Ο μύθος της γερμανικής ηγεμονίας

Το Βερολίνο πρέπει να γνωρίζει ότι η σταθεροποίηση του ευρώ και η μεταρρύθμιση της ΕΕ δεν θα οδηγήσουν σε μια γερμανοποιημένη Ευρώπη. Και πράγματι, οι ηγέτες της Γερμανίας έχουν ήδη αρχίσει να συνειδητοποιούν τα όρια της ιδιαίτερης οπτικής τους. Ξέρουν ότι τα μέτρα που ελήφθησαν στο πλαίσιο της ισχυρής γερμανικής επιρροής της περιόδου 2010-11 δεν ήταν επαρκή για να περιορίσουν την κρίση, κάτι που μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσω της περαιτέρω ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και μεταρρυθμίσεων μετά από μια μακρά διαδικασία διαπραγμάτευσης. Η Γερμανία μόνη της δεν θα είναι σε θέση να ωθήσει τα κράτη μέλη που διστάζουν να παραδώσουν περισσότερη από την εθνική κυριαρχία τους, ούτε θα είναι σε θέση να καθορίσει την έκβαση της διαδικασίας. Αν θελήσει να ασκήσει ισχυρή επιρροή, το Βερολίνο θα πρέπει να αποκαταστήσει στενούς δεσμούς με το Παρίσι και να υποστηρίξει αυτή την συνεργασία, φέρνοντας διάφορες άλλες χώρες μαζί για να υποστηρίξουν μια βαθύτερη ολοκλήρωση. Αυτό το νέο άνοιγμα θα πρέπει να περιλαμβάνει τόσο τις χώρες της ευρωζώνης – για να εδραιωθεί το κοινό νόμισμα - καθώς και αουτσάιντερ, όπως το Ηνωμένο Βασίλειο και την Πολωνία, των οποίων η ένταξη είναι αναγκαία για να αναμορφωθούν οι θεσμοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η Γερμανία πρέπει να αναλάβει ηγετικό ρόλο στην οικοδόμηση γεφυρών μεταξύ Νότου και Βορρά, μεταξύ αυτών που δίνουν και εκείνων που παίρνουν και μεταξύ αυτών που υποστηρίζουν την λιτότητα και εκείνων που είναι υπέρ της ανάπτυξης.

Εν ολίγοις, είναι μάλλον απίθανο ότι η Γερμανία θα είναι σε θέση να υπαγορεύσει το πώς η Ευρώπη θα επιλύσει την κρίση του χρέους της ή το πώς θα μεταρρυθμίσει τα θεσμικά της όργανα. Το να προχωρήσει μόνη της δεν είναι δυνατό, διότι ακόμη και ο μεγαλύτερος πληρωτής ή το μεγαλύτερο κράτος - μέλος δεν μπορεί να διαμορφώσει μονομερώς τους κανόνες. Οι απαραίτητοι συνασπισμοί για την αποκατάσταση της οικονομικής και πολιτικής αρχιτεκτονικής της Ευρώπης θα μετριάσουν τα γερμανικά σχέδια. Η πίεση των αγορών στις χώρες της κρίσης μπορεί να επέτρεψε στο Βερολίνο, για κάποιο χρονικό διάστημα, να εφαρμόσει στην ευρωζώνη την δική του προσέγγιση της πολιτικής από την πλευρά της προσφοράς (σ.σ.: ως αντίθετο της ζήτησης στην οικονομία). Αλλά η κρίση δεν θα επιτρέψει στη Γερμανία να περάσει, χωρίς περιορισμό, το δικό της όραμα για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.

Copyright © 2002-2012 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: http://www.foreignaffairs.com/articles/138162/daniela-schwarzer-and-kai-...

Σύνδεσμοι:
[1] http://www.foreignaffairs.com/articles/136685/matthias-matthijs-and-mark...

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στη διεύθυνση www.twitter.com/#!/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στη διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr