Ο νέος ελληνικός εθνικισμός

[1] http://www.youtube.com/watch?v=oJmOWsTVXcY&feature=related
[2] Και αυτό παρόλο που το πρότυπό του ήταν ο γάλλος εθνικιστής Maurice Barrès.
[3] Ρένα Σταυρίδου-Πατρικίου, Οι φόβοι ενός αιώνα. Αθήνα: «Μεταίχμιο» 2007
[4] Όπ.π. σελ. 185.
[5] Όπ.π. σελ. 31.
[6] Δ.Ι. Παπαδημητρίου, Από τον λαό των νομιμοφρόνων στο έθνος των εθνικοφρόνων. Η συντηρητική σκέψη στην Ελλάδα 1922-1967. Αθήνα «Σαββάλας» 2006, σελ. 116.
[7] Το επιχείρημα, μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, υιοθετήθηκε ευχαρίστως και από την Αριστερά. Ο Ιωάννης Στεφανίδης (STEPHANIDES,I. D., Stirring the Greek Nation. Political Culture, Irredentism and Anti-Americanism in Post-War Greece, 1945-1967. London: “Ashgate” 2007) ανιχνεύει και περιγράφει τον αντιδυτικισμό από τα τέλη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου μέχρι τις αρχές της δικτατορίας στην Ελλάδα, θεωρώντας ως βασικό του στόχο την Αμερική και τον λεγόμενο «αμερικανικό τρόπο ζωής».
[8] http://www.youtube.com/watch?v=hoNIcsiuUdk
[9] Το Βήμα – Συνέντευξη του Οδυσσέα Ελύτη, στο φύλλο από 24.12.1978.
[10] Άκης Γαβριηλίδης, Η αθεράπευτη νεκροφιλία του ριζοσπαστικού πατριωτισμού. Ελύτης, Θεοδωράκης, Σβορώνος. Αθήνα: “Futura” 2006.
[11] Μια άλλη πολύ ενδιαφέρουσα μελέτη για την μετατροπή ιστορικών προσώπων σε εθνικά σύμβολα είναι: Γ. Γιαννουλόπουλος, Διαβάζοντας τον Μακρυγιάννη. Η κατασκευή ενός μύθου από τον Βλαχογιάννη, τον Θεοτοκά, τον Σεφέρη και τον Λορεντζάτο. Αθήνα: «Πόλις» 2003
[12] Ν. Χρυσολωράς, «Η δαιμονοποίηση της Ευρώπης», Καθημερινή 9/11/2011.
[13] Για το συγκεκριμένο αυτό θέμα, βλ.: http://ec.europa.eu/dgs/policy_advisers/archives/activities/dialogue_rel...
[14] VERHELST, T., Henry Panhuys, Des Racines pour l’ Avenir. Cultures et spiritualités dans un monde en feu. Παρίσι: “L’ Harmattan” 2008.
[15] Για τη «Μεγάλη Ιδέα» και τον εθνικισμό, βλ. Paschalis M. Kitromilides, “On the intellectual Content of Greek nationalism Paparrigopoulos, Byzantium and the Great Idea”.
http://helios-eie.ekt.gr/EIE/bitstream/10442/8689/1/kitromilides_byzanti...
[16] Ο «μύθος» τέθηκε σε κυκλοφορία με μια συνέντευξη που έδωσε ο βουλευτής Ιβάν Σαββίδης στο περιοδικό Επίκαιρα τον Ιούλιο 2011. http://www.epikaira.gr/epikairo.php?id=25268&category_id=0
[17] Άρθρο του Χ. Γιανναρά στην εφημερίδα Καθημερινή με τίτλο «Ο ονειρικός έλληνας Πούτιν». 14/9/2008. Σε μια συνέντευξή του στο ραδιοσταθμό Σκάι 100,3 ο Γιανναράς είπε στις 19/12/2008: «Χρειαζόμαστε έναν Πούτιν.»
[18] Αυτόθι.
[19] Σ. Καργάκος, «Η γλώσσα του μέλλοντος και το μέλλον της γλώσσας», http://users.uoa.gr/~nektar/history/language/h_glossa_toy_mellontos.htm
[20] Β. Μαρκεζίνης, Η Ελλάδα των κρίσεων, ένα προσωπικό δοκίμιο. Αθήνα: «Λιβάνης» 2011.
[21] Ibd. p. 192. Σύμφωνα με μια πολύ κατατοπιστική παρουσίαση των τελευταίων περί διπλωματίας βιβλίων (Μια Νέα Εξωτερική Πολιτική για την Ελλάδα - Εκδ. Οίκος Λιβάνη, και: Επικοινωνιακή Διπλωματία και Διπλωματία Βάθους. Εκδ. Λιβάνη) του Μαρκεζίνη στην εφημερίδα Καθημερινή, ο Νίκος Χρυσολωράς τονίζει: «Είναι πραγματικά δυσερμήνευτο για ποιο λόγο τέτοιες απόψεις συνεχίζουν να τυγχάνουν τόσο μεγάλης προβολής από τα ελληνικά μήντια. Μία πιθανή εξήγηση είναι πως ο Μαρκεζίνης είναι από τους πλέον χαρισματικούς εκπροσώπους ενός δημοφιλέστατου ρεύματος σκέψης, το οποίο ο Ακης Γαβριηλίδης έχει εύστοχα χαρακτηρίσει «ριζοσπαστικό πατριωτισμό». Πρόκειται για έναν ιδεολογικό αχταρμά, στον οποίο με κάποιο τρόπο συνυπάρχουν αρμονικά ο εθνικισμός, η αντιδυτική ρητορική, οι θεωρίες συνωμοσίας και θυματοποίησης των Ελλήνων, ο λαϊκισμός, αλλά και το μαρτυρολόγιο και ο ξύλινος λόγος της Σταλινικής αριστεράς. Κάθε κοινωνία έχει φυσικά τους οργανικούς διανοούμενους που της αξίζουν. Στη δική μας περίπτωση, ευδοκιμούν όσοι της χαϊδεύουν τα αυτιά...». Πρβλ. Ν. Χρυσολωράς, «Οι λαβύρινθοι της εξωτερικής πολιτικής. Κλισέ, περιαυτολογία και επαναλήψεις στα δύο πρόσφατα βιβλία του προβεβλημένου ακαδημαϊκού Βασίλειου Μαρκεζίνη». Καθημερινή 12.12.2010