Οι Εσθονοί αρχικατάσκοποι

Αν το Κρεμλίνο δεν έχει ακόμη πείσει πολλούς Ρώσους στην Εσθονία να κινητοποιηθούν εναντίον τής θετής Βαλτικής τους πατρίδας, δεν είναι λόγω έλλειψης προσπάθειας. Σύμφωνα με τον Sinisalu, «ο ρωσικός πληθυσμός ή η ρωσόφωνη μειονότητα είναι ένας στόχος τής λεγόμενης «πολιτικής των συμπατριωτών», η οποία κατατείνει στην δημιουργία οργανωμένων ομάδων που συνδέονται με την Ρωσία, ικανών να επηρεάσουν κυρίαρχες αποφάσεις μιας άλλης χώρας». Αυτές οι ομάδες παρουσιάζονται ως μη κυβερνητικές οργανώσεις, αλλά στην πραγματικότητα έχουν στενούς λειτουργικούς και οικονομικούς δεσμούς με την ρωσική κυβέρνηση (και, ως εκ τούτου, συχνά αναφέρονται ως Κυβερνητικές Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, ή ΚΜΚΟ [στμ: στα αγγλικά GONGOs]). Το Κρεμλίνο έχει αναπτύξει μια σειρά από ημι-επίσημα «ταμεία» κατά τα τελευταία αρκετά χρόνια αφιερωμένα στην χρηματοδότηση των ΚΜΚΟ στην Εσθονία. Ένα τέτοιο ταμείο που υπήρξε ιδιαίτερα δραστήριο, σύμφωνα με την Κάπο, είναι ο ρωσικός κρατικός πολιτιστικός οργανισμός Rossotrudnichestvo, που ιδρύθηκε το 2008 και σήμερα διευθύνεται από τον Konstantin Kosachev, έναν πρώην υπάλληλο του Υπουργείου Εξωτερικών τής Ρωσίας. Κατά το τελευταίο έτος, το Rossotrudnichestvo έχει αναλάβει μεγαλύτερο έλεγχο επί της εξωτερικής πολιτικής τής Μόσχας προς τους συμπατριώτες της στο εξωτερικό, και επίσης ξεκίνησε, σύμφωνα με μια έκθεση της Κάπο, την αναδιάρθρωση ενός αριθμού εσθονικών ομάδων με δεσμούς με την ρωσική πρεσβεία στο Ταλίν.

Το επίκεντρο της προπαγάνδας τής Ρωσίας είναι να ισχυρίζεται ότι η Εσθονία είναι ένα ναζιστικό κράτος. Όπως έπραξε και στο Κίεβο, η Μόσχα έχει πλασάρει μια εκστρατεία παραπληροφόρησης σχετικά με την κατοχή τής Εσθονίας από το Τρίτο Ράιχ το 1940, και αποσιωπά τις κατοχές των σοβιετικών που προηγήθηκαν και ακολούθησαν. Στο πλαίσιο αυτής της συχνά με παιδικό τρόπο ξαναγραμμένης αφήγησης, κάθε εσθονική αντίσταση στο μαρξισμό-λενινισμό αυτόματα συγχέεται με τον σκανδιναβικό χιτλερισμό, όπως και η σύγχρονη πολιτική τής χώρας προς τους Ρώσους. [9] [10] Ένα ντοκιμαντέρ που παρουσιάστηκε στο Ταλίν και στην Αγία Πετρούπολη το 2013 με τίτλο «Η Απόκρυφη Ιστορία των Κρατών τής Βαλτικής» ισχυρίστηκε ότι η Εσθονία, η Λετονία και η Λιθουανία κάνουν στις ρωσικές τους μειονότητες ό, τι έκαναν οι Γερμανοί στους Εβραίους κατά την διάρκεια του Ολοκαυτώματος. Ορισμένες οργανώσεις αφιερωμένες στην προώθηση αυτής της γραμμής, όπως η Mir Bez Natsizma (Κόσμος Χωρίς Ναζισμό), συμμετέχουν σε μεγάλες ευρωπαϊκές πολιτικές συγκεντρώσεις, συμπεριλαμβανομένου του ετήσιου συνεδρίου που διοργανώθηκε από το «Γραφείο για τους Δημοκρατικούς Θεσμούς και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα» τού Οργανισμού για την Ασφάλεια και την Συνεργασία στην Ευρώπη, και που φιλοξενήθηκε από την Πολωνία. (Η Mir Bez Natsizma διευθύνεται από τον ολιγάρχη και πρώην μέλος τού Συμβουλίου τής Ρωσικής Ομοσπονδίας, Boris Shpigel, ο οποίος, σύμφωνα με την ισραηλινή εφημερίδα Ha'aretz, μπορεί να υπερηφανεύεται για «στενούς δεσμούς με το Κρεμλίνο [9]» και το 2008 κατηγόρησε [10] την Γεωργία για πράξεις «γενοκτονίας» και «εθνοκάθαρσης»).

Έτσι, εκτός από την παρακολούθηση των κρυφών σημείων συνάντησης κατασκόπων και των κλεμμένων flash memory drives από τα Υπουργεία της και τις Υπηρεσίες Ασφαλείας της, η Εσθονία πρέπει να πολεμήσει τώρα με τις προσπάθειες του Πούτιν να καταστήσει το παρελθόν τής χώρας ένα μεγάλο σκοτεινό κεφάλαιο που διακόπηκε από το λαμπερό φως τής ρωσικής ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας. Οι δύο αυτές στρατηγικές στην πραγματικότητα αλληλοσυμπληρώνονται, δεδομένου ότι είναι πιο εύκολο η Ρωσία να στρατολογήσει προδότες εάν η Μόσχα έχει ήδη καλλιεργήσει ένα περιβάλλον στην Εσθονία όπου η ανεξαρτησία τής χώρας εκλαμβάνεται ως η μεγαλύτερη προδοσία όλων. Και έτσι, για το άμεσο μέλλον, το Ταλίν μπορεί να υπολογίζει ότι οι ρωσικοί «τυφλοπόντικες» θα συνεχίζουν να σκάβουν λαγούμια στο έδαφός της. Και η Μόσχα μπορεί να υπολογίζει ότι θα τους βλέπει να συλλαμβάνονται. [4]

Copyright © 2002-2012 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: http://www.foreignaffairs.com/articles/141521/michael-weiss/the-estonian...