Η Δημοκρατία δεν αισθάνεται καλά…

Η Δύση θα πρέπει να ακολουθήσει τρεις αδρές στρατηγικές για να ανταποκριθεί σε αυτήν την πρόκληση και κατ’ αυτόν τον τρόπο να εξοπλίσει καλύτερα τους δημοκρατικούς θεσμούς της μέσα στον παγκοσμιοποιημένο κόσμο. Πρώτον, όταν έρχονται αντιμέτωπες με τον κρατικό καπιταλισμό και τη μεγάλη ισχύ των διεθνών αγορών, οι δυτικές δημοκρατίες δεν έχουν άλλη επιλογή από το να δεσμευθούν σε έναν πρωτοφανούς κλίμακας στρατηγικό σχεδιασμό της οικονομικής δραστηριότητας. Θα απαιτηθούν κρατικές επενδύσεις σε θέσεις εργασίας, σε υποδομές, στην εκπαίδευση και στην έρευνα, προκειμένου να αποκατασταθεί η οικονομική ανταγωνιστικότητα. Δεύτερον, οι ηγέτες θα πρέπει να επιδιώξουν να διοχετεύσουν τη δυσαρέσκεια του εκλογικού σώματος προς μεταρρυθμιστικούς στόχους, μέσω μιας προοδευτικής εκδοχής του λαϊκισμού. Ακολουθώντας πολιτικές που δίνουν το προβάδισμα στο μαζικό κοινό και όχι στους κομματικούς οπαδούς ή στα ειδικά συμφέροντα, οι πολιτικοί όχι μόνο μπορούν να αποκαταστήσουν τη δημοτικότητά τους αλλά και να αναζωογονήσουν τους δημοκρατικούς θεσμούς και αξίες όπως αυτές της ιδιότητας του πολίτη και της θυσίας. Τρίτον, οι δυτικές κυβερνήσεις θα πρέπει να καθοδηγήσουν το εκλογικό σώμα μακριά από τον πειρασμό της εσωστρέφειας. Όπως με σαφήνεια δείχνει η ιστορία, στους δύσκολους καιρούς τροφοδοτείται ο προστατευτισμός και ο απομονωτισμός. Όμως, η παγκοσμιοποίηση ήρθε για να μείνει, και δεν υπάρχει εναλλακτική λύση οπισθοχώρησης.
Καμία από αυτές τις στρατηγικές δεν θα είναι εύκολη στην εφαρμογή της. Από την άλλη, η υιοθέτηση όλων αυτών μαζί, θα απαιτήσει τον συνδυασμό μιας εξαιρετικής ηγεσίας και πολιτικού θάρρους. Μέχρι, όμως, να σχεδιαστεί και να υλοποιηθεί μια τέτοια ατζέντα, η δημοκρατική δυσφορία θα επιμένει.

Πρωτότυπο: http://www.foreignaffairs.com/articles/136783/charles-a-kupchan/the-demo...

Copyright © 2002-2012 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.