Γιατί η Ευρώπη γίνεται σκληρή έναντι της Κίνας

Ωστόσο, σε ορισμένους τομείς, η συνεργασία έχει προχωρήσει περισσότερο από ό, τι έκανε με τις προηγούμενες διοικήσεις των ΗΠΑ. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρώπη μοιράζονται σε μεγάλο βαθμό τις ίδιες ανησυχίες για την Κίνα, και κάθε πλευρά χρειάζεται όλο και περισσότερο την άλλη για να επιδιώξει μια αποτελεσματική πολιτική. Επιπλέον, οι Ευρωπαίοι ηγέτες κατανοούν ότι η μετατόπιση της πολιτικής των ΗΠΑ για την Κίνα είναι διακομματικής φύσης, και αναμένουν ότι θα συνεχιστεί, και έτσι θέτουν τις βάσεις για βαθύτερη συνεργασία στην συνέχεια. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρώπη αντιτάχθηκαν από κοινού στην επέκταση του καθεστώτος «οικονομίας της αγοράς» για την Κίνα στον ΠΟΕ, όπου υπέβαλαν παράλληλα παράπονα σχετικά με τις κινεζικές καταναγκαστικές μεταβιβάσεις τεχνολογίας. Οι δύο πλευρές συνεργάζονται ήσυχα [11] για να εξασφαλίσουν μεγαλύτερη ευθυγράμμιση μεταξύ των αντίστοιχων ελεγκτικών μηχανισμών τους επί των επενδύσεων, και επί των ζητημάτων πολιτικής επιρροής, με πρωταρχικό στόχο την Κίνα. Και διερευνούν την σύνδεση της οικονομικής πτυχής της αμερικανικής ελεύθερης και ανοιχτής στρατηγικής Ινδο-Ειρηνικού με την στρατηγική σύνδεσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την Ασία [12], προκειμένου να κινητοποιηθούν εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια σε επενδύσεις στην ενέργεια, τον ψηφιακό τομέα και τις υποδομές, ως εναλλακτική λύση στην BRI.

ΜΙΑ ΝΕΑ ΔΙΑΤΛΑΝΤΙΚΗ ΣΧΕΣΗ

Η Κίνα ήταν επί πολύ καρό μια δευτερεύουσα σκέψη για όλους, εκτός από μια χούφτα Αμερικανούς ατλαντιστές, και η Ευρώπη ήταν επί πολύ καρό μια δευτερεύουσα σκέψη για τους περισσότερους Αμερικανούς ειδικούς για την Κίνα. Προφανώς, αυτό το κενό έχει δημιουργήσει ένα αντίστοιχο χάσμα στην ανάλυση, καθώς και μια αντιδραστική προσέγγιση σε πολλές κρίσιμες πολιτικές αποφάσεις, με τις παρεμβάσεις των ΗΠΑ να έρχονται μερικές φορές τόσο αργά στις ευρωπαϊκές συζητήσεις που δεν βοηθούν και έχουν μικτή επιτυχία.

Πουθενά δεν είναι σαφέστερη η ανάγκη, και η δυσκολία, του συντονισμού από όσο στις πρόσφατες διατλαντικές συζητήσεις σχετικά με το ζήτημα των [δικτύων] 5G. Οι Ηνωμένες Πολιτείες αγωνίζονται να διατυπώσουν την δική τους πολιτική σε ένα θέμα που περικλείει την ασφάλεια, την τεχνολογία και τα οικονομικά˙ αλλά πρέπει επίσης να στήσουν μια συνεκτική εκστρατεία για να επηρεάσουν τις πολιτικές επιλογές στην Ευρώπη. Άλλα θέματα που αφορούν την Κίνα και την διατλαντική σχέση επηρεάζουν πολλαπλές σφαίρες με παρόμοιο τρόπο, και η Ουάσιγκτον δεν αποδείχθηκε πάντοτε επιδέξια στους ελιγμούς της στις εγχώριες ευρωπαϊκές πολιτικές συζητήσεις και στην αλληλεπικάλυψη των θεσμών που επηρεάζουν αυτά τα ζητήματα.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν αρχίσει να αντιμετωπίζουν το πρόβλημα. Η Ουάσιγκτον έστειλε πρόσφατα εκτεταμένες αντιπροσωπείες στην Ευρώπη για να μιλήσουν για την Κίνα, αναγνωρίζοντας ότι οι δύο πλευρές πρέπει να αντιμετωπίζουν τα ζητήματα οικονομίας, χρηματοδότησης, ανάπτυξης, άμυνας και ασφάλειας με ολοκληρωμένο τρόπο παρά με ξεχωριστές γραμμές. Οι αξιωματούχοι σε υπουργικό επίπεδο αναφέρουν τώρα την Κίνα πιο άμεσα και συχνά κατά την διάρκεια συναντήσεων με Ευρωπαίους ομολόγους τους, συμπεριλαμβανομένων χωρών όπου οι προηγούμενες συζητήσεις σχετικά με το θέμα ήταν ελάχιστες ή ανύπαρκτες. Τα διατλαντικά θεσμικά όργανα έχουν αρχίσει να βάζουν την Κίνα στην ατζέντα τους: Για παράδειγμα, το ΝΑΤΟ είναι έτοιμο να αξιολογήσει τις επιπτώσεις επί της ασφαλείας από τις κινεζικές επενδύσεις στην ψηφιακή και υλική υποδομή της Ευρώπης.

Ωστόσο, η πραγματική δοκιμασία θα είναι αν η Ευρώπη και οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι σε θέση να επανεξετάσουν την ίδια την διατλαντική σχέση υπό το φως της ανόδου της Κίνας. Τα διμερή ζητήματα που κάποτε είχαν ελάχιστη σχέση με την Κίνα επηρεάζονται πλέον από αυτήν. Μια πιο φιλόδοξη ατζέντα που κινητοποιείται από την Κίνα θα περιλαμβάνει την αρχιτεκτονική του εμπορίου, τις ροές δεδομένων, την αμυντική βιομηχανική βάση, την διατήρηση της ηγετικής θέσης σε τεχνολογίες-κλειδιά, την κατανομή των βαρών ασφαλείας και τις συγκεκριμένες προκλήσεις που θέτει η κινεζική οικονομική και τεχνολογική ισχύς για την δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα παγκοσμίως. Εν ολίγοις, θα εξετάσει το πού πρέπει να εναρμονιστούν πιο στενά οι προηγμένες βιομηχανικές δημοκρατίες, πόσο ανοιχτά θα είναι τα συστήματά τους και πώς θα πρέπει να βελτιώσουν την προσφορά τους στον αναπτυσσόμενο κόσμο.

Δυστυχώς, οι συνθήκες απέχουν πολύ από το να είναι ώριμες για αυτή την ευρύτερη επανεκτίμηση. Η διατλαντική δυσπιστία είναι πολύ υψηλή. Αλλά η ανάγκη για έναν αποτελεσματικό συνασπισμό ώστε να αντιμετωπιστεί στο Πεκίνο δεν πρόκειται να φύγει. Κατά την τελευταία δεκαετία, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν απολαύσει μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες τους στην προσέλκυση νέων εταίρων -κυρίως την Ινδία- σε ένα κοινό πλαίσιο το οποίο εκλαμβάνει την Κίνα ως το βασικό σημείο αναφοράς της. Πολλά εξαρτώνται από το εάν η Ουάσιγκτον μπορεί να κάνει το ίδιο με την Ευρώπη.

Copyright © 2019 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/china/2019-04-03/why-europe-gett...