Γιατί χρειαζόμαστε ακόμα την Παγκόσμια Τράπεζα

Ωστόσο, η Τράπεζα πρέπει να κάνει περισσότερα από το να διερευνά, να διώκει και να τιμωρεί εκείνους οι οποίοι ασχολούνται με την απάτη και την κλοπή. Σε πολλές πλούσιες σε πόρους χώρες, η κύρια πρόκληση για την κυβέρνηση είναι να χρησιμοποιήσει τα έσοδα με σύνεση, να αντιμετωπίσει τη διαφθορά και να διευρύνει τα οφέλη της ανάπτυξης. Εφαρμόζοντας την εμπειρία της, η Τράπεζα πρέπει να πάρει μέτρα για την πρόληψη της διαφθοράς, τη βελτίωση της διαφάνειας και τη συμμετοχή της κοινωνίας των πολιτών στην υποστήριξη της καλής διακυβέρνησης. Θα πρέπει επίσης να βοηθήσει τις κυβερνήσεις - όλο και περισσότερο, σε υποεθνικό επίπεδο – να ενισχύσουν τη δημοσιονομική διαχείριση, τα συστήματα προμηθειών, τους ελεγκτές και άλλους κατάλληλους ελέγχους.

Η Παγκόσμια Τράπεζα θα χρειαστεί νέα εργαλεία για να αντιμετωπίσει νέα μεγαλύτερα εμπόδια. Το 2010, η Τράπεζα προώθησε μια συμφωνία με τις τράπεζες περιφερειακής ανάπτυξης, που εξασφαλίζει ότι τα άτομα και οι εταιρείες που βρέθηκαν ένοχοι για κλοπή από μία από αυτές τις τράπεζες θα τιμωρούνται από όλες. Η ομάδα της Τράπεζας που εργάζεται για την αντιμετώπιση της διαφθοράς πρότεινε διακανονισμούς για τους ενόχους, διακανονισμούς που συνδυάζουν τις κυρώσεις με πληρωμές αποζημιώσεων και εισφορές σε ομάδες κατά της διαφθοράς. Η Πρωτοβουλία για την Ανάκτηση Κλαπέντων Περιουσιακών Στοιχείων (Stolen Asset Recovery Initiative) βοηθά τις κυβερνήσεις στην ανάκτηση κεφαλαίων που έχουν κλαπεί από ηγέτες που λεηλάτησαν τα θησαυροφυλάκια των χωρών τους.

Η Τράπεζα κατευθύνει επίσης διάφορες περιπτώσεις στις εθνικές διωκτικές αρχές, και παρόλο που οι κυβερνήσεις ασκούν εισαγγελικές διακρίσεις, εκείνες οι κυβερνήσεις που συστηματικά δεν διώκουν τους διεφθαρμένους βάζουν σε κίνδυνο τη σχέση τους με την Τράπεζα. Για να υποστηριχθούν οι ανακριτές, οι εισαγγελείς, οι δικαστές και άλλοι σε αυτή τη συχνά επικίνδυνη εργασία, το 2010 η Τράπεζα προέβη στη σύσταση της Διεθνούς Συμμαχίας Κυνηγών Διαφθοράς, ένα δίκτυο άνω των 200 αξιωματούχων κατά της διαφθοράς από 134 χώρες. Η Τράπεζα αναπτύσσει επίσης ένα Ταμείο για να βοηθήσει τους πολίτες και τις τοπικές ομάδες πολιτών που υποστηρίζουν την λογοδοσία.

ΕΚΔΗΜΟΚΡΑΤΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ

Η Παγκόσμια Τράπεζα δεν κατέχει όλες τις απαντήσεις. Κατά τη λήψη αποφάσεων που μπορεί να έχουν τεράστιο αντίκτυπο στις ζωές των ανθρώπων, θα πρέπει να ακούσει εκείνους που βρίσκεται πλησιέστερα στα θέματα. Ένα από τα πολλά μηνύματα από τα πλήθη που συγκλόνισαν τη Μέση Ανατολή το 2011 ήταν ότι η παγκόσμια οικονομική ελευθερία πρέπει να συνδυαστεί με την καλή διακυβέρνηση, τη φωνή των πολιτών και την κοινωνική λογοδοσία.

