Πώς το Brexit και ο Μπόρις διέλυσαν την Βρετανία

Εάν το Ηνωμένο Βασίλειο θέλει πραγματικά να ενισχύσει περαιτέρω την παγκόσμια θέση του, θα πρέπει να επαναδεσμευτεί σε ένα ακόμη ευρύτερο φάσμα διεθνών θεσμών. Ο επόμενος πρωθυπουργός μπορεί να ξεκινήσει αυτή την διαδικασία ανακαλώντας το σχέδιο ασύλου του Τζόνσον, το οποίο θα συμβάλει στην επιδιόρθωση των δεσμών με την Υπηρεσία των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες. Μπορεί επίσης να εγκαταλείψει το προσχέδιο της Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Bill of Rights) του Τζόνσον, το οποίο θα αντικαθιστούσε τον Νόμο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (Human Rights Act) του 1998 και θα έδινε εξουσία στους δικαστές του Ηνωμένου Βασιλείου, ενόσω θα μείωνε την εξουσία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (European Court of Human Rights) εντός του Ηνωμένου Βασιλείου. Στην συνέχεια, μπορεί να επεκτείνει ενεργά τις διεθνείς δεσμεύσεις του Λονδίνου, μοχλεύοντας εν μέρει τις ιστορικές σχέσεις του Ηνωμένου Βασιλείου για να συνεργαστεί με το G-7 ώστε να βοηθήσουν τα έθνη του παγκοσμίου Νότου να επιτύχουν βιώσιμη ανάκαμψη από τις σημερινές κρίσεις τροφίμων, ενέργειας και χρέους. Το Λονδίνο φιλοξενεί ένα τεράστιο δίκτυο μη κρατικών δρώντων και χρηματοοικονομικών εταιρειών, όλα εκ των οποίων είναι ζωτικής σημασίας για την επιτυχία της, υπό την ηγεσία της Δύσης, Συνεργασίας για τις Παγκόσμιες Υποδομές και Επενδύσεις (Partnership for Global Infrastructure and Investment), ενός αναπτυξιακού σχεδίου που εξαρτάται από το ιδιωτικό κεφάλαιο για να επιτύχει τον στόχο του, της κινητοποίησης 600 δισεκατομμυρίων δολαρίων για επενδύσεις σε υποδομές σε ολόκληρο τον παγκόσμιο Νότο. Και το Ηνωμένο Βασίλειο θα έπρεπε να μοχλεύσει τις ιστορικές του σχέσεις στην σφαίρα της ασφάλειας, ειδικά με την Ινδία, για να ενισχύσει τον ρόλο του ως συνεισφέροντος στην ασφάλεια του Ινδο-Ειρηνικού [17].

Ο επόμενος πρωθυπουργός ίσως συναντήσει κάποια αντίσταση από το ίδιο του το κόμμα κατά την υλοποίηση αυτής της ατζέντας. Ο Μπόρις Τζόνσον έχει κάνει ελάχιστα για να συγκεντρώσει υποστήριξη στο εσωτερικό για την ηγεσία του Ηνωμένου Βασιλείου στην εξωτερική βοήθεια και έχει συσπειρώσει την βάση του εναντίον κάποιων από τις κεντρικές δεσμεύσεις των Συνθηκών της χώρας. Η αποκατάσταση της φήμης του Ηνωμένου Βασιλείου θα συνεπάγεται διεθνή συμβιβασμό, κάτι που οι υποστηρικτές του Brexit [18] στο κόμμα έχουν απορρίψει σταθερά. Αλλά η δύναμη της χώρας δεν πηγάζει από την ανεξαρτησία της. Βασίζεται στις διεθνείς συνεργασίες της, στις δεσμεύσεις της μέσω Συνθηκών και στην παγκόσμια δράση, όχι μόνο για την διατλαντική ασφάλεια αλλά και για την κλιματική αλλαγή, τα ανθρώπινα δικαιώματα, την τεχνολογία και την διεθνή ανάπτυξη. Εάν το Ηνωμένο Βασίλειο θέλει να ηγηθεί, πρέπει να είναι πρόθυμο να συνεργαστεί με τους θεσμούς που προωθούν αυτούς τους σκοπούς. Πρέπει να απορρίψει τις τοξικές και διχαστικές πολιτικές, οι οποίες μόνο θα εμποδίσουν την χώρα.