Ο κόσμος χρειάζεται περισσότερη πυρηνική ενέργεια | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Ο κόσμος χρειάζεται περισσότερη πυρηνική ενέργεια

Γιατί η Παγκόσμια Τράπεζα πρέπει να μπει στο παιχνίδι
Περίληψη: 

Μια στρατηγική για την πράσινη ενέργεια είναι απαραίτητη και σημαίνει ότι χρειάζεται να υπάρξει πολύ περισσότερη πυρηνική ενέργεια, και γρήγορα, για να παραμείνει ο κόσμος οπουδήποτε κοντά σε μια τροχιά net zero εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου έως το 2050.

Η DJ NORDQUIST είναι πρώην εκτελεστική διευθύντρια της Παγκόσμιας Τράπεζας στις ΗΠΑ. Είναι μέλος του διοικητικού συμβουλίου της ClearPath, μιας ομάδας υπεράσπισης της καθαρής ενέργειας, και είναι ανώτερη σύμβουλος στο Κέντρο Στρατηγικών και Διεθνών Σπουδών.
Ο JEFFREY S. MERRIFIELD είναι πρώην Επίτροπος της Ρυθμιστικής Επιτροπής Πυρηνικών των ΗΠΑ. Είναι επικεφαλής του ενεργειακού τμήματος στο δικηγορικό γραφείο Pillsbury Winthrop Shaw Pittman και συμμετέχει στα διοικητικά συμβούλια της ClearPath και του Συμβουλίου Πυρηνικής Βιομηχανίας των Ηνωμένων Πολιτειών.

Οποιαδήποτε σοβαρή προσπάθεια για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής πρέπει να ξεκινήσει με την ανάλυση των μαθηματικών που απαιτούνται για τη μετάβαση στις λεγόμενες καθαρές μηδενικές εκπομπές άνθρακα -δηλαδή στο σημείο στο οποίο οι άνθρωποι αφαιρούν τόσο διοξείδιο του άνθρακα από την ατμόσφαιρα όσο προσθέτουν σε αυτήν, σταματώντας την συμβολή της ανθρωπότητας στην κλιματική αλλαγή. Αυτή η μετάβαση στην πράσινη ενέργεια περιπλέκεται από το γεγονός ότι ακόμη και οι πηγές ενέργειας που θεωρούνται ευρέως ως «πράσινες» έχουν αρνητικές εξωτερικές επιδράσεις, παρά το τι μπορεί να επιθυμούν πολλοί υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής. Στην Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, για παράδειγμα, παιδιά ηλικίας μόλις επτά ετών εξορύσσουν κοβάλτιο, το οποίο είναι απαραίτητο για την κατασκευή μπαταριών ηλεκτρικών αυτοκινήτων. Στην Κίνα, η οποία ελέγχει το 80% του συνόλου της κατασκευής ηλιακών πάνελ, η ηλιακή βιομηχανία βασίζεται στην εργασία σκλάβων Ουιγούρων. Για να το θέσουμε απλά, όλα έχουν το τίμημά τους.

13012023-1.jpg

Ένας αντιδραστήρας πεπιεσμένου ύδατος υπό κατασκευή στο Flamanville, στην Γαλλία, τον Ιούνιο του 2022. Sarah Meyssonnier / Reuters
---------------------------------------------------

Αν και η αναθεωρημένη ενεργειακή προοπτική της Διεθνούς Υπηρεσίας Ενέργειας (International Energy Agency, IEA) για το 2022 [1] εγείρει ορισμένα από αυτά τα ζητήματα, ωστόσο χαράζει μια πορεία προς το καθαρό μηδέν έως το 2050 που, όπως θα περίμενε κανείς, μεγιστοποιεί την αιολική και ηλιακή ενέργεια, ενώ υποθέτει ότι οι χώρες μπορούν να βρουν και να εξορύξουν τα απαιτούμενα ορυκτά σε οικονομικές τιμές. Αλλά ακόμη και κάτω από αυτές τις αισιόδοξες υποθέσεις, μια πηγή ενέργειας μηδενικού άνθρακα που συχνά παραβλέπεται εξακολουθεί να φέρει το μεγαλύτερο βάρος: για να φτάσει το καθαρό μηδέν έως το 2050, η ΙΕΑ λέει ότι η ικανότητα πυρηνικής ενέργειας θα πρέπει να διπλασιαστεί. Το μοντέλο της υποθέτει ότι από την δεκαετία του 2030 θα τίθεται σε λειτουργία κατά μέσο όρο ετησίως νέα πυρηνική ισχύς 30 γιγαβάτ και θα παραμείνει σε αυτήν την πορεία μέχρι το 2050.

