Μάχες υποψηφίων στο Κάιρο | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Μάχες υποψηφίων στο Κάιρο

Λιγότεροι οι διεκδικητές – ίδιες οι πολιτικές

Για όσους αναζητούν τη σταθερότητα, μια συνέχεια του προηγούμενου συστήματος και έναν έλεγχο της δύναμης της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, υπάρχουν αρκετές εναλλακτικές. Η επιλογή πριν από τους αποκλεισμούς ήταν μεταξύ του Σουλεϊμάν, του Αχμέντ Σαφίκ (απόστρατος στρατηγός και ο τελευταίος πρωθυπουργός που διορίστηκε από τον Μουμπάρακ) και ο Μούσα. Ο Μούσα και ο Σαφίκ, φυσικά, θα επωφεληθούν από τον αποκλεισμό του Σουλεϊμάν.

Ο Μούσα είναι το φαβορί για την εξασφάλιση των ψήφων υπέρ της σταθερότητας. Ο Σαφίκ επιβαρύνεται από το ότι ήταν μέρος της έσχατης προσπάθειας του Μουμπάρακ να εκμεταλλευθεί την εξουσία. Ο Μούσα επίσης είναι επιρρεπής σε κατηγορίες ότι ο ίδιος είναι ένα απομεινάρι του παλαιού καθεστώτος και δεν διαθέτει επαναστατικά διαπιστευτήρια. Αλλά επειδή είχε παραγκωνιστεί από το προηγούμενο καθεστώς (και επειδή, ως υπουργός Εξωτερικών και επικεφαλής του Αραβικού Συνδέσμου εκμεταλλεύθηκε κάθε δυνατή ευκαιρία για χειροκροτήματα χρησιμοποιώντας σκληρή γλώσσα για το Ισραήλ), αντιμετωπίζεται πολύ πιο ευνοϊκά από το αιγυπτιακό εκλογικό σώμα.

Για όσους ενδιαφέρονται για μια πιο ριζική αλλαγή, εξακολουθούν να υπάρχουν μια σειρά από ισλαμιστές υποψήφιοι για να επιλέξει. Ο Αμπντ αλ-Μούνιμ Αμπού αλ-Φούτουχ, ένας μεταρρυθμιστής ο οποίος διαχώρισε τη θέση του από τη Μουσουλμανική Αδελφότητα αφού δήλωσε την υποψηφιότητά του, είναι δημοφιλής ανάμεσα στους καλύτερα μορφωμένους, αστούς, θρησκευόμενους ψηφοφόρους. Ο Μουρσί, ενώ δεν είναι πολιτικός από τη φύση του, είναι ένας πρώτης κατηγορίας υποψήφιος απλά λόγω της υποστήριξης της Μουσουλμανικής Αδελφότητας. Κι ο Ασάαλ παραμένει στην κούρσα, ακόμη και αν δεν είναι ένας κορυφαίος υποψήφιος. Οι πλατφόρμες των υποψηφίων αυτών τονίζουν όλα τα παρεμφερή θέματα: την καταπολέμηση της διαφθοράς, τις καλύτερες ευκαιρίες για όλους τους Αιγυπτίους, έναν ισχυρότερο θρησκευτικό προσανατολισμό και το τέλος της εξάρτησης της Αιγύπτου από τις Ηνωμένες Πολιτείες. Μεταξύ αυτών των υποψηφίων, δεν έχει προκύψει σαφής πρωτοπόρος αν και ο Μουρσί φαίνεται να έχει «τον εσωτερικό διάδρομο της κούρσας» δεδομένου ότι είναι ο επίσημος υποψήφιος της Μουσουλμανικής Αδελφότητας.

Στην πιθανή περίπτωση που κανένας από τους 13 υποψηφίους δε κερδίσει την απόλυτη πλειοψηφία στον πρώτο γύρο της ψηφοφορίας τον επόμενο μήνα, ένας δεύτερος γύρος μεταξύ των δύο πρώτων θα πραγματοποιηθεί στις 16 και 17 Ιουνίου. Οι Αιγύπτιοι καταλαβαίνουν το εξής: πριν από τους αποκλεισμούς, ο πρώτος γύρος είχε ήδη διαμορφωθεί σαν δύο ξεχωριστοί προκριματικοί, ένας για να αναδειχθεί ο υποψήφιος υπέρ της σταθερότητας και ένας για την ανάδειξη της ισλαμικής εναλλακτικής λύσης. Η πραγματική πολιτικολογία – και η πραγματική συζήτηση για το μέλλον της Αιγύπτου -θα ξεκινήσουν στο δεύτερο γύρο.

Αν και οι αποκλεισμοί δεν έχουν αλλάξει την υποκείμενη δυναμική του αγώνα - η σταθερότητα απέναντι στην αλλαγή από τους ισλαμιστές - έχουν βάλει υπό αμφισβήτηση τη νομιμότητα των εκλογών στα μάτια του αιγυπτιακού κοινού. Ό, τι κι αν πιστεύει κανείς για την έκβαση των βουλευτικών εκλογών του 2011-12, στις οποίες η πολιτική πτέρυγα της Μουσουλμανικής Αδελφότητας και οι σαλαφιστές κέρδισαν σχεδόν τα τρία τέταρτα των εδρών στο κοινοβούλιο, λίγοι αντιτέθηκαν στο εκλογικό αποτέλεσμα. Αιγύπτιοι και διεθνείς παρατηρητές πείσθηκαν ότι η διαδικασία ήταν ελεύθερη και δίκαιη, η πρώτη πράξη σε ένα έργο που θα τελειώσει με τον πλήρη εκδημοκρατισμό της Αιγύπτου.

Εκ των υστέρων, όμως, αυτές οι εκλογές μπορεί να αποδειχθούν ότι είναι το κύριο σημάδι της πολιτικής μετάβασης της Αιγύπτου. Δεδομένου ότι το Κοινοβούλιο στήθηκε τον Ιανουάριο, η Μουσουλμανική Αδελφότητα έχει εμπλακεί σε διαρκή μάχη με το στρατό για το ποιος έχει την εξουσία να διορίζει το υπουργικό συμβούλιο και τα μέλη του σώματος που θα συντάξουν ένα Σύνταγμα - εξ ου και η απειλή του SCAF να αναστείλει τις εκλογές αν οι λεπτομέρειες δεν επιλυθούν σύντομα.

Η απειλή του SCAF, σε συνδυασμό με τη γενική απροθυμία του να παραχωρήσει εξουσία στο Κοινοβούλιο, έχει κάνει τη Βουλή να φαίνεται ανίκανη. Στον απόηχο των αποκλεισμών, το αιγυπτιακό κοινό μπορεί να δει το νέο πρόεδρο με τον ίδιο τρόπο, επίσης. Όπως το έθεσε ο Σατέρ αφότου αποκλείστηκε, «ο στρατός δεν είναι σοβαρός σχετικά με τη μετάβαση εξουσίας σε πολιτική Αρχή .... Ψάχνουν για μια Αρχή που να μπορεί να κατευθύνει από το παρασκήνιο».
Η διάσωση της πολιτικής της μετάβασης της Αιγύπτου δεν απαιτεί την εκλογή ενός κοσμικού προέδρου. Σε αυτό το σημείο, αυτό που είναι πιο σημαντικό είναι ο πρώτος μετεπαναστατικός πρόεδρος της Αιγύπτου να θεωρηθεί ως η πραγματική επιλογή του λαού, ο οποίος εκλέγεται με διαφανή, δίκαιη διαδικασία. Δυστυχώς - ακόμα και αν διάφοροι υποψήφιοι που αντιπροσωπεύουν τις πραγματικές απόψεις του αιγυπτιακού κοινού παραμένουν στις εκλογές - μια τέτοια έκβαση τίθεται πλέον εν αμφιβόλω, χάρη στο χάος, το δράμα και τις πολιτικές σκοπιμότητες που έχουν περικυκλώσει την εκλογική διαδικασία.

Πρωτότυπο: http://www.foreignaffairs.com/articles/137513/jeff-martini/cairos-candid...

Copyright © 2002-2012 by the Council on Foreign Relations, Inc. All rights reserved.

Συνδέσεις:
[1] http://www.foreignaffairs.com/newsletters?cid=oth-in-newsletters-041312

Μπορείτε να ακολουθείτε το Foreign Affairs, The Hellenic Edition στο TWITTER στη διεύθυνση https://twitter.com/#!/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στη διεύθυνση http://www.facebook.com/pages/Foreign-Affairs-Hellenic-Edition/191397164...