Η νέα εκστρατεία της Κίνας κατά των Ουιγούρων

Ωστόσο, καθώς αίρονται τα lockdown για την COVID-19 και όσο περνά ο καιρός, οι κυρώσεις ίσως αρχίσουν να δαγκώνουν. Θα μπορούσαν, για παράδειγμα, να παρακινήσουν διεθνείς και δυνητικά ακόμη και κινεζικές εταιρείες να συνειδητοποιήσουν ότι οι δεσμοί με την Xinjiang τις φέρνουν σε επισφαλή θέση. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ έχει επισημάνει ότι θεωρεί την εταιρική συμμόρφωση με τον Νόμο για την Πρόληψη της Καταναγκαστικής Εργασίας των Ουιγούρων εξίσου σημαντική με τη συμμόρφωση με τον Νόμο περί Διαφθοράς στο Εξωτερικό (Foreign Corrupt Practices Ac). Αυτό σημαίνει ότι οι εταιρείες που εισάγουν αγαθά στις Ηνωμένες Πολιτείες από την Xinjiang, και σε ορισμένες περιπτώσεις από αλλού στην Κίνα, πρέπει να αποδείξουν ενεργά ότι τέτοια προϊόντα δεν είχαν στιγματισθεί από καταναγκαστική εργασία. Ο έλεγχος από τρίτους, όπως αυτός που έγινε από την Better Cotton Initiative, είναι αδύνατος στην Xinjiang χάρη στην επίσημη κινεζική παρέμβαση, και έτσι οι παγκόσμιες εταιρείες που κλείνουν συμφωνίες επί του παρόντος με την Xinjiang ίσως να καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι πρέπει να εγκαταλείψουν την περιοχή, και ίσως την χώρα. Ήδη, οι κατασκευαστές εξοπλισμού ηλιακής ενέργειας αναπτύσσουν ικανότητα παραγωγής πολυπυριτίου (από το οποίο το 50% της παγκόσμιας προμήθειας προέρχεται τώρα από την Xinjiang) σε άλλες χώρες.

Ούτε οι κυρώσεις είναι η μόνη ποινή που πληρώνει το Πεκίνο. Οι «Πολεμιστές Λύκοι» («Wolf Warriors») του ΚΚΚ ίσως να αποκριθούν στην διεθνή κατακραυγή με αγανακτισμένες απαντήσεις και μια καταιγίδα παραπληροφόρησης. Αλλά η ζημιά στην φήμη και στην διπλωματία της Κίνας είναι πραγματική -και ίσως ακόμη μεγαλύτερη από τις πιθανές οικονομικές κυρώσεις. Το ΚΚΚ, για παράδειγμα, είχε την ευκαιρία να βελτιώσει τους δεσμούς Κίνας-Ευρώπης μετά τον απομονωτισμό και τις προσβολές της κυβέρνησης Τραμπ που αναστάτωσαν τους συμμάχους των ΗΠΑ. Όμως, με το να απαντήσει στις κυρώσεις της ΕΕ για την Σιντζιάνγκ με μια άστοχη σειρά κυρώσεων σε μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου σε όλο το πολιτικό φάσμα, το Πεκίνο έχασε την ευκαιρία. Αντίθετα, το «οφθαλμός αντί οφθαλμού» της Κίνας ουσιαστικά διέλυσε την Συνολική Συμφωνία Επενδύσεων (Comprehensive Agreement on Investment) με την Ευρώπη, μια εμπορική συμφωνία για την οποία είχε ξοδέψει χρόνια σε διαπραγματεύσεις.

Η βαρβαρότητα της αποικιοκρατίας του ΚΚΚ στην Xinjiang ήταν ιδιαίτερα καταστροφική για την σχέση της Κίνας με την Ταϊβάν. Τον Δεκέμβριο του 2022, το νομοθετικό σώμα της Ταϊβάν ψήφισε ένα άνευ προηγουμένου διακομματικό ψήφισμα που αναγνωρίζει την «γενοκτονία» της Κίνας κατά του λαού των Ουιγούρων. Οι φρικαλεότητες της Σιντζιάνγκ είναι ένας σημαντικός λόγος για τον οποίο το «μια χώρα, δύο συστήματα» -η μακροχρόνια φόρμουλα του ΚΚΚ για την «επανένωση» της ηπειρωτικής Κίνας με την Ταϊβάν- είναι νεκρή και η εργαλειοθήκη του Πεκίνου για την ειρηνική αντιμετώπιση του ζητήματος της Ταϊβάν εξαντλήθηκε. Με την στρατιωτική βία να φαίνεται ως η μόνη επιλογή, η αυξημένη πολεμική του ΚΚΚ προς την Ταϊβάν έχει επιδεινώσει τις εντάσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Από αυτή την άποψη, η προσπάθεια του Xi να ενισχύσει την ασφάλεια της Κίνας μέσω μιας καταστολής στην Xinjiang απέτυχε θεαματικά.

Η επίθεση του ΚΚΚ στους αυτόχθονες λαούς της Σιντζιάνγκ έχει επίσης ξεσκίσει την διεθνή φήμη του Πεκίνου, τουλάχιστον μεταξύ των προηγμένων οικονομιών του κόσμου. Άνθρωποι σε δημοκρατικές χώρες έχουν εκφράσει εδώ και καιρό ανησυχίες για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Κίνα —αυτό αποτελούσε μια σταθερά. Όμως, σύμφωνα με δημοσκόπηση του Pew Research Center, η εποχή που οι απόψεις για την Κίνα στις προηγμένες οικονομίες έγιναν δραματικά αρνητικές συνέβη κατά την διάρκεια του 2017 και του 2018. Αυτό ήταν πριν από τις διαδηλώσεις στο Χονγκ Κονγκ, πριν από την πανδημία, και πριν το ΚΚΚ στηρίξει την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Η απότομη πτώση αντιστοιχεί στον εμπορικό πόλεμο του Τραμπ εναντίον της Κίνας, αλλά εκτός του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος των ΗΠΑ, λίγοι ήταν σύμφωνοι με τη μονομερή επιβολή δασμών. Αυτό αφήνει τα στρατόπεδα συγκέντρωσης ως την εναπομείνασα επίκαιρη ανεξάρτητη μεταβλητή -τον παράγοντα που πιθανότατα μετέστρεψε την [κοινή] γνώμη στην Αυστραλία, τον Καναδά, την Ιαπωνία, τη Νότια Κορέα, τις Ηνωμένες Πολιτείες, και την Ευρώπη εναντίον του Πεκίνου.

Η Κίνα, φυσικά, δεν χρειάζεται να λαμβάνει υπόψη τις απόψεις των δικών της ανθρώπων όταν διαμορφώνει πολιτική, πόσω μάλλον τις απόψεις άλλων κρατών. Η κυβέρνηση της χώρας είναι πλέον μια προσωποπαγής δικτατορία, και αυτή την στιγμή φαίνεται ότι μόνο ο Σι θα μπορούσε να πάρει την απόφαση να αντιστρέψει την πορεία στην Σιντζιάνγκ. Αυτό δεν εμπνέει εμπιστοσύνη. Όπως δείχνει ξεκάθαρα η παρατεταμένη πολιτική μηδενικής COVID, ο ηγέτης της Κίνας επιδεικνύει απερίσκεπτη περιφρόνηση για τις αρχές του κινεζικού κόμματος-κράτους από το 1979: προτεραιότητα στην οικονομική ανάπτυξη, διατήρηση φιλικής πρόσβασης στις προηγμένες οικονομίες του κόσμου, και συντήρηση μιας αρμονικής ισορροπίας μεταξύ των εθνοτικών ομάδων της Κίνας.

Αλλά η μηδενική COVID υποδηλώνει επίσης ότι ο Σι, και το κινεζικό κόμμα-κράτος, μπορούν να αλλάξουν πορεία. Αφότου οι διαμαρτυρίες κατέστησαν σαφές ότι η Κίνα δεν μπορούσε να βρίσκεται επ' αόριστον σε lockdown, το ΚΚΚ ήρε τους ελέγχους του, αναγνωρίζοντας σιωπηρά ότι η COVID-19 δεν θα εξαφανιστεί και ότι το οικονομικό και κοινωνικό κόστος της προσπάθειας περιορισμού της ήταν απλώς πολύ υψηλό. Ούτε οι Ουιγούροι θα φύγουν, επίσης. Εάν ο κόσμος διατηρήσει τις κυρώσεις και τον έλεγχό του, με την πάροδο του χρόνου μπορεί να καταστήσει απαράδεκτο το τίμημα της βαναυσότητας της Κίνας εναντίον των μειονοτήτων της.

Σύνδεσμοι:
[1] http://cup.columbia.edu/book/eurasian-crossroads/9780231204552

Copyright © 2023 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.