Πώς να προετοιμαστείτε για την επόμενη Ουκρανία

Από το 2014 και μετά, οι Ηνωμένες Πολιτείες και άλλες Δυτικές χώρες προμηθεύουν επίσης την Ουκρανία στρατιωτικό εξοπλισμό που είναι πιο προηγμένος και πιο φονικός από αυτόν που διέθετε πριν. Οι Ηνωμένες Πολιτείες παρείχαν περισσότερα από 2,5 δισεκατομμύρια δολάρια σε στρατιωτική βοήθεια κατά την διάρκεια εκείνης της περιόδου. Πολλοί υποστήριξαν [9] ότι αυτό δεν ήταν αρκετό, ούτε όσον αφορά την ποσότητα ούτε [όσον αφορά] την ποιότητα. Αλλά οι Δυτικοί εταίροι έχουν αντισταθμίσει μεγάλο μέρος αυτής της ανεπάρκειας, με μια δραματικά αυξημένη προμήθεια απαραίτητου στρατιωτικού εξοπλισμού, από τον Φεβρουάριο και μετά. Μόνο οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν στείλει στην Ουκρανία περισσότερα από 3 δισεκατομμύρια δολάρια σε στρατιωτική βοήθεια, συμπεριλαμβανομένων 1.400 αντιαεροπορικών πυραύλων Stinger και 5.100 αντιαρματικών πυραύλων Javelin, μαζί με ελικόπτερα Mi-17, περιπολικά σκάφη, συστήματα ραντάρ εντοπισμού αντιπυροβολικού και αντί-drone, θωρακίσεις, όπλα, κράνη, χειροβομβίδες, εκρηκτικά C-4, και σκάφη παράκτιας άμυνας. Ο Καναδάς, η Γερμανία, το Ηνωμένο Βασίλειο, και άλλες χώρες έχουν παράσχει όπλα και προμήθειες αξίας εκατοντάδων εκατομμυρίων δολαρίων. Αυτή η πραγματική πλημμύρα στρατιωτικού εξοπλισμού τους τελευταίους τρεις μήνες ήταν δυνατή διότι η Ουκρανία μοιράζεται χερσαία σύνορα με χώρες του ΝΑΤΟ, μακριά από τα σύνορά της με την Ρωσία. Το δώρο της ευνοϊκής γεωγραφίας ίσως να μην υπάρχει σε μελλοντικές συγκρούσεις, επομένως η προληπτική αρωγή ασφαλείας θα είναι επιτακτική για να αποφευχθεί μια κατάσταση όπου οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους θα μάχονται να καλύψουν κενά αφότου ξεσπάσει η κρίση.

Εξίσου σημαντικός με τον ίδιο τον εξοπλισμό είναι και το πώς τον έχει χρησιμοποιήσει η Ουκρανία. Για παράδειγμα, οι στρατιωτικοί ιστορικοί ίσως ανατρέξουν σε αυτόν τον πόλεμο ως ένα σημείο καμπής στην χρήση drones στο πεδίο της μάχης, καθώς χιλιάδες αναγνωριστικά και φονικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη απλώθηκαν στους ουρανούς της Ουκρανίας και αναμετρήθηκαν με τεθωρακισμένους στόχους, με ένα κλάσμα του κόστους των συμβατικών συστημάτων. Αλλά οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους θα μπορούσαν να είχαν κάνει μια ακόμη πιο συντονισμένη προσπάθεια ώστε να προετοιμάσουν τις ουκρανικές αμυντικές δυνάμεις για αυτόν τον πόλεμο. Ο δισταγμός κάποιων χωρών να παράσχουν φονική αρωγή στο Κίεβο πριν από την εισβολή της Ρωσίας, σήμαινε ότι οι ουκρανικές δυνάμεις έπρεπε να κάνουν ταχύρρυθμα μαθήματα για το πώς να χειρίζονται νέο εξοπλισμό, λίγες μέρες ή ώρες πριν τον χρησιμοποιήσουν στη μάχη. Αυτό προφανώς δεν είναι ιδανικό, και τέτοια εκπαίδευση της τελευταίας στιγμής ίσως να μην είναι δυνατή σε μελλοντικές συγκρούσεις. Επομένως, η ζωτικής σημασίας εκπαίδευση πρέπει να γίνεται πολύ πριν αυτές προκύψουν.

Η Ουκρανία έχει επίσης επωφεληθεί από το υπαρξιακό της συμφέρον [10] να νικήσει σε αυτόν τον πόλεμο και από τη μεγαλύτερη αποφασιστικότητα που αυτό συνεπάγεται. Δεν υπάρχει ισχυρότερο κίνητρο για να πολεμήσει κάποιος από το να υπερασπιστεί την οικογένεια, το σπίτι, και την χώρα του. Πολλοί Ρώσοι στρατιώτες, εν τω μεταξύ, δεν αντιλαμβάνονται γιατί η Ρωσία πήγε εξαρχής στον πόλεμο· κάποιοι έχουν οικογενειακούς και πολιτισμικούς δεσμούς με την Ουκρανία. Αυτή η διαφορά στην αποφασιστικότητα εκδηλώνεται στο πεδίο της μάχης. Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι ακόμη και οι σκληραγωγημένοι μαχητές της Ομάδας Wagner (Wagner Group) -Ρώσοι μισθοφόροι που είναι διαβόητοι για τις βάναυσες τακτικές τους στην Λιβύη και στην Συρία- έχουν αρνηθεί, σύμφωνα με ρεπορτάζ των media, να υπηρετήσουν στην Ουκρανία. Και η ετοιμότητα του ουκρανικού λαού να αντισταθεί στην επιθετικότητα της Ρωσίας έχει εμπνεύσει τα είδη της διεθνούς υποστήριξης που αποφέρουν απτά οφέλη, από την αρωγή ασφαλείας και τον στρατιωτικό εξοπλισμό μέχρι την οικονομική και ανθρωπιστική βοήθεια και τις ουσιαστικές κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας. Η θέληση να πολεμήσει κάποιος έχει σημασία, με περισσότερους από έναν τρόπους.

Ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΙΕΒΟ

Μέχρι στιγμής, οι συνεισφορές των Ηνωμένων Πολιτειών και των συμμάχων τους στην επιτυχία της Ουκρανίας προσφέρουν ένα πρότυπο που μπορεί να εφαρμοστεί σε μελλοντικές συγκρούσεις. Ιδιαίτερα αξιοσημείωτη είναι η άνευ προηγουμένου χρήση των πληροφοριών από την κυβέρνηση Μπάιντεν. Ο ταχύς αποχαρακτηρισμός των πληροφοριών στις αρχές της κρίσης, για να καταπολεμηθεί η ρωσική προπαγάνδα με αντικειμενικά δεδομένα, αρνήθηκε στον Πούτιν την δυνατότητα να στήσει ένα ψευδές αφήγημα και να κατασκευάσει μια αιτιολογία για τον πόλεμο. Με το να μοιραστεί τις πληροφορίες με τους εταίρους της, έγινε ευκολότερο για την Ουάσιγκτον να συγκεντρώσει έναν μεγάλο και αποτελεσματικό διεθνή συνασπισμό, καθώς οι σύμμαχοι και οι εταίροι της ήταν σε θέση να αναπτύξουν μια κοινή αξιολόγηση της απειλής. Και, αν αληθεύουν τα δημοσιεύματα των media ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν παράσχει πληροφορίες στις ουκρανικές δυνάμεις, [τότε] η Ουάσιγκτον έχει αναμφίβολα ενισχύσει την αποτελεσματικότητά τους στο πεδίο της μάχης, δίνοντάς τους την δυνατότητα να ανακόπτουν τις ρωσικές προελάσεις και να στοχεύουν τις συγκεντρώσεις των ρωσικών δυνάμεων.