Η βιώσιμη και χωρίς αποκλεισμούς ανάπτυξη εξαρτάται από την μετατόπισή της από την ελίτ σε μια χαμηλότερη προσέγγιση, σε μια ανάπτυξη που εκδημοκρατίζεται. Αυτό σημαίνει να δίνουμε στους ανθρώπους τα εργαλεία για τη συλλογή δεδομένων ώστε να κατανοούν καλύτερα τα θέματα της ανάπτυξης, μαζί με ευκαιρίες να μοιράζονται τις γνώσεις τους. Οι θεσμοί αντιστέκονται στο να είναι ανοικτοί απέναντι στις κοινωνίες. Αλλά η πληροφόρηση είναι δύναμη. Το να ανοίγεται κανείς σημαίνει να αποκαλύπτει λάθη και να αντιμετωπίζει κριτική, το οποίο είναι δύσκολο, αλλά τελικά κάνει πιο αποτελεσματικούς τους θεσμούς. Στην περίπτωση της Παγκόσμιας Τράπεζας, το να καταστεί πιο προσιτή βελτιώνει την απόδοσή της και δείχνει στον κόσμο τι κάνει η Τράπεζα και πώς λειτουργεί. Η διαφάνεια είναι το καλύτερο αντίδοτο στις θεωρίες συνωμοσίας.

Το 2010, η Παγκόσμια Τράπεζα ξεδίπλωσε μια νέα πολιτική πρόσβασης στην πληροφόρηση, η οποία απελευθερώνει τεράστιους αριθμούς εγγράφων και δίνει στο κοινό περισσότερες πληροφορίες από ποτέ σχετικά με τα σχέδια της Τράπεζας, τις αναλυτικές και συμβουλευτικές δραστηριότητές της, καθώς και τις εργασίες της εκτελεστικής της επιτροπής. Διαμορφωμένη από προγράμματα «ελευθερίας των πληροφοριών» της Ινδίας και των Ηνωμένων Πολιτειών, η πολιτική αυτή σηματοδοτεί μια επαναστατική αλλαγή στον τρόπο με τον οποίο η Τράπεζα αντιμετωπίζει τις πληροφορίες και είναι η πιο εκτεταμένη τέτοια πολιτική σε οποιονδήποτε πολυμερή οργανισμό.

Η Πρωτοβουλία Ελεύθερων Δεδομένων μπορεί να αποδειχθεί ακόμη πιο σημαντική. Βάσει του προγράμματος αυτού, η Τράπεζα κάνει χιλιάδες σύνολα δεδομένων ελεύθερα διαθέσιμα σε οποιονδήποτε έχει σύνδεση στο Internet. Καθένας, από ένα διδακτορικό φοιτητή στην Αυστραλία μέχρι έναν γεωργό στην Κένυα μπορεί πλέον να αναλύσει τα στοιχεία της τράπεζας. Το 2010, ο διαγωνισμός «Εφαρμογές για την Ανάπτυξη» ενθάρρυνε προγραμματιστές λογισμικού σε όλο τον κόσμο να βρουν νέες χρήσεις γι' αυτό τον πλούτο δεδομένων και οι ερευνητές της Παγκόσμιας Τράπεζας δημιουργούν εφαρμογές λογισμικού για την περαιτέρω αύξηση της προσβασιμότητας στα δεδομένα. Η Τράπεζα επίσης δημιουργεί μια «εφαρμογή ακεραιότητας» για να δώσει απευθείας στους πολίτες πρόσβαση σε πληροφορίες σχετικά με τα σχέδια της Τράπεζας και ένα μέσο άμεσης υποβολής καταγγελιών σχετικά με τη διαφθορά που υφίστανται οι ίδιοι. Η Τράπεζα σχεδιάζει να συνεργαστεί με κοινότητες για να χαρτογραφήσει την κοινωνική τους υποδομή - όπως είναι τα νοσοκομεία, τα σχολεία και οι πηγές καθαρού νερού - έτσι ώστε οι χωρικοί να μπορούν να επιρρίπτουν ευθύνες στους αξιωματούχους. Το επόμενο βήμα είναι να επιτρέπουν στους ανθρώπους να χρησιμοποιούν φορητές συσκευές για να ενημερώνουν την Τράπεζα από οπουδήποτε για το τι που πραγματικά συμβαίνει στα έργα που χρηματοδοτεί.

Όλα αυτά τα προγράμματα αποτελούν ένα πολύ διαφορετικό μοντέλο από την «τράπεζα που γνωρίζει καλύτερα από τους άλλους», μια συμπεριφορά που ίσχυε στο παρελθόν. Αναγνωρίζοντας τις προσπάθειες της Παγκόσμιας Τράπεζας, τον περασμένο χρόνο η οργάνωση Δημοσιοποιείστε Αυτά Που Χρηματοδοτείτε (Publish What You Fund) κατέταξε τον IDA στην πρώτη θέση μεταξύ 58 πολυμερών και διμερών αναπτυξιακών οργανισμών ως προς τη διαφάνεια.

ΜΙΑ ΠΙΟ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΤΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