Δεν θα έπρεπε να υπάρχει τόσο μικρή διαφορά στις γαλλικές εκλογές

Η βασιλική προσέγγισή του στην αναζήτηση μιας δεύτερης θητείας υπογράμμισε τις επιφυλάξεις που διατηρούν πολλοί Γάλλοι ψηφοφόροι για τον πρόεδρό τους. Μια δημοσκόπηση της Ipsos-Sopra Steria στους Γάλλους ψηφοφόρους που διεξήχθη μεταξύ της 21ης Μαρτίου και της 24ης Μαρτίου βρήκε ότι μόνο το 27% των ερωτηθέντων ένιωθε ότι ο Μακρόν «καταλαβαίνει τα προβλήματά μας» σε σύγκριση με το 46% για την Λεπέν. Στα τέλη της περιόδου της προεκλογικής εκστρατείας, μια διαμάχη ενέτεινε την δημόσια δυσαρέσκεια για τον Μακρόν: η Γαλλική Γερουσία δημοσίευσε μια καυστική έκθεση σχετικά με την χρήση εταιρειών συμβούλων από την κυβέρνηση, συμπεριλαμβανομένου του αμερικανικού μεγαθηρίου McKinsey. Λίγο αργότερα, ο οικονομικός εισαγγελέας ανακοίνωσε έρευνα για το εάν η McKinsey συμμετείχε σε ξέπλυμα μαύρου χρήματος και φοροδιαφυγή. H συσχέτιση με τον Μακρόν [2] είναι, στην καλύτερη περίπτωση, σαθρή, αλλά οι ειδήσεις συνέβαλαν στο να ενισχυθεί η κοινή αντίληψη για αυτόν ως ελιτιστή που έχει χάσει την επαφή με την πραγματικότητα. Τώρα αντιμετωπίζει το φαρμακερό αντι-Μακρόν αίσθημα τόσο στα αριστερά όσο και στα δεξιά. Ακόμη και πολλοί που δεν αισθάνονται συμπάθεια για την Λεπέν μπορεί να έχουν πρόβλημα να ψηφίσουν τον εν ενεργεία πρόεδρο.

ΛΕΠΕΝ 2.0

Τις τύχες της Λεπέν έχουν ενισχύσει όχι μόνο τα ελαττώματα του Μακρόν [3] αλλά και τα λάθη των αντιπάλων της στα δεξιά. Εάν κάποιος ακροδεξιός πολιτικός επρόκειτο να έχει επιτυχία φέτος, πολλοί πίστευαν ότι αυτός θα ήταν ο Ζεμούρ, ένας υπερσυντηρητικός ζηλωτής κατά της μετανάστευσης, που παρουσίασε την υποψηφιότητά του για την προεδρία το φθινόπωρο του 2021. Ο Ζεμούρ επέπληξε την Λεπέν επειδή δεν ήταν επαρκώς σκληροπυρηνική για τη μετανάστευση. Οι δικές του θέσεις για το ζήτημα ήταν ξεκάθαρα ρατσιστικές. Προειδοποίησε ότι ο πληθυσμός των Μουσουλμάνων στην Γαλλία αντιπροσώπευε μια «μεγάλη αντικατάσταση» των υποτιθέμενα αυθεντικών —δηλαδή των λευκών και κοσμικών— Γάλλων. Δήλωσε ότι μια λύση θα ήταν η «επαναμετανάστευση» των αλλοδαπών [4] στις χώρες καταγωγής τους. Ο Ζεμούρ κέρδισε υποστήριξη όχι μόνο από τους ψηφοφόρους της Λεπέν, αλλά ακόμη και από μέλη της ίδιας της οικογένειάς της: η Marion Maréchal, ανιψιά της Λεπέν, είναι η αγαπημένη της ακροδεξιάς και υποστήριξε τον Ζεμούρ αντί για την θεία της. Μια σαστισμένη Λεπέν εμφανίστηκε [5] στην τηλεόραση τον Μάρτιο, οδυρόμενη για την προδοσία.

Ο εξτρεμισμός του Ζεμούρ, ωστόσο, τελικά εξοστρακίστηκε υπέρ της Λεπέν, επειδή αυτή φαινόταν συγκριτικά λιγότερο ριζοσπαστική. Η άμβλυνση της εικόνας της ήταν ένα από μακρού χρόνου κυοφορούμενο εγχείρημα. Από τότε που ανέλαβε το κόμμα του Εθνικού Μετώπου (National Front) από τον πατέρα της, Ζαν-Μαρί Λεπέν, το 2011, η Μαρίν Λεπέν εργάστηκε για να κάνει το κόμμα της, που τώρα ονομάζεται Εθνικός Συναγερμός (National Rally), πιο αποδεκτό σε ένα ευρύτερο κομμάτι του γαλλικού κοινού. Επέμεινε στο εγχείρημα μετά την ήττα της το 2017, πεπεισμένη ότι η αυτόματη ψήφος κατά της άκρας δεξιάς (ένα φαινόμενο που ονομάζεται le front républicain [δημοκρατικό μέτωπο]) ήταν ο λόγος που απέτυχε να γίνει αποδεκτή στους περισσότερους ψηφοφόρους. Ενώ κάποτε την περιγελούσαν για τους επιθετικούς της τρόπους, [σήμερα] έχει γίνει πιο φιλική στις δημόσιες εμφανίσεις της, φοράει παστέλ χρώματα, και χαμογελάει πολύ. Μιλάει για τις ταλαιπωρίες της ως ανύπαντρη μητέρα και για την αγάπη της για τις γάτες.

Στην τρίτη της υποψηφιότητα για την προεδρία, το πολιτικό πρόγραμμά της έχει επίσης εξελιχθεί, από τον ακροδεξιό εθνικισμό στην ακροδεξιά λαϊκιστική κυριαρχία. Συγκεκριμένα, η Λεπέν έχει εστιάσει την εκστρατεία της στις οικονομικές αιτιάσεις, υποβαθμίζοντας τις εθνικιστικές της προτάσεις. Αυτό συμβαδίζει με τις προτεραιότητες των Γάλλων ψηφοφόρων, εκ των οποίων περισσότεροι από τους μισούς λένε ότι ανησυχούν για τη μείωση της αγοραστικής τους δύναμης. Ο πόλεμος στην Ουκρανία και οι κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας έχουν επιδεινώσει αυτούς τους φόβους, ιδιαίτερα καθώς η τιμή του φυσικού αερίου έχει αυξηθεί.

Ο οικονομικός αντίκτυπος των κυρώσεων στην Ρωσία είναι ένας λόγος για τον οποίο ο πόλεμος του Πούτιν δεν φαίνεται να έχει βλάψει την υποψηφιότητα της Λεπέν, παρά το γεγονός ότι ήταν από καιρό υποστηρίκτρια του Πούτιν. Αντιτάχθηκε στις κυρώσεις στην Ρωσία όταν ο Πούτιν [6] προσάρτησε παράνομα την Κριμαία το 2014, την ίδια χρονιά που το κόμμα της πήρε δάνειο 10,2 εκατομμυρίων δολαρίων από μια τσεχο-ρωσική τράπεζα με δεσμούς με το Κρεμλίνο. Συναντήθηκε με τον Ρώσο πρόεδρο τρία χρόνια αργότερα στη Μόσχα. Μετά την εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία, ωστόσο, ανακοίνωσε ότι είναι δίπλα στον Μακρόν σε μια περίοδο κρίσης, μολονότι έχει επιχειρηματολογήσει εναντίον της επιβολής κυρώσεων στο ρωσικό φυσικό αέριο και πετρέλαιο, λόγω των επιπτώσεων που θα είχαν στα γαλλικά νοικοκυριά. Υποστηρίζει επίσης μια στρατηγική προσέγγιση μεταξύ του ΝΑΤΟ και της Ρωσίας «μόλις τελειώσει ο ρωσο-ουκρανικός πόλεμος» και υπόσχεται να αποσύρει την Γαλλία από την στρατιωτική διοίκηση του ΝΑΤΟ, μια κίνηση που πιθανώς θα αποσταθεροποιήσει την συμμαχία.

Καθώς ο ευέλικτος χειρισμός της ουκρανικής κρίσης από την Λεπέν [7] περιόρισε τον αρνητικό αντίκτυπο στην υποψηφιότητά της, οι αριθμοί του Ζεμούρ άρχισαν να υποχωρούν. Η θλίψη του για το ότι ο πόλεμος στην Ουκρανία ήταν ένας «περισπασμός» από την πραγματική απειλή των ξένων και των Μουσουλμάνων δεν ικανοποίησε˙ ούτε ικανοποίησε η πρότασή του ότι, αντί να υποδεχτεί πρόσφυγες στην Γαλλία, η κυβέρνηση θα πρέπει να επιδοτήσει την πολωνική κυβέρνηση για να επανεγκαταστήσει Ουκρανούς στην Πολωνία. Την περίοδο πριν από τον πρώτο γύρο, οι εθνικιστές ψηφοφόροι της άκρας δεξιάς συνειδητοποίησαν ότι θα έπρεπε να υιοθετήσουν μια προσέγγιση vote utile (στρατηγικής ψήφου) για να διασφαλίσουν ότι ένας ευθυγραμμισμένος με την ιδεολογία τους υποψήφιος θα περάσει στον δεύτερο γύρο. Πολλοί συσπειρώθηκαν πίσω από την Λεπέν, αφήνοντας τον Ζεμούρ με μόλις 7% των ψήφων.

ΚΡΙΣΗ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗΣ