Πώς η Κίνα εξάγει αυταρχισμό

Δεν πρέπει να αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι το όραμα του ΚΚΚ για επιτυχημένη διακυβέρνηση δεν έχει χώρο για ανεξάρτητους ελέγχους της κρατικής εξουσίας, όπως μια ουσιαστική κοινωνία των πολιτών ή μια υγιής αντιπολίτευση. Στο μοντέλο που πουλάει το Πεκίνο και που αγοράζουν όλο και περισσότερες χώρες, η διαφωνία δεν είναι μια νόμιμη έκφραση των ατομικών συμφερόντων αλλά μια προσπάθεια σαμποτάζ στις συλλογικές προσπάθειες οικοδόμησης έθνους. Η αντίθεση, με άλλα λόγια, δεν είναι πολιτική συμμετοχή αλλά υπονόμευση του κράτους. Η διάδοση αυτών των ιδεών σε έναν αυξανόμενο αριθμό αναπτυσσόμενων χωρών βοηθά το ΚΚΚ να πραγματοποιήσει το όραμά του για μια αναθεωρημένη παγκόσμια τάξη, όπου μια πληθώρα μοντέλων διακυβέρνησης -δημοκρατικών και αυταρχικών- μπορούν να υπάρχουν ως εξίσου θεμιτές πολιτικές επιλογές.

Η τελευταία κατηγορία διεθνών αντιδημοκρατικών δράσεων περιλαμβάνει εκείνες οι οποίες αποσκοπούν στην αποδυνάμωση των διεθνών θεσμών που ενσταλάζουν δημοκρατικούς κανόνες και στην δημιουργία νέων που δεν το κάνουν, εξουδετερώνοντας έτσι τα φιλελεύθερα τεκμήρια που επικρατούν στην τρέχουσα παγκόσμια τάξη. Η Κίνα χρησιμοποιεί την ισχύ που έχει αποκτήσει με την παγίωση της επιρροής της σε υπηρεσίες του ΟΗΕ για να εξασφαλίσει την θεσμική ευθυγράμμιση με τις κινεζικές προτεραιότητες: για παράδειγμα, έχει ασκήσει το κύρος της στην Διεθνή Ένωση Τηλεπικοινωνιών, για την προώθηση πολιτικών που διευκολύνουν την αυταρχική χρήση της τεχνολογίας για την καταστολή των πολιτών. Οι προσπάθειες του Πεκίνου να ανατρέψει την τρέχουσα φιλελεύθερη τάξη -την οποία η Κίνα θεωρεί εμπόδιο στην ανάδειξή της ως μεγάλη δύναμη- είναι άνευ προηγουμένου. Η Κίνα ενσωματώνει τις δικές της ιδεολογικές έννοιες και στρατηγικές εξωτερικής πολιτικής σε διεθνείς δηλώσεις συναίνεσης, αντικαθιστώντας ευρύτερες αξίες με κινεζικές έννοιες, όπως το «δικαίωμα στην ανάπτυξη» και η «[εθνική] κυριαρχία στο Διαδίκτυο». Προωθεί επίσης την δική της άποψη για τα ανθρώπινα δικαιώματα, στην οποία οι κυβερνήσεις μπορούν να αναφέρουν δήθεν μοναδικές τοπικές συνθήκες για να δικαιολογήσουν την αδιαφορία για ατομικά ή μειονοτικά δικαιώματα και στις οποίες τα αστικά ή πολιτικά δικαιώματα είναι δευτερεύοντα σε σχέση με τα λεγόμενα οικονομικά και κοινωνικά δικαιώματα.

Συνολικά, οι αντιφιλελεύθερες προσπάθειες του Πεκίνου που υπονομεύουν την δημοκρατία στον ανεπτυγμένο κόσμο, στον αναπτυσσόμενο κόσμο, και στους διεθνείς θεσμούς ισοδυναμούν με επίθεση στα πρότυπα, τους κανόνες, και την ηθική βάσει των οποίων κυβερνάται ο κόσμος. Απειλούν να εγκαινιάσουν έναν ολοένα και πιο αντιδημοκρατικό κόσμο που κατοικείται από καθεστώτα που είναι υπόχρεα στο Πεκίνο και δεν συμπαθούν τα συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών και των συμμάχων τους. Τέτοια καθεστώτα θα λογοδοτούσαν λιγότερο στον πληθυσμό τους, θα ήταν λιγότερο αφοσιωμένα στα ατομικά δικαιώματα, λιγότερο υπεύθυνα έναντι των διεθνών θεσμών που υποστηρίζουν δημοκρατικούς κανόνες και καθολικές αξίες, και πιο αφοσιωμένα στον έλεγχο και την καταστολή πληροφοριών. Εν ολίγοις, εάν το Πεκίνο δεν προσπαθεί να αναδιαμορφώσει τον κόσμο σύμφωνα με την εικόνα του, προσπαθεί να κάνει τον κόσμο πιο φιλικό προς τα συμφέροντά του- και πιο δεκτικό στην άνοδο του αυταρχισμού γενικά.

ΕΝΤΕΙΝΟΝΤΑΣ

Η πρόκληση του ΚΚΚ στην δημοκρατία απαιτεί μια συντονισμένη και καλά εξοπλισμένη προσπάθεια [5] για την ενίσχυση των δημοκρατικών θεσμών σε ευάλωτες χώρες σε όλο τον κόσμο. Αυτή η προσπάθεια θα πρέπει να δώσει προτεραιότητα στην υποστήριξη των ανεξάρτητων μέσων ενημέρωσης και της κοινωνίας των πολιτών, επιθετικών μέτρων κατά της διαφθοράς και του ξεπλύματος χρήματος, και επενδύσεων σε τεχνολογίες που μπορούν να διεισδύσουν σε κλειστούς ψηφιακούς χώρους και να προσφέρουν διαφάνεια στις πολιτικές διαδικασίες. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους θα πρέπει επίσης να εργαστούν για να προσφέρουν δημοκρατικές εναλλακτικές λύσεις στις αυταρχικές τεχνολογίες και στους όρους πίστωσης που πωλεί η Κίνα. Η πρωτοβουλία Build Back Better World της κυβέρνησης Μπάιντεν, ένα σχέδιο του G-7 που στοχεύει στην ανάπτυξη υποδομών σε χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος που θα βοηθήσει στην αντιμετώπιση της κινεζικής Πρωτοβουλίας Ζώνη και Οδός (Belt and Road Initiative), είναι ένα σημαντικό βήμα προς την σωστή κατεύθυνση. Αλλά τα δημοκρατικά έθνη μπορούν -και πρέπει– να κάνουν περισσότερα για να ενισχύσουν συλλογικά τις ευάλωτες δημοκρατίες σε όλο τον κόσμο.

Τέτοιες προσπάθειες μπορούν να λειτουργήσουν μόνο εάν οι ανεπτυγμένες δημοκρατίες επαναφιερώσουν τον εαυτό τους στο να διασφαλίσουν ότι τα δικά τους πολιτικά συστήματα αποδίδουν: για να διατηρήσει την παγκόσμια ελκυστικότητά της, η με επίκεντρο τον πολίτη διακυβέρνηση που καλωσορίζει την κοινωνία των πολιτών πρέπει να θεωρείται λειτουργική. Οι αναπτυγμένες δημοκρατίες πρέπει επίσης να ενισχύσουν τις δικές τους πολιτικές άμυνες και να προσδιορίσουν και να εκθέσουν προληπτικά τις προσπάθειες του ΚΚΚ να υπονομεύει τις αρχές της ελευθερίας του λόγου, να παρεμβαίνει στις πολιτικές διαδικασίες, και να αναθέτει σε πολιτικές και επιχειρηματικές ελίτ. Μπορούν να το κάνουν αυτό συνεργαζόμενες για την αυστηροποίηση των νόμων σχετικά με την ξένη επιρροή και τις επενδύσεις και με την ενθάρρυνση των ελίτ να δώσουν προτεραιότητα στην ανεξαρτησία των δημοκρατιών τους έναντι των προσωπικών τους οικονομικών συμφερόντων στην Κίνα.