Η επιτροπή που θα σώσει την παγκόσμια τάξη

Για να λειτουργήσει το G-9 ως μια μονάδα όσον αφορά την ασφάλεια, οι ευρωπαϊκές και ασιατικές χώρες θα πρέπει να συνεργαστούν πιο άμεσα. Αν και οι μεγάλες ευρωπαϊκές στρατιωτικές δυνάμεις είναι απίθανο να αναλάβουν έναν μεγάλο αμυντικό ρόλο στην Ασία, μπορούν και πρέπει να κάνουν περισσότερα. Η απειλή της Βόρειας Κορέας έχει απασχολήσει εδώ και καιρό τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, και οι ευρωπαϊκές δυνάμεις εξακολουθούν να αποτελούν τμήμα της εντολής του ΟΗΕ που ιδρύθηκε κατά την έναρξη του Κορεατικού Πολέμου. Η Κίνα είναι επίσης μια μεγάλη ανησυχία. Η Ευρώπη έχει ένα κρίσιμο ενδιαφέρον να εξασφαλίσει την ελευθερία της ναυσιπλοΐας σε ολόκληρη την περιοχή της Ασίας και του Ειρηνικού και να διατηρήσει την ισορροπία δυνάμεων εκεί. Η ενίσχυση των αμυντικών δεσμών μεταξύ Ευρώπης και Ασίας θα αποτελέσει το κλειδί για την αντιστάθμιση της ανόδου της Κίνας. Κατά την διάρκεια επίσκεψης στο Σύδνεϋ τον Μάιο του 2018, ο Γάλλος πρόεδρος, Εμμανουέλ Μακρόν, είχε αυτόν τον στόχο στο μυαλό του όταν έκανε έκκληση για μια συμμαχία μεταξύ Αυστραλίας, Γαλλίας και Ινδίας, λέγοντας: «Αν θέλουμε να μας θεωρεί και να μας σέβεται η Κίνα ως ισότιμο εταίρο, πρέπει να οργανώσουμε τον εαυτό μας».

ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ

Η φιλελεύθερη δημοκρατία έχει υποστεί επίθεση μετά από πολλές δεκαετίες προόδου σε ολόκληρο τον κόσμο. Υπό την ηγεσία της Κίνας, οι αυταρχικές χώρες αμφισβητούν ανοιχτά τους παγκόσμιους κανόνες και τις ιδέες για την ελευθερία και κάνουν την υπόθεση ότι τα δικά τους κοινωνικοπολιτικά συστήματα λειτουργούν καλύτερα από την φιλελεύθερη δημοκρατία. Η άνοδος των λαϊκιστικών κινημάτων σε πολλές Δυτικές χώρες έχει οδηγήσει σε αυξημένη υποστήριξη του αντιφιλελευθερισμού ακόμη και σε καθιερωμένες δημοκρατίες. Μια αυξανόμενη κρίση προσφύγων και μετανάστευσης αμφισβητεί τους φιλελεύθερους κανόνες όσον αφορά την ανοχή και την ποικιλομορφία. Αλλά η απώλεια των Ηνωμένων Πολιτειών ως ισχυρού παγκόσμιου ηγέτη είναι ίσως η μεγαλύτερη αλλαγή.

Επί 70 χρόνια, οι Δυτικοί σύμμαχοι συμμερίζονται μια δέσμευση στην δημοκρατία, την ελευθερία και τα ανθρώπινα δικαιώματα, και την πεποίθηση ότι η προώθησή τους σε παγκόσμιο επίπεδο συνεισέφερε ουσιαστικά στην διεθνή ειρήνη και ευημερία. Η ομάδα του G-9 πρέπει να συνεχίσει το έργο αυτό, ακόμη και αν η Ουάσινγκτον αποσυρθεί. Μπορεί να ξεκινήσει αναλαμβάνοντας την ηγεσία σε διεθνείς οργανισμούς όπως ο ΟΗΕ και η Παγκόσμια Τράπεζα. Η φωνή της Ουάσιγκτον έχει σιωπήσει σε αυτά τα φόρουμ. Οι χώρες της Ομάδας των 9 πρέπει να μιλήσουν δυνατά, ξεκάθαρα και από κοινού για χάρη της δημοκρατίας και της ελευθερίας, οπουδήποτε και όποτε αυτές αμφισβητούνται.

Η πολιτική προτροπή είναι απίθανο να είναι επαρκής από μόνη της. Το G-9 πρέπει επίσης να σφίξει τους οικονομικούς του μύες, επίσης. Για παράδειγμα, θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τις εμπορικές προτιμήσεις και την αναπτυξιακή βοήθεια ως μόχλευση (μια στρατηγική που ποτέ δεν απέφυγε η Κίνα). Το 2017, το G-9 δαπάνησε πάνω από 80 δισεκατομμύρια δολάρια για επίσημη αναπτυξιακή βοήθεια, πάνω από δύο φορές τις [αντίστοιχες] δαπάνες που πραγματοποίησαν οι Ηνωμένες Πολιτείες. Η παροχή βοήθειας για την προστασία και την προαγωγή της δημοκρατίας, της ελευθερίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων θα ήταν ένας ισχυρός τρόπος ώστε οι χώρες του G-9 να υπερασπιστούν και να επεκτείνουν αυτές τις βασικές αξίες.

Το G-9 θα πρέπει επίσης να χρησιμοποιήσει στρατιωτική ισχύ ανεξάρτητη από την Ουάσινγκτον. Η Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο έχουν ήδη ηγηθεί στρατιωτικών παρεμβάσεων για ανθρωπιστικούς σκοπούς, κυρίως στην βόρεια και δυτική Αφρική. Τον Ιούνιο του 2018, μαζί με επτά άλλους συμμάχους της ΕΕ, οι Βρετανοί και οι Γάλλοι συμφώνησαν να δημιουργήσουν κοινή στρατιωτική δύναμη για να παρεμβαίνουν σε περιόδους κρίσης. Αυτό είναι άλλο ένα μικρό αλλά σημαντικό βήμα που θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως πρότυπο για παρόμοιες συνεργασίες.

ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΤΑΞΗ

Για να είναι αποτελεσματικό, το Group των 9 θα πρέπει να θεσμοποιηθεί με κάποια μορφή. Θα χρειαστούν ετήσιες σύνοδοι ηγετών και τακτικές συναντήσεις υπουργών Εξωτερικών, Άμυνας και άλλων, για να δοθεί στις προσπάθειες της ομάδας βαρύτητα και σημασία. Η Ομάδα των 9 θα μπορούσε επίσης να αποτελέσει μια άτυπη ομάδα σε διεθνείς οργανισμούς, όπως ο ΟΗΕ, ο ΠΟΕ και η Ομάδα των 20 (G-20). Προκειμένου να ενισχυθούν οι επίσημοι δεσμοί και η συνεργασία, το G-9 θα πρέπει να αποφεύγει να εμφανίζεται ως αποκλειστικό˙ θα πρέπει πάντοτε να καλωσορίζει την συμμετοχή και την υποστήριξη παρόμοιων χωρών, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών. Ο στόχος θα πρέπει να είναι η διατήρηση και η αναζωογόνηση της υπάρχουσας τάξης, όχι η δημιουργία ενός νέου, αποκλειστικού συλλόγου.

Ωστόσο, το βασικό εμπόδιο που θα αντιμετωπίσει το G-9 δεν είναι πιθανό να είναι θεσμικό˙ θα είναι η έλλειψη πολιτικής βούλησης να ενισχυθεί και να υπερασπιστεί την τάξη. Η Ουάσινγκτον έχει παροτρύνει επί χρόνια τους Ευρωπαίους και Ασιάτες συμμάχους της να φέρουν περισσότερο βάρος και έχει αντιμετωπίσει κυρίως αδιαφορία και δικαιολογίες. Εν τω μεταξύ, χώρες όπως η Γερμανία και η Ιαπωνία έχουν αναπτυχθεί άνετα παραπονούμενες για την πολιτική των ΗΠΑ, αλλά παραμένουν απροετοίμαστες να αναλάβουν μεγαλύτερες ευθύνες. Οι ευρωπαϊκές χώρες τείνουν να είναι εσωστρεφείς και οι σύμμαχοι των ΗΠΑ στην Ασία προτιμούν να ασχοληθούν διμερώς με την Ουάσινγκτον παρά να συνεργάζονται μεταξύ τους.