Πέρα από την επίθεση της Ουκρανίας

Επομένως, είναι πολύ νωρίς για να κρίνουμε την επίδραση της μάχης της Μπαχμούτ στον πόλεμο αυτό. Το αποτέλεσμα θα είναι σαφέστερο εκ των υστέρων. Οι ουκρανικές δυνάμεις απέφυγαν την περικύκλωση και κατάφεραν να προκαλέσουν υψηλό κόστος στον ρωσικό στρατό, ακόμη και αν οι περισσότερες απώλειες φαίνεται να αφορούν μονάδες της Wagner. Μακροπρόθεσμα, η σημασία των πόρων που ξόδεψαν και οι δύο πλευρές στην μάχη θα είναι πιθανότατα ο πιο σημαντικός παράγοντας. Το κατά πόσον η Ουκρανία θα μπορούσε να είχε ακολουθήσει μια καλύτερη προσέγγιση σε αυτήν την περίπτωση θα αποτελέσει αντικείμενο συζήτησης για τους ιστορικούς.

ΠΑΛΕΥΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ

Η Ουκρανία προσπάθησε να οικοδομήσει μια δύναμη ικανή να διεξάγει επίθεση επιπλέον των σχηματισμών της που έχουν αναπτυχθεί αυτή την στιγμή. Το Κίεβο έχει συγκεντρώσει τρία σώματα που αποτελούνται από μηχανοποιημένες (ή μηχανοκίνητες) ταξιαρχίες πεζικού. Αυτές οι νέες μονάδες περιλαμβάνουν περίπου εννέα ταξιαρχίες ελιγμών οπλισμένες σε μεγάλο βαθμό με εξοπλισμό που παρέχεται από την Δύση και τουλάχιστον τρεις [με εξοπλισμό] που παρήχθη από την Ουκρανία. Αυτές οι ταξιαρχίες πιθανότατα θα αποτελούνται από νεοστρατολογηθέν προσωπικό, ίσως με έναν πυρήνα έμπειρων στρατιωτών. Οι μονάδες θα υποστηριχθούν από πολλές ταξιαρχίες εφόδου, στο πλαίσιο της προσπάθειας του ουκρανικού Υπουργείου Εσωτερικών να στήσει μια δύναμη «Επιθετικής Φρουράς» προς υποστήριξη. Καθώς όμως η επίθεση πλησιάζει, δεν είναι ξεκάθαρο ποιό ποσοστό αυτών των μονάδων θα έχει ολοκληρωθεί για την επιχείρηση, ή αν οι υποστηρικτικές ταξιαρχίες θα συγκεντρωθούν εγκαίρως.

Η πρόκληση που αντιμετωπίζει η Ουκρανία είναι ότι, παρά την εισροή Δυτικού εξοπλισμού, η δύναμή της είναι σε μεγάλο βαθμό κινητοποιημένη, άνιση από πλευράς ποιότητας, και εκπαιδεύεται με συμπιεσμένο πρόγραμμα. Και κατά την διάρκεια του περασμένου έτους, ο ουκρανικός στρατός είχε σημαντικές απώλειες. Πολλοί κατώτεροι αξιωματικοί, υπαξιωματικοί, βετεράνοι στρατιώτες, και στρατιώτες που είχαν προηγουμένως εκπαιδευτεί από το ΝΑΤΟ έχουν χαθεί στις μάχες. Αυτός είναι ένας πολύ σύντομος χρόνος ώστε οι νεοστρατευθέντες στρατιώτες να εξειδικευτούν στον νέο εξοπλισμό και να διεξάγουν εκπαίδευση συνδυασμένων όπλων ως μια μονάδα. Γενικά, το πλεονέκτημα της Ουκρανίας ήταν ότι ως δύναμη έχει αποδειχθεί πιο προσαρμοστική, με πολύ καλύτερα κίνητρα, και με περισσότερη επιβράβευση της πρωτοβουλίας από όσο ο ρωσικός στρατός.

