Πώς θα αρθεί το αδιέξοδο στη Σομαλία

Αντιθέτως, αυτό που θα έπρεπε να κάνουν οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι να προσεγγίσουν τους σομαλούς ηγέτες συμπληρωματικά, ανεξαρτήτως της ταυτότητας των πιθανών νικητών και ηττημένων. Στους διάφορους σομαλούς πρωταγωνιστές – κυβερνητικούς παράγοντες, περιφερειακές αρχές, φυλές και οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών- θα αναγνωρίζεται ίσης ευκολίας πρόσβαση στους διεθνείς πόρους, αλλά μόνο στο βαθμό που θα είναι αποδεδειγμένα ικανές να εκπληρώνουν συγκεκριμένες προϋποθέσεις και να αξιοποιούν τη βοήθεια που θα τους δοθεί για την ανακούφιση των πληθυσμών και την ανάπτυξη. Οι ηγέτες της al Shabab που αποκήρυξαν την al Qaeda, υποσχέθηκαν περιφερειακή συνεργασία και εστίασαν στη προστασία των φυλών τους, πρέπει να είναι οι πρώτοι στόχοι για επαφή, ενώ οι μαχητές οπαδοί της τζιχάντ πρέπει να εξαιρεθούν. Οι ηγέτες που θα προσεγγιστούν με βάση αυτή τη πρόταση πρέπει , στην πράξη, να αποκτήσουν βοήθεια αποδεικνύοντας τη νομιμότητά τους με στοιχεία. Η βοήθεια που θα λάβουν και θα διανείμουν, θα ενδυναμώσει με τη σειρά της αυτούς τους δεσμούς.

Από τη πλευρά τους, οι Ηνωμένες Πολιτείες αντί να επιλέξουν τους «σωστούς υποψήφιους» νικητές θα ανταμείψουν όσους αποδείξουν πως είναι άξιοι. Αυτή η προσέγγιση έχει το πλεονέκτημα ότι βασίζεται σε μία μακρά σομαλική παράδοση διακυβέρνησης από τη λαϊκή βάση και θα ήταν ένα πιο αποτελεσματικό μέσο διαχείρισης των βαθιών κοινωνικών ρωγμών της Σομαλίας. Αυτή η στρατηγική, που μπορεί να χαρακτηριστεί ως «εμπλοκή που έχει κερδηθεί», διαφέρει από την προαναφερθείσα παράδοση περί διακυβέρνησης λαϊκής βάσης, γιατί καθιστά ξεκάθαρα υπεύθυνους τους Σομαλούς να δημιουργήσουν οποιαδήποτε μορφή διακυβέρνησης τους ταιριάζει, χωρίς επιφυλάξεις από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Επειδή αυτή η πολιτική είναι άχρωμη και δεν επιζητεί να κατοχυρώσει κάποιους ηγέτες αντί άλλων, η εμπλοκή των ΗΠΑ θα ήταν πολύ λιγότερο πιθανό να πυροδοτήσει αντιδράσεις του τύπου «ο νικητής τα παίρνει όλα».

Οι επανειλημμένες αποτυχημένες προσπάθειες από το εξωτερικό για εγκαθίδρυση μίας εθνικής κυβέρνησης στη Σομαλία (να σημειωθεί πως η Μεταβατική Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση είναι η δέκατη τέταρτη ή δέκατη πέμπτη τέτοια προσπάθεια, αναλόγως πώς το βλέπει κανείς) έχουν καταφέρει να ενδυναμώσουν τη τρομοκρατική απειλή από τη Σομαλία και έχουν πυροδοτήσει το μεγαλύτερο λιμό των τελευταίων δεκαετιών. Η τωρινή ανθρωπιστική καταστροφή υπογραμμίζει το σημαντικό λάθος να δίνεται βαρύτητα σε «από πάνω προς τα κάτω» εθνοκεντρικές διαδικασίες. Ο ΟΗΕ, οι δυτικές κυβερνήσεις, περιλαμβανομένων των ΗΠΑ και άλλα αφρικανικά κράτη έχουν επανειλημμένα προσπαθήσει να κτίσουν μία τέτοια κρατική οντότητα με την οποία να αισθάνονται άνετα να συνομιλούν, αδιαφορώντας για τις τοπικές κοινωνικές και πολιτικές δυναμικές καθώς και για την ιστορία της περιοχής. Η επίμονη άρνηση για την παραδοχή της πραγματικότητας στη Σομαλία έχει ως αποτέλεσμα το επανειλημμένο μπλοκάρισμα ακόμα και των πιο καλοπροαίρετων, προσεκτικά σχεδιασμένων προσπαθειών από αυτούς τους διαφθορείς των οποίων η έλλειψη νομιμότητας προκάλεσε τη κρίση εξαρχής Η πραγματική τραγωδία είναι ότι η αποτυχία να γίνει αντιληπτό αυτό το μάθημα προξένησε όχι μόνο σπατάλη δισεκατομμυρίων δολαρίων τα τελευταία χρόνια αλλά συνεχίζει να προκαλεί τεράστιο ανθρωπιστικό άγος σε μία από τις πιο ευάλωτες γωνιές του πλανήτη.

Πρωτότυπο: http://www.foreignaffairs.com/articles/68315/bronwyn-bruton-and-j-peter-...

Copyright © 2002-2010 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Συνδέσεις:
[1] http://www.foreignaffairs.com/articles/65462/bronwyn-bruton/in-the-quick...