Το όραμα ενός Trump σε πόλεμο

Κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής παρέλασης που σηματοδοτεί την 70η επέτειο από την λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στο Πεκίνο, τον Σεπτέμβριο του 2015. DAMIR SAGOLJ / REUTERS
--------------------------------------------------

Ο ΕΠΟΜΕΝΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΗΣ ΚΟΡΕΑΣ

Είναι Δεκέμβριος του 2018 και η Βόρεια Κορέα έχει μόλις ξεκινήσει ένα βαρύ μπαράζ πυροβολικού εναντίον στόχων στην Σεούλ, σκοτώνοντας χιλιάδες ή ίσως και δεκάδες χιλιάδες˙ είναι πολύ νωρίς για να εκτιμηθεί. Δυνάμεις των ΗΠΑ και της Νότιας Κορέας -τώρα ενωμένες κάτω από την διοίκηση των ΗΠΑ, σύμφωνα με τις διατάξεις της Συνθήκης Αμοιβαίας Άμυνας- χτυπούν με πυροβολικό και ρουκέτες στρατιωτικές θέσεις της Βόρειας Κορέας και ξεκίνησαν αεροπορικές επιδρομές εναντίον του προηγμένου δικτύου αεράμυνάς της. Από ένα καταφύγιο κάπου κοντά στην Πιονγκγιάνγκ, ο εκκεντρικός δικτάτορας της χώρας, Kim Jong Un, εξέδωσε μια δήλωση υποσχόμενος να «ισοπεδώσει την Σεούλ και το Τόκιο» -μια αναφορά στο απόθεμα των πυρηνικών και χημικών όπλων της Βόρειας Κορέας- αν οι «ιμπεριαλιστικές» δυνάμεις δεν πάψουν αμέσως τις επιθέσεις τους.

Η Ουάσινγκτον περίμενε κάποιο είδος βορειοκορεατικής απάντησης όταν χτύπησε προληπτικά την δοκιμαστική εκτόξευση ενός διηπειρωτικού βαλλιστικού πυραύλου ικανού να μεταφέρει μια πυρηνική κεφαλή στις ηπειρωτικές Ηνωμένες Πολιτείες, εκπληρώνοντας την δέσμευση του Τραμπ να εμποδίσει την Πιονγκγιάνγκ από το να αποκτήσει αυτή την ικανότητα. Αλλά λίγοι σκέφθηκαν ότι η Βόρεια Κορέα θα το πάει τόσο μακριά ώστε να διακινδυνεύσει την δική της καταστροφή με το να επιτεθεί στη Νότια Κορέα. Τώρα, ο Trump πρέπει να αποφασίσει αν θα συνεχίσει με τον πόλεμο και τον κίνδυνο πυρηνικής κλιμάκωσης -ή να δεχθεί αυτό που θα θεωρηθεί ως μια ταπεινωτική υποχώρηση. Μερικοί από τους συμβούλους του τον προτρέπουν να τελειώσει γρήγορα την δουλειά, ενώ άλλοι προειδοποιούν ότι κάτι τέτοιο θα κόστιζε την ζωή σε πάρα πολλούς από τους 28.000 στρατιώτες των ΗΠΑ που σταθμεύουν στην χερσόνησο, για να μην αναφέρουμε τα δέκα εκατομμύρια κατοίκους της Σεούλ. Συγκεντρωμένοι στο Δωμάτιο Κρίσεων του Λευκού Οίκου, ο Trump και οι βοηθοί του αναλογίζονται τις τρομερές επιλογές τους.

Πώς έγινε σε αυτό; Ακόμα και οι σκληρότεροι επικριτές του Τραμπ αναγνωρίζουν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν είχαν καλές επιλογές στην Βόρεια Κορέα [19]. Για περισσότερα από 20 χρόνια, το παρανοϊκό, απομονωμένο καθεστώς της Πιονγιάνγκ είχε αναπτύξει τις πυρηνικές και πυραυλικές δυνατότητές του και φαινόταν αδιαπέραστο από κίνητρα όσο και αντικίνητρα. Το λεγόμενο Συμφωνηθέν Πλαίσιο (Agreed Framework), μια συμφωνία του 1994 για να σταματήσει το πυρηνικό πρόγραμμα της Βόρειας Κορέας, κατέρρευσε το 2003, όταν η Πιονγιάνγκ πιάστηκε να το παραβιάζει, οδηγώντας την κυβέρνηση George W. Bush να εγκαταλείψει την συμφωνία προς χάριν των αυστηρότερων κυρώσεων. Πολλαπλοί γύροι συνομιλιών από τότε παρήγαγαν ελάχιστη πρόοδο. Κατά το 2017, οι ειδικοί εκτιμούσαν ότι η Βόρεια Κορέα διέθετε πάνω από μια ντουζίνα πυρηνικές κεφαλές και είχε αποθηκεύσει υλικό για περισσότερες. Πίστευαν επίσης ότι η Βόρεια Κορέα είχε πυραύλους ικανούς να μεταφέρουν αυτές τις κεφαλές σε στόχους σε όλη την Ασία και δοκίμαζε πυραύλους που θα μπορούσαν να της δώσουν την δυνατότητα να χτυπήσει την δυτική ακτή των Ηνωμένων Πολιτειών μέχρι το 2023.

Νωρίς στην κυβέρνηση, πολλοί εξωτερικοί ειδικοί και πρώην ανώτεροι αξιωματούχοι προέτρεψαν τον Trump [20] να κάνουν την Βόρεια Κορέα ύψιστη προτεραιότητα. Η αποδοχή ότι η συνολική διάλυση των πυρηνικών και πυραυλικών προγραμμάτων της χώρας δεν ήταν ένας ρεαλιστικός βραχυπρόθεσμος στόχος, οι περισσότεροι έκαναν έκκληση για διαπραγματεύσεις που θα προσέφεραν ένα πακέτο οικονομικών κινήτρων και εγγυήσεις ασφάλειας ως αντάλλαγμα το να σταματήσουν οι περαιτέρω δοκιμές και η ανάπτυξη [των πυρηνικών και πυραυλικών όπλων]. Ένα κρίσιμο στοιχείο, υποστήριξαν, θα ήταν η προσέγγιση της Κίνας, της μόνης χώρας που θα μπορούσε να είναι σε θέση να επηρεάσει την Βόρεια Κορέα.

Όμως, η διοίκηση προτίμησε μια πιο επιθετική προσέγγιση. Ακόμη και πριν αναλάβει ο Trump τα καθήκοντά του, όταν ο Κιμ κόμπαζε ότι ανέπτυσσε την ικανότητα να χτυπήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες με πυρηνικά όπλα, ο Trump απάντησε στο Twitter [21]: «Δεν θα συμβεί!». Στις 12 Φεβρουαρίου του 2017, η Βόρεια Κορέα εκτόξευσε έναν δοκιμαστικό [22] πύραυλο [22] 310 μίλια μέσα στην Θάλασσα της Ιαπωνίας, την ίδια στιγμή που Trump είχε συνάντηση με τον Ιάπωνα πρωθυπουργό Σίνζο Άμπε στο κτήμα του Mar-a-Lago, στην Φλόριντα. Το επόμενο πρωί, ο Stephen Miller, ανώτερος σύμβουλος του Trump, ανακοίνωσε [23] ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες σύντομα θα στείλουν ένα μήνυμα προς την Βόρεια Κορέα, με τη μορφή μιας μεγάλης στρατιωτικής συσσώρευσης που θα δείξει την «αδιαμφισβήτητη στρατιωτική δύναμη πέρα από οτιδήποτε μπορεί κανείς να φανταστεί». Αργότερα εκείνον τον μήνα, ο Trump ανακοίνωσε τα σχέδιά του για αύξηση στις αμυντικές δαπάνες των ΗΠΑ για το 2018 κατά 54 δισ. δολάρια [24], με αντίστοιχες περικοπές στον προϋπολογισμό για την διπλωματία. Και τον Μάρτιο του 2017, ο Tillerson ταξίδεψε στην Ασία και δήλωσε [25] ότι «οι πολιτικές και διπλωματικές προσπάθειες των τελευταίων 20 ετών» είχαν αποτύχει και ότι απαιτείται μια «νέα προσέγγιση».

Στους επόμενους μήνες, οι επικριτές κάλεσαν την διοίκηση να συνοδεύσει την στρατιωτική συσσώρευσή της με περιφερειακή διπλωματία, αλλά ο Trump επέλεξε το αντίθετο. Έκανε σαφές ότι η εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ είχε αλλάξει. Σε αντίθεση με ό, τι είχε κάνει ο προκάτοχός του με το Ιράν, είπε, δεν επρόκειτο να ανταμείψει την κακή συμπεριφορά. Αντ’ αυτού, η διοίκηση ανακοίνωσε το καλοκαίρι του 2018 ότι η Βόρεια Κορέα ήταν «επίσημα υπό προειδοποίηση». Παρά το γεγονός ότι ο Λευκός Οίκος συμφωνούσε με τους επικριτές ότι ο καλύτερος τρόπος για να πιέσει την Βόρεια Κορέα ήταν μέσω της Κίνας, δεν κατέστη δυνατό να συνεργαστεί με το Πεκίνο ενώ επέβαλλε δασμούς και επιτίθετο εναντίον της για οικονομικό «βιασμό» των Ηνωμένων Πολιτειών.