Secure ConnectionΠώς μπορεί να λειτουργήσει η στρατηγική του Μπάιντεν για τον ελεύθερο κόσμο
Δεν είναι τόσο απλό όσο το να αντιπαρατεθεί η δημοκρατία εναντίον της απολυταρχίας
Περίληψη Κειμένου και Βιογραφικό Συγγραφέα
Μια στρατηγική για τον ελεύθερο κόσμο μπορεί να βοηθήσει την Ουάσιγκτον να αποτρέψει τη μετατροπή αυτού του αιώνα σε μια εποχή απολυταρχικού πλεονεκτήματος -αλλά εγείρει δηκτικά ερωτήματα σχετικά με το ποιος θα είναι μέσα, ποιος θα είναι έξω, και πώς θα πλοηγηθεί κάποιος σε έναν κόσμο που γίνεται ολοένα και πιο διαιρεμένος και, ταυτόχρονα, πεισματικά αλληλοεξαρτώμενος.
O HAL BRANDS είναι διακεκριμένος καθηγητής Παγκόσμιων Υποθέσεων στην έδρα Henry A. Kissinger στην Σχολή Προωθημένων Διεθνών Σπουδών στο Johns Hopkins University, ανώτερος συνεργάτης στο American Enterprise Institute. Είναι συν-συγγραφέας του βιβλίου με τίτλο The Danger Zone: The Coming Conflict with China [1] το οποίο θα εκδοθεί τον Αύγουστο.
Η τρίτη βαθμίδα αποτελείται από συγκριτικά καλοήθεις απολυταρχίες —ανελεύθερες χώρες που υποστηρίζουν ακόμη ένα διεθνές σύστημα υπό την ηγεσία μιας δημοκρατικής υπερδύναμης. Ομολογουμένως, οι προσπάθειες για να γίνει διάκριση μεταξύ των καλών και των κακών δικτατόρων έχουν μια ποταπή καταγωγή. Αλλά συγκεκριμένες απολυταρχίες εξαρτώνται από μια ανοιχτή παγκόσμια οικονομία υπό την ηγεσία των ΗΠΑ· καταλαμβάνουν στρατηγική γεωγραφική θέση που τις αφήνει ευάλωτες στο Πεκίνο ή στη Μόσχα, και επομένως εξαρτώνται από την Ουάσιγκτον· ή είναι αλλιώς βαθιά συνδεδεμένες με το υπάρχον σύστημα. Αυτές οι χώρες, όπως το Βιετνάμ και η Σιγκαπούρη, θα συνεργαστούν με τις Ηνωμένες Πολιτείες σε συναλλακτική βάση, για να αποτρέψουν τις πιο ακραίες μορφές απολυταρχικής επιθετικότητας. Αλλά οι συναλλαγές τους με τις δημοκρατίες θα είναι πιο εξασθενημένες όσον αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα, το μέλλον του Διαδικτύου, και άλλα ζητήματα διακυβέρνησης.
ΔΥΣΒΑΤΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ …ΠΟΥ;
Επομένως, μια στρατηγική για τον ελεύθερο κόσμο μπορεί να έχει αρχές, χωρίς να είναι άτεγκτη ή αυτοκαταστροφική. Προσφέρει μια αληθοφανή λογική για την συνεργασία με ορισμένους απολυταρχικούς εναντίον άλλων. Και έχει μια στρατηγική δύναμη: ένας συνασπισμός του ελεύθερου κόσμου μπορεί να επιτρέψει στις Ηνωμένες Πολιτείες και στους φίλους τους να επιτύχουν μια αποφασιστική υπεροχή σε κρίσιμης σημασίας ζητήματα. Ωστόσο, οι προκλήσεις αφθονούν.
Η πρώτη περιλαμβάνει την διαχείριση της αλληλεξάρτησης σε έναν κόσμο που κατακερματίζεται. Ο στόχος εδώ δεν πρέπει να είναι να χαλαρώσουν πλήρως αυτοί οι δεσμοί, αλλά να διασφαλιστεί ότι οι όροι της αλληλεξάρτησης θα ευνοήσουν τον ελεύθερο κόσμο. Αυτό θα απαιτήσει επιλεκτική αποσύνδεση –την άρνηση πρόσβασης των κινεζικών εταιρειών σε επενδύσεις και εισροές υψηλής τεχνολογίας, για παράδειγμα, ή την αύξηση της ελευθερίας δράσης της Ευρώπης, με τον απογαλακτισμό της από τις προμήθειες ρωσικής ενέργειας [14]. Πιο σημαντική θα είναι η αύξηση της εμπορικής, χρηματοοικονομικής, και τεχνολογικής συνοχής του ελεύθερου κόσμου, για να επιταχυνθεί η ανάπτυξη και η καινοτομία του και να μειωθεί η ευαλωτότητα του στον αυταρχικό καταναγκασμό. Αυτό είναι επείγον: η Κίνα τρέχει να μειώσει την ευαισθησία της στη διεθνή οικονομική πίεση, αναγνωρίζοντας ότι οι όροι της αλληλεξάρτησης ίσως καθορίσουν την ισορροπία της μόχλευσης σε μια κρίση.
Μια ξεχωριστή πρόκληση είναι το να συμπεριληφθούν οι αμφίθυμοι, δημοκρατικοί εταίροι, οι χώρες που συνεργάζονται με την Ουάσιγκτον σε απτά ζητήματα, αλλά δεν τους αρέσει ιδιαίτερα το μοντέλο του ελεύθερου κόσμου. Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα χρειαστούν διαφορετική ρητορική για διαφορετικά ακροατήρια: η αυτοδιάθεση και η ελευθερία της γεωπολιτικής επιλογής μπορεί να πείσουν περισσότερο από το «δημοκρατία εναντίον τυραννίας» στην Αφρική ή στη Νοτιοανατολική Ασία. Η Ουάσιγκτον θα πρέπει να προτεραιοποιήσει προσεκτικά ό,τι χρειάζεται από αυτούς τους εταίρους, των οποίων η επιλογή του παρόχου τηλεπικοινωνιών 5G ίσως είναι πιο σημαντική από την θέση τους για την Ουκρανία. Ωστόσο, ο Μπάιντεν πρέπει επίσης να εκμεταλλευτεί τις ευκαιρίες που του έχει παράσχει ο πόλεμος.
Η στρατηγική της Ινδίας να χρησιμοποιεί ρωσικά όπλα για να προστατευθεί από την Κίνα είναι πλέον χρεοκοπημένη: εάν η Μόσχα ακρωτηριαστεί από την σύγκρουση και τις κυρώσεις και εξαρτάται ολοένα και περισσότερο από το Πεκίνο, τότε δεν θα μπορεί ή δεν πρόκειται να παράσχει στο Δελχί τον στρατιωτικό εξοπλισμό που μπορεί να χρειαστεί σε μια κρίση. Βοηθώντας την Ινδία να μειώσει την εξάρτησή της από τον ρωσικό στρατιωτικό εξοπλισμό, οι Ηνωμένες Πολιτείες και άλλες δημοκρατικές χώρες μπορούν επίσης να μειώσουν με τον καιρό τα κίνητρα της Ινδίας για υπεκφυγές.
Μια στρατηγική για τον ελεύθερο κόσμο έχει επίσης άβολες συνέπειες για τους αποξενωμένους απολυταρχικούς εταίρους. Εξάλλου, η Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα εμπλέκονται στην διεθνική καταστολή, οπλοποιούν τις τεχνολογίες παρακολούθησης, και καταναγκάζουν τους γείτονές τους. Αμφότερες [οι χώρες] έχουν πλησιάσει την Ρωσία και την Κίνα, εν μέρει για οικονομικούς λόγους, εν μέρει λόγω του μειούμενου ενδιαφέροντος των ΗΠΑ για την ασφάλεια στον Περσικό Κόλπο και εν μέρει επειδή οι αυταρχικοί έχουν μια ιδεολογική συμπάθεια για άλλους αυταρχικούς. Αμφότερες οι χώρες έχουν ακόμη μακροχρόνιους, εκτεταμένους δεσμούς με τις Ηνωμένες Πολιτείες, με τις οποίες μοιράζονται το συμφέρον να ανασχέσουν το Ιράν· οι σχέσεις τους με την Ουάσιγκτον είναι αρκετά πολύτιμες ώστε να μην καταρρεύσουν εν μία νυκτί. Αλλά μια πιθανή έκβαση ενός πιο αυστηρά διαιρεμένου κόσμου είναι ότι οι πιο σημαντικές μοναρχίες του Κόλπου θα μπορούσαν να καταλήξουν στην άλλη πλευρά.
Ακόμα κι αν μια πράσινη επανάσταση μετατρέψει τελικά το Ριάντ και το Άμπου Ντάμπι σε ξεπερασμένους [παράγοντες] -ένα μεγάλο «αν»- μεσοπρόθεσμα αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε άσχημες στρατηγικές συνέπειες, σε μια περιοχή που έχει ακόμη μεγάλη σημασία. Προς το παρόν, λοιπόν, μια στρατηγική για τον ελεύθερο κόσμο δεν μπορεί να απελευθερώσει τις Ηνωμένες Πολιτείες από την συνεχιζόμενη εμπλοκή και ίσως τους δύσκολους συμβιβασμούς, με βασικές απολυταρχίες που πατούν και στα δύο στρατόπεδα.