Οι οικονομικές πολιτικές του Modi συνολικά

Στην περίπτωση αυτή, η κυβέρνηση του Modi κινείται προς την σωστή κατεύθυνση, αλλά το κάνει πολύ αργά. Η κεντρική κυβέρνηση απλοποίησε αρχικά την εφαρμογή [21] της εργατικής νομοθεσίας, αντιμετωπίζοντας την θεμελιώδη μεταρρύθμιση κατά τα άλλα ως πολιτειακό θέμα. Αυτό δεν θα είναι αρκετό, καθώς ο πληθυσμός της Ινδίας αυξάνεται ˑ όσο περισσότερο χρόνο χρειαστούν οι εργασιακές μεταρρυθμίσεις για να εφαρμοστούν, τόσο περισσότερο η ευλογία θα μετατρέπεται σε κατάρα. Πιο πρόσφατα, το Νέο Δελχί υιοθέτησε μια πιο ενεργή στάση αναφορικά με την εργασία, τόσο για την αντιμετώπιση των πολιτικών των κρατιδίων [22] όσο και των δικών του [23]. Αλλά το πρόγραμμα για τα εργασιακά πρέπει να γίνει πολύ πιο επιθετικό, προχωρώντας στην εφαρμογή μιας νομοθεσίας.

Η κυβέρνηση θα μπορούσε επίσης να κάνει κάποια βήματα που, αν και δεν έχουν τόσο ζωτική σημασία μεμονωμένα, όπως οι μεταρρυθμίσεις για την γη και τα εργασιακά, όλα μαζί θα ενισχύσουν δραματικά την εμπιστοσύνη των επενδυτών και την βελτίωση της παραγωγικότητας. Θα βελτιώσουν την λειτουργία της χρηματοπιστωτικής αγοράς ώστε να απαλλάξει περισσότερες τράπεζες από επαχθείς απαιτήσεις που σχετίζονται με δάνεια σε «τομείς προτεραιότητας». Από εκεί και πέρα, μαζί με την ευκολία έναρξης [επιχείρησης], ένα σταθερό πτωχευτικό δίκαιο αποτελεί κλειδί για έναν αποτελεσματικό εταιρικό τομέα. Η διαδικασία της πτώχευσης έχει υπερβολικά μεγάλη διάρκεια [24] στην Ινδία, με αποτέλεσμα οι επιχειρήσεις απλά να εξαφανίζονται, κοστίζοντας σε πόρους και βλάπτοντας τους εργαζόμενους. Υπάρχει μια Επιτροπή για την Μεταρρύθμιση του Πτωχευτικού Δικαίου, αλλά η αλλαγή πρέπει να είναι πραγματικά υπέρ της αγοράς, όχι όπως οι νομοθεσίες σχετικά με την γη και τις επιχειρήσεις.

Ο προϋπολογισμός πρέπει να είναι ισοσκελισμένος κατά την διάρκεια περιόδων ταχείας ανάπτυξης. Εξίσου σημαντικός είναι ο τρόπος με τον οποίο δαπανώνται και συλλέγονται τα χρήματα. Η Ινδία έχει μια τεράστια ποικιλία επιδοτήσεων, από το μαγειρικό λάδι μέχρι το πετρέλαιο. Οι επιδοτήσεις σπαταλούνται σε τεράστιες ποσότητες [25], υπονομεύουν τον ανταγωνισμό και προωθούν την διαφθορά, δεδομένου ότι η καινοτομία και η μείωση του κόστους είναι λιγότερο ελκυστικές εναλλακτικές από ότι η αναζήτηση κυβερνητικών κεφαλαίων. Δεν θα έχει ιδιαίτερη αξία η μείωση ή η αναστολή των επιδοτήσεων [26], απλώς για να επιστρέψουν αργότερα –κάτι που μπορεί να συμβεί στον τομέα της ενέργειας, καθώς οι παγκόσμιες τιμές του πετρελαίου ανακάμπτουν. Αντ’ αυτού, ορισμένα προγράμματα θα πρέπει να εξαλειφθούν πλήρως και, καλώς εχόντων των πραγμάτων, μόνιμα.

Από την πλευρά των εσόδων, η κυβέρνηση έχει αρχίσει να κάνει το σωστό με την πρότασή της για τον φόρο GST. Θα βοηθήσει στην οικονομική ενοποίηση της χώρας, καθιστώντας την λιγότερο εξαρτημένη από τις παγκόσμιες εξελίξεις. Αλλά ένας νέος GST μπορεί να υπονομευθεί εάν οι δείκτες ρυθμιστούν με τέτοιον τρόπο ώστε να ωφεληθούν μάλλον τα κρατικά χρήματα παρά η οικονομική ανάπτυξη. Ένα ποσοστό της τάξεως του 27% που εγγυάται ότι δεν θα υπάρχει απώλεια εσόδων, θα στραγγαλίσει την [οικονομική] δραστηριότητα, αντί να την ενθαρρύνει. Ο φόρος GST μπορεί επίσης να παραλύσει εάν αποκλειστούν από αυτόν πάρα πολλά αγαθά και υπηρεσίες, κάτι που έχουν ζητήσει μερικά κρατίδια και μάλιστα κι ορισμένοι από τους βουλευτές του Modi [27]. Εάν ο GST είναι ελαττωματικός, θα πρέπει απλά να αποτελέσει το πρώτο βήμα στην διαδικασία δημιουργίας μιας υγιούς του έκφανσης.

ΕΠΑΝΕΞΙΣΟΡΡΟΠΗΣΗ

Οι υπερασπιστές του Modi ισχυρίστηκαν ότι είναι πολιτικά ανέφικτο να κάνει το σωστό σε ό, τι αφορά τα οικονομικά, χρησιμοποιώντας ως παράδειγμα τον GST. Ο φόρος GST παραπέμφθηκε μόλις αυτόν τον μήνα σε επιτροπή της Άνω Βουλής [28], μια ακόμα καθυστέρηση που εγείρει ακόμη περισσότερα ερωτήματα σχετικά με την τελική έκβαση της υπόθεσης. Η δημιουργία ενός καλού πτωχευτικού δικαίου είναι κατανοητή, αλλά οι ουσιαστικές περικοπές στις επιδοτήσεις και η απελευθέρωση της αγοράς εργασίας θα είναι τουλάχιστον όσο δύσκολος είναι και ο GST. Επιπλέον, η πραγματική ιδιωτική ιδιοκτησία της γης φαίνεται σχεδόν αδιανόητη προς το παρόν.

Αν οι θεμελιώδεις μεταρρυθμίσεις είναι πραγματικά πέρα από τις δυνατότητες του Νέου Δελχί, όμως, το μέλλον της Ινδίας θα είναι μάλλον απογοητευτικό. Το χάσμα μεταξύ του τί πρέπει να γίνει και του τί γίνεται από την παρούσα κυβέρνηση είναι μεγάλο. Ωστόσο, το γεγονός ότι οι οικονομικές πολιτικές της κυβέρνησης του Modi αποτελούν μια βελτίωση σε σχέση με εκείνες της προηγούμενης κυβέρνησης απλά υπογραμμίζει τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει ο Modi, οι περισσότερες από τις οποίες παραμένουν ανεκπλήρωτες.

Η Ινδία δεν βρίσκεται σε μια διαδικασία άρσης δεκάδων εκατομμυρίων ανθρώπων από την φτώχεια της υπαίθρου. Δεν έχει μπει στην διαδικασία να χρησιμοποιήσει σωστά τα ευνοϊκά δημογραφικά της στοιχεία ώστε να μετατραπεί σε μια παγκόσμια ισχυρή παραγωγική μηχανή. Δεν είναι στην διαδικασία του να γίνει μια χώρα ανώτερου και μεσαίου εισοδήματος, πόσω μάλλον πλούσια. Αν και η συγκριτικά υψηλή ανάπτυξη του ΑΕΠ και η κατάργηση του ορίου των 100 εργαζομένων με σκοπό την ευκολότερη άσκηση επιχειρηματικών δραστηριοτήτων αποτελούν ωραίους στόχους, δεν φαίνονται ιδιαίτερα μετασχηματιστικοί [παράγοντες]. Το πρώτο έτος της διακυβέρνησης του Modi θα πρέπει να επαναφέρει τις προσδοκίες πολλών ανθρώπων.

Copyright © 2015 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/india/2015-05-24/modinomics-one