Πώς η Τεχνητή Νοημοσύνη θα αναδιαμορφώσει την παγκόσμια τάξη

Η εξωτερική αμφισβήτηση από έναν νέο αυταρχικό ανταγωνιστή ίσως να ενισχύσει τις φιλελεύθερες δημοκρατίες. Η ανθρώπινη τάση να πλαισιώνει τον ανταγωνισμό με όρους «εμείς έναντι αυτών» μπορεί να οδηγήσει τις Δυτικές χώρες να καθορίσουν την στάση τους απέναντι στην λογοκρισία και την παρακολούθηση τουλάχιστον εν μέρει σε αντίθεση με τον νέο ανταγωνισμό. Οι περισσότεροι άνθρωποι βρίσκουν τις πρακτικές λεπτομέρειες της πολιτικής δεδομένων βαρετές και δίνουν λίγη προσοχή στους κινδύνους της παρακολούθησης. Αλλά όταν αυτά τα ζητήματα θεμελιώνουν ένα δυστοπικό καθεστώς στον πραγματικό κόσμο, δεν θα αποδειχθούν ούτε βαρετά ούτε αφηρημένα. Οι κυβερνήσεις και οι εταιρείες τεχνολογίας στις φιλελεύθερες δημοκρατίες θα πρέπει να εξηγήσουν το πώς διαφέρουν.

ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΥΣΗ

Η Δύση μπορεί να κάνει πολύ λίγα για να αλλάξει την πορεία μιας χώρας τόσο ικανής και σίγουρης όσο η Κίνα. Τα ψηφιακά αυταρχικά κράτη πιθανότατα θα υπάρχουν για λίγο. Για να τα ανταγωνιστούν, οι φιλελεύθερες δημοκρατίες θα χρειαστούν σαφείς στρατηγικές. Πρώτον, οι κυβερνήσεις και οι κοινωνίες θα πρέπει να περιορίσουν αυστηρά την εγχώρια παρακολούθηση και χειραγώγηση. Οι τεχνολογικοί γίγαντες πρέπει να διαλυθούν και να ρυθμιστούν. Οι κυβερνήσεις πρέπει να διασφαλίσουν ένα ποικιλόμορφο, υγιές περιβάλλον μέσων ενημέρωσης, για παράδειγμα διασφαλίζοντας ότι οι υπερισχυροί ρυθμιστές της ροής πληροφόρησης όπως το Facebook δεν μειώνουν τον πλουραλισμό των μέσων ενημέρωσης˙ χρηματοδοτώντας την δημόσια ραδιοτηλεόραση˙ και ενημερώνοντας τους κανονισμούς που καλύπτουν την πολιτική διαφήμιση για να ταιριάζουν στον διαδικτυακό κόσμο. Θα πρέπει να θεσπίσουν νόμους που εμποδίζουν τις εταιρείες τεχνολογίας να εκμεταλλεύονται άλλες πηγές προσωπικών δεδομένων, όπως ιατρικά αρχεία, για τους πελάτες τους και θα πρέπει να περιορίσουν ριζικά την συλλογή δεδομένων από όλες τις πλατφόρμες με τις οποίες έρχονται σε επαφή οι άνθρωποι. Ακόμη και στις κυβερνήσεις θα πρέπει να απαγορευθεί η χρήση τέτοιων δεδομένων, εκτός από ορισμένες περιπτώσεις, όπως οι αντιτρομοκρατικές επιχειρήσεις.

Δεύτερον, οι Δυτικές χώρες θα πρέπει να εργαστούν για να επηρεάσουν τον τρόπο με τον οποίο τα κράτη που δεν είναι ούτε σταθερά δημοκρατικά ούτε σταθερά αυταρχικά εφαρμόζουν συστήματα τεχνητής νοημοσύνης και big data. Θα πρέπει να παρέχουν βοήθεια για την ανάπτυξη της φυσικής και ρυθμιστικής υποδομής των κρατών και να χρησιμοποιούν την πρόσβαση που παρέχεται από αυτή την βοήθεια για να εμποδίζουν τις κυβερνήσεις να χρησιμοποιούν συνδυασμένα δεδομένα. Θα πρέπει να προωθούν διεθνείς κανόνες που σέβονται την ιδιωτική ζωή του ατόμου καθώς και την κρατική κυριαρχία. Και θα πρέπει να οριοθετήσουν την χρήση της τεχνητής νοημοσύνης και των μεταδεδομένων (metadata) για νόμιμους σκοπούς εθνικής ασφάλειας από την χρήση της για την καταστολή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Τέλος, οι Δυτικές χώρες πρέπει να προετοιμαστούν να απωθήσουν την ψηφιακή αυταρχική καρδιά. Τεράστια συστήματα τεχνητής νοημοσύνης θα αποδειχθούν ευάλωτα σε διαταραχές, αν και καθώς τα καθεστώτα βασίζονται όλο και περισσότερο σε αυτά για την ασφάλεια, οι κυβερνήσεις θα πρέπει να φροντίσουν ώστε οι κύκλοι τιμωρίας «οφθαλμόν αντί οφθαλμού» να μην ξεφύγουν από τον έλεγχο. Συστήματα που λογοκρίνουν επιλεκτικά τις επικοινωνίες θα επιτρέψουν την οικονομική δημιουργικότητα αλλά αναπόφευκτα θα αποκαλύψουν και τον έξω κόσμο. Η νίκη στον ανταγωνισμό με τις ψηφιακές αυταρχικές κυβερνήσεις δεν θα είναι αδύνατη -εφόσον οι φιλελεύθερες δημοκρατίες μπορούν να συγκεντρώσουν την απαραίτητη πολιτική βούληση για να συμμετάσχουν σε αυτόν τον αγώνα.

*Το άρθρο αυτό έχει δημοσιευθεί στο τεύχος αριθ. 77 (Αύγουστος - Σεπτέμβριος 2022) του Foreign Affairs The Hellenic Edition.