Πώς θα επιτευχθεί σημαντική πρόοδος στην Ουκρανία

Υπάρχουν κίνδυνοι για την παροχή περισσότερων και καλύτερων όπλων στην Ουκρανία, αλλά υπάρχουν επίσης κίνδυνοι από την μη παροχή τους. Εάν ο πόλεμος στην Ουκρανία συνεχιστεί για χρόνια, πολλοί περισσότεροι άνθρωποι —Ουκρανοί πρώτα και κύρια, αλλά και Ρώσοι— θα πεθάνουν. Το «αδιέξοδο» στο πεδίο της μάχης είναι ένας ευφημισμός για συνεχιζόμενο θάνατο και καταστροφή. Αυτό είναι το κόστος της σταδιακής κλιμάκωσης.

Ο παρατεταμένος πόλεμος κινδυνεύει επίσης να χάσει την δημόσια υποστήριξη στις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη. Στα τέλη του 2022, ο Μπάιντεν υπέγραψε ένα νέο πακέτο βοήθειας 45 δισεκατομμυρίων δολαρίων για την Ουκρανία. Αυτό θα χρηματοδοτήσει την στρατιωτική βοήθεια των ΗΠΑ μέχρι το τέλος του τρέχοντος έτους, συμπεριλαμβανομένων νέων οπλικών συστημάτων όπως ATACM και μαχητικά αεροσκάφη, εάν δοθεί το πράσινο φως. Αλλά τώρα που η Βουλή των Αντιπροσώπων βρίσκεται υπό τον έλεγχο των Ρεπουμπλικανών, οι μελλοντικές πιστώσεις θα μπορούσαν να είναι λιγότερες. Εάν ο πόλεμος διαρκέσει μέχρι το τέλος του έτους χωρίς σημαντικές ουκρανικές νίκες, η κυβέρνηση Μπάιντεν θα δυσκολευτεί να επιτύχει την ανανέωση από το Κογκρέσο για ένα νέο πακέτο στρατιωτικής και οικονομικής βοήθειας, ειδικά καθώς οι προεδρικές εκλογές κορυφώνονται με τουλάχιστον έναν σημαντικό υποψήφιο, τον Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος δεν είναι οπαδός της βοήθειας προς την Ουκρανία. Η συζήτηση για την βοήθεια θα γίνει πιο έντονη και στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, εάν το 2023 επιφέρει μόνο μικρές αλλαγές στο πεδίο της μάχης. Οι κίνδυνοι της σταδιακής κλιμάκωσης αυξάνονται με την πάροδο του χρόνου.

ΣΦΙΞΙΜΟ ΤΗΣ ΜΕΓΓΕΝΗΣ

Οι κυβερνήσεις που υποστηρίζουν την Ουκρανία πρέπει επίσης να επιβάλουν δραματικές κυρώσεις. Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να πρωτοστατήσουν ορίζοντας την Ρωσική Ομοσπονδία[4] ως κράτος χορηγό της τρομοκρατίας. Κάτι τέτοιο θα ενίσχυε πρώτα την αμερικανική καταδίκη των ρωσικών τρομοκρατικών ενεργειών στην Ουκρανία και σε άλλες χώρες. Υπάρχουν όμως και πρακτικά αποτελέσματα: οι πολίτες και οι εταιρείες των ΗΠΑ δεν θα μπορούν πλέον να συμμετέχουν σε οικονομικές συναλλαγές με την ρωσική κυβέρνηση. Οι συναλλαγές με ρωσικές κρατικές τράπεζες, κρατικές επιχειρήσεις, και άτομα που σχετίζονται με την κυβέρνηση θα ελέγχονται με μεγαλύτερη προσοχή. Οι έλεγχοι επί των εξαγωγών, των επανεξαγωγών, και της μεταφοράς ειδών διπλής χρήσης θα ενισχυθούν.

Όμως ένας χαρακτηρισμός για τρομοκρατία δεν θα έκλεινε όλα τα παραθυράκια. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, μαζί με άλλες χώρες του συνασπισμού των κυρώσεων, θα πρέπει να επιβάλουν κυρώσεις πλήρους αποκλεισμού σε όλες τις μεγάλες ρωσικές τράπεζες, όπως η Gazprombank, καθώς και σε όλες τις κρατικές επιχειρήσεις -όλες τους- συμπεριλαμβανομένης της Rosatom, της κρατικής εταιρείας πυρηνικής ενέργειας της Ρωσίας. Φυσικά, οι εξαιρέσεις για την χρηματοδότηση των ρωσικών εξαγωγών τροφίμων και λιπασμάτων θα πρέπει να παραμείνουν, αλλά η Δύση πρέπει να καταστήσει πιο δύσκολες, και επομένως πιο ακριβές, τις συναλλαγές των ρωσικών εταιρειών με τον έξω κόσμο.

Πρέπει να επιβληθούν νέες κυρώσεις για να αποκοπούν όλες οι κρίσιμες τεχνολογίες που βοηθούν την πολεμική μηχανή του Πούτιν [5], από μικροεπεξεργαστές που απαιτούνται για την κατασκευή έξυπνων όπλων έως όλες τις μορφές εισαγόμενης τεχνολογίας πληροφοριών στις οποίες βασίζεται η ρωσική κυβέρνηση και η οικονομία. Το G-7 θα πρέπει να μειώσει περαιτέρω το ανώτατο όριο τιμών στις εξαγωγές ρωσικού πετρελαίου, από το σημερινό όριο των 60 δολαρίων σε 30 δολάρια το βαρέλι, και να επιβάλει μεγαλύτερες κυρώσεις για ναυτιλιακές εταιρείες, ασφαλιστικούς οργανισμούς, και τράπεζες που παραβιάζουν το ανώτατο όριο τιμών. Και πρέπει να ασκήσουν μεγαλύτερη πίεση στις αμερικανικές και ευρωπαϊκές εταιρείες που εξακολουθούν να δραστηριοποιούνται στην Ρωσία ή με την Ρωσία. Αυτές οι εταιρείες δεν μπορούν να συνεχίσουν να πληρώνουν φόρους σε ένα τρομοκρατικό κράτος. Πρέπει να φύγουν.

Οι επιμέρους κυρώσεις πρέπει να επεκταθούν δραματικά για να συμπεριλάβουν όλους τους Ρώσους ολιγάρχες που δεν έχουν ακόμη τιμωρηθεί αλλά υποστηρίζουν τον Πούτιν, όλους τους κυβερνητικούς αξιωματούχους, όλα τα κορυφαία στελέχη και τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου των κρατικών επιχειρήσεων, όλους τους προπαγανδιστές που υποστηρίζουν τον πόλεμο, όλους τους Ρώσους στρατιώτες που πολεμούν στην Ουκρανία, και τα μέλη της οικογένειας όλων αυτών των κατηγοριών. Η επιβολή κυρώσεων σε κατηγορίες ανθρώπων, —μέλη του κόμματος της Ενωμένης Ρωσίας, κυβερνητικούς αξιωματούχους, στρατιώτες κ.λπ.— και όχι σε συγκεκριμένα άτομα, έχει το πρόσθετο πλεονέκτημα ότι δίνει στους Ρώσους την επιλογή να παραιτηθούν ως τρόπος για να βγουν από την λίστα των κυρώσεων. Τουλάχιστον, οι χώρες που συμμετέχουν στο καθεστώς κυρώσεων θα μπορούσαν να αρχίσουν να επεκτείνουν τους καταλόγους τους για να συμπεριλάβουν όλους όσους έχουν ήδη αναγνωριστεί από την Εθνική Υπηρεσία Πρόληψης της Διαφθοράς της Ουκρανίας ως άξιοι κυρώσεων. Οι χώρες που επιβάλλουν κυρώσεις [6] πρέπει επίσης να συντονίζουν τις δραστηριότητές τους έτσι ώστε εάν ένας Ρώσος υποβληθεί σε κυρώσεις σε μια χώρα, το άτομο αυτό να εμφανίζεται αμέσως στον κατάλογο κυρώσεων όλων των χωρών που συμμετέχουν στο καθεστώς κυρώσεων.

Νέοι ταξιδιωτικοί περιορισμοί θα πρέπει επίσης να επιβληθούν σε όλους τους Ρώσους πολίτες. Η πλήρης απαγόρευση ταξιδιού σε όλες τις δημοκρατικές χώρες είναι μια επιλογή, αν και διακινδυνεύει να αποξενώσει τους Ρώσους που αντιτίθενται στον πόλεμο. Μια άλλη επιλογή είναι να υποχρεωθούν όλοι οι Ρώσοι που θέλουν να ταξιδέψουν σε δημοκρατικές χώρες να πληρώσουν ένα πρόσθετο «ουκρανικό τέλος ανασυγκρότησης» επιπλέον του κόστους της βίζας τους. Εάν δεν θέλουν να πληρώσουν ένα τέτοιο τέλος από φόβο ότι σηματοδοτεί υποστήριξη για την Ουκρανία, τότε μπορούν να κάνουν διακοπές στο Μινσκ αντί για την Βαρκελώνη. Ο τρόπος με τον οποίο ανακοινώνονται αυτές οι νέες κυρώσεις έχει επίσης σημασία. Είναι καλύτερο να γίνει ταυτόχρονα από τις συμμετέχουσες χώρες στις 24 Φεβρουαρίου.