Γιατί το Ιράν πρέπει να αποκτήσει την πυρηνική βόμβα

Μια άλλη συχνά εκφρασμένη ανησυχία είναι ότι εάν το Ιράν αποκτήσει τη βόμβα, άλλα κράτη της περιοχής θα ακολουθήσουν το παράδειγμά του, γεγονός που θα οδηγήσει σε μια κούρσα πυρηνικών εξοπλισμών στη Μέση Ανατολή. Όμως, η πυρηνική εποχή είναι τώρα σχεδόν 70 ετών, και μέχρι στιγμής, οι φόβοι περί διάδοσης έχουν αποδειχθεί αβάσιμοι. Η καθαρή έννοια του όρου «διάδοση» σημαίνει μια ταχεία και ανεξέλεγκτη εξάπλωση. Τίποτα τέτοιο δεν έχει συμβεί. Στην πραγματικότητα, από το 1970 υπήρξε αισθητή επιβράδυνση στην εμφάνιση νέων πυρηνικών κρατών. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να πιστεύει κανείς ότι το φαινόμενο αυτό θα αλλάξει τώρα. Σε περίπτωση που το Ιράν γίνει η δεύτερη πυρηνική δύναμη της Μέσης Ανατολής από το 1945, είναι μάλλον απίθανο ότι θα σηματοδοτήσει την έναρξη μιας πυρηνικής διολίσθησης. Όταν το Ισραήλ απέκτησε τη βόμβα στη δεκαετία του 1960, ήταν σε εμπόλεμη κατάσταση με πολλούς από τους γείτονές του. Τα πυρηνικά όπλα του ήταν μια πολύ μεγαλύτερη απειλή για τον αραβικό κόσμο από όσο είναι σήμερα το πρόγραμμα του Ιράν. Αν ένα πυρηνικό Ισραήλ δεν προκάλεσε κούρσα εξοπλισμών τότε, δεν υπάρχει κανένας λόγος να το κάνει τώρα ένα πυρηνικό Ιράν.

ΜΕΙΝΕΤΕ ΗΣΥΧΟΙ

Το 1991, οι ιστορικά αντίπαλες χώρες Ινδία και Πακιστάν, υπέγραψαν μια συνθήκη που συμφωνούν να μην στοχεύουν η μια τις πυρηνικές εγκαταστάσεις της άλλης. Συνειδητοποίησαν ότι πολύ πιο ανησυχητική από την πυρηνική αποτρεπτική ισχύ του αντιπάλου ήταν η αστάθεια που παράγεται από τις σχετικές προκλήσεις. Από τότε, ακόμη και σε περιόδους υψηλών εντάσεων και επικίνδυνων προκλήσεων, οι δύο χώρες διατήρησαν την ειρήνη. Το Ισραήλ και το Ιράν θα έκαναν καλά να εξετάσουν αυτό το προηγούμενο. Εάν το Ιράν γίνει πυρηνικό, το Ισραήλ και το Ιράν θα αποτρέπουν το ένα το άλλο, όπως κάνουν πάντα οι πυρηνικές δυνάμεις. Δεν έχει υπάρξει ποτέ ένας πλήρους κλίμακας πόλεμος ανάμεσα σε δύο πυρηνικά κράτη. Μόλις το Ιράν διασχίσει το πυρηνικό κατώφλι, η αποτροπή θα εφαρμοστεί, έστω και αν το ιρανικό οπλοστάσιο είναι σχετικά μικρό. Καμία άλλη χώρα της περιοχής δεν θα έχει κίνητρο να αποκτήσει την δική της πυρηνικό ικανότητα και η τρέχουσα κρίση θα λυθεί τελικά, οδηγώντας σε μια Μέση Ανατολή που θα είναι πιο σταθερή από ό, τι είναι σήμερα.

Για το λόγο αυτό, οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους δεν πρέπει να αναλάβουν τον κόπο να εμποδίσουν τους Ιρανούς να αναπτύξουν ένα πυρηνικό όπλο. Η διπλωματία μεταξύ του Ιράν και των μεγάλων δυνάμεων θα πρέπει να συνεχιστεί, γιατί οι ανοικτές γραμμές επικοινωνίας κάνουν τις δυτικές χώρες να αισθάνονται καλύτερα απέναντι σε ένα πυρηνικό Ιράν. Αλλά οι σημερινές κυρώσεις στο Ιράν μπορεί να αποσυρθούν: βλάπτουν πρωτίστως τους απλούς Ιρανούς, χωρίς σοβαρό λόγο.

Το πιο σημαντικό είναι ότι οι πολιτικοί και οι πολίτες στον αραβικό κόσμο, την Ευρώπη, το Ισραήλ και τις Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει αισθάνονται άνετα με το γεγονός ότι η ιστορία έχει δείξει πως όπου εμφανίζονται πυρηνικές δυνατότητες, το ίδιο κάνει και η σταθερότητα. Όταν πρόκειται για πυρηνικά όπλα, τώρα όπως και πάντα, ίσως τα περισσότερα να είναι καλύτερα.

Copyright © 2002-2012 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: http://www.foreignaffairs.com/articles/137731/kenneth-n-waltz/why-iran-s...

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στη διεύθυνση www.twitter.com/#!/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στη διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr