Έτσι θα ενσωματωθούν οι μετανάστες

Ίσως θα έπρεπε να υπάρχει ειδική εκπαίδευση όλων όσων ασχολούνται με το θέμα: από τους υπουργούς μέχρι και τον τελευταίο υπάλληλο ή αστυνομικό της δημοτικής ή της ελληνικής αστυνομίας. Δεν αποτελεί δε δικαιολογία η μη ύπαρξη χρημάτων και η παρούσα κρίση για να τα αποφύγουμε. Τα χρήματα μάλλον ξοδεύτηκαν, αλλά όχι πάντοτε για την πραγματοποίηση του σκοπού. Ινστιτούτα, Κέντρα κ.ά. πολλά έγιναν, αλλά δεν έκαναν πάντοτε εκπαίδευση και επιμόρφωση, σταθερή και συνεχή, των αρμοδίων: στην καλύτερη των περιπτώσεων έγιναν κάποια συνέδρια και σεμινάρια και ορισμένες παρουσιάσεις στην τηλεόραση.

Πλέον έχει γίνει κατανοητή η ανάγκη της ορθής αντιμετώπισης του μεταναστευτικού προβλήματος και τα μέτρα που εξαγγέλλονται και προγραμματίζονται θα οδηγήσουν, ίσως, σε καλύτερη αντιμετώπισή του, τουλάχιστον μερικά και για τα πλαίσια της Ελληνικής Κοινωνίας σε συνάρτηση με εκείνα της Ε.Ε. Χρειάζεται, όμως, και ευρύτερη, διεθνής, συνεργασία, για να είναι πιο γενικά, αποτελεσματικά και μόνιμα.

Θα πρέπει εδώ να επισημανθεί με ικανοποίηση η πρόσφατη ψήφιση του ν. 3907/2011 για την «Ίδρυση Υπηρεσίας Ασύλου και Υπηρεσίας Πρώτης Υποδοχής, Προσαρμογή της Ελληνικής Νομοθεσίας προς τις διατάξεις της Οδηγίας 2008/115/ΕΚ “σχετικά με τους κοινούς κανόνες και διαδικασία στα κράτη-μέλη για την επιστροφή των παρανόμως διαμενόντων υπηκόων τρίτων χωρών” και λοιπές διατάξεις». Παρέχεται, έτσι, ενιαίο νομικό πλαίσιο και δημιουργείται αποδεκτή οργανωτική υποδομή για την επαναπροώθηση ή απέλαση όσων αλλοδαπών δεν διαμένουν νόμιμα στην Ελλάδα και αποτελούν ξένο σώμα στην Ελληνική Κοινωνία, ο αριθμός των οποίων είναι σήμερα αρκετά υψηλός, ιδίως λόγω και των επιπτώσεων του κοινοτικού Κανονισμού «Δουβλίνο ΙΙ» (ΕΚ/343/2003), που δίνει δικαίωμα στα κράτη-μέλη για επαναπροώθηση των παρανόμων μεταναστών από τρίτες χώρες στο κράτος-μέλος εισόδου τους στην ΕΕ, το οποίο πολλές φορές είναι η Ελλάδα με τα πολύ εκτεταμένα και δυσκολοφύλακτα σύνορά της (ιδίως θαλάσσια): γι’ αυτό παρατηρείται μεγάλη σώρευση «παρανόμων» μεταναστών στην Ελλάδα, η οποία δύσκολα μπορεί να την διαχειριστεί μόνη της και χωρίς βοήθεια κατά τρόπο αποδεκτό (ιδίως μετά από σχετικές καταδίκες από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου για συνθήκες ομαδικής φύλαξης των υπό απέλαση ή επαναπροώθηση αλλοδαπών αντίθετες προς την αξιοπρέπεια του ανθρώπου).

Έτσι, θα έπρεπε να ζητηθεί από τα όργανα της Ε.Ε. μεγαλύτερη και ουσιαστικότερη βοήθεια για την αντιμετώπιση τόσο της παράνομης εισόδου όσο και της παράνομης διαμονής και διακίνησης μεταναστών από τρίτες χώρες, όχι μόνο με τη συνδρομή της FRONTEX, αλλά και με την πλήρη αναγνώριση και προστασία των κοινοτικών συνόρων (ως τέτοιων και των ελληνικών) και όχι μόνο των τελωνειακών συνόρων της Ένωσης (δηλαδή για την εφαρμογή του ενιαίου κοινοτικού δασμολογίου): αυτό θα οδηγούσε διάφορες τρίτες χώρες και ιδίως τη γείτονα Τουρκία να σεβαστούν τα σύνορα αυτά και να εφαρμόσουν καλύτερα και αποτελεσματικότερα τις σχετικές διεθνείς (και με Συνθήκες) υποχρεώσεις τους. Με τον τρόπο αυτό, αλλά και τη σχετική αναμόρφωση του Κανονισμού «Δουβλίνο», θα μειωθεί σημαντικά ο αριθμός των «μη νόμιμων» μεταναστών στην ΕΕ και θα παύσει να θεωρείται οπό ορισμένους η Ελλάδα ως κατά μεγάλο μέρος υπεύθυνη γι’ αυτούς, ώστε να ζητούν ως προς τη χώρα μας τη μη εφαρμογή της Συνθήκης του Σένγκεν και την επαναφορά του έλεγχου των διαβατηρίων! Και στο θέμα της μετανάστευσης η Ελλάδα δεν είναι η αποκλειστικά υπεύθυνη, όπως συχνά παρουσιάζεται κυρίως τελευταία: ιδίως στο συγκεκριμένο ζήτημα οι ευθύνες μας είναι πολύ λιγότερες απ’ ότι σε άλλα θέματα.-

Copyright © 2002-2012 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στη διεύθυνση www.twitter.com/#!/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στη διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr