Η υπόθεση του περιορισμού της ανόδου της στάθμης της θάλασσας

Περισσότερο από το 10% του παγκόσμιου πληθυσμού ζει κατά μήκος ακτογραμμών με χαμηλό υψόμετρο, οι οποίες είναι ευάλωτες στην άνοδο της στάθμης της θάλασσας. Πολλές μεγάλες πόλεις του κόσμου είναι ιδιαίτερα ευάλωτες σε παράκτιες πλημμύρες, όπως το Μαϊάμι, η Βομβάη, η Νέα Υόρκη, η Σαγκάη, και το Τόκιο. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, σχεδόν οι μισές από τις παράκτιες κοινότητες που συμμετείχαν στην έρευνα δεν έχουν σχεδιάσει επαρκώς την αντιμετώπιση της ανόδου της στάθμης των θαλασσών. Το αποτέλεσμα θα είναι μεγαλύτερα έξοδα για τους φορολογούμενους στην πορεία, καθώς η εκ των υστέρων τοποθέτηση ενός αναχώματος ή μιας γέφυρας, για παράδειγμα, είναι συνήθως πολύ πιο δαπανηρή από την κατασκευή ανθεκτικών υποδομών.

Ήδη, η άνοδος της στάθμης των θαλασσών διεκδικεί γη και εκτοπίζει βίαια ανθρώπους. Ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες, προειδοποίησε ότι η άνοδος της στάθμης της θάλασσας θα μπορούσε να προκαλέσει την εξαφάνιση για πάντα των κοινοτήτων που βρίσκονται σε χαμηλό υψόμετρο, συμπεριλαμβανομένων ολόκληρων νησιωτικών χωρών, οδηγώντας σε μια έξοδο «βιβλικής κλίμακας» από τις παράκτιες περιοχές. Αυτό με την σειρά του θα υποκινήσει «όλο και πιο έντονο ανταγωνισμό για το γλυκό νερό, την γη, και άλλους πόρους», σύμφωνα με τον Γκουτέρες. Αναγνωρίζοντας αυτούς τους αυξανόμενους κινδύνους, το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ πραγματοποίησε την πρώτη συνεδρίασή του με επίκεντρο την άνοδο της στάθμης της θάλασσας τον Φεβρουάριο του 2023.

ΚΑΝΤΕ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Οι επιστήμονες προειδοποιούν ότι ο κόσμος έχει σχεδόν ξεμείνει από χρόνο για να επιτύχει τον στόχο του 1,5 βαθμού και ότι οι χώρες πρέπει να επισπεύσουν τις προσπάθειές τους για το κλίμα. Θα πρέπει να στοχεύσουν στην εξάλειψη των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα καθώς και άλλων αερίων του θερμοκηπίου, ιδίως του μεθανίου˙ να αναπτύξουν τεχνολογίες για την απομάκρυνση του άνθρακα από την ατμόσφαιρα˙ να επεκτείνουν τις προσπάθειες δέσμευσης του άνθρακα˙ να επιταχύνουν την έρευνα για τις κλιματικές παρεμβάσεις, όπως η διαχείριση της ηλιακής ακτινοβολίας˙ και να εντείνουν τις προσπάθειες για την οικοδόμηση της ανθεκτικότητας ενόψει ενός ήδη μεταβαλλόμενου κλίματος.

Ο καθορισμός ενός ανώτατου ορίου για την άνοδο της στάθμης της θάλασσας θα βοηθούσε στην οικοδόμηση υποστήριξης και θα έδινε ώθηση σε όλες αυτές τις προσπάθειες. Ένα σαφές ανώτατο όριο θα επέτρεπε στους ανθρώπους να απεικονίσουν την επικείμενη βλάβη από την άνοδο της στάθμης των θαλασσών, θα δυσκόλευε τις κυβερνήσεις να συνεχίσουν να αγνοούν τους κλιματικούς κινδύνους, και θα ενίσχυε την πίεση για την επίτευξη ουσιαστικών δεσμεύσεων στις διαπραγματεύσεις για την κλιματική πολιτική.

Η άνοδος της στάθμης των θαλασσών προσφέρει οπτικά εντυπωσιακά στοιχεία για την απειλή της κλιματικής αλλαγής: οι φωτογραφίες πριν και μετά από την άνοδο της στάθμης των θαλασσών αποκαλύπτουν την δραματική διάβρωση των ακτών. Οι εικόνες των πλημμυρών της «ηλιόλουστης ημέρας» -όπου οι υψηλές παλίρροιες που τροφοδοτούνται από την άνοδο της θάλασσας πλημμυρίζουν τις παράκτιες κοινότητες ακόμη και με καλό καιρό- διηγούνται μια ιστορία κακουχιών και οικονομικών απωλειών. Οι φωτογραφίες των «δασών-φαντασμάτων» που προκύπτουν από τις πλημμύρες αλμυρού νερού δείχνουν βαθιά οικολογική ζημιά. Και οι χάρτες της αυξανόμενης εμβέλειας των κυμάτων καταιγίδων απεικονίζουν την πορεία των ανερχόμενων θαλασσών προς την ενδοχώρα, καθώς καταπίνουν κτίρια και πόλεις.

Ένα ανώτατο όριο για την άνοδο της στάθμης της θάλασσας θα μπορούσε να βοηθήσει τις παράκτιες κοινότητες να βελτιώσουν τον σχεδιασμό τους. Για παράδειγμα, ένα τέτοιο ανώτατο όριο θα μπορούσε να βοηθήσει να αποσαφηνιστεί πόση άνοδος της στάθμης της θάλασσας είναι ήδη αναπόφευκτη, ακόμη και αν θα πρέπει να ληφθούν υπόψη τοπικοί παράγοντες για να γίνουν ακριβείς προβλέψεις. Ένα όριο για την άνοδο της στάθμης της θάλασσας θα μπορούσε επίσης να διαφωτίσει τα αντισταθμιστικά οφέλη που συνεπάγονται οι επενδύσεις για την προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή και τον μετριασμό της. Σε ολόκληρο τον κόσμο, οι χώρες δεν έχουν λάβει επαρκώς υπόψη τους τούς μακροπρόθεσμους κινδύνους της κλιματικής αλλαγής. Αυτό με την σειρά του έχει οδηγήσει σε επιλογές προσαρμογής που δεν λαμβάνουν υπόψη τους κινδύνους της αυξημένης ανόδου της στάθμης της θάλασσας, όπως η συνεχής ανάπτυξη ζωνών πλημμύρας. Ένα όριο για την άνοδο της στάθμης της θάλασσας θα μπορούσε να δώσει κίνητρα για καλύτερες επιλογές, για παράδειγμα, τονίζοντας τους κινδύνους της κατασκευής υποδομών κοντά σε ακτές.

Οι πολιτειακές και τοπικές κυβερνήσεις των Ηνωμένων Πολιτειών θα πρέπει να πρωτοστατήσουν στην προσπάθεια για ένα ανώτατο όριο αύξησης της στάθμης της θάλασσας. Σκεφτείτε την δεινή θέση της Φλόριντα, η οποία θα ήταν η 15η μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο αν ήταν κυρίαρχη χώρα -μεγαλύτερη από την Ινδονησία ή το Μεξικό. Απειλούμενες από την άνοδο της στάθμης της θάλασσας και τις εντονότερες καταιγίδες, πάνω από 64.000 κατοικίες στην Φλόριντα, συνολικής αξίας 26,3 δισεκατομμυρίων δολαρίων, θα μπορούσαν να «πλημμυρίσουν χρονίως» μέχρι το 2045. Ένα όριο στην άνοδο της στάθμης της θάλασσας θα βοηθούσε στον περιορισμό της απειλής που συνιστά η άνοδος της παλίρροιας για τις αγορές ακινήτων και ασφάλισης περιουσίας της Φλόριντα και θα συνέβαλε έτσι στην διασφάλιση της οικονομικής βιωσιμότητας της πολιτείας.