Οι εισβολές δεν είναι μεταδοτικές

Καθώς ο Ρώσος πρόεδρος, Βλαντιμίρ Πούτιν, εντείνει την επίθεσή του στην Ουκρανία, ένας αυξανόμενος αριθμός αναλυτών του στρατού και της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ εκφράζουν την ανησυχία ότι η Κίνα μπορεί να ενθαρρυνθεί από το παράδειγμα της Ρωσίας και να προσπαθήσει να καταλάβει την Ταϊβάν με την βία. «Εάν η Ρωσία μπορεί να αρπάξει κομμάτια της Ουκρανίας ή να εγκαταστήσει ένα καθεστώς-μαριονέτα και να αντέξει τις οικονομικές κυρώσεις, αυτό θα μπορούσε να ενθαρρύνει τους εθνικιστές στην Κίνα να κοιτάξουν προς την Ταϊβάν και να πιστέψουν ότι θα μπορούσαν να κάνουν το ίδιο», έχει υποστηρίξει ο Ian Johnson, εμπειρογνώμονας για την Κίνα στο Council on Foreign Relations. Ο βουλευτής Michael McCaul, Ρεπουμπλικανός του Τέξας, υποστήριξε κάτι αντίστοιχο σε μια συνέντευξη τον περασμένο μήνα, όπως και ο απόστρατος στρατηγός Jack Keane, ο οποίος είπε ότι ο Κινέζος πρόεδρος, Σι Τζινπίνγκ, βλέπει «αδυναμία στην Δύση και πώς αυτό μπορεί να του δώσει πλεονέκτημα με όρους των εθνικών στόχων του επίσης».

Διαδηλώνοντας κατά της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία, στην Ταϊπέι, στην Ταϊβάν, τον Φεβρουάριο του 2022. Walid Berrazeg / Hans Lucas / Redux
--------------------------------------------

Ο Σι σίγουρα παρακολουθεί τα γεγονότα στην Ουκρανία, αλλά ο υπολογισμός του για το αν θα χρησιμοποιήσει βία εναντίον της Ταϊβάν διαμορφώνεται πρωτίστως από εγχώριους, και όχι από εξωγενείς, παράγοντες. Όπως έχω υποστηρίξει [1] στο ForeignAffairs, οι Κινέζοι ηγέτες εξετάζουν την «ένοπλη επανένωση» με την Ταϊβάν πιο σοβαρά από οποιαδήποτε άλλη στιγμή τα τελευταία 50 χρόνια. Αλλά ο Σι θα διεκδικήσει τον κινεζικό έλεγχο στο νησί μόνο εάν είναι βέβαιος ότι ο στρατός του μπορεί να διεξάγει μια επιτυχημένη αμφίβια εισβολή και εάν πιστεύει ότι ο χρόνος είναι κατάλληλος για την δική του καριέρα.

Οι μεταβολές στο διεθνές περιβάλλον θα ήταν σημαντικές για την Ταϊβάν εάν άλλαζαν την σκέψη του Σι σε οποιαδήποτε από τις δύο περιπτώσεις. Αλλά ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν [την] έχει [αλλάξει]. Οι απόψεις του Σι για την ισχύ και την αποφασιστικότητα των ΗΠΑ και για την πιθανή διεθνή απάντηση σε μια εισβολή στην Ταϊβάν πιθανώς παραμένουν αμετάβλητες. Αν μη τι άλλο, η επιθυμία της Κίνας να μην προκαλέσει συγκρίσεις με την Ρωσία σε μια εποχή που ο κόσμος είναι ενωμένος εναντίον της Μόσχας θα επιμηκύνει το χρονοδιάγραμμά της για να πάρει τον έλεγχο της Ταϊβάν, δεν θα το συντομεύσει.

ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΗ ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΣ ΕΠΙΒΛΗΘΟΥΝ ΚΥΡΩΣΕΙΣ;

Οι οικονομικές κυρώσεις που οι Ηνωμένες Πολιτείες, ο Καναδάς, και πολλές ευρωπαϊκές χώρες έχουν επιβάλει στην Ρωσία δίνουν στην Κίνα ελάχιστους λόγους για να κάνουν δεύτερες σκέψεις. Αντίθετα, αυτά τα τιμωρητικά μέτρα απλώς επιβεβαιώνουν τις προηγούμενες εκτιμήσεις του Πεκίνου για τις πιθανές οικονομικές επιπτώσεις από την χρήση βίας εναντίον της Ταϊβάν. Οι Κινέζοι ηγέτες αναμένουν ότι το οικονομικό κόστος μιας εισβολής θα είναι βαρύ αλλά αποδεκτό —εν μέρει λόγω του πώς η διεθνής κοινότητα έχει απαντήσει στις κινεζικές προκλήσεις στο παρελθόν και εν μέρει επειδή η εξωτερική πολιτική του Πεκίνου έχει σχεδιαστεί για να πείσει τις χώρες [2] να μείνουν μακριά από τις «εσωτερικές» υποθέσεις της Κίνας, όπως το καθεστώς της Ταϊβάν [3].

Αυτό δεν σημαίνει ότι τα οικονομικά μέτρα που έχουν επιβάλει η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της στην Ρωσία τις τελευταίες ημέρες είναι ασήμαντα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι ευρωπαϊκές χώρες έχουν μπλοκάρει την πρόσβαση της Ρωσίας στα περισσότερα από τα συναλλαγματικά της αποθέματα, κάνοντας αδύνατο για τη Μόσχα να παρέμβει για να στηρίξει το υπό κατάρρευση νόμισμά της. Έχουν παγώσει τα περιουσιακά στοιχεία ανώτατων Ρώσων αξιωματούχων, συμπεριλαμβανομένου του ίδιου του Πούτιν. Και έχουν κινηθεί για να αποκλείσουν μεγάλες ρωσικές τράπεζες από το SWIFT, το παγκόσμιο σύστημα χρηματοοικονομικών μηνυμάτων.

Αλλά οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους θα μπορούσαν να κάνουν περισσότερα για να τιμωρήσουν την Ρωσία. Θα μπορούσαν να απαγορεύσουν όλες τις συναλλαγές με την Ρωσία, είτε εμπορικές είτε οικονομικές. Θα μπορούσαν να κατασχέσουν όλα τα ρωσικά περιουσιακά στοιχεία [που βρίσκονται] εντός της δικαιοδοσίας τους. Η Ουάσιγκτον θα μπορούσε να ανακοινώσει δευτερεύουσες κυρώσεις σε οποιονδήποτε χρησιμοποιεί δολάρια για οποιαδήποτε συναλλαγή με την Ρωσία. Το πιο σημαντικό [είναι ότι], οι Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν αυτά και άλλα μέτρα για να αποτρέψουν την Ρωσία από το να εξάγει πετρέλαιο και φυσικό αέριο. Το να αφεθεί η Ρωσία να συνεχίσει να εξάγει πετρέλαιο και φυσικό αέριο θα ήταν σαν να αφήνεται η Κίνα να πουλάει ηλεκτρονικά είδη ευρείας κατανάλωσης, ακόμη και αφότου είχε καταλάβει την Ταϊβάν με την βία.