΤΟ που αποτελούν μέρος του περιβάλλοντος περιφερειακής ασφάλειας της Μαύρης Θάλασσας, κυρίως με τη Μολδαβία και την Γεωργία. Αμφότερες οι χώρες επιθυμούν να έχουν στενότερες συνεργασίες με το ΝΑΤΟ. Στην Γεωργία, για παράδειγμα, η συμμαχία θα μπορούσε να επεκτείνει την λειτουργία του Κοινού Κέντρου Εκπαίδευσης και Αξιολόγησης ΝΑΤΟ-Γεωργίας (NATO-Georgia Joint Training and Evaluation Center), το οποίο παρέχει κοινή επιτόπια και διαδικτυακή εκπαίδευση για ενεργό στρατιωτικό προσωπικό του ΝΑΤΟ και Γεωργιανούς στρατιώτες, ώστε να περιλαμβάνει ναυτικές επιχειρήσεις.

ΑΝΟΙΓΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΟ-ΠΟΡΤΑ

Το ΝΑΤΟ διαδραματίζει επίσης σημαντικό ρόλο στην υποστήριξη και την ενίσχυση της ουκρανικής κυβερνοάμυνας και των επιθετικών δυνατοτήτων της. Οι κυβερνοεπιθέσεις [17] αποτελούν μέρος του πλήρους φάσματος πολέμου της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας: κατά τους πρώτους τρεις μήνες της εισβολής, η Ρωσία πραγματοποίησε σχεδόν 40 καταστροφικές κυβερνοεπιθέσεις κατά της Ουκρανίας, σύμφωνα με τη Microsoft. Πέρυσι, πριν από την πλήρους κλίμακας εισβολή της Ρωσίας, η Ουκρανία προσπάθησε να εντείνει την συνεργασία της με το Συνεργατικό Κέντρο Αριστείας Κυβερνοάμυνας του ΝΑΤΟ (Cooperative Cyber Defense Center of Excellence, CCDCOE), αλλά απορρίφθηκε από την συμμαχία όταν η διευθύνουσα επιτροπή δεν μπορούσε να καταλήξει σε ομόφωνη συναίνεση.

Η επιτροπή ενέκρινε τελικά την Ουκρανία ως συμμετέχον μέλος τον Μάρτιο και είναι στα σκαριά μια συμφωνία που θα επισημοποιήσει την συμμετοχή της χώρας. Προς το παρόν, η Ουκρανία εξακολουθεί να θεωρείται υποψήφια χώρα. Η συμμετοχή της Ουκρανίας ως συμβάλλοντος μετέχοντα στο CCDCOE θα πρέπει να επισπευσθεί ώστε να μπορέσει να ενταχθεί επίσημα στις τάξεις άλλων μη-μελών του ΝΑΤΟ, όπως η Αυστρία, η Φινλανδία, η Σουηδία, και η Ελβετία. Τούτο θα επιτρέψει στην Ουκρανία να ενσωματώσει το σύστημα κυβερνοάμυνάς της με εκείνο της συμμαχίας καθώς συνεργάζεται και ανταλλάσσει πληροφορίες με άλλα μέλη αυτής της μονάδας μέσω της εκπαίδευσης, της έρευνας, και της ανάπτυξης.

Τα μέλη του ΝΑΤΟ μπορούν επίσης να υποστηρίξουν τις ήδη επιτυχημένες προσπάθειες της Ουκρανίας να στρατολογήσει έναν «στρατό πληροφορικής» διεθνών χάκερ για να υπερασπιστεί [18] την Ουκρανία και να επιτεθεί σε ρωσικές κρατικές και ιδιωτικές οντότητες που τροφοδοτούν τον πόλεμο, κυρίως εκείνες που υπόκεινται σε Δυτικές κυρώσεις. Μέχρι στιγμής, ο κυβερνοστρατός αποτελείται κυρίως από Ουκρανούς εθελοντές, αλλά το ΝΑΤΟ θα μπορούσε να βοηθήσει την Ουκρανία να θεσμοθετήσει μια ισχυρή κυβερνοδύναμη παρέχοντας υλικό, τακτική εκπαίδευση για Ουκρανούς ειδικούς στον κυβερνοχώρο, και παρέχοντας τεχνική βοήθεια στις κυβερνητικές υπηρεσίες της Ουκρανίας για την βελτίωση των δυνατοτήτων κυβερνοάμυνας.

ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ

Τους τελευταίους μήνες, οι Ηνωμένες Πολιτείες ανέλαβαν το βάρος του εφοδιασμού της Ουκρανίας [19] με όπλα και του συντονισμού της διανομής τους. Αλλά η αμυντική βιομηχανία των ΗΠΑ δεν είναι διατεθειμένη να το κάνει μακροπρόθεσμα, καθώς αυτό θα απαιτούσε σημαντική στροφή προς τη μαζική παραγωγή συγκεκριμένων όπλων, μερικά από τα οποία ο στρατός των ΗΠΑ δεν έχει αγοράσει εδώ και δεκαετίες, όπως αντιαεροπορικούς πυραύλους Stinger. Η στενότερη ενσωμάτωση της παραγωγής της αμυντικής βιομηχανίας των ΗΠΑ και της Ευρώπης, για παράδειγμα, με το να εξορθολογήσουν τις πρακτικές αμυντικών προμηθειών μπορεί να επιτρέψει στην αμυντική βιομηχανία να προβλέψει καλύτερα τις ανάγκες της Ουκρανίας συγκεκριμένα και της Ευρώπης γενικότερα, αλλά για να γίνει αυτό θα χρειαστούν χρόνια. Εν τω μεταξύ, το ΝΑΤΟ, σε συνεργασία με τα κράτη-μέλη, μπορεί να παρέχει την στρατηγική καθοδήγηση σε αμυντικές εταιρείες σε ολόκληρη την συμμαχία για να βοηθήσει στον εντοπισμό των κενών.

Μακροπρόθεσμα, η συμμαχία έχει την εντολή να αναλάβει τον ηγετικό της ρόλο ως η πιο σημαντική συμμαχία συλλογικής άμυνας που ανταποκρίνεται στην ρωσική [20] απειλή. Οι Ηνωμένες Πολιτείες εξακολουθούν να βλέπουν την Κίνα ως τη μεγαλύτερη μακροπρόθεσμη πρόκληση, πράγμα που σημαίνει ότι περισσότερο από το βάρος για την ασφάλεια της Ευρώπης θα πέσει τελικά στις 29 ευρωπαϊκές χώρες που είναι μέλη του ΝΑΤΟ (σύντομα θα γίνουν 31 [21] με την Σουηδία και την Φινλανδία). Η σημερινή κυβέρνηση των ΗΠΑ έχει δεσμευτεί να στηρίξει την Ουκρανία και να επενδύσει στην ευρύτερη ευρωπαϊκή ασφάλεια. Όμως το παράθυρο για την αλλαγή της τροχιάς του πολέμου στενεύει. Όσο πιο γρήγορα το ΝΑΤΟ αναλάβει την πολιτική του εντολή να υποστηρίξει την Ουκρανία, τόσο μεγαλύτερη είναι η ευκαιρία να διασφαλίσει το μέλλον του ως η πιο αποτελεσματική και ισχυρή συμμαχία ασφαλείας.