Secure ConnectionΤα παράδοξα της κλιμάκωσης στην Ουκρανία
Αργά αλλά σταθερά, η Ρωσία και η Δύση χαράσσουν τις κόκκινες γραμμές τους
Περίληψη Κειμένου και Βιογραφικό Συγγραφέα
Στην Ουκρανία και σε άλλες συγκρούσεις, η κλιμάκωση είναι ένας περίπλοκος χορός, που επηρεάζεται από την ιστορία, την γεωγραφία και τις γενικές διακρίσεις μεταξύ των διαφορετικών ειδών συμπεριφοράς σε καιρό πολέμου. Αμφότερες οι πλευρές βολιδοσκοπούν τι θα ανεχθεί η άλλη, συγκλίνοντας συνήθως σε μια κοινή αντίληψη για το τι αποτελεί θεμιτό στόχο και τι όχι.
Ο AUSTIN CARSON είναι επίκουρος καθηγητής πολιτικής επιστήμης στο University of Chicago και ο συγγραφέας του βιβλίου με τίτλο Secret Wars: Covert Conflict in International Politics [1].
Μια εξαίρεση σε αυτά τα όρια είναι οι διαψεύσιμες επιχειρήσεις. Κατά την διάρκεια του Πολέμου της Κορέας, οι Σοβιετικοί πιλότοι πέταγαν κρυφά για [λογαριασμό] της αεροπορίας της Κίνας, και οι Αμερικανοί ηγέτες το γνώριζαν αλλά έμειναν σιωπηλοί. Στον πόλεμο του Βιετνάμ, η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ βομβάρδισε μυστικά το Λάος και οι Σοβιετικοί παραπονέθηκαν μόνο κατ’ ιδίαν. Κατά την διάρκεια του πολέμου τα κράτη συχνά κρύβουν την δραστηριότητα που παραβιάζει τα θεμελιώδη όρια. Οι αντίπαλοι ίσως συμφωνήσουν σιωπηρά να παραμείνουν διακριτικά όσον αφορά αυτές τις παραβάσεις ώστε να αποφύγουν έναν μεγαλύτερο πόλεμο. Η Μόσχα ίσως να το έκανε, ως απάντηση στην φημολογούμενη ουκρανική δολιοφθορά σε αποθήκες καυσίμων και εργοστάσια εντός της Ρωσίας.
Αλλά μόνο κάποια είδη επιχειρήσεων μπορούν να κρατηθούν μυστικά, και η διεξαγωγή υπερβολικά πολλών τέτοιων επιθέσεων είναι επικίνδυνη —ειδικά στην Ουκρανία. Ένας ευρύτερος πόλεμος στην Ευρώπη θα κατέστρεφε τις οικονομίες και θα εξαπέλυε μακελειό σε στρατιώτες και αμάχους, και θα μπορούσε να ανατρέψει την εσωτερική σταθερότητα για όλους τους εμπλεκόμενους. Στο πιο φρικτό σενάριο, πυρηνικά όπλα [16] ίσως χρησιμοποιούνταν σε πόλεμο για πρώτη φορά από το 1945. Υπάρχει λόγος που τόσο η Δύση όσο και η Ρωσία θέλουν να περιορίσουν την σύγκρουση.
Κάποιοι ίσως θα πίστευαν ότι οι Δυτικές κυβερνήσεις έκαναν λάθος που δεν έστειλαν φονική βοήθεια στην Ουκρανία στην αρχή της εισβολής. Αλλά λόγω του ότι τα όρια εξελίσσονται κατά την διάρκεια του πολέμου, το να είναι κάποιος προσεκτικός ήταν η σωστή κίνηση. Οι έννοιες της κλιμάκωσης εξελίσσονται μέσω της δοκιμής και του σφάλματος. Αυτό από το οποίο την γλιτώνει το ΝΑΤΟ σήμερα είναι διαφορετικό από αυτό από το οποίο θα την γλίτωνε τον Φεβρουάριο του 2022. Η εξελισσόμενη προσέγγιση της Δύσης στην Ουκρανία -με την σταδιακή επέκταση του όγκου και της φονικότητας της βοήθειας- της έχει επιτρέψει να βρει τις μορφές κλιμάκωσης που έχουν σημασία για την Ρωσία.
Τα μέλη του ΝΑΤΟ [17] μπορούν να συνεχίσουν να αυξάνουν τη φονικότητα της αρωγής τους. Ωστόσο, θα πρέπει να το κάνουν σταδιακά. Μια υπομονετική προσέγγιση επιτρέπει στην Δύση να μετρήσει την αντίδραση της Μόσχας και να παρακολουθήσει για σημάδια νέων ρωσικών αντιποίνων. Αναλογιστείτε το ερώτημα εάν θα στείλετε αεροσκάφη MiG στην Ουκρανία. Μολονότι αυτή η μορφή βοήθειας δεν θα παραβίαζε ρητά τα πιο σημαντικά όρια του πολέμου, λόγω του ότι τα αεροπλάνα θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να επιτεθούν στο έδαφος της Ρωσίας, η Μόσχα θα μπορούσε να την θεωρήσει ως μια πράξη κλιμάκωσης και να απαντήσει, ας πούμε, με πυραυλικές επιθέσεις πιο κοντά στο έδαφος του ΝΑΤΟ ή με την θέσπιση νέων περικοπών στην προμήθεια φυσικού αερίου της Ευρώπης.
Μεγάλο μέρος της κλιμάκωσης αποτελεί δύσβατη περιοχή. Αλλά με το να προχωρεί αργά, η Δύση μπορεί να εκμαιεύσει τις ασάφειες χωρίς να ξεκινήσει τον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο.