Είναι δύσκολο να τα καταφέρεις στην Αμερική | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Είναι δύσκολο να τα καταφέρεις στην Αμερική

Πώς οι ΗΠΑ έπαψαν να είναι «Η χώρα των ευκαιριών»

Η γνήσια πρόοδος για τις φτωχές ή τις λιγότερο εκπαιδευμένες γυναίκες εξαρτάται πιθανώς στην καθυστέρηση της τεκνοποίησης. Τελικά, αυτό θα συμβεί: το ποσοστό γεννήσεων από εφήβους εμφανίζει πτώση ήδη για σχεδόν δύο δεκαετίες, έστω και αργή. Από την πλευρά της, η Ουάσιγκτον (ή οποιαδήποτε άλλη κυβέρνηση) έχει περιορισμένα εργαλεία για να το επιταχύνει. Το καλύτερο θα μπορούσε να είναι μια εκπαιδευτική εκστρατεία, όπως προτείνουν ο Ρον Χάσκινς και η Ίζαμπελ Σόχιλ, ειδικοί στο Ινστιτούτο Brookings, η οποία να επικεντρώνεται στα οφέλη της «ακολουθίας της επιτυχίας»: πρώτα εκπαίδευση, στη συνέχεια μια σταθερή δουλειά, μετά γάμο και στη συνέχεια παιδιά.

Τι γίνεται με τις πρακτικές ανατροφής των παιδιών, οι οποίες έχουν σαφή επίδραση στην ανάπτυξη της παιδικής ηλικίας; Παρά το γεγονός ότι λίγοι Αμερικανοί υποστηρίζουν εκτεταμένες κυβερνητικές παρεμβάσεις στην οικογενειακή ζωή, ένας δυνητικά αποδεκτός τρόπος που η Ουάσιγκτον και οι πολιτειακές κυβερνήσεις θα μπορούσαν να προσπαθήσουν για να βελτιώσουν την ανατροφή των παιδιών είναι η πληρωμή για κατ' οίκον επισκέψεις από νοσηλευτές ή οικογενειακούς συμβούλους και η παροχή δωρεάν ή χαμηλού κόστους μαθημάτων ανατροφής παιδιών. Το να κάνεις τους ανθρώπους να αλλάξουν τη συμπεριφορά τους και τις ρουτίνες τους είναι πολύ δύσκολο, έτσι τα οφέλη από τα προγράμματα αυτά είναι αναπόφευκτα περιορισμένα. Παρ' όλα αυτά, σε μια πρόσφατη ανασκόπηση της υπάρχουσας έρευνας, ο κοινωνιολόγος Φρανκ Φύρστενμπεργκ βρήκε στοιχεία που αποδεικνύουν ότι τα προγράμματα που αποσκοπούν στην διδασκαλία καλύτερων πρακτικών σε γονείς παιδιών στην ηλικία της μέσης εκπαίδευσης ή και νεότερα, αποδίδουν κάποιες βελτιώσεις στην ετοιμότητα στο σχολείο και τις σχολικές επιδόσεις.

ΠΕΡΝΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΤΑΞΗ

Με δεδομένες τις δυσκολίες της μεταβολής της οικογενειακής ζωής, η βελτίωση των σχολείων παραμένει το κύριο εργαλείο των Ηνωμένων Πολιτειών για την ενίσχυση των λιγότερο ευνοημένων παιδιών. Παρ’ όλες τους τις ανεπάρκειες, τα δημόσια σχολεία βοηθούν στην εξίσωση των ευκαιριών με το να βελτιώνουν τις γνωστικές ικανότητες των μαθητών. Κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών διακοπών, οι γνωστικές ικανότητες των παιδιών από οικογένειες με χαμηλό εισόδημα τείνουν να υποχωρούν, σε σχέση με εκείνες των πιο ευνοημένων συνομηλίκων τους. Με άλλα λόγια, αυτά τα παιδιά θα υστερούσαν ακόμη περισσότερο αν δεν παρακολουθούσαν ποτέ το σχολείο.

Ένα καθολικό σύστημα οικονομικά προσιτής, εκπαιδευτικής φροντίδας παιδιών νηπιακής και προσχολικής ηλικίας θα μπορούσε να συμβάλει στη γεφύρωση του χάσματος που ανοίγει κατά τη διάρκεια των πρώτων χρόνων της ζωής. Επιπλέον, θα διευκολύνει την επαγγελματική απασχόληση των γονέων και, συνεπώς, την ενίσχυση των εισοδημάτων των νοικοκυριών, γεγονός που καθίσταται διπλά χρήσιμο για τα παιδιά οικογενειών με χαμηλό εισόδημα. Οι σκανδιναβικές χώρες προσφέρουν κάποια μαθήματα: στη δεκαετία του 1960 και του 1970, οι χώρες αυτές εισήγαγαν την αμειβόμενη άδεια μητρότητας και χρηματοδότησαν την φροντίδα των παιδιών από τα δημόσια ταμεία. Σήμερα, οι δάσκαλοι της προσχολικής εκπαίδευσης έχουν παιδεία και αμοιβή ανάλογη με των εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Το κόστος της πρόωρης εκπαίδευσης καλύπτει περίπου το 10% του εισοδήματος των νοικοκυριών. Σε όλες αυτές τις χώρες, οι γνωστικές ικανότητες ενός ατόμου, η πιθανότητα να ολοκληρώσει το γυμνάσιο και το κολέγιο και η ενδεχόμενη επιτυχία στην αγορά εργασίας τείνουν να είναι λιγότερο εξαρτημένες από τον πλούτο της οικογένειάς του από όσο στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Υπήρξε κάποια κίνηση για να επεκταθεί η φροντίδα των παιδιών και των εκπαιδευτικών συστημάτων σε κρατικό επίπεδο στις Ηνωμένες Πολιτείες τις τελευταίες δύο δεκαετίες. Περισσότερες Πολιτείες έχουν τώρα ολοήμερα δημόσια νηπιαγωγεία και μερικές έχουν προσθέσει το δημόσιο νηπιαγωγείο για τα τετράχρονα. Όμως, η πρόοδος ήταν πολύ αργή και τα τελευταία χρόνια έχει οπισθοχωρήσει λόγω της υστέρησης των πολιτειακών εσόδων. Η υποστήριξη από την Ουάσιγκτον θα ήταν μεγάλη βοήθεια.

Τα αποτελέσματα της εξίσωσης ευκαιριών στο κολέγιο, επίσης, δεν μπορούν να υπερεκτιμηθούν. Μεταξύ των Αμερικανών των οποίων τα οικογενειακά εισοδήματα κατά τη γέννηση τους είναι στο κατώτερο πεμπτημόριο, αλλά οι οποίοι παίρνουν το πτυχίο του τετραετούς κολεγίου, το 53% καταλήγει στο μέσο πεμπτημόριο ή και υψηλότερα. Αυτό είναι αρκετά κοντά στην πιθανότητα 60% που θα είχαν σε συνθήκες απόλυτης ισότητας ευκαιριών. Η Ουάσιγκτον πρέπει να κάνει κάτι καλύτερο για να βοηθήσει τους ανθρώπους που προέρχονται από λιγότερο ευνοημένες οικογένειες να αντέξουν οικονομικά το κολέγιο. Ο μέσος όρος διδάκτρων μέσα σε μια Πολιτεία για ένα αμερικανικό τετραετές δημόσιο πανεπιστήμιο υπερβαίνει τα 8.000 δολάρια. Στη Νορβηγία, τη Σουηδία, τη Δανία και τη Φινλανδία η παρακολούθηση στα τετραετή δημόσια πανεπιστήμια είναι δωρεάν. Σύμφωνα με τα στοιχεία του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ), σε αυτές τις χώρες, οι πιθανότητες για ένα άτομο του οποίου οι γονείς δεν έχουν αποφοιτήσει από το λύκειο να παρακολουθήσει το κολέγιο είναι μεταξύ 40% και 60%, σε σύγκριση με μόλις 30% στις Ηνωμένες Πολιτείες.

ΔΟΥΛΕΥΟΝΤΑΣ ΧΕΙΡΩΝΑΚΤΙΚΑ

Η εργασία είναι η επόμενη πρόκληση. Κατ' αρχάς, οι πιο προσιτοί στόχοι: αφού μια ενδεχόμενη φυλάκιση εμποδίζει την επιτυχία στην αγορά εργασίας, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να επανεξετάσουν την προσέγγισή τους σχετικά με ποινές για μη βίαια εγκλήματα ναρκωτικών. Σύμφωνα με τον κοινωνιολόγο Μπρους Γουέστερν, Πολιτείες που έχουν μειώσει τις ποινές φυλάκισης κατά την τελευταία δεκαετία και στρέφονται σε εναλλακτικές ποινές, όπως πρόστιμα και κοινωνικά σωφρονιστικά προγράμματα, βλέπουν μείωση εγκληματικότητας παρόμοια με Πολιτείες που έχουν αυξήσει τις ποινές φυλάκισης. Αν κι άλλες Πολιτείες να ακολουθήσουν το παράδειγμά τους, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσαν να αποφύγουν την άσκοπη υπονόμευση των ευκαιριών απασχόλησης για έναν σημαντικό αριθμό νέων ανδρών που προέρχονται από λιγότερο ευνοημένες οικογένειες.