Το σχέδιο της May για το Brexit

Ωστόσο, είναι σημαντικό να δούμε πέρα από αυτές τις δηλώσεις, οι οποίες μπορεί να θεωρηθούν ως το άνοιγμα των τεχνασμάτων διαπραγμάτευσης, στα υποκείμενα συμφέροντα όλων των μερών, όπου είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα βρεθεί τελικά μεγαλύτερη ευελιξία. Σε πολλές περιπτώσεις, η πολιτική ιδιοτέλεια των μερών από την άλλη πλευρά στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων μπορεί να αντισταθμίζει την δέσμευσή τους σε αυτό που αρέσει στις Βρυξέλλες να αποκαλούν ως «το ευρωπαϊκό σχέδιο». Ήδη, οι δημόσιες δηλώσεις από το Παρίσι και το Βερολίνο έχουν αρχίσει να αλλάζουν, με τον Ολάντ να λέει ότι δέχεται πως το Ηνωμένο Βασίλειο χρειάζεται χρόνο για να προετοιμαστεί για τις διαπραγματεύσεις μετά το δημοψήφισμα και με τον Michael Roth, τον υπουργό της Γερμανίας για τις Ευρωπαϊκές Υποθέσεις, να εικάζει ότι η χώρα θα μπορούσε να έχει μια «ειδική» θέση στο εσωτερικό της ΕΕ. Ακόμη και η Μέρκελ έχει πλέον αναφέρει ότι οι διαπραγματεύσεις δεν θα αρχίσουν πριν από γερμανικές εκλογές του επόμενου έτους, που δεν θα πραγματοποιηθούν νωρίτερα από τις 27 Αυγούστου 2017. Οι θέσεις όλων των παικτών αναπόφευκτα θα συνεχίζουν να μετατοπίζονται καθώς θα ανταποκρίνονται σε μια σειρά από εγχώριες και άλλες πιέσεις.

Ένα τελικό ζήτημα για το Ηνωμένο Βασίλειο είναι να αποφύγει τις διαπραγματεύσεις για την ενιαία αγορά, με τις «τέσσερις ελευθερίες» της (ελεύθερη κυκλοφορία εμπορευμάτων, υπηρεσιών, κεφαλαίων και ανθρώπων), να τίθενται έξω από τις διαπραγματεύσεις για άλλα ζητήματα. Παρά το γεγονός ότι τα εμπορικά και μεταναστευτικά θέματα βρίσκονται ψηλά στην ημερήσια διάταξη, θα ήταν λάθος αυτά να αποτελούν αντικείμενο διαπραγμάτευσης σε μια «δεξαμενή» της ενιαίας αγοράς. Μπορεί ένα θέμα προς διαπραγμάτευση σε μια άσχετη περιοχή, όπως είναι η υγεία, η προστασία των καταναλωτών, ή οι κανόνες για την ψηφιακή οικονομία, να δώσει την ευκαιρία να δημιουργηθεί μια συμφωνία σε ένα δύσκολο θέμα της ενιαίας αγοράς.

Το επόμενο βήμα, λοιπόν, που οι Βρετανοί διαπραγματευτές θα πρέπει συνεχώς να επανεξετάζουν και να βελτιώνουν όταν βρίσκονται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, είναι να εφαρμόζουν μια σχετική αξία σε κάθε θέμα [που ανήκει] σε πολλές ατζέντες από την προοπτική της κάθε διαπραγματευτικής πλευράς. Θα πρέπει να ψάχνουν για όσα ζητήματα είναι δυνατόν όπου δύο (ή πολλαπλά) μέρη αποδίδουν μια διαφορετική αξία για το ίδιο θέμα. Κοιτάζοντας πίσω στις συμφωνίες του Καμπ Ντέιβιν το 1978, θεωρήθηκε ότι θα ήταν αδύνατο για την Αίγυπτο και το Ισραήλ να συμφωνήσουν στο πώς να μοιράσουν το Σινά, το οποίο αρχικά ήθελαν αμφότεροι. Αλλά το ήθελαν για διαφορετικούς λόγους. Το Ισραήλ χρειαζόταν μια ζώνη απέναντι σε μια αιφνιδιαστική επίθεση. Η Αίγυπτος έβλεπε την περιοχή ως θέμα γοήτρου και ιστορικής σημασίας -ότι θα πρέπει να είναι αιγυπτιακό όπως ήταν κατά την εποχή των Φαραώ. Η λύση ήταν να γίνει μέρος της Αιγύπτου, αλλά με την δέσμευση να την κρατήσει αποστρατιωτικοποιημένη. Και οι δύο πλευρές πήραν αυτό που ήθελαν: Το Ισραήλ πήρε ασφάλεια, και η Αίγυπτος πήρε κυριαρχία. Σπάνια αυτό που ονομάζεται «δημιουργία αξίας» θα είναι τόσο ξεκάθαρο, αλλά η κεφαλαιοποίηση αυτών των διαφορών είναι ένα από τα πιο βασικά στοιχεία της θεωρίας των διαπραγματεύσεων.

Οι διαπραγματευτές του Brexit πρέπει να ψάξουν για τα θέματα που έχουν μεγάλη αξία για έναν διαπραγματευτή να κερδίσει και εκείνα με συγκριτικά χαμηλό κόστος για τον άλλον διαπραγματευτή να υποχωρήσει. Όσα περισσότερα θέματα που μπορούν να προσδιοριστούν όπου το κόστος και η αξία για κάθε πλευρά είναι διαφορετική, τόσο πιο εύκολο θα είναι να γίνουν πολλαπλές συναλλαγές.

Πάνω απ 'όλα, η ΕΕ πρέπει να θεσπίσει σαφείς κανόνες σχετικά με την επικοινωνία με τον Τύπο και το κοινό σχετικά με τις διαπραγματεύσεις. Αυτοί οι κανόνες θα απαιτούν προσεκτική εξισορρόπηση της διαφάνειας με την ανάγκη για διακριτικότητα, έτσι ώστε να μπορούν να γίνουν συμφωνίες και να συζητηθούν χωρίς να τίθενται σε κίνδυνο από πρόωρες δημόσιες αποκαλύψεις.

Η τελική συμφωνία για την έξοδο του Ηνωμένου Βασιλείου από την ΕΕ μπορεί να είναι πολύ πιο θετική από όσο η οξεία συζήτηση στον απόηχο του δημοψηφίσματος της 23ης Ιουνίου του 2016, υπονόησε ότι θα ήταν. Αλλά μόλις επιτευχθεί μια συνολική συμφωνία, η βρετανική κυβέρνηση θα αντιμετωπίσει μια μεγάλη πρόκληση που απομένει: Την «πώληση» του πακέτου σε έναν πληθυσμό που ήταν τόσο πολωμένη από το δημοψήφισμα.

Copyright © 2016 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/united-kingdom/2016-08-19/mays-b...

Σύνδεσμοι:
[1] http://www.telegraph.co.uk/authors/boris-johnson/
[2] https://yougov.co.uk/news/2016/05/05/mayor-boris-public-verdict/
[3] https://yougov.co.uk/news/2016/07/11/sadiq-khan-popular/

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στην διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στην διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr και στο linkedin στην διεύθυνση https://www.linkedin.com/company/foreign-affairs-the-hellenic-edition