Οι αυξανόμενοι κίνδυνοι της ασάφειας των ΗΠΑ στην Ταϊβάν

Και στις δύο περιπτώσεις, ο Λευκός Οίκος ανακάλεσε γρήγορα [7] τις δηλώσεις του Μπάιντεν, σπέρνοντας σύγχυση σχετικά με την πραγματική φύση της πολιτικής της κυβέρνησης. Εν τω μεταξύ, η κυβέρνηση έχει κάνει μια σειρά από βήματα που φαίνεται να υποδηλώνουν μια ενισχυμένη δέσμευση προς την Ταϊβάν. Ακόμη και πριν από την ανάληψη των καθηκόντων του, ο Μπάιντεν κάλεσε στην ορκωμοσία του τον εκπρόσωπο της Ταϊβάν στις Ηνωμένες Πολιτείες, η πρώτη φορά εδώ και τέσσερις δεκαετίες που ένας εκλεγείς πρόεδρος των ΗΠΑ απηύθυνε μια τέτοια πρόσκληση. Στις τελευταίες ημέρες της, η κυβέρνηση Τραμπ είχε άρει τους μακροχρόνιους περιορισμούς στους αξιωματούχους των ΗΠΑ να έχουν επαφές με ομολόγους τους της Ταϊβάν. Αντί να ανατρέψει αυτή την απόφαση, η κυβέρνηση Μπάιντεν την προώθησε ακόμη περισσότερο, στέλνοντας τον πρέσβη των ΗΠΑ στο Παλάου να επισκεφθεί την Ταϊβάν, η πρώτη φορά που ένας εν ενεργεία πρέσβης των ΗΠΑ έκανε κάτι τέτοιο από τότε που οι Ηνωμένες Πολιτείες συνήψαν διπλωματικές σχέσεις με την Κίνα. Και η κυβέρνηση Μπάιντεν έχει επανειλημμένα τονίσει την «ακλόνητη» δέσμευσή της στην Ταϊβάν και έχει υπογραμμίσει την σημασία της ειρήνης και της σταθερότητας στο Στενό της Ταϊβάν σε κοινές δηλώσεις με την Ιαπωνία, τη Νότια Κορέα, την Ευρωπαϊκή Ένωση, και το G-7.

Μπροστά στην ασυνέπεια της Ουάσιγκτον, οι σύμμαχοι των ΗΠΑ έχουν κινηθεί προς τις δικές τους εκδοχές στρατηγικής σαφήνειας, πιθανότατα σε μια προσπάθεια να ενθαρρύνουν την Ουάσιγκτον να κάνει το ίδιο. Τον περασμένο Ιούνιο, ο τότε υπουργός Άμυνας της Ιαπωνίας, Nobuo Kishi, δήλωσε ότι «η ειρήνη και η σταθερότητα της Ταϊβάν συνδέονται άμεσα με την Ιαπωνία», μοιάζοντας να υπονοεί ότι η Ιαπωνία θα απαντούσε σε μια κινεζική επίθεση στην Ταϊβάν. Ο Ιάπωνας πρωθυπουργός, Fumio Kishida, έχει υποστηρίξει ότι «η πρώτη γραμμή της σύγκρουσης μεταξύ αυταρχισμού και δημοκρατίας είναι η Ασία, και ιδιαίτερα η Ταϊβάν». Ο πρώην πρωθυπουργός, Shinzo Abe, ο οποίος εξακολουθεί να ασκεί σημαντική επιρροή στην ιαπωνική πολιτική, ήταν ο πιο προωθημένος από όλους, προειδοποιώντας ευθαρσώς: «Μια έκτακτη ανάγκη στην Ταϊβάν είναι μια ιαπωνική έκτακτη ανάγκη και επομένως μια έκτακτη ανάγκη για την συμμαχία Ιαπωνίας-ΗΠΑ. Οι άνθρωποι στο Πεκίνο, ειδικότερα ο πρόεδρος, Σι Τζινπίνγκ, δεν πρέπει ποτέ να αποτύχουν να το καταλάβουν».

Η Αυστραλία έχει προχωρήσει ακόμη περισσότερο. Τον Νοέμβριο, ο υπουργός Άμυνας, Peter Dutton, δήλωσε δημοσίως ότι θα ήταν «αδιανόητο» για την Αυστραλία να μην συμπράξει με τις Ηνωμένες Πολιτείες για να υπερασπιστεί την Ταϊβάν και προειδοποίησε ότι η αποδοχή της κινεζικής επιθετικότητας θα οδηγούσε σε μια νέα περιφερειακή τάξη. Αυτή η υποστήριξη από δύο από τους σημαντικότερους περιφερειακούς συμμάχους της Ουάσιγκτον αποκαλύπτει πόσο πολύ έχουν μεγαλώσει τα διακυβεύματα.

ΕΠΙΔΙΩΚΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΣΑΦΗΝΕΙΑ

Οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να συνοδεύσουν μια δήλωση στρατηγικής σαφήνειας με μείζονες προσπάθειες για να επιδείξουν την ικανότητα και την βούλησή τους να υπερισχύσουν της κινεζικής επιθετικότητας. Πάνω απ' όλα, η Ουάσιγκτον πρέπει να καταστήσει την προετοιμασία για μια σύγκρουση για την Ταϊβάν κορυφαία προτεραιότητα για το Υπουργείο Άμυνας και να του δώσει ανάλογους πόρους. Αυτό θα σήμαινε επένδυση σε ικανότητες κρούσης μεγάλης εμβέλειας, μετατόπιση επιπρόσθετων στρατιωτικών μέσων στο Γκουάμ, και βελτίωση της εμβέλειας και των εφεδρειών των μέσων πληροφοριών, επιτήρησης, και αναγνώρισης στην περιοχή.

Στην ιδανική περίπτωση, η κυβέρνηση Μπάιντεν θα κάλυπτε αυτά τα νέα κόστη αυξάνοντας την συνολική αμυντική δαπάνη. Ειδάλλως, ο μόνος τρόπος να πληρώσει για αυτά θα ήταν ο περιορισμός [του κόστους] σε άλλα θέατρα, κυρίως στην Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή. Ωστόσο, κάτι τέτοιο δεν θα ήταν εύκολο (ή σοφό) δεδομένων των προκλήσεων που θέτουν η Ρωσία και το Ιράν. Όλα αυτά σημαίνουν ότι η αποτροπή μιας πιο ικανής Κίνας είναι πιθανό να απαιτήσει περισσότερα όσον αφορά τόσο τους στρατιωτικούς όσο και τους διπλωματικούς πόρους.

Η αύξηση του συντονισμού με την Ιαπωνία θα είναι κρίσιμη, δεδομένου ότι [η Ιαπωνία] είναι η έδρα των βάσεων των ΗΠΑ που βρίσκονται πιο κοντά στην Ταϊβάν, [και] στις οποίες σταθμεύουν πάνω από 50.000 Αμερικανοί στρατιώτες. Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να εκσυγχρονίσουν την δομή διοίκησης και ελέγχου (Command-and-Control) στην Ιαπωνία, να καθιερώσουν μια εκ περιτροπής παρουσία στρατευμάτων στα δυτικότερα νησιά της χώρας και να συζητήσουν τον καταμερισμό των ευθυνών με την Ιαπωνία σε περίπτωση στρατιωτικής σύγκρουσης για την Ταϊβάν. Δεδομένης της προθυμίας της Αυστραλίας να κρατήσει αμετακίνητη στάση σε αυτό το ζήτημα, η Ουάσιγκτον πρέπει επίσης να διερευνήσει την τριμερή συνεργασία με την Καμπέρα και το Τόκιο.

Η υπεράσπιση της Ταϊβάν θα καταπονήσει σοβαρά την επιμελητεία των ΗΠΑ, απαιτώντας από τις Ηνωμένες Πολιτείες να μεταφέρουν γρήγορα κρίσιμες προμήθειες στην περιοχή. Το Πεντάγωνο πρέπει να αρχίσει να εξασκείται για αυτήν την πρόκληση, διεξάγοντας τακτικά ασκήσεις στις οποίες οι δυνάμεις σπεύδουν στην περιοχή, και στέλνοντας εκ των προτέρων πρόσθετες προμήθειες στο Γκουάμ και την Ιαπωνία.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει επίσης να καταστήσουν σαφές ότι μια κινεζική χρήση βίας όχι μόνο θα προκαλούσε μια αμερικανική στρατιωτική απάντηση, αλλά θα έθετε επίσης σε κίνδυνο την συνεχιζόμενη οικονομική ανάπτυξη της Κίνας, η οποία με την σειρά της θα μπορούσε να απειλήσει την λαβή του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος στην εξουσία. Για τον σκοπό αυτό, η Ουάσιγκτον και οι Ευρωπαίοι εταίροι της πρέπει να επινοήσουν ένα καθεστώς κυρώσεων που θα τεθεί σε εφαρμογή σε περίπτωση μιας κινεζικής επίθεσης -και θα πρέπει να αποκαλύψουν το εύρος αυτών των πιθανών κυρώσεων στην Κίνα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει επίσης να αναπτύξουν ένα σχέδιο για να αντισταθμίσουν τις οικονομικές κυρώσεις που θα επιβάλει η ίδια η Κίνα εναντίον χωρών που βοήθησαν στην άμυνα της Ταϊβάν.