Η επιστροφή τού Σαρκοζί

Ο Ζυπέ είναι πιο αποδεκτός από τους κεντρώους ψηφοφόρους από όσο ο Σαρκοζί, ο οποίος έχει μετακινηθεί όλο και πιο κοντά στο Εθνικό Μέτωπο κατά τα τελευταία χρόνια. Με το Σοσιαλιστικό Κόμμα σε σύγχυση λόγω της γενικευμένης απογοήτευσης για τον Ολάντ, του οποίου ο βαθμός αποδοχής στο 13% αποτελεί το χαμηλότερο ποσοστό που έχει καταγραφεί ποτέ στην ιστορία τής Πέμπτης Δημοκρατίας, ο υποψήφιος τής Αριστεράς το 2017 μπορεί κάλλιστα να είναι αδύναμος. Αυτό μπορεί επίσης να φανεί ακόμη και αν είναι υποψήφιος κάποιος άλλος από τον Ολάντ, του οποίου οι αποτυχίες δεν κόστισαν στο κόμμα του μόνο πολλούς από τους πιο σημαντικούς προμαχώνες του στην τοπική και περιφερειακή αυτοδιοίκηση, αλλά έπληξαν σοβαρά και το ηθικό του. Πολλοί παρατηρητές αναμένουν ότι ο δεύτερος γύρος των εκλογών τού 2017 θα είναι ένας διαγωνισμός μεταξύ του υποψηφίου τής δημοκρατικής δεξιάς και της Le Pen. Ως εκ τούτου, η ικανότητα του υποψηφίου να προσελκύσει ψήφους από τα αριστερά και το κέντρο θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ο αποφασιστικός παράγοντας. Από την άποψη αυτή, ο Ζυπέ πιστεύεται ευρέως ότι είναι ένας ισχυρότερος υποψήφιος από όσο ο Σαρκοζί, κάτι που επιβεβαιώνουν οι τελευταίες δημοσκοπήσεις [5]. Αλλά ο Ζυπέ δεν είναι δημοφιλής στην βάση τού UMP, και η ικανότητά του να κερδίσει τις κομματικές προκριματικές παραμένει αμφίβολη.

Συνεπώς, τα δικαστήρια μπορούν επίσης να διαδραματίσουν αποφασιστικό ρόλο στην επιλογή τού επόμενου προέδρου. Αν οι ανακριτές κυνηγήσουν σθεναρά τις πολλές κατηγορίες εναντίον τού Σαρκοζί, ο πρώην πρόεδρος μπορεί να βρεθεί σε σοβαρή δυσχέρεια παρά την ανανεωμένη λαβή του στην ηγεσία τού κόμματος. Για παράδειγμα, οι ανακριτές έχουν στην κατοχή τους ένα καταγεγραμμένο τηλεφώνημα [6] μεταξύ του πρώην Εισαγγελέα Gilbert Azibert και της συζύγου του, στο οποίο τον ψέγει ότι μπερδεύτηκε «σε αυτή την βρώμικη επιχείρηση με τον Σαρκοζί. Θα είχες κάνει καλύτερα να μείνεις μακριά από αυτόν τον Σαρκοζί, στο είπα εκείνη την στιγμή». Στο οποίο απαντά ο βιαστικός σύζυγος, «Για περίμενε. Νομίζω ότι το τηλέφωνό μου είναι παγιδευμένο». Η κατηγορία είναι ότι ο Σαρκοζί προσφέρθηκε να βοηθήσει τον Azibert να βρει μια πολύ καλή θέση εργασίας στο Μονακό πριν συνταξιοδοτηθεί, σε αντάλλαγμα για την βοήθειά του στην παρακολούθηση της προόδου τής έρευνας για την παράνομη ενθυλάκωση εισφορών για την καμπάνια του από την Liliane Bettencourt, την πλουσιότερη γυναίκα τής Γαλλίας.

Για να περιπλακούν περαιτέρω τα πράγματα, ένας άλλος πιθανός προεδρικός αντίπαλος, ο Φιγιόν, ο οποίος διετέλεσε πρωθυπουργός καθ’ όλα τα πέντε χρόνια τής προεδρίας τού Σαρκοζί, έχει κατηγορηθεί [7] ότι ενεθάρρυνε τον επικεφαλής τού προσωπικού τού Ολάντ, Jean-Pierre Jouyet, (ο οποίος υπηρέτησε επίσης ως γενικός γραμματέας Ευρωπαϊκών Υποθέσεων υπό τον Σαρκοζί), να «κινηθεί γρήγορα» στην έρευνα για το σκάνδαλο Bygmalion. Ο Φιγιόν αμφισβητεί τον ισχυρισμό, ο οποίος αποκαλύφθηκε για πρώτη φορά από δύο δημοσιογράφους τής εφημερίδας Le Monde που είχαν καταγράψει τον λογαριασμό τού Jouyet από ένα γεύμα με τον Φιγιόν, τον περασμένο Ιούνιο. Οι υποστηρικτές τού Σαρκοζί έχουν επικεντρωθεί σε αυτή την κατηγορία ως απόδειξη μιας συνωμοσίας μεταξύ των αντιπάλων τού ανθρώπου τους στο ίδιο του το κόμμα και του κυβερνώντος Σοσιαλιστικού Κόμματος. Πιο δυσοίωνα, η Le Pen σηματοδοτεί το διαβόητο πλέον γεύμα ως επιβεβαίωση ότι υπάρχει μικρή διαφορά μεταξύ των δύο μεγάλων κομμάτων, τα οποία, συνδυάζοντας τα αρχικά PS και UMP τους, τα κοροϊδεύει ως «οι UMPS».

Η αντίδραση της Λεπέν καταδεικνύει τις ευρύτερες επιπτώσεις των ωδίνων τού UMP. Το γαλλικό κομματικό σύστημα βρίσκεται σε πλήρη αταξία. Το Σοσιαλιστικό Κόμμα εξακολουθεί να κατέχει την πολύ σημαντική προεδρία, αλλά η κάποτε ισχυρή πλειοψηφία του στην Εθνική Συνέλευση είναι ευάλωτη. Πολλοί στην αριστερή πτέρυγα είναι δυσαρεστημένοι με τις αυξήσεις φόρων και τις περικοπές δαπανών που ο Hollande και ο πρωθυπουργός Manuel Valls έχουν αναγκαστεί να εφαρμόσουν προκειμένου να αποκρούσουν κυρώσεις από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για παραβίαση των δημοσιονομικών κανόνων στους οποίους η Γαλλία έχει συμφωνήσει. Και οι σοβαρές απώλειες στις πρόσφατες δημοτικές εκλογές έχουν στερήσει το Σοσιαλιστικό Κόμμα από πολλούς τοπικούς προμαχώνες του. Εν τω μεταξύ, οι Πράσινοι, που κάποτε αποτελούσαν μέρος ενός κυβερνητικού συνασπισμού με τους σοσιαλιστές, ξεκίνησαν διαδηλώσεις για τις μεταρρυθμίσεις Ολάντ-Valls, και ο ίδιος ο Valls έδιωξε τρεις πρώην υπουργούς τού δικού του κόμματος οι οποίοι είχαν καταγγείλει δημοσίως τις πρωτοβουλίες του.

Ο Σαρκοζί αντιμετωπίζοντας δυνητικό ανταγωνισμό από τον Ζυπέ στην ανακήρυξη της προεδρικής υποψηφιότητάς του από το κόμμα, θα αναγκαστεί να ενισχύσει την υποστήριξή του στην Δεξιά με μια έκκληση προς τους υποστηρικτές τού Εθνικού Μετώπου, όπως προσπάθησε να κάνει το 2012. Αυτό θα σημαίνει πιθανώς έκκληση για αυστηρότερους περιορισμούς στην μετανάστευση και μια πιο απροκάλυπτη κριτική των τρόπων με τους οποίους οι δεσμεύσεις τής Γαλλίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση περιορίζουν την γαλλική κυριαρχία, ιδιαίτερα στον οικονομικό τομέα. Ως πρόεδρος, ο Σαρκοζί ήταν ένας αφοσιωμένος ευρωπαϊστής, αλλά οι επιθέσεις τής Λεπέν εναντίον τής ΕΕ και οι εκκλήσεις η Γαλλία να αποχωρήσει από το ευρώ και να επιβάλλει προστατευτικούς δασμούς, έχουν αποδειχθεί ιδιαίτερα δημοφιλείς, σε σημείο που το κόμμα της τώρα είναι δημοσκοπικά μπροστά και από τους Σοσιαλιστές και από το UMP στις πρόσφατες εθνικές έρευνες. Η θέση τού Σαρκοζί για την Ευρώπη θα μπορούσε κάλλιστα να στραφεί προς εκείνη της Λεπέν για να τον διαφοροποιήσει από τον Ζυπέ και να ξαναδιεκδικήσει τους ψηφοφόρους που έχασε από την άκρα δεξιά.