Secure ConnectionΠώς οι εκλογές του Brexit περιέπεσαν σε ασημαντότητα
Κανείς δεν θέλει να μιλήσει για το πραγματικό ερώτημα που επικρέμαται πάνω από την κάλπη
Περίληψη Κειμένου και Βιογραφικό Συγγραφέα
Αντί να είναι εκλογές σχετικά με τις μεγάλες επιλογές της Βρετανίας στην σύγχρονη εποχή, αυτές οι εκλογές μέχρι στιγμής ήταν μια μικροαστική μάχη, μερικές φορές δυσάρεστη και καταθλιπτική, και, όπως δείχνουν οι πρόσφατοι τίτλοι των εφημερίδων, συχνά διολισθαίνουν σε ασημαντότητες.
Ο STEVE BLOOMFIELD είναι αναπληρωτής διευθυντής του περιοδικού Prospect και βραβευμένος το 2019 με το βραβείο Orwell για την Δημοσιογραφία.
Αυτή η σταδιακή ανακατάταξη έχει καταστήσει πιο δύσκολη την πρόβλεψη των εκλογών. Οι ψηφοφόροι, εξάλλου, είναι πιο περίπλοκοι από όσο τους φαντάζονται συχνά. Μια ροή Twitter που ονομάζεται British Voter Bot [15] έχει γίνει ένα πολύ αναγκαίο διορθωτικό [μέσο] για την προπαγάνδα, την πόζα και την μικροπρέπεια της προεκλογικής εκστρατείας για τις γενικές εκλογές. Κάθε λίγες ώρες, εκτοξεύει τις ανώνυμες λεπτομέρειες ενός πραγματικού Βρετανού ψηφοφόρου ληφθείσες από την πιο πρόσφατη Βρετανική Εκλογική Μελέτη (British Electoral Study): Από πού προέρχονται, πώς μαθαίνουν τις ειδήσεις, τι σκέφτονται σε τρία μεγάλα ζητήματα. Τότε σας λέει πώς ψήφισαν στο δημοψήφισμα και στις τελευταίες εκλογές. Μερικές φορές είναι προφανές: Ο ψηφοφόρος που σκέφτεται ότι το Brexit ήταν μια καταστροφή και ότι οι δημόσιες υπηρεσίες είναι καταπληκτικές, ψήφισαν «εντός» και Εργατικούς. Αλλά συχνά υπάρχει τουλάχιστον μια λεπτομέρεια που δεν ταιριάζει αρκετά με την ιστορία που οι πολιτικοί δημοσιογράφοι υφαίνουν για το κοινό που ψηφίζει: Η γυναίκα που υποστηρίζει την θανατική ποινή αλλά ψήφισε Εργατικούς, για παράδειγμα, ή ο άνθρωπος που υποστηρίζει την ανακατανομή του πλούτου αλλά ψήφισε Συντηρητικούς.
Οι ψηφοφόροι αυτοί απέτυχαν σε αυτήν την προεκλογική εκστρατεία. Η εμπιστοσύνη τους στην πολιτική, η οποία υπέστη σοβαρό πλήγμα από το σκάνδαλο του 2009 [16] που εμφάνισε εκατοντάδες βουλευτές να αναγκάζονται να επιστρέψουν χρήματα που εσφαλμένα είχαν απαιτήσει ως αποζημίωση για δαπάνες, έχει διαβρωθεί περαιτέρω από μια πολιτική διαδικασία που μαστίζεται ολοένα και περισσότερο από μισές αλήθειες και απόλυτα ψέματα. Τα τηλεοπτικά μέσα, απογοητευμένα στο να προσπαθούν να αποκτήσουν την συνηθισμένη πρόσβαση στους ηγέτες -ο Johnson αρνήθηκε να καθίσει με τον κύριο συνεντευξιαστή του BBC- αγωνίστηκαν να επικεντρωθούν στα θέματα που έχουν σημασία. Οι εφημερίδες, οι οποίες ποτέ δεν έκρυψαν τις πολιτικές προκαταλήψεις τους, έγιναν πλέον σούπερ κομματικές μαζορέτες, ιδιαίτερα η κάποτε σοβαρή Daily Telegraph (η οποία απασχολούσε τον Johnson ως αρθρογράφο). Τα κοινωνικά μέσα και τα smartphones έχουν ωθήσει τους ψηφοφόρους πιο μακριά από τις επικρατούσες πηγές ειδήσεων προς τους φίλους, τα μιμίδια (memes), και το Facebook για «ειδήσεις» που μπορεί να είναι οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτό. Οι Βρετανοί ψηφοφόροι είναι βουτηγμένοι σε μια θάλασσα ασημαντοτήτων, προπαγάνδας, και συνθημάτων των τριών λέξεων -και κανείς δεν ξέρει τι θα κάνουν με όλα αυτά.
Copyright © 2019 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.
Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/united-kingdom/2019-12-09/how-br...