Η Ουκρανία έχει πολεμήσει τον πόλεμο με τον δικό της τρόπο, με ένα μείγμα διοίκησης αποστολής (mission command) σε κατώτερα επίπεδα και μερικές φορές με σοβιετικού τύπου κεντρική διοίκηση στην κορυφή. Έχει δώσει μεγάλη έμφαση στο πυροβολικό και την φθορά [του αντιπάλου] έναντι των ελιγμών στον πόλεμο, ενώ παράλληλα ενσωματώνει την Δυτική ακρίβεια και τις πληροφορίες για πλήγματα μεγάλης εμβέλειας. Η Δυτική προσέγγιση ήταν να εκπαιδεύσει τις ουκρανικές δυνάμεις σε ελιγμούς συνδυασμένων όπλων σε μια προσπάθεια να πολεμήσουν περισσότερο όπως ένας στρατός του ΝΑΤΟ, παρόμοια με αυτό που έχει διδάξει η Δύση σε προηγούμενα προγράμματα εκπαίδευσης και βοήθειας. Η πρόκληση με αυτήν την προσέγγιση είναι ότι οι στρατιώτες του ΝΑΤΟ δεν είναι συνηθισμένοι να πολεμούν χωρίς αεροπορική υπεροχή, ειδικά εναέρια υπεροχή που καθιερώνεται και διατηρείται από την αμερικανική αεροπορική δύναμη, ή τουλάχιστον με τις δυνατότητες επιμελητείας και ενεργοποίησης που συνήθως προσφέρουν οι Ηνωμένες Πολιτείες στη μάχη. Ως αποτέλεσμα, οι Ουκρανοί στρατιώτες πρέπει να αντιμετωπίσουν τις προετοιμασμένες άμυνες της Ρωσίας χωρίς το είδος της αεροπορικής υποστήριξης και της υλικοτεχνικής υποστήριξης που έχουν συνηθίσει από καιρό οι Δυτικοί εκπαιδευτές τους.

Οι άμυνες της Ρωσίας δεν είναι αδιαπέραστες, αλλά θα μπορούσαν να είναι αρκετά ισχυρές για να διαβρώσουν τις ουκρανικές δυνάμεις σε πολλαπλές αμυντικές γραμμές, ενώ κερδίζουν χρόνο ώστε να καταφθάσουν οι ενισχύσεις. Η βαθιά άμυνά τους έχει σχεδιαστεί για να αποτρέψει μια τακτική πρόοδο από την επίτευξη στρατηγικών αποτελεσμάτων -ειδικότερα, για να σταματήσει μια ουκρανική προέλαση από το να δημιουργήσει ορμή. Επομένως, η επερχόμενη επίθεση θα δοκιμάσει την τρέχουσα θεωρία επιτυχίας στο Κίεβο και στις συνεισφέρουσες Δυτικές πρωτεύουσες: [δηλαδή,] ότι οι ουκρανικές δυνάμεις, εκπαιδευμένες και εξοπλισμένες με Δυτικά συστήματα, μπορούν να πολεμήσουν πιο αποτελεσματικά και να διαπεράσουν τις οχυρωμένες ρωσικές γραμμές.

Τόσο οι νέοι ουκρανικοί σχηματισμοί όσο και οι ρωσικές αμυντικές προετοιμασίες θα είναι σε μεγάλο βαθμό αδοκίμαστες στην αρχή της επίθεσης, καθιστώντας δύσκολη την πρόβλεψη της πορείας των επόμενων μαχών. Ομοίως, δεν είναι σαφές εάν η Δύση έχει παράσχει επαρκείς δυνατότητες για την επίθεση της Ουκρανίας, όπως εξοπλισμό παραβίασης, μηχανές εκκαθάρισης ναρκών, και εξοπλισμό γεφύρωσης. Παρά την κοινότοπη εστίαση σε αντικείμενα μεγάλης αξίας, όπως τανκς ή μαχητικά αεροσκάφη, είναι οι ενεργοποιητές (enablers), τα logistics, και η εκπαίδευση που έχουν συχνά το μεγαλύτερο αποτέλεσμα με την πάροδο του χρόνου.

Η μεγάλη, επιστρατευμένη δύναμη της Ρωσίας αποδείχθηκε αναποτελεσματική στην διεξαγωγή επιθετικών επιχειρήσεων κατά την διάρκεια του χειμώνα, αλλά είναι ευκολότερο για τις ανεπαρκώς εκπαιδευμένες μονάδες να αμυνθούν παρά να επιτεθούν. Δεν είναι σαφές τι επιπτώσεις θα έχει η φθορά στις ελίτ ρωσικές μονάδες και οι δαπάνες πυρομαχικών κατά την χειμερινή επίθεση της Ρωσίας στην επερχόμενη επίθεση της Ουκρανίας. Αν και ο ρωσικός στρατός προετοιμάζεται για την αντεπίθεση της Ουκρανίας, η Ρωσία έχει ξοδέψει άστοχα πολύτιμους πόρους και το ρωσικό ηθικό [3] ίσως να είναι χαμηλό –αφήνοντας τις δυνάμεις της ευάλωτες. Ήπιοι παράγοντες και άυλα στοιχεία, τα οποία είναι δύσκολο να μετρηθούν, είναι πιθανόν υπέρ της Ουκρανίας. Ωστόσο, η κατάσταση είναι λιγότερο ευνοϊκή για τις ουκρανικές δυνάμεις από όσο ήταν στο Χάρκοβο τον Σεπτέμβριο. Το έργο της Ουκρανίας είναι τρομακτικό. Πρέπει όχι μόνο να πετύχει αλλά και να αποφύγει την υπερέκταση.