Το όραμα ενός Trump σε πόλεμο

Έτσι, το πρόβλημα διογκωνόταν κατά την διάρκεια των πρώτων δύο ετών της διοίκησης. Η Βόρεια Κορέα συνέχισε να δοκιμάζει πυραύλους και να αναπτύσσει σχάσιμα υλικά. Μερικές φορές εξερέθιζε τη Νότια Κορέα, εκτοξεύοντας βλήματα σε όλη την αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη και προκαλώντας μερικά παρ’ ολίγον [επεισόδια] στην θάλασσα. Ο πόλεμος των λέξεων μεταξύ της Πιονγκγιάνγκ και της Ουάσιγκτον κλιμακώθηκε επίσης –οι σύμβουλοι δεν μπορούσαν να κάνουν τον πρόεδρο να δαγκώσει τη γλώσσα του ως απάντηση στις εξωφρενικές κοροϊδίες του Κιμ- και ο Trump επανέλαβε σε ακόμη πιο γραφική γλώσσα την προειδοποίησή του στο Twitter ότι δεν θα επιτρέψει στην Πιονγιάνγκ να δοκιμάσει έναν ικανό για πυρηνικά πύραυλο που θα μπορούσε να φθάσει στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Όταν η κοινότητα των υπηρεσιών πληροφοριών πήρε ενδείξεις ότι η Πιονγιάνγκ ήταν έτοιμη να το πράξει, το Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας συνεδρίασε, και ο πρόεδρος του Γενικού Επιτελείου Στρατού ενημέρωσε τον πρόεδρο για τις επιλογές του. Θα μπορούσαν να προσπαθήσουν να καταρρίψουν το δοκιμαστικό βλήμα κατά την πτήση, αλλά η κατάρριψη είχε υψηλό κίνδυνο να αστοχήσει, και ακόμη και μια επιτυχημένη αναχαίτιση μπορεί να προκαλούσε μια στρατιωτική αντίδραση. Θα μπορούσε να μην κάνει τίποτα, αλλά αυτό θα σήμαινε απώλεια γοήτρου και ενθάρρυνση της Βόρειας Κορέας. Ή θα μπορούσε να καταστρέψει τον δοκιμαστικό πύραυλο στην εξέδρα εκτόξευσής του με ένα μπαράζ πυραύλων Κρουζ, κλείνοντας τον δρόμο της Πιονγιάνγκ προς μια πυρηνική αποτροπή, επιβάλλοντας την δική του κόκκινη γραμμή, και στέλνοντας ένα σαφές μήνυμα προς τον υπόλοιπο κόσμο. Πηγές παρούσες στην συνάντηση ανέφεραν ότι, όταν ο πρόεδρος επέλεξε την τρίτη επιλογή, είπε, «Πρέπει να αρχίσουμε να κερδίζουμε και πάλι πολέμους».

ΜΑΘΑΙΝΟΝΤΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

Αυτά τα τρομακτικά μελλούμενα απέχουν πολύ από το να είναι αναπόφευκτα. Πράγματι, παρ’ όλη την αρχική παραφορά και τις υποσχέσεις για μια δραματική ρήξη με το παρελθόν, η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ μπορεί κάλλιστα να αποδειχθεί όχι τόσο επαναστατική ή απερίσκεπτη όπως πολλοί φοβούνται. Ο Trump έχει ήδη αποδείξει την ικανότητά του να αλλάζει πορεία χωρίς τύψεις σε ένα πλήθος θεμάτων, από την άμβλωση μέχρι τον πόλεμο στο Ιράκ, και οι σωστές συμβουλές από μερικούς από τους πιο έμπειρους συμβούλους του θα μπορούσαν να μετριάσουν την τάση του για απερίσκεπτη συμπεριφορά.

Από την άλλη πλευρά, δεδομένων όσων έχουμε δει μέχρι στιγμής από την ιδιοσυγκρασία του προέδρου, το στυλ του στην λήψη αποφάσεων, και την εξωτερική πολιτική του, αυτά τα οράματα για το τι μπορεί να βρίσκεται μπροστά μας δύσκολα είναι απίθανα: Καταστροφές της εξωτερικής πολιτικής συμβαίνουν όντως. Φανταστείτε αν ένα φάντασμα από το μέλλον θα μπορούσε να δώσει στους ηγέτες του κόσμου το 1914 μια γεύση από τον κατακλυσμό που θα παρήγαγαν οι πολιτικές τους. Ή αν το 1965, ο Αμερικανός πρόεδρος Λίντον Τζόνσον μπορούσε να δει πού θα οδηγούσε η κλιμάκωση στο Βιετνάμ μια δεκαετία αργότερα. Ή αν το 2003, ο Αμερικανός πρόεδρος George W. Bush μπορούσε να δει μια προεπισκόπηση των αποτελεσμάτων της εισβολής στο Ιράκ. Σε κάθε περίπτωση, άφρονες αποφάσεις, μια προβληματική διαδικασία, και ευσεβείς πόθοι όντως οδήγησαν σε μια καταστροφή που θα μπορούσε να είχε, και συχνά είχε, προβλεφθεί εκ των προτέρων.

Ίσως ο Trump έχει δίκιο ότι μια μαζική στρατιωτική συσσώρευση, μια φήμη περί μη προβλεψιμότητας, ένα στυλ υψηλού ρίσκου διαπραγμάτευσης, και μια άρνηση συμβιβασμού να πείσει άλλες χώρες να προβούν σε παραχωρήσεις που θα κάνουν την Αμερική ασφαλή, ευημερούσα, και μεγάλη και πάλι. Αλλά πάλι, ίσως να κάνει λάθος.

Copyright © 2017 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/2017-03-22/vision-trump-war