Πώς οι νέοι ευρωπαϊκοί νόμοι για το διαδίκτυο απειλούν την ελευθερία της έκφρασης

Αυτοί οι κανόνες πρέπει να ανησυχούν όλους όσους ενδιαφέρονται για την ελευθερία της έκφρασης, καθώς συνεπάγονται περιορισμούς στις χρήσεις των ηλεκτρονικών πλατφορμών στην Ευρώπη. Οι Ευρωπαίοι πολιτικοί έχουν καλόπιστους λόγους για να τους υποστηρίξουν, όπως η αντιμετώπιση της αχαλίνωτης υβρεολογίας σε μια εποχή ανθρώπινης αποδιάρθρωσης, πολιτικής αστάθειας και ανόδου των ακροδεξιών κομμάτων. Ωστόσο, τα εργαλεία που χρησιμοποιούνται συχνά κινδυνεύουν από υπερβολική ρύθμιση, δίνοντας κίνητρο στην ιδιωτική λογοκρισία που θα μπορούσε να υπονομεύσει τον δημόσιο διάλογο και τις δημιουργικές επιδιώξεις. Οι εταιρείες ενδέχεται να αναγκαστούν να διευκολύνουν πρακτικές που υπονομεύουν την πρόσβαση των πελατών τους σε πληροφορίες. Οι Ευρωπαίοι θα πρέπει να ανησυχούν, όπως πολλοί [ανησυχούν].

Γιατί πρέπει να νοιάζεται οποιοσδήποτε άλλος; Στην αναλογική εποχή, τελικά, μια δίκαιη ανταπόκριση των Ηνωμένων Πολιτειών στην ρύθμιση της ρητορικής πέραν του Ατλαντικού (ή οπουδήποτε αλλού) θα μπορούσε να ήταν: Έτσι το κάνουν στην Ευρώπη. Έχουν διαφορετικές εμπειρίες, δίδοντας κάποια υποστήριξη (έστω και πολύ περιορισμένη) σε κανόνες που τα δικαστήρια των ΗΠΑ δεν θα επέτρεπαν ποτέ -όπως αυτούς κατά της άρνησης του Ολοκαυτώματος ή της ύμνησης της τρομοκρατίας.

Αλλά ο διαδικτυακός χώρος είναι διαφορετικός. Όλες οι μεγάλες εταιρείες λειτουργούν υπό κλίμακα, και υπάρχει σημαντικός κίνδυνος οι ανησυχητικοί κανονισμοί περιεχομένου στην Ευρώπη να περάσουν στις παγκόσμιες εταιρικές πρακτικές με αντίκτυπο στις χρήσεις των κοινωνικών μέσων και στην παγκόσμια έρευνα. Η πιθανότητα μιας παγκόσμιας αποσύνδεσης των αποτελεσμάτων αναζήτησης μπορεί να είναι η πιο προφανής μορφή απειλής περιεχομένου, αλλά όλοι οι κανόνες και οι προτάσεις που σημειώθηκαν ανωτέρω ενδέχεται να κινηθούν σιγά-σιγά για να υπονομεύσουν την ελευθερία της έκφρασης. Για παράδειγμα, όταν μια εταιρεία επενδύσει την σημαντική χρηματοδότηση που απαιτείται για την ανάπτυξη περίπλοκων φίλτρων περιεχομένου για τις ευρωπαϊκές αγορές, τα εμπόδια για την εφαρμογή τους σε αμερικανικό περιβάλλον είναι πιθανό να λιγοστέψουν.

Για να είμαστε ξεκάθαροι, οι επιθέσεις σε παγκόσμιο επίπεδο [24] σχετικά με την ελευθερία έκφρασης στο διαδίκτυο είναι σοβαρές. Οι ανελεύθερες κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο εναποθέτουν την ευθύνη στα άτομα για αναρτήσεις και tweets και blogs που απλώς επικρίνουν τις δημόσιες Αρχές ή φέρονται να διαδίδουν ψευδείς πληροφορίες. Αυτού του είδους η ρύθμιση, ένα δημοφιλές εργαλείο των κατασταλτικών κρατών, δημιουργεί άμεσες μορφές λογοκρισίας και ατομικής βλάβης. Αντίθετα, τα ευρωπαϊκά κράτη παρουσίαζαν παραδοσιακά ένα προστατευτικό περιβάλλον για την ελευθερία της έκφρασης, με ορισμένες –οι σκανδιναβικές χώρες θέτουν ένα πρότυπο παράδειγμα- να παρέχουν την ισχυρότερη προστασία παγκοσμίως.

Αυτά δεν είναι εύκολα ερωτήματα πολιτικής. Οι ίδιες οι εταιρείες θα πρέπει να αναπτύσσουν προσεγγίσεις -και πολλές τώρα το κάνουν- για την καταπολέμηση της κατάχρησης που συχνά στοχεύει επιτυχώς να ωθήσει ανθρώπους, ιδιαίτερα τις γυναίκες και τις μειονότητες, έξω από τις [διαδικτυακές] πλατφόρμες. Αυτές οι προσεγγίσεις πρέπει να βασίζονται στα συνήθη πρότυπα της νομοθεσίας για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Οι εταιρείες θα πρέπει να παρέχουν εύκολη πρόσβαση σε εργαλεία επισήμανσης (flagging tools) για να ενημερώνονται γρήγορα την παρενόχληση και να είναι διαφανείς σχετικά με τις διαδικασίες τους για την αφαίρεση του σχετικού περιεχομένου, και να ανταποκρίνονται όταν κάνουν λάθος.

Οι κυβερνήσεις θα πρέπει να ενθαρρύνουν αυτού του είδους τις υπεύθυνες ενέργειες των εταιρειών, όπως κάνουν και πολλοί στην κοινωνία των πολιτών, αποφεύγοντας παράλληλα τις αυστηρές κυρώσεις και την εξωτερική ανάθεση της ρύθμισης της ρητορικής, όπως ήταν προσφάτως τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα των ευρωπαϊκών αντιδράσεων στις βλάβες στο Διαδίκτυο. Όταν απαιτούν αφαιρέσεις [περιεχομένου], τα δικαστήριά τους θα πρέπει να είναι διαθέσιμα προς τα [ενδιαφερόμενα] μέρη ώστε να μπορούν να προσφύγουν σε αυτά.

Οι παραπάνω προτάσεις, όμως, κινδυνεύουν να οδηγήσουν σε συρρίκνωση του χώρου των ιστορικά πιο σημαντικών φόρουμ έκφρασης. Θα είναι δύσκολο να περιοριστούν στην πράξη, επί της αρχής ή από γεωγραφική άποψη. Στον βαθμό που εμπλέκουν την εξωτερική ανάθεση των αποφάσεων [για το περιεχόμενο] σε ιδιωτικούς δρώντες, περιορίζουν την δυνατότητα για δημοκρατική λογοδοσία. Θα πρέπει να επανεξεταστούν, να περιοριστούν και να εφαρμοστούν μέσω των παραδοσιακών εργαλείων του κράτους δικαίου.

Copyright © 2017 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/europe/2017-12-18/how-europes-ne...