Πώς θα επιτευχθεί σημαντική πρόοδος στην Ουκρανία

Αυτός είναι ένας δυνατός τρόπος για να ξεκινήσει η χρονιά, αλλά η υποστήριξή μας δεν πρέπει να σταματήσει εκεί. Η Ουκρανία χρειάζεται περισσότερα από όλα όσα έχουν ήδη παρασχεθεί. Χρειάζεται ιδιαίτερα περισσότερα Συστήματα Πυραύλων Πυροβολικού Υψηλής Κινητικότητας (High Mobility Artillery Rocket Systems-HIMARS) και περισσότερα Κατευθυνόμενα Συστήματα Πυραύλων Πολλαπλής Εκτόξευσης (Guided Multiple Launch Rocket Systems-GMLR), τα οποία έχουν αποδειχθεί πολύ αποτελεσματικά στο πεδίο της μάχης. Εάν δεν είναι διαθέσιμα περισσότερα HIMARS, τότε οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να στείλουν τα Συστήματα Πυραύλων Πολλαπλής Εκτόξευσης M270 (M270 Multiple Launch Rocket Systems). Όσο περισσότερα πυρομαχικά μπορούν να παραδοθούν στην Ουκρανία, τόσο το καλύτερο. Ο αριθμός των αρμάτων μάχης που έχει ανακοινωθεί μέχρι στιγμής είναι σημαντικός, αλλά εξακολουθεί να υστερεί από αυτό που χρειάζεται ο ουκρανικός στρατός για να απωθήσει τους Ρώσους κατακτητές από την χώρα του, ειδικά επειδή τα άρματα μάχης Abrams θα χρειαστούν πολλούς μήνες για να κατασκευαστούν, να εκπαιδευτούν [σε αυτά οι στρατιώτες], και να αναπτυχθούν [επί του πεδίου]. Η Ουκρανία θα μπορούσε επίσης να χρησιμοποιήσει αρκετές εκατοντάδες μαχητικά οχήματα πεζικού, τα οποία ξεπερνούν κατά πολύ αυτά που υποσχέθηκαν οι Ηνωμένες Πολιτείες και άλλοι σύμμαχοι του ΝΑΤΟ τον Ιανουάριο. Η Ουκρανία θα μπορούσε επίσης να χρησιμοποιήσει περισσότερες συστοιχίες Patriot, Εθνικά Προηγμένα Συστήματα Πυραύλων Επιφανείας-Αέρος (National Advanced Surface-to-Air Missile Systems, και άλλα συστήματα αεράμυνας.

Εκτός από τις μεγαλύτερες ποσότητες όπλων, οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους θα πρέπει να αναβαθμίσουν την ποιότητα των όπλων που παρέχονται. Στην κορυφή αυτής της λίστας θα πρέπει να βρίσκεται το σύστημα πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς που ονομάζεται ATACMS. Εκτοξεύει πυραύλους που μπορούν να ταξιδέψουν σχεδόν 200 μίλια και έτσι θα επέτρεπε στις ουκρανικές δυνάμεις να επιτεθούν σε ρωσικά αεροδρόμια και θέσεις πυρομαχικών στην Κριμαία και αλλού που είναι πλέον εκτός εμβέλειας και προσφέρουν καταφύγιο σε Ρώσους στρατιώτες που χρησιμοποιούν όπλα μεγάλης εμβέλειας για να επιτεθούν σε ουκρανικές πόλεις. Η παροχή όπλων κρούσης μεγάλης εμβέλειας, συμπεριλαμβανομένης της Βόμβας Μικρής Διαμέτρου Εκτοξευόμενη από Εδάφους (Ground-Launched Small Diameter Bomb), θα μπορούσε να αλλάξει το παιχνίδι σε μια ουκρανική επίθεση αυτήν την άνοιξη. Ο ουκρανικός στρατός χρειάζεται επίσης πολύ ισχυρότερες επιθετικές αεροπορικές δυνατότητες, συμπεριλαμβανομένων μαχητικών αεροσκαφών MiG-29 σοβιετικής κατασκευής και προηγμένων μη επανδρωμένων αεροσκαφών, όπως τα μοντέλα Grey Eagle και Reaper των ΗΠΑ.

Οι Ουκρανοί πιλότοι θα πρέπει επίσης να ξεκινήσουν την εκπαίδευση για να πετούν μαχητικά αεροσκάφη F-16. Τελικά, είτε σε μεταγενέστερα στάδια αυτού του πολέμου είτε για ενισχυμένη αποτροπή μετά τον πόλεμο, η αεροπορία της Ουκρανίας θα χρειαστεί να αλλάξει από αεροπλάνα σοβιετικής ή ρωσικής κατασκευής σε αμερικανικά μαχητικά αεροσκάφη. Σε αντάλλαγμα για την παραλαβή αυτών των όπλων, ο πρόεδρος της Ουκρανίας, Βολοντίμιρ Ζελένσκι, θα μπορούσε να υπογράψει μια νομικά δεσμευτική συμφωνία για τη μη χρήση αυτών των όπλων για να χτυπήσει στόχους εντός της Ρωσίας.

Ο τρόπος με τον οποίο ανακοινώνεται αυτή η νέα στρατιωτική βοήθεια έχει επίσης σημασία. Αντί να παρέχει ATACM τον Μάρτιο, Reapers τον Ιούνιο, και τζετ τον Σεπτέμβριο, το ΝΑΤΟ θα πρέπει να προχωρήσει σε «Big Bang». Τα σχέδια για την παροχή όλων αυτών των συστημάτων θα πρέπει να ανακοινωθούν στις 24 Φεβρουαρίου 2023, την πρώτη επέτειο της εισβολής του Πούτιν. Μια ανακοίνωση αυτού του μεγέθους θα παράγει μια σημαντική ψυχολογική επίδραση στο Κρεμλίνο και την ρωσική κοινωνία, σηματοδοτώντας ότι η Δύση είναι αφοσιωμένη στην φιλοδοξία της Ουκρανίας να απελευθερώσει όλα τα κατεχόμενα εδάφη. Ήδη οι προπαγανδιστές του Κρεμλίνου στην τηλεόραση οδύρονται ότι πολεμούν ένα καλά οπλισμένο και πλούσιο ΝΑΤΟ, το οποίο έχει μεγαλύτερους πόρους από την Ρωσία. Στις 24 Φεβρουαρίου, ο Μπάιντεν και οι σύμμαχοι του ΝΑΤΟ θα μπορούσαν να τροφοδοτήσουν αυτήν την αντίληψη ότι θα ήταν μάταιο για την Ρωσία να συνεχίσει τον αγώνα της.

ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥ

Αμέσως μετά την έναρξη του πολέμου, πολλοί παρατηρητές, συμπεριλαμβανομένου και εμού, ανησυχούσαν ότι ο Πούτιν θα θεωρούσε την παροχή αυτών των ειδών επιθετικών όπλων ως κλιμάκωση. Και όμως, μετά την ανάπτυξη αυτών των μεγάλων οπλικών συστημάτων, ο Πούτιν μέχρι στιγμής δεν έχει κλιμακώσει ακόμη. Ο λόγος είναι απλός: ο Πούτιν δεν έχει καλό τρόπο να το κάνει. Ήδη χρησιμοποιεί πανάκριβους πυραύλους κρουζ για να επιτεθεί σε πολυκατοικίες. Δεν μπορεί να επιτεθεί στο ΝΑΤΟ, για να μην ρισκάρει έναν ευρύτερο πόλεμο που η Ρωσία θα έχανε γρήγορα. Αυτό του αφήνει μόνο την πυρηνική επιλογή, αλλά ακόμη και αυτό δεν θα τον εξυπηρετούσε ιδιαίτερα. Όλοι συμφωνούν ότι μια πυρηνική επίθεση εναντίον των Ηνωμένων Πολιτειών ή άλλων χωρών του ΝΑΤΟ είναι εκτός συζήτησης, επειδή η αμοιβαία εξασφαλισμένη καταστροφή εξακολουθεί να ισχύει. Οι πιθανότητες ο Πούτιν να χρησιμοποιήσει ένα τακτικό πυρηνικό όπλο εντός της Ουκρανίας είναι επίσης πολύ απίθανες, καθώς δεν θα εξυπηρετούσε κανέναν προφανή στόχο στο πεδίο της μάχης. Δεν θα εμπόδιζε τους Ουκρανούς να πολεμήσουν. Ακριβώς το αντίθετο: θα δεσμεύονταν εκ νέου να νικήσουν την Ρωσία, ακόμη και να εξαπολύσουν περισσότερες επιθέσεις, συμπεριλαμβανομένων μυστικών επιχειρήσεων εναντίον στόχων εντός της Ρωσίας. Η χρήση πυρηνικού όπλου στην Ουκρανία θα συγκέντρωνε επίσης μεγαλύτερη αντίθεση στον πόλεμο σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένου του Πεκίνου, εντός της ρωσικής κοινωνίας, και ίσως ακόμη και μεταξύ των στρατηγών της Ρωσίας. Προφανώς, οι Ουκρανοί θα υποφέρουν περισσότερο από μια τέτοια επίθεση, και ωστόσο είναι οι ίδιοι που προτρέπουν την Δύση να μην αποθαρρύνεται από τον πυρηνικό εκβιασμό του Πούτιν.