Ο ρωσο-ουκρανικός πόλεμος και οι ενδιάμεσες εκλογές στις ΗΠΑ | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Ο ρωσο-ουκρανικός πόλεμος και οι ενδιάμεσες εκλογές στις ΗΠΑ

Πώς «εσωτερικοποιείται» η εξωτερική πολιτική στην Αμερική
Περίληψη: 

Η αμερικανική κοινή γνώμη σε θέματα εξωτερικής πολιτικής είναι στην πλειοψηφία της συντηρητική, υποστηρίζοντας τον απομονωτισμό, την αυτάρκεια, και την εσωτερικότητα. Η εξωτερική πολιτική αποτελεί σπάνια αντικείμενο πρωταρχικής συζήτησης στις αμερικανικές εκλογές, εκτός αν έχει αντίκτυπο στην οικονομία και επιφέρει ανθρώπινες απώλειες στο πεδίο των μαχών.

Ο ΠΕΤΡΟΣ ΤΑΣΙΟΣ είναι Διεθνολόγος με ειδίκευση στην αμερικανική εξωτερική πολιτική.

Ο όρος «εσωτερικοποίηση» της εξωτερικής πολιτικής αναφέρεται στην σύνδεση ενός διεθνούς θέματος, επίκαιρου και μείζονος, με εσωτερικά πολιτικά ζητήματα που θίγουν άμεσα την αμερικανική κοινωνία. Εν προκειμένω, η εξωτερική πολιτική αποτελεί θέμα συζήτησης στο εσωτερικό των ΗΠΑ και καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από την κοινή γνώμη, όπως συμβαίνει και με τους υπόλοιπους τομείς της δημόσιας πολιτικής. Επιδρά στο αίσθημα εθνικής ασφάλειας, στην δημόσια ευμάρεια και γίνεται προτεραιότητα της εκλογικής βάσης. Χαρακτηριστικό παράδειγμα τέτοιας κατάστασης είναι οι μακροχρόνιες και δαπανηρές στρατιωτικές επιχειρήσεις των ΗΠΑ στο εξωτερικό [1].

Η αμερικανική κοινή γνώμη σε θέματα εξωτερικής πολιτικής είναι στην πλειοψηφία της συντηρητική, υποστηρίζοντας τον απομονωτισμό, την αυτάρκεια, και την εσωτερικότητα. Η εξωτερική πολιτική αποτελεί σπάνια αντικείμενο πρωταρχικής συζήτησης στις αμερικανικές εκλογές, εκτός αν έχει αντίκτυπο στην οικονομία και επιφέρει ανθρώπινες απώλειες στο πεδίο των μαχών.

03112022-1.jpg

Ψηφοφόροι καταθέτουν την ψήφο τους στο Κάνσας Σίτι, Κάνσας, τον Νοέμβριο του 2018. BARRETT EMKE / The New York Times / REDUX
-----------------------------------------------------

Ο πόλεμος Ρωσίας-Ουκρανίας (που μαίνεται από τις 24 Φεβρουαρίου 2022) εντάσσεται στο προαναφερθέν πλαίσιο ενόψει των προσεχών ενδιάμεσων εκλογών (8 Νοεμβρίου 2022). Η ιδιαιτερότητα έγκειται στο ότι οι ΗΠΑ συμμετέχουν στον πόλεμο δια αντιπροσώπων, συνδράμοντας διπλωματικά, οικονομικά, στρατιωτικά, και τεχνολογικά την Ουκρανία. Σε διπλωματικό επίπεδο δημιουργήθηκε ένας αντιρωσικός συνασπισμός ενοποιώντας το μπλοκ των χωρών της Δύσης (στην πρώτη γραμμή βρίσκονται η Αυστραλία, ο Καναδάς, η Νέα Ζηλανδία, η Ιαπωνία, η Μεγάλη Βρετανία, η Νορβηγία, και τα 27 κράτη-μέλη της ΕΕ) με την επιβολή αυστηρών κυρώσεων έναντι της Ρωσίας. Σε στρατιωτικό επίπεδο τα συμμαχικά κράτη του ΝΑΤΟ ενεργοποιήθηκαν πολλαπλώς μέσω αποστολής στρατιωτικού εξοπλισμού, τεχνολογιών αιχμής, και πρόσβασης στις υπηρεσίες πληροφοριών. Υπολογίζεται ότι οι ΗΠΑ από την έναρξη του πολέμου έως τώρα έχουν αποστείλει οικονομική και στρατιωτική βοήθεια ύψους 41,2 δισ. δολαρίων στην ουκρανική κυβέρνηση [2]. Η ολοκληρωτική πολιτική υποστήριξη της Ουάσινγκτον στη μια από τις δυο αντιμαχόμενες πλευρές που το βάθος και η έκτασή της δεν έχει ιστορικό προηγούμενο (τουλάχιστον για την περίοδο μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου) είναι άρρηκτα συνδεδεμένη και με εσωτερικές παραμέτρους.

Ο,ΤΙ ΘΕΛΕΙ Ο ΛΑΟΣ

Η αμερικανική κοινή γνώμη λίγες μέρες πριν η εξελισσόμενη ουκρανική κρίση οδηγηθεί σε στρατιωτική σύγκρουση, έδειχνε στην συντριπτική της πλειοψηφία απρόθυμη η χώρα να αναλάβει κύριο ρόλο στη ρωσο-ουκρανική διένεξη [3]. Έναν μήνα μετά την έναρξη των εχθροπραξιών υπήρξε αντίθετη στην άμεση εμπλοκή με αποστολή αμερικανικών στρατευμάτων [4]. Τα αμερικανικά ΜΜΕ προάγοντας τα γεγονότα στην Ουκρανία σε πρώτη είδηση [5] έθεσαν την ρωσική εισβολή στη σφαίρα της δημόσιας συζήτησης και τελικά στην ατζέντα των πολιτικών προτεραιοτήτων [6].

Οι Aμερικανοί πολίτες, παρακολουθώντας από κοντά τα τεκταινόμενα στο πολεμικό πεδίο [7], εξέφρασαν υψηλό επίπεδο ηθικής υποστήριξης στους Ουκρανούς και καταδίκης της ρωσικής εισβολής. Τα φιλικά συναισθήματα προς την Ουκρανία και η κατακραυγή της κοινής γνώμης για την πολιτική του Βλαντιμίρ Πούτιν αποτυπώθηκαν στη μεγάλη υποστήριξη για την αποστολή βοήθειας, την επιβολή κυρώσεων, και την υψηλή αποδοχή ετοιμότητας των Αμερικανών πολιτών να υποστούν πρόσθετο ενεργειακό κόστος και αύξηση τιμών ως συνέπειες του πολέμου [8]. Στη, συντριπτική τους πλειοψηφία συντάχθηκαν με την πολιτική θέση του προέδρου Τζο Μπάιντεν, ο οποίος δήλωσε δύο μέρες πριν την έναρξη της ρωσικής εισβολής ότι «η υπεράσπιση της ελευθερίας έχει κόστος και για μας, εδώ στην πατρίδα» [9].

Σε θεσμικό επίπεδο αποτυπώθηκε με την υπερψήφιση του νόμου για την Αναστολή των Κανονικών Εμπορικών Σχέσεων με την Ρωσία και την Λευκορωσία (The Suspending Normal Trade Relations with Russia and Belarus Act, 17 Μαρτίου 2022) [10] στην Βουλή των Αντιπροσώπων -420 υπέρ έναντι 3 κατά- και του Συμφώνου Δανεισμού-Μίσθωσης για την Υπεράσπιση της Δημοκρατίας στην Ουκρανία (Ukraine Democracy Defense Lend Lease Act of 2022, 28 Απριλίου 2022) [11] -417 υπέρ έναντι 10 κατά. Αμφότερες οι νομοθετικές πράξεις συμφωνήθηκαν ομόφωνα από την Γερουσία. Η ουσιαστικά απόλυτη διακομματική συναίνεση που υπήρξε τους τρεις πρώτους μήνες του πολέμου στα δύο νομοθετικά σώματα εμφάνισε τα πρώτα σημάδια διαφοροποίησης όταν τέθηκε προς ψηφοφορία ο νόμος για τις Επιπλέον Συμπληρωματικές Πιστώσεις στην Ουκρανία (Additional Ukraine Supplemental Appropriations Act 2022, 10 Μαΐου 2022) που προέβλεπε αποστολή βοήθειας ύψους 40 δισ. δολαρίων [12]. Ένδεκα από τους 50 γερουσιαστές και 57 από τους 425 βουλευτές τον καταψήφισαν. Όλοι τους προέρχονταν από την συντηρητική πτέρυγα του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος που ασπάζεται τον μη παρεμβατισμό ή νεο-απομονωτισμό. Ανήκουν στο τρίτο ρεύμα σκέψης για την εξωτερική πολιτική στους κόλπους των Ρεπουμπλικάνων [13].

Το Heritage Foundation, μια από τις πιο εμβληματικές συντηρητικές δεξαμενές σκέψης που αριθμεί 2 εκατομμύρια μέλη, με ανακοίνωσή του πριν από την ψηφοφορία εξέφρασε την αντίθεσή του στο προτεινόμενο πακέτο βοήθειας [14]. Η κριτική που ασκήθηκε αφορά την υποστήριξη ενός ξένου κράτους με πόρους από τα δημόσια έσοδα και τον τρόπο αξιοποίησης ενός τόσου μεγάλου ποσού, αντί της κάλυψης εγχώριων αναγκών και της ανάπτυξης της οικονομίας. Οι γλαφυρές δηλώσεις των μελών του Κογκρέσου που εναντιώθηκαν στην ψήφιση του νομοσχεδίου αποτυπώνουν το πνεύμα της συγκεκριμένης στάσης [15], τον σκεπτικισμό, και την ανησυχία της κοινής γνώμης. Το ποσοστό των Αμερικανών πολιτών που ένιωθαν ότι οι ΗΠΑ έχουν υποχρέωση να υπερασπίσουν την Ουκρανία άρχισε να φθίνει σταδιακά.

ΕΙΝΑΙ Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ…