Πώς η Κίνα παρεμβαίνει στην Αυστραλία

Σύμφωνα με μια δημοσκόπηση, τα δύο τρίτα των ψηφοφόρων υποστηρίζουν τη νομοθεσία περί ξένης παρεμβατικότητας [22], με μόλις 11% να αντιτίθεται. Η γνώμη των ελίτ, ωστόσο, φαίνεται αντίθετη. Πανεπιστήμια, ΜΜΕ και επιχειρηματικές οργανώσεις κατηγόρησαν την κυβέρνηση για υπερ-επέκταση και υποστήριξαν εξαιρέσεις. Η κυβέρνηση υποχώρησε -εξαιρώντας τα «μήντια» από μερικά εγκλήματα μυστικότητας και κατασκοπίας- και μπορεί να προχωρήσει περισσότερο αφότου μια κοινοβουλευτική επιτροπή παραδώσει την έκθεσή της στο τέλος αυτού του μήνα. Ορισμένοι επικριτές λένε ότι η κυβέρνηση δεν κατόρθωσε να εξηγήσει το πρόβλημα των παρεμβάσεων, άλλοι ότι ήταν πάρα πολύ αρνητική για την σχέση της Αυστραλίας με την Κίνα. Πολλοί ανησυχούν ότι η χαλαρή γλώσσα και οι [αρνητικοί] ισχυρισμοί μπορούν πολύ εύκολα να στιγματίσουν όλους τους Κινέζους. Ορισμένοι είναι ακόμα πιο σκληροί και αποτρεπτικοί. Ο αναπληρωτής πρύτανης του Πανεπιστημίου του Σίδνεϊ, Michael Spence, για παράδειγμα, έχει πει ότι η κυβέρνηση του Turnbull πρέπει να σταματήσει τις «σινοφοβικές φλυαρίες».

Ο πρωθυπουργός της Αυστραλίας, Malcolm Turnbull, χαιρετά με τον Κινέζο πρωθυπουργό Li Keqiang το κοινό καθώς περπατούν στο λιμάνι του Σϊδνευ, στην Αυστραλία, τον Μάρτιο του 2017. DAVID GRAY / REUTERS
------------------------------------------------------------------------

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΠΡΟΣ ΤΑ ΕΜΠΡΟΣ

Η αυστραλιανή πολιτεία ζωντάνεψε απέναντι σε μια απειλή που μοιράζονται κι άλλα έθνη, αλλά την οποία μόλις αρχίζουν να αναγνωρίζουν και να αντιμετωπίζουν. Αυτή η αναγνώριση έχει ενισχυθεί από το ξεκάθαρο θράσος της κίνησης του Κινέζου προέδρου Xi Jinping για παγκόσμια επιρροή, και από το θέαμα του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν και των πληρεξουσίων του να δημιουργούν χάος στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη. Μετά τις προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ, είναι πολύ πιο δύσκολο να απορριφθεί η ξένη παρεμβατικότητα ως μια παρανοϊκή απόσπαση της προσοχής.

Αν η Αυστραλία «ξύπνησε» τον κόσμο για τις παρεμβάσεις της Κίνας, όπως το θέτει ένας ανώτερος αξιωματούχος του Πενταγώνου [23], το κατάφερε για πέντε λόγους. Πρώτον, ο διάλογος ξεκίνησε μέσα στην κινεζο-αυστραλιανή κοινότητα και έκανε διάκριση μεταξύ του τι κάνει το [κινεζικό] κόμμα και του υποκειμενικού αντίκτυπού του σε εκείνους που στοχεύει [24]. Δεύτερον, η Αυστραλία έχει παρακάμψει σημαντικά αλλά μη παραγωγικά κανονιστικά επιχειρήματα σχετικά με το τι «είναι» η Κίνα και, αντί γι’ αυτό, επικεντρώθηκε σε εμπειρικά ερωτήματα σχετικά με το τι κάνει το κινεζικό κόμμα-κράτος. Τρίτον, η κυβέρνηση ανέθεσε μια διεξοδική διεπιστημονική έρευνα η οποία υποστήριξε μια σταθερή εσωτερική συναίνεση. Τέταρτον, οι συμμετέχοντες εργάστηκαν σκληρά για να ορίσουν την γραμμή που χωρίζει τη νόμιμη επιρροή σε μια ανοικτή κοινωνία από τις παρεμβατικές παρεμβολές. Τέλος, οι αρχές έχουν οριστεί να ισχύουν εξίσου για όλες τις χώρες που ασκούν κρυφή, διεφθαρμένη ή καταναγκαστική συμπεριφορά.

Ο Turnbull στοχεύει στην οικοδόμηση συναίνεσης γύρω από την υπεράσπιση των βασικών δημοκρατικών αξιών και θεσμών, κάτι που είναι πιθανό να υποστηρίξει και το αντιπολιτευτικό Εργατικό Κόμμα της Αυστραλίας. Και η Καμπέρα βρίσκει ολοένα και περισσότερους κοινούς σκοπούς με άλλες δημοκρατίες, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών. Υπάρχει όμως πολύς δρόμος ακόμη προς τα εμπρός.

Η Αυστραλία και ο δημοκρατικός κόσμος πρέπει να ενισχύσουν ανεξάρτητες κινεζόφωνες πλατφόρμες μέσων μαζικής ενημέρωσης, έτσι ώστε οι κοινότητες της [κινεζικής] διασποράς να μην αναγκάζονται να βασίζονται σε ειδήσεις που έχουν φιλτραριστεί από το Πεκίνο. Τα πανεπιστήμια χρειάζονται νέες διαδικασίες για να διασφαλίζουν την διαφάνεια, να αποκαταστήσουν την ακεραιότητα της έρευνας και να ξαναφτιάξουν την παιδεία για την Κίνα. Οι δημοσιογράφοι, οι συγγραφείς και οι πολιτικοί πρέπει να αποφεύγουν τις χαλαρές γενικεύσεις που διευκολύνουν το κόμμα να χτίζει την υπόθεσή του εναντίον τους. Και οι διπλωμάτες πρέπει να διασφαλίζουν ότι η σχέση με την Κίνα είναι ένα εργαλείο για την επίτευξη των εθνικών στόχων και όχι αυτοσκοπός.

Οι υπηρεσίες πληροφοριών άρχισαν να εκφράζουν τις ανησυχίες τους, αλλά τώρα πρέπει να προχωρήσουν περισσότερο. Η προειδοποίηση για έναν αφηρημένο κίνδυνο ως προς την [εθνική] «κυριαρχία» δεν είναι τόσο χρήσιμη όσο η εξήγηση του τρόπου λειτουργίας (modus operandi). Και παρόλο που οι αμερικανικές Υπηρεσίες ενδέχεται να ακολουθήσουν το προβάδισμα της Αυστραλίας, οι αυστραλιανές Υπηρεσίες πρέπει να δανειστούν από το εγχειρίδιο του ειδικού εισαγγελέα Robert Mueller [25] και να χρησιμοποιήσουν την διαδικασία δίωξης ως ευκαιρία για την προώθηση της δημόσιας εκπαίδευσης. Μέχρι σήμερα, οι δημοσιογράφοι και οι πολιτικοί αναγκάστηκαν να φέρουν το περισσότερο από αυτό το βάρος.

Η Αυστραλία δεν έχει άλλη επιλογή παρά να δουλέψει με τα δυνατά σημεία και να ενισχύσει τις ευπάθειες του ανοιχτού, πολυπολιτισμικού και δημοκρατικού συστήματός της. Θα βάλει κατασκόπους εναντίον κατασκόπων όταν πρέπει. Όμως, όπως όλες οι φιλελεύθερες δημοκρατίες, θα επιτύχει αληθινά μόνο όταν μπορέσει να πολεμήσει με αποδεικτικά στοιχεία και αιτιολογημένα επιχειρήματα σε ανοιχτό έδαφος.

Copyright © 2018 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/china/2018-03-09/how-china-inter...