Η πυρηνική σχάση, η διαδικασία που δημιουργεί πυρηνική ενέργεια, παράγει άφθονη ισχύ ενώ εκπέμπει ουσιαστικά μηδενικά αέρια του θερμοκηπίου, παρόμοια με την αιολική, την ηλιακή, και την υδροηλεκτρική. Επιπλέον, είναι μια ασφαλής και αποδεδειγμένη τεχνολογία που παρέχει ήδη πάνω από το ήμισυ της παραγωγής ενέργειας χωρίς άνθρακα στις ΗΠΑ, ενώ λειτουργεί ασταμάτητα σε αντιδιαστολή με τις ιδιοτροπίες της Μητέρας Φύσης.

Τι θα απαιτούσε ένας διπλασιασμός της πυρηνικής ενέργειας; Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Ενεργειακών Μελετών της Οξφόρδης [2], ο κόσμος θα χρειαστεί να κατασκευάσει 235 νέους αντιδραστήρες μόνο τα επόμενα οκτώ χρόνια για να φτάσει στο μηδέν μέχρι το 2050. Δεδομένου ότι 440 αντιδραστήρες λειτουργούν πλέον παγκοσμίως και 60 νέοι είναι υπό κατασκευή, ο κόσμος ως εκ τούτου θα πρέπει να κατασκευάσει και να θέσει σε λειτουργία το ισοδύναμο 180 ακόμη αντιδραστήρων 1.000 μεγαβάτ, ή αλλιώς 25 περισσότερους νέους αντιδραστήρες ετησίως, έως το 2030, με περαιτέρω ανάπτυξη στην συνέχεια για να πετύχει τον στόχο του 2050. Πρόκειται για μια δύσκολη αποστολή, λαμβάνοντας υπόψη τα πολλά φράγματα που έθεσαν οι αντιπυρηνικές ομάδες για να σταματήσουν αυτήν την παραγωγή ενέργειας με μηδενικές εκπομπές άνθρακα, πέραν των χρονοβόρων διαδικασιών αδειοδότησης και του χρόνου και των δαπανών που απαιτούνται για να τεθεί σε λειτουργία ένα εργοστάσιο.

Υπάρχει επίσης ένα άλλο εμπόδιο στην πορεία: ο μεγαλύτερος πολυμερής χρηματοδότης της πράσινης ενέργειας στον κόσμο, η Παγκόσμια Τράπεζα, αρνήθηκε σταθερά να χρηματοδοτήσει ή να συγχρηματοδοτήσει πυρηνικά έργα. Αυτή η αυτοεπιβληθείσα πολιτική σημαίνει ότι οι διψασμένες για ενέργεια, αναπτυσσόμενες χώρες έπρεπε να στραφούν σε αυταρχικά καθεστώτα για την χρηματοδότηση και την τεχνολογία που απαιτούνται για την κατασκευή πυρηνικών σταθμών. Είναι καιρός η Τράπεζα να αναστρέψει αυτήν την ξεπερασμένη, αντιπαραγωγική πολιτική, ειδικά δεδομένης της εστίασής της στον μετριασμό της κλιματικής αλλαγής. Οι χώρες δεν θα πρέπει πλέον να στερούνται ένα από τα βασικά εργαλεία που απαιτούνται για την επίλυση των φιλόδοξων μαθηματικών του net zero [του καθαρού μηδενός στις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου].

ΕΠΑΝΕΞΕΤΑΣΗ ΤΩΝ ΠΥΡΗΝΙΚΏΝ

Αν και μερικές χώρες, όπως η Αυστρία και η Αυστραλία, παραμένουν πεισματικά αντίθετες στην πυρηνική ενέργεια, η Ιαπωνία και η Γαλλία, που είχαν σχεδιάσει να κλείσουν ένα τμήμα των πυρηνικών τους αντιδραστήρων, αντέστρεψαν την πορεία τους την περασμένη άνοιξη μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Η Γερμανία, η οποία επρόκειτο να κλείσει όλους τους αντιδραστήρες της μέχρι το τέλος του 2022, σταμάτησε προσωρινά την διακοπή λειτουργίας των δύο τελευταίων αντιδραστήρων της για να αποφύγει τις ενεργειακές ελλείψεις που προέκυψαν από τον πόλεμο στην Ουκρανία. Ωστόσο, άλλες ευρωπαϊκές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Πολωνίας και της Ρουμανίας, προχωρούν περαιτέρω δεσμευόμενες να αγοράσουν πυρηνικούς αντιδραστήρες που κατασκευάζονται στις Ηνωμένες Πολιτείες. Για παρόμοιους λόγους, η Τσεχική Δημοκρατία επέλεξε την Westinghouse ως μια από τις τρεις φιναλίστ (μαζί με εταιρείες από την Γαλλία και τη Νότια Κορέα) για έναν τρέχοντα διαγωνισμό για νέα πυρηνική παραγωγή. Ακόμη πιο αξιοσημείωτο, αναπτυσσόμενες χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Γκάνας, της Κένυας, και των Φιλιππίνων, ανακοίνωσαν εντός των τελευταίων τριών μηνών ότι σκοπεύουν να κατασκευάσουν νέους πυρηνικούς σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής για την επίτευξη των στόχων της οικονομικής ανάπτυξης και καθαρής ενέργειας.