Πώς το Brexit και ο Μπόρις διέλυσαν την Βρετανία

Αναλογιστείτε, για παράδειγμα, την οικονομία. Τον Ιούνιο του 2022, το Ηνωμένο Βασίλειο σημείωσε το υψηλότερο ποσοστό πληθωρισμού των τελευταίων 40 ετών και, στο 9,4%, είχε τον υψηλότερο ποσοστό πληθωρισμού στο G-7. Η προβλεπόμενη αύξηση του ΑΕΠ για το 2023 είναι 1,2%, το οποίο θα το τοποθετούσε στην τελευταία θέση της ομάδας. Είναι δύσκολο για το Λονδίνο να ηγηθεί με αυτού του είδους τα νούμερα. Ο επόμενος πρωθυπουργός θα πρέπει να ελέγξει τον πληθωρισμό, αλλά και να βρει τρόπους να αυξήσει την παραγωγικότητα και να διευρύνει το εργατικό δυναμικό προκειμένου να αναπτύξει την οικονομία. Θα πρέπει επίσης να κάνει ζωτικής σημασίας επενδύσεις στις υποδομές του έθνους και να υιοθετήσει πολιτικές που μπορούν να τονώσουν τις επιχειρηματικές επενδύσεις. Δυστυχώς, η Τρας έχει μέχρι στιγμής εμμονή κυρίως με τις περικοπές φόρων, υποσχόμενη [περικοπές] αξίας άνω των 35 δισεκατομμυρίων δολαρίων εντός εβδομάδων και μείωση του κόστους σε όλη την δημόσια διοίκηση του Ηνωμένου Βασιλείου. Αμφότερα φαίνονται απίθανο να επιτύχουν αυτούς τους στόχους. Ο Σούνακ έχει επίσης υποσχεθεί περικοπές φόρων - αλλά λιγότερες, και μόνο μέχρι το τέλος της δεκαετίας.

Η επούλωση των αφόρητων διαιρέσεων της χώρας και η αποκατάσταση των δημοκρατικών της κανόνων θα μπορούσε να αποδειχθεί ιδιαίτερα δύσκολη. Ο επόμενος πρωθυπουργός μπορεί να ξεκινήσει αποκαθιστώντας την υπεύθυνη ηγεσία στη Ντάουνινγκ Στριτ, [η οποία θα είναι] βασισμένη σε μια ισχυρή ηθική πυξίδα. Αυτό θα σημαίνει την διόρθωση των μεγαλύτερων σκανδάλων της κυβέρνησης Τζόνσον. Η επόμενη κυβέρνηση θα πρέπει να αναγνωρίσει ότι ο Τζόνσον και η ομάδα του παρέκαμψαν το πνεύμα, αν όχι το γράμμα, των νόμων, των κανόνων και των νορμών σχετικά με τα lockdown για την COVID-19 [13] όταν διοργάνωναν πάρτι. Θα πρέπει επίσης να ζητήσει συγγνώμη για την αποτυχία του Τζόνσον να καταδικάσει σαφώς την σεξουαλική επιθετικότητα από ανώτερο ηγέτη του κόμματος.

Αλλά η λογικότερη ηγεσία πρέπει να επεκταθεί πέρα από το γραφείο του πρωθυπουργού. Η επόμενη κυβέρνηση θα πρέπει να αποκαταστήσει τα επαγγελματικά και ηθικά πρότυπα για όλους τους υπουργούς της — και για όλους όσοι συμμετέχουν στην δημόσια ζωή. Η αποτυχία να το κάνει θα υπονομεύσει περαιτέρω την εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση και την εσωτερική σταθερότητα και, μαζί με αυτήν, την ικανότητα της Βρετανίας να συμβάλει στην ηγεσία της Δύσης. Μία από τις κύριες διεθνείς προκλήσεις του σήμερα είναι η δημοκρατική διάβρωση: σύμφωνα με τη [ΜΚΟ] Freedom House, μόνο το 20% των ανθρώπων του κόσμου ζουν σε πλήρως ελεύθερες χώρες, και ακόμη και οι πιο εδραιωμένες δημοκρατίες βιώνουν την διολίσθηση. Το Ηνωμένο Βασίλειο δεν μπορεί να αντιμετωπίσει αξιόπιστα αυτήν την πρόκληση, εάν το ίδιο του το σπίτι είναι διαλυμένο.

Η επιδιόρθωση της πολιτικής του Ηνωμένου Βασιλείου θα είναι τόσο ένα υψηλού διακυβεύματος όσο και ένα μακροπρόθεσμο έργο. Θα απαιτήσει την ενίσχυση των δημοκρατικών κανόνων επενδύοντας στην αγωγή του πολίτη και στην εκπαίδευση, συμπεριλαμβανομένων της αποπολιτικοποίησης των σχολείων και της καταπολέμησης της παραπληροφόρησης. Το Ηνωμένο Βασίλειο θα πρέπει επίσης να επενδύσει σε μια διαρκή προσπάθεια για την ενίσχυση των ηγετικών ικανοτήτων των αναδυόμενων ηγετών, καθώς και εκείνων από ολόκληρη την κυβέρνηση που έχουν διοριστεί να ηγηθούν σε υπουργεία. Πρέπει να κυνηγήσει τα ανελεύθερα προστατευμένα περιβάλλοντα που έχουν αναδυθεί μέσα στις κυβερνητικές γραφειοκρατίες και στην συνέχεια να τα διαλύσει.

ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΜΑΖΙ

Για να ενισχύσει την διεθνή ηγεσία του Ηνωμένου Βασιλείου, ο επόμενος πρωθυπουργός θα πρέπει να αναγνωρίσει ειλικρινά τα όρια του τι μπορεί να επιτύχει το Λονδίνο στην παγκόσμια σκηνή. Το Ηνωμένο Βασίλειο απλώς δεν είναι αρκετά ισχυρό για να ηγηθεί από μόνο του και θα είναι υποχρεωμένο να σφυρηλατήσει μια παραγωγική σχέση με την Ευρώπη εάν θέλει να ασκήσει ουσιαστική παγκόσμια επιρροή. Αυτό σημαίνει το να διασφαλίσει μια συμφωνία με την ΕΕ [14] για το Πρωτόκολλο της Βορείου Ιρλανδίας, μια [συμφωνία] που θα προστατεύει την Συμφωνία της Μεγάλης Παρασκευής (Good Friday Agreement) (η οποία τερμάτισε την σύγκρουση), που θα είναι πολιτικά αποδεκτή εντός της Βορείου Ιρλανδίας και που θα υιοθετεί βιώσιμους ελέγχους στα αγαθά που διέρχονται μεταξύ της Μεγάλης Βρετανίας και της Βορείου Ιρλανδίας. Μια τέτοια συμφωνία ίσως αντιμετωπίσει την αντίθεση των σκληροπυρηνικών Brexiters, οι οποίοι θεωρούν οποιαδήποτε παραχώρηση στους κανόνες της ΕΕ ως χτύπημα κατά της αυτονομίας της χώρας. Ο επόμενος πρωθυπουργός θα πρέπει να εξηγήσει ότι αυτό είναι ένα τίμημα που η χώρα πρέπει να πληρώσει.

Η σταθεροποίηση των δεσμών με την Ευρώπη [15] θα δώσει στο Λονδίνο επιπλέον μόχλευση στην σχέση του με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Για την Ουάσιγκτον, η σημασία της Ευρώπης εκτείνεται πολύ πέρα από την Ουκρανία· θέλει επίσης η ήπειρος να την βοηθήσει να ανταγωνιστεί την Κίνα και να καταπολεμήσει την κλιματική αλλαγή. Υπάρχει λόγος που ο Μπάιντεν [16] πήγε στις Βρυξέλλες μετά την πρώτη του συνάντηση στο G-7 και αφότου επισκέφθηκε την έδρα του ΝΑΤΟ, καθώς και που ο Λευκός Οίκος πίεσε για την δημιουργία του Συμβουλίου Εμπορίου και Τεχνολογίας ΗΠΑ-ΕΕ (U.S. – EU Trade and Technology Council). Εάν το Ηνωμένο Βασίλειο μπορούσε να διαμορφώσει τις προτεραιότητες της ΕΕ, θα ήταν πολύ πιο χρήσιμο στην Ουάσιγκτον και ως εκ τούτου θα ήταν σε καλύτερη θέση για να υποβάλει απαιτήσεις – αντί να ενεργεί απλώς ως εκπρόσωπος της. (Η Ουάσιγκτον, από την πλευρά της, έχει καταστήσει σαφές ότι ενδιαφέρεται για ισχυρότερες σχέσεις Ηνωμένου Βασιλείου-ΕΕ